Νέα ευέλικτη μορφή εταιρίας καθιερώνεται με το πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Ανάπτυξης...
Η νέα εταιρεία θα είναι κεφαλαιουχική, εκ του νόμου εμπορική, με νομική προσωπικότητα, με δυνατότητα μονοπρόσωπης διαμόρφωσης ορισμένης διάρκειας, με καταστατική έδρα την Ελλάδα, χωρίς κρατική εποπτεία, και με ελάχιστο κεφάλαιο ακόμα και ένα ευρώ.
Οι εταίροι θα μπορούν να λαμβάνουν αποφάσεις στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Βασική καινοτομία είναι η αποσύνδεση της εταιρικής συμμετοχής από το κεφάλαιο, με σκοπό την αξιοποίηση των κάθε είδους εισφορών των εταίρων.
Οι συμμετοχές των εταίρων δηλαδή θα υπολογίζονται όχι μόνο επί του κεφαλαίου, αλλά επί ενός μεγαλύτερου συνόλου αξιών στο οποίο θα περιλαμβάνονται εισφορές που δεν μπορούν να αποτελέσουν κεφάλαιο, παραδείγματος χάρη, είναι η εργασία, ή που συνίσταται στην ανάληψη ευθύνης μέχρι κάποιο ποσό για χρέη της εταιρείας. Με τον τρόπο αυτό η νέα εταιρική μορφή μπορεί να ικανοποιήσει ποικίλες ανάγκες.
Και με τα κερατιάτικα τι γίνεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠριν καλά-καλά ανοίξει μια εταιρία, χρωστάει:
Στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ)
Στο ΙΚΑ (νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων)
Στην εφορία (φορολογία πάνω στη φορολόγηση του φόρου)
Στο εμπορικο και βιοτεχνικό επιμελητήριο (για εμφιαλωμένο κοπανιστό αέρα)
Στον ΟΤΑ (πρώην δήμο, γιατί έτσι... μας αρέσει!)
Καμμιά δεκαριά ακόμα "οργανισμούς", "φορείς" και παρατρεχάμενους που ξεχνάω.
Δεν υπολογίζονται βέβαια τα διάφορα παράβολα, χαρτόσημα, γρηγορόσημα και λαδώματα για τους λατρεμένους μας δημόσιους υπαλλήλους, οι ατελείωτες ώρες/μέρες/βδομάδες τρεξίματος από τη μία υπηρεσία στην άλλη και από τον ένα αναρμόδιο στον άλλο.
Κάτα τη διάρκεια της λειτουργίας της, η εταιρία χρωστάει στους παραπάνω χωρίς να έχει ανάλογα ανταποδοτικά οφέλη.
Κάθε χρόνο η εταιρία πρέπει να υποβάλλεται σε ελέγχους με διάφορες ονομασίες (βιβλία, ΣΔΟΕ, απογραφές κλπ) από όλους τους παραπάνω.
Φυσικά δεν ξεχνάμε τον περιοδικό ΦΠΑ. Άλλος μη-ανταποδοτικός φόρος. Πρώτα ήταν ετήσιος, μετά έγινε τρίμηνος, τώρα είναι μηνιαίος, σιγά-σιγά θα τον κάνουν ημερήσιο, μετά ωριαίο και τέλος ανα picosecond.
Έχουμε και τις εκβιαστικές περαιώσεις. Ουδέν σχόλιον.
Όταν σου χρωστά οποιοσδήποτε από τους παραπάνω, έστω και ένα cent, έχεις να λαβαίνεις... Τα δισέγγονά σου ΙΣΩΣ πάρουν κάτι, αν έχουν αρκετά λεφτά και δεκαετίες υπομονής για να το κυνηγήσουν δικαστικά.
Και τέλος, αν αποφασίσεις να κλείσεις για οποιοδήποτε λόγο την εταιρία, πρέπει φυσικά να τους πληρώσεις ξανά ΟΛΟΥΣ τους παραπάνω, συν τις αυθαίρετες υπεραξίες που εφευρίσκουν ατάκα κι επιτόπου, να κρατήσεις τα βιβλία σου για δύο-τρεις δεκαετίες μπας και κανένα νεόκοπο σαϊνι θέλει να κάνει έλεγχο και να εκβιάσει για λίγο λαδάκι ερμηνεύοντας το νόμο κατά το δοκούν, και να σου ζητάνε περαίωση μέχρι το τέλος της αιωνιότητας.
Ξέχασα τίποτα;