κάθε επικοινωνιακού οικοδομήματος που θα υψώνει η κυβέρνηση για την υπεράσπιση του «Μακροπρόθεσμου» της Ευρωζώνης (υπό το εκπεφρασμένο από τον υπουργό Οικονομικών ρητορικό στρατήγημα «μπήκε πάτος στο βαρέλι»).
Μέχρι και τη Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου, το «σκιώδες λόμπι της δραχμής», κατά τον τίτλο έκθεσης εσωτερικής πληροφόρησης που συντάχθηκε προ μηνών από κλιμάκιο αναλυτών για λογαριασμό εγχώριας τράπεζας και διαθέτουν τα «Π.Θ.», ενήργησε «από τα βάθη του επιχειρηματικού και πολιτικού παρασκηνίου, διατηρώντας “στο φουλ” τις μηχανές της προπαγάνδας περί “ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας” μέσω της επαναφοράς της χώρας σε καθεστώς νομισματικής αυτονομίας» και «θα συνεχίσει να αξιοποιεί κάθε εξέλιξη που αφορά τη διαχείριση της κρίσης χρέους από την κυβέρνηση και την Ευρωζώνη, τις αντιδράσεις των ομολογιακών αγορών, τις εκθέσεις των οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης και κυρίως τις εισηγήσεις ξένων οικονομολόγων για “εξοστρακισμό της Ελλάδας από την ΟΝΕ για τη σωτηρία και της ίδιας και των ευρωπαϊκών οικονομιών”».
Στο ερώτημα γιατί προεξοφλείται ότι και μετά την οριστικοποίηση των αποφάσεων του διευθυντηρίου της Ευρωζώνης σε σχέση με την αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης, το «λόμπι» θα επιμείνει στη ρότα της επιστροφής στη δραχμή, η απάντηση παραγόντων του τραπεζικού κλάδου παραπέμπει στα συμφέροντα που εκπροσωπεί ο «ετερόκλητος συνασπισμός» που συνθέτει την εν λόγω ομάδα πίεσης:
Επιχειρηματίες που βασίζουν την παραγωγική τους απόδοση στις εξαγωγές, μεγαλοκεφαλαιούχοι που έχουν «παρκάρει» αποθεματικά ρευστότητας σε τράπεζες του εξωτερικού ή έχουν κατοχυρώσει ικανές διασυνδέσεις με το διεθνές κύκλωμα που έχει επενδύσει αστρονομικά ποσά σε πτωχευτικά παράγωγα εναντίον της Ελλάδας, αλλά και πολιτικά κέντρα, «από τα σπλάχνα των μηχανισμών των κομμάτων εξουσίας, που αποβλέπουν στη διατήρηση των καθεστωτικών κεκτημένων του μεταπολιτευτικού πελατειακού συστήματος που τελεί υπό κατάρρευση μετά και τη δρακόντεια δημοσιονομική επιτήρηση που έχει επιβάλλει η Ευρωζώνη».
Η έκθεση αναφέρεται στους «αμετανόητους» των κομμάτων που προσδοκούν μέσω της επαναφοράς στο εθνικό νόμισμα και της πληθωριστικής έκδοσης δισεκατομμυρίων επί δισεκατομμυρίων να διατηρήσουν τη δυνατότητα χρηματοδότησης των ψηφοθηρικών μηχανισμών, απαλλαγμένοι από τους ασφυκτικούς ευρω-περιορισμούς των προγραμμάτων δημοσιονομικής εξυγίανσης.
Μετά τη «βελούδινη χρεοκοπία» το «λόμπι» καρτερεί την «ωφέλιμη ώρα»
Το «λόμπι της δραχμής», κατά τους ίδιους τραπεζικούς παράγοντες, θα «λουφάξει» ως την ωφέλιμη ώρα που θα σημάνει από οποιαδήποτε αρνητική για το χρέος εξέλιξη, από τις πρώτες διαρροές για το νέο Μνημόνιο, μια άνοδο των ελληνικών spreads ως μια νέα γενική κερδοσκοπική επίθεση κατά των χωρών του ευρω-Νότου. Τότε και θα ενεργοποιήσουν τα επικοινωνιακά κέντρα που ελέγχουν στην κατεύθυνση της αναπαραγωγής των ακόλουθων θέσεων:
►Το ευρω-σχέδιο για την Ελλάδα θα οδηγήσει σε μια ατέρμονη ανακύκλωση δανείων, με αποτέλεσμα την υπερδιόγκωση του δημόσιου χρέους. Λύση για τη χώρα στο πλαίσιο του ευρώ θα ήταν το ευρωομόλογο, αλλά οι Γερμανοί δεν πρόκειται ποτέ να βάλουν τόσο βαθιά το χέρι στην τσέπη.
►Το καθεστώς της «βελούδινης χρεοκοπίας» ισοδυναμεί με αναγκαστική πτώχευση. Εάν κηρύσσαμε προ του πρώτου Μνημονίου στάση πληρωμών και επιστροφή στη δραχμή, θα πετυχαίναμε κούρεμα του συνολικού εθνικού χρεωστικού έως και 70%. Με τη δραχμή, από θέση διαπραγματευτικής ισχύος, θα είχαμε αποφύγει τις τοκογλυφικές υποθήκες και τις όποιες (εκβιαστικές) απαιτήσεις εμπράγματων εξασφαλίσεων των πιστωτών μας, πόσο μάλλον αυτές που ορίζονται από το σχέδιο «ρυθμίσεων εγγυήσεων» του νέου Μηχανισμού.
►Το πολύκροτο «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ» θα «φαγωθεί» από τις πολυεθνικές και τα βιομηχανικά καρτέλ των χωρών που μας πιστώνουν. Με καθεστώς δραχμής στη χώρα θα κατέληγε παγκόσμιος χείμαρρος επενδυτικών εισροών, χωρίς τις υπαγορεύσεις της Διεθνούς Επιτροπείας να ορίζουν και τους αποδέκτες των κεφαλαίων.
►Με τη δραχμή θα υποφέραμε λόγω πληθωρισμού, αλλά κατά βεβαιότητα η έκρηξη των αναπτυξιακών δεικτών θα οδηγούσε στην επιστροφή της χώρας στις αγορές το αργότερο σε μια δεκαετία. Βάσει του σχεδίου της 21ης Ιουλίου θα είμαστε διασωληνωμένοι στη μηχανική δανειακή υποστήριξη της Ευρωζώνης για τα επόμενα 30 χρόνια, χωρίς μόνιμες εγγυήσεις αποδοχής των ελληνικών ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
►Επιστροφή στη δραχμή σημαίνει σταθερότητα στο πεδίο των επιλογών δημοσιονομικής και αναπτυξιακής στρατηγικής: Το τίμημα του πληθωρισμού θα είναι υψηλό, αλλά η δυνατότητα έκδοσης χρήματος θα είναι απεριόριστη.
►Το «ευρω-σωσίβιο» για την Ελλάδα σηματοδοτεί διαρκή ομηρία στα εθνικά θέματα. Χωρίς νομισματική αυτονομία και υπό καθεστώς de facto χρεοκοπίας, η χώρα αποδέχεται οριστική αυτο-κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας της, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το βεληνεκές της διπλωματικής διαπραγματευτικής δυναμικής της.
Τα συμφέροντα της υποτίμησης
Οι δογματιστές της επαναφοράς του εθνικού νομίσματος προτάσσουν τη θέση του γνωστού από την προσφυγή του στο Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας κατά του πακέτου βοηθείας προς την Ελλάδα, οικονομολόγου Γιοακίμ Σταρμπάτι, ο οποίος και επιμένει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσει η Ελλάδα «είναι να γίνει ανταγωνιστική και για να το καταφέρει αυτό πρέπει η χώρα να επιστρέψει στη δραχμή, να την υποτιμήσει». Οι ισχυρότεροι των Ελλήνων επιχειρηματιών που διατηρούν εξωστρεφή κεφαλαιακό προσανατολισμό (κυρίως όσοι δραστηριοποιούνται στους τομείς των καυσίμων και της ναυτιλίας ή βασίζουν την παραγωγή τους στους δείκτες εξαγωγών), έχουν προκρίνει τις θέσεις του Σταρμπάτι ως δόγμα συμφέροντος για εκρηκτικές κερδοφορίες.
«Με καθεστώς δραχμής θα καταφέρουν όχι μόνο να υποτιμήσουν ακόμα περισσότερο το κόστος λειτουργίας των επιχειρήσεών τους (μείωση εργατικού κόστους) αλλά, ελέω πληθωρισμού, να διασφαλίσουν συντριπτικές για τους πιστωτές τους δανειακές ελαφρύνσεις ως και απαλλαγές, ενώ παράλληλα θα αποκομίζουν σταθερά αυξανόμενα κέρδη από τη διαφορά συναλλάγματος στις αγορές κεφαλαίων και προϊόντων (φτηνά ελληνικά προϊόντα, έκρηξη εξαγωγών)», κατά την έκθεση.
Επιπλέον, η υποτιμημένη δραχμή θα προκαλούσε κερδοσκοπικό τσουνάμι επιστροφής των κεφαλαίων που μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό (στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου η κεφαλαιακή αιμορραγία των τραπεζών αποτιμάται σε καταθετικές απώλειες περισσοτέρων των 50 δισεκατομμυρίων, με σκοπό στην κυριολεξία να «αγοραστούν όλα» (κυρίως ακίνητα) σε εξευτελιστικές αξίες. Ο πολλαπλασιασμός της αγοραστικής δύναμης των κεφαλαιούχων που τοποθετήθηκαν τους τελευταίους μήνες σε ξένες τράπεζες και επενδυτικά προϊόντα ξένων οίκων θα τους αποδώσει τεράστια κέρδη.
Το παρακλάδι των πολιτικών
Σε μια από τις πρόσφατες αναφορές τους, ο νομπελίστας οικονομολόγος και αρθρογράφος των «New York Times», Πολ Κρούγκμαν, κεραυνοβόλησε για μία ακόμα φορά το ελληνικό κυβερνητικό επιτελείο και το διευθυντήριο της Ευρωζώνης με την έμμεση επαναφορά της πρότασής του για έξοδο από το ευρώ («...Η Ελλάδα, με ένα θεαματικό αρχιπέλαγος και ένα υπέροχο κλίμα, θα είναι σε θέση να προσφέρει πολλές ευκαιρίες εφόσον δεν θα σταυρώνεται πια πάνω στο σταυρό του ευρώ»), προσφέροντας ιδανική λαβή στους ντόπιους και ξένους προπαγανδιστές της επιστροφής στη δραχμή, τους οποίους ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος επιχείρησε να αντιμετωπίσει με τις δηλώσεις του περί «σπεκουλαδόρων της αποπομπής της Ελλάδας από την ΟΝΕ» και «ασύμμετρων απειλών» που δέχεται η χώρα και στις οποίες περιέλαβε και το «λόμπι της δραχμής. Ο Κρούγκμαν δεν έχει σχολιάσει ακόμα τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής.
Περιοδικό «Πολιτικά Θέματα»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.