Ο Κριστιάνο Ρονάλντο ξεπέρασε τα όρια της ξεφτίλας... [video]

και της κατινιάς...






Είσαι ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Και το 2016 (θα έπρεπε να) είναι η χρονιά σου. Διότι δεν έβαλες απλά ένα τσουβάλι γκολ, όπως κάνεις κάθε χρόνο, αλλά σήκωσες Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ. Και στη συνέχεια πήγες στο Euro σαν αρχηγός του απόλυτου αουτσάιντερ της διοργάνωσης, της Πορτογαλίας και σήκωσες κούπα 12 χρόνια μετά την κηδεία που σου κάναμε εμείς οι Έλληνες. Τραυματίστηκες στον τελικό, κάποιους τους συγκίνησες, άλλοι σε κορόιδεψαν, αλλά στο τέλος της ημέρας εσύ είχες στο σαλόνι σου μια κούπα νααααα (με το συμπάθειο) με την Εθνική σου, το ίδιο καλοκαίρι που κάποια άλλη ψυχή απέτυχε για μια ακόμα φορά σε έναν τελικό με τη δική του Εθνική ομάδα...

Θα έπρεπε λοιπόν το ξεκίνημα της νέας αγωνιστικής σεζόν, να σε βρει cool, χαμογελαστό, λαρτζ και «μπρούκλη», ως πολυ-πρωταθλητή Ευρώπης, με νέα σύντροφο, με φήμες για νέο συμβόλαιο με το οποίο «θα γεράσεις στη Μαδρίτη» και με τον ίδιο (πετυχημένο) προπονητή και το ίδιο (πετυχημένο) ρόστερ. Κι αντί να είσαι χαλαρός, ξεκούραστος (αφού λόγω του τραυματισμού σου, μπήκες αργότερα στις αγωνιστικές υποχρεώσεις) και ευτυχισμένος, είσαι μόνιμα ξινός, δυσκοίλιος και μουτρωμένος. Μόνο που αυτή τη φορά, ξεπέρασες τα όρια για τα καλά.

Στο παιχνίδι με τη Λας Πάλμας, ο προπονητής Ζινεντίν Ζιντάν, αποφασίζει να βγάλει τον Κριστιάνο, που σέρνεται σαν το σαλιγκάρι στο γήπεδο για να φρεσκάρει λίγο την μεσοεπιθετική του λειτουργία. Ο Κριστιάνο βγαίνει από το γήπεδο με κάτι μούτρα σαν να του τράκαρες τη Φεράρι, κάθεται στον πάγκο με ύφος «μου φάγανε το μπιφτέκι μου», κάνει μούτες, παίρνει το ύφος «κύριε σκηνοθέτα, ζούμαρε λίγο πάνω μου διότι θέλω να πω κάτι σημαντικό» κι αρχίζει να βρίζει προς άγνωστη κατεύθυνση. Η οποία δεν είναι και τόσο άγνωστη, αφού προφανώς έβριζε τον Ζιντάν. Μια στα ισπανικά και στη συνέχεια στα πορτογαλικά, για να καταλάβει όοοολη η υφήλιος τι ήθελε να πει. Λέγοντας αυτά τα ωραία με τα «πούτα» και τα «μάντρε», που σημαίνουν λίγο – πολύ «να πας να αυτωθείς». Κι επειδή η γραφικότητα δεν έχει τελειωμό, μετά το τέλος του αγώνα και το 2-2, πήγε στα αποδυτήρια, έπιασε τον Ζιντάν και του είπε «είμαι πολύ απογοητευμένος από εσένα». Μιλάμε για τέτοια ξεφτίλα. Μιλάμε για τέτοια απρέπεια. Και κατινιά μαζί.

Είναι ούτως ή άλλως ξεφτίλα, απρέπεια και κατινιά να βρίζεις τον προπονητή σου, να κάνεις σαν απατημένη γκόμενα και να τον πιάνεις στα αποδυτήρια μπροστά σε όλους και να «του βάζεις χέρι», όποιος κι αν είσαι κι όσα χρήματα κι αν παίρνεις. Είναι δυο φορές ξεφτίλα, απρέπεια και κατινιά να το κάνεις σε έναν άνθρωπο που ανέλαβε την ομάδα μεσούσης της περασμένης περιόδου, διαλυμένη αγωνιστικά και ψυχολογικά και την έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης και έναν βαθμό από το πρωτάθλημα Ισπανίας. Αλλά είναι Η ξεφτίλα και Η απρέπεια, να τον κάνεις όλο αυτό στον Ζινεντίν Ζιντάν. Τον προπονητή Ζιντάν, τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή Ζιντάν, τον άνθρωπο, την προσωπικότητα, τον θρύλο, την πηγή έμπνευσης.

Και ξέρετε ποιο είναι το χειρότερο; Ότι στα άδυτα αυτού του «Βυζαντίου» που λέγεται Ρεάλ Μαδρίτης, η δυσαρέσκεια του Κριστιάνο, μαζί με τις φανέλες που πουλάει, τους χορηγούς που κουβαλάει στις πλάτες του, τις τουρνέ στην Ασία και τις Χρυσές Μπάλες που διεκδικεί και παίρνει ως παίκτης της Ρεάλ, μπορεί να μετράνε παραπάνω από τον σπουδαίο Ζιντάν, από τον σεβασμό που οφείλει να δείχνει ένας παίκτης στον προπονητή του, από την ιεραρχία, από τη σωστή λειτουργία μιας υγιούς ποδοσφαιρικής ομάδας. Και μπορεί αύριο το πρωί, την άλλη εβδομάδα ή τον άλλο μήνα να ευχαριστήσει με μια λιτή ανακοίνωση η Ρεάλ τον Ζιζού για την προσφορά του και να πάει να πάρει έναν άνθρωπο ή αχυράνθρωπο της αρεσκείας του Κριστιάνο, ο οποίος θα δηλώνει ευτυχισμένος, θα αρχίσει να βάζει ξανά πολλά γκολ και να ασχολείται ξανά με την προσωπική του στατιστική και όχι με τις επιτυχίες της ομάδας...