Η αύξηση του ενδιαφέροντος, που ξεκίνησε από τα τέλη του 2009, ξεπερνάει σήμερα το 50%, η τάση παραμένει ανοδική και σύμφωνα με τραπεζικούς παράγοντες, σε πολλά υποκαταστήματα, κυρίως περιφερειακά, η «πληρότητα» στη χρήση θυρίδων αγγίζει το 100%. Εκτιμάται μάλιστα ότι πάνω από 10% των πελατών που πραγματοποιούν αναλήψεις μεγάλων ποσών από τον προσωπικό τους λογαριασμό, προχωράει στην ενοικίαση θυρίδας.
Κατ’ ουσίαν, κάθε φορά που τα καταστροφολογικά σενάρια για την ελληνική οικονομία «φουντώνουν», εκτινάσσεται και ο αριθμός όσων σπεύδουν στις τράπεζες εκδηλώνοντας ενδιαφέρον για ενοικίαση θυρίδας. Αυτομάτως εκτινάχθηκε και ο αριθμός αυτών που επισκέπτονται τράπεζες κάνοντας ανάληψη όχι από τον λογαριασμό τους, αλλά από τη θυρίδα τους!
Ζήτηση
«Η μεγαλύτερη ζήτηση παρατηρείται στις μικρομεσαίες θυρίδες, γεγονός που καταδεικνύει ότι οι πελάτες δεν θέλουν να φυλάξουν γούνες και πολυελαίους όπως παλιά, αλλά χρήματα», σχολιάζει χαρακτηριστικά στην «Κ» τραπεζικός υπάλληλος «επί των θυρίδων». Μέχρι πρότινος οι τιμές ξεκινούσαν από 50 ευρώ τον χρόνο (συν ΦΠΑ) μέχρι και 150 ευρώ, ενώ σε ειδικές περιπτώσεις έφθαναν τα 500 ευρώ. Η αύξηση της ζήτησης, όμως, ενεργοποίησε τα «αντανακλαστικά» των τραπεζών, που βλέπουν τον όγκο των τραπεζικών καταθέσεων να μειώνεται μήνα τον μήνα. Συχνά, λοιπόν, οι τιμές για τις εναπομείνασες θυρίδες διαμορφώνονται στα επίπεδα της αυξημένης ζήτησης. «Αναζητώ θυρίδα σε κάποιο τραπεζικό κατάστημα στο Μαρούσι, αλλά η χαμηλότερη τιμή που μου προσφέρουν είναι 180 ευρώ», αναφέρει στην «Κ» ηλικιωμένη που εκδηλώνει σχετικό ενδιαφέρον πρώτη φορά στη ζωή της.
Ο «συνωστισμός», άλλωστε, σύμφωνα με τους ειδήμονες, παρατηρείται κυρίως στα βόρεια και νότια προάστια, ενώ στα τραπεζικά καταστήματα του κέντρου υπάρχει διαθεσιμότητα θυρίδων σε χαμηλές τιμές.
Παλαιότερα, επικρατούσε η άποψη ότι τα κεντρικά καταστήματα ήταν αρτιότερα θωρακισμένα και οι πελάτες που ενδιαφέρονταν να νοικιάσουν μια θυρίδα ήταν άνθρωποι που δραστηριοποιούνταν στο κέντρο: χρηματιστές, επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες κ. ά. «Η χρυσή εποχή των θυρίδων ουσιαστικά συνέπεσε με τη χρυσή εποχή του ελληνικού χρηματιστηρίου», εξηγεί στην «Κ» έμπειρος τραπεζικός και «από το 1997 έως το 2002 πολλοί νοίκιαζαν θυρίδες για να φυλάσσουν εκεί τις μετοχές τους». Με την αποϋλοποίηση των μετοχών, το 80% των τραπεζικών θυρίδων άδειασε και κατ’ επέκτασιν έπεσε και το κόστος ενοικίασης. Με την κρίση, όμως, η ζήτηση για θυρίδες εκτινάχθηκε. «Η νοοτροπία άλλαξε άρδην», σημειώνει ο ίδιος, «οι πελάτες, φοβούμενοι τις απεργίες, τις πορείες και την εγκληματικότητα του κέντρου, επιλέγουν προσπελάσιμες τράπεζες στη γειτονιά τους».
Ηλικιωμένοι
Αλλωστε, οι άνθρωποι που αποφασίζουν να «ανοίξουν» θυρίδα δεν είναι πια ούτε επιχειρηματίες ούτε χρηματιστές. Πρόκειται κυρίως για ανθρώπους ηλικιωμένους, που θέλουν να νιώθουν σιγουριά για τις οικονομίες μιας ζωής και να εξασφαλίσουν τα παιδιά τους. Γι’ αυτό, εξάλλου, είναι προνοητικοί. «Οταν κάνουν αίτηση για θυρίδα, οι ενδιαφερόμενοι κατά κανόνα έρχονται μαζί με κάποιον δικό τους, τον οποίο ορίζουν ως συνδικαιούχο, όπως δηλαδή συμβαίνει με τους κοινούς τραπεζικούς λογαριασμούς», λέει στην «Κ» υπάλληλος ιδιωτικής τράπεζας. Eτσι, «όταν ο μη γένοιτο αποδημήσει ο υπ’ αριθμόν 1 δικαιούχος, το περιεχόμενο της θυρίδας μεταβιβάζεται στον συνδικαιούχο, απαλλάσσοντάς τον από την υψηλή φορολογία –40%– που παλιά εκαλείτο να πληρώσει ο κληρονόμος ως πληρεξούσιος».
πηγή: Ιωάννα Φωτιάδη / Καθημερινή της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.