Εντάξει, ο Τόμσεν είναι νεοφιλελεύθερος (η λέξη στα ελληνικά μεταφράζεται = εγκληματίας). Ναι, αυτό που έγραψε στο μπλογκ του ΔΝΤ, ότι δηλαδή το ελληνικό δημόσιο καταβάλλει...
συντάξεις "στο επίπεδο των πλέον πλούσιων ευρωπαϊκών χωρών" έβγαλε απο τα ρούχα του ακόμα και αυτόν τον συνήθως ήπιο Πιερ Μοσκοβισί. Αλλά η επισήμανσή του ότι το ελληνικό κράτος καταβάλλει για συντάξεις το 11% του ΑΕΠ, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη που είναι 2,25% είναι γεγονός αναμφισβήτητο. (Αν και πάλι, ο καθηγητής Ρομπόλης, επικαλούμενος το παράδειγμα της Γερμανίας, περιορίζει τη διαφορά, αφού, προσθέτοντας τα χρήματα που δίνει το Βερολίνο π.χ. για την 3μερη χρηματοδότηση των Ταμείων συν τα χρήματα για την κάλυψη των ελλειμμάτων, "βγάζει" το ποσό που δίνει το γερμανικό Δημόσιο για την κοινωνική ασφάλιση στο 6,9% του ΑΕΠ).
Ναι, ακόμα και το επιχείρημα του Ε. Τσακαλώτου, ότι η σύνταξη είναι σε πολλές οικογένειες το μοναδικό εισόδημα που διαθέτουν, έχει βάση. Αλλά επίσης είναι γεγονός ότι η Ελλάδα αδυνατεί να περάσει σε φάση διατηρήσιμης ανάπτυξης με το 11% του ΑΕΠ να πηγαίνει αποκλειστικά για συντάξεις...
Τι συνέβη λοιπόν και παρά τη λιτότητα το κόστος για τις συντάξεις παραμένει τόσο υψηλό; Κατ' αρχάς, και σε πείσμα των εντυπώσεων που δημιουργεί η επικαιρότητα, η μείωση στις συντάξεις (τουλάχιστον για την περίοδο 2008-2012 που υπάρχουν αναλυτικές μελέτες) ήταν σαφώς μικρότερη σε σχέση -για παράδειγμα- με τις μειώσεις των μισθών... Η μέση μείωση εισοδήματος από σύνταξη σε 1.755.940 νοικοκυριά, μεταξύ 2008 και 2012, ήταν 5,8%, όταν η μέση μείωση στους μισθούς ήταν 27,4% (Τ. Γιαννίτσης και Σταύρος Ζωγραφάκης, Ανισότητες, φτώχεια, οικονομικές ανατροπές στα χρόνια της κρίσης, εκδόσεις Πόλις).
Οι δαπάνες για την κάλυψη των συνταξιοδοτικών ελλειμμάτων σε απόλυτα ποσά (για την περίοδο 2009-2015) όχι μόνο δεν μειώθηκαν καθόλου αλλά και αυξήθηκαν κατά 33%, δηλαδή από 2,7 δισ. ευρώ σε 3,6 δισ. ευρώ, και συνέβαλαν μάλιστα κατά 0,9% στην επιδείνωση του ελλείμματος.(ibid). Τι στο καλό συνέβη;
Πολύ απλά, το ελληνικό Δημόσιο την ίδια στιγμή που έκοβε με μεγάλη ευκολία τους μισθούς για να εξοικονομήσει δαπάνες, ωθούσε τους υπαλλήλους στη σύνταξη, διατηρώντας παράλληλα σε ισχύ τις προκλητικές ρυθμίσεις για την πρόωρη συνταξιοδότηση στα λεγόμενα "ρετιρέ". (Μόνο μέχρι το 2012 υπολογίζεται ότι οι συνταξιούχοι αυξήθηκαν κατά 400.000 άτομα.) Γράφουν οι Τ. Γιαννίτσης και Σ. Ζωγραφάκης: "Η φαινομενική επιδίωξη της πολιτικής αυτής ήταν να περιοριστούν οι αρνητικές επιδράσεις της κρίσης στους εργαζόμενους στον δημόσιο τομέα, ώστε να περιοριστούν οι ζημιές για τις πελατειακές σχέσεις του πολιτικού συστήματος, ανεξάρτητα από το αν έτσι προέκυπτε μεγαλύτερο βάρος προσαρμογής για τον ιδιωτικό τομέα ή αν αποσταθεροποιούν συνολικότερα το ασφαλιστικό σύστημα".
Με δυο λόγια, εντάξει, ο Τόμσεν είναι νεοφιλελεύθερος, αλλά οι επισημάνσεις του μας φέρνουν ενώπιος ενωπίω με την πεισματική άρνηση του ελληνικού πολιτικού συστήματος να έρθει σε ρήξη με το πελατειακό του παρελθόν. Γιατί οι μεν δημόσιοι υπάλληλοι (και αυτοί του ευρύτερου δημοσίου τομέα) οδηγήθηκαν στη σύνταξη με ευνοϊκούς όρους, την ίδια στιγμή που εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα οδηγούνταν στην ανεργία και στη φτώχεια.
Δυο μέτρα και δυο σταθμά, μια εξόφθαλμη αδικία σε βάρος των πιο αδυνάτων στρωμάτων και ιδίως όσων βρίσκονταν έξω απο τον κρατικό τομέα, με συνέπεια τώρα να καλούμαστε να τετραγωνίσουμε τον κύκλο... και να βρούμε δεκάδες δισ. για τις συντάξεις κάθε χρόνο. Α, ρε Τόμσεν, νεοφιλελέ...
*στο capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.