Απ' τις αρχές του '70 μέχρι σήμερα, σ' ένα μικρόφωνο μπροστά και γύρω ο κόσμος μια αγκαλιά, μέσα απ' τη χάρη της φωνής τους, να μαγεύεται, να ταξιδεύει, να τραγουδάει μαζί τους.
Τέσσερις δεκαετίες στη σκηνή.
«Δεν ξέρω πώς φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος αυτή τη διαδρομή. Εγώ αισθάνομαι ότι ήμουν πάνω σ' ένα άλογο και κάλπαζα κι έτρεχα και περνούσα από τόπους διάφορους, συναντούσα διάφορους ανθρώπους, χαιρόμουν που τους συναντούσα, που τραγουδούσα διαφορετικά πράγματα, που είχα αποδοχή» λέει η Χάρις Αλεξίου.
Και όπως η Δήμητρα Γαλάνη παρατηρεί: « Επειδή οι ιλιγγιώδεις ταχύτητες της δισκογραφικής αγοράς κάνουν τα 40 χρόνια να φαίνονται πάρα πολλά. Επειδή μπορεί και να είναι έτσι για την πορεία ενός καλλιτέχνη και σίγουρα έτσι για την ζωή ενός ανθρώπου.Επειδή το πρόσωπο ενός τραγουδιστή είναι τα τραγούδια που διαλέγει να πει. Επειδή επιτυχία σημαίνει να μπορεί ένας καλλιτέχνης να διαχειρίζεται το παρελθόν του σαν να ήταν παρόν κι επειδή μέσα απ' το παρελθόν σχεδιάζεται το μέλλον» η συνάντησή τους στη σκηνή του Παλλάς θα είναι η πιο πιστή προβολή αυτού που αντέχει στην καρδιά μας σαν αλήθεια, η πιο δικιά μας, τελικά, μεταπολίτευση.
Από τις 13 Ιανουάριου 2012 στο Παλλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.