αντιμετώπιζε σοβαρά πολιτικά προβλήματα, σε μικρό χρονικό διάστημα, λόγω των σκληρών αποφάσεων που θα την υποχρεώνουν να λαμβάνει. Είναι σχεδόν βέβαιο πως θα ζούσαμε και στην Ελλάδα το φαινόμενο Ντε Λα Ρούα.
Με αυτό, δηλαδή την μη αυτοδυναμία, ως δεδομένο, το επόμενο και βέβαιο σενάριο που παίζει είναι φυσικά αυτό της συγκυβέρνησης με το ΠΑΣΟΚ. Εξάλλου τα δύο κόμματα είναι υποχρεωμένα να συγκυβερνήσεων και εξ αιτίας των έγγραφων δεσμεύσεων που…. ανέλαβαν απέναντι στην τρόϊκα. Άρα περί αυτού δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, παρά τις αντίθετες δηλώσεις του κ. Σαμαρά για τους εύπιστους ψηφοφόρους.
Στο σίγουρο σενάριο της συγκυβέρνησης μπαίνει όμως ένα σοβαρό θέμα. Ποιος θα είναι ο πρωθυπουργός; Σύμφωνα με συζητήσεις μας με παράγοντες της Συγγρού, αυτό θα εξαρτηθεί από τη διαφορά των ποσοστών μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αν αυτή η διαφορά είναι μεγαλύτερη από 7-10%, τότε η ΝΔ θα επιμείνει να γίνει πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει να αρνηθεί. Αν όμως η διαφορά πέσει κάτω από 7%, τότε το ΠΑΣΟΚ δεν θα δεχτεί πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά.
Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση που το ΠΑΣΟΚ δεν δεχτεί ως πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά; Φυσικά και εφόσον η ΝΔ είναι πρώτο κόμμα, δεν νοείται και δεν πρόκειται να δεχτεί η ΝΔ, να γίνει πρωθυπουργός ο κ. Βενιζέλος. Στην περίπτωση αυτή δύο σενάρια θα παίξουν. Πρώτον, να γίνει πρωθυπουργός κάποιος άλλος μέσα από την ΝΔ, π.χ. ο κ. Αβραμόπουλος ή η ανεξάρτητη κ. Μπακογιάννη. Τότε όμως τι λόγο ύπαρξης στην αρχηγία της ΝΔ θα έχει ο κ. Σαμαράς, όταν θα γίνει ανώτερός του στην κρατική ιεραρχία, κάποιος μέσα από το ίδιο του το κόμμα; Προφανώς δεν θα μπορεί να παραμείνει πλέον αρχηγός, αφού δεν θα μπορεί να δίνει εντολές σε ανώτερό του. Δεύτερον, να γίνει πρωθυπουργός πάλι ο κ. Παπαδήμος ή κάποιος άλλος σε στυλ Παπαδήμου.
Όμως υποψήφιος βουλευτής της ΝΔ, με τον οποίο μιλήσαμε, μας είπε πως αν ο κ. Σαμαράς στηρίξει συγκυβέρνηση με άλλο πέραν της ΝΔ πρόσωπο και ιδιαίτερα τον κ. Παπαδήμο ή κάποιον άλλον σε στυλ Παπαδήμου, τότε ο ίδιος θα αποχωρήσει από τη ΝΔ.
Βλέπουμε λοιπόν, πως από εδώ και πέρα τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά για τον κ. Σαμαρά και με δεδομένο ότι έδιωξε από το κόμμα, τους πιο φανατικούς υποστηρικτές του και τους πιο πιστούς στην αρχική αντιμνημονιακή γραμμή, αυτό τον καθιστά απόλυτα ευάλωτο στην πολιτική ολιγαρχία και στα πολιτικά τζάκια της ΝΔ, οι οποίοι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία μνημονιακοί. Αν η στελεχιακή ολιγαρχία της ΝΔ και τα πολιτικά τζάκια διαπιστώσουν ότι το ζήτημα της πρωθυπουργοποίησης του κ. Σαμαρά είναι εμπόδιο για την άνοδό τους στην εξουσία, απλά θα ζητήσουν αλλαγή ηγεσίας.
Εδώ θα φανεί και το τεράστιο προσωπικό πολιτικό λάθος του κ. Σαμαρά στο να μην καταστήσει σημείο αναφοράς και πηγή κάθε εξουσίας μέσα στο κόμμα τα 800.000 μέλη του.
Στελέχη όμως που αποχωρούν μαζί με τους διαγραφέντες βουλευτές, μας λένε ότι τελικά αντιλαμβάνονται πως ο κ. Σαμαράς μάλλον δεν πίστεψε ποτέ στην αντιμνημονιακή γραμμή που διακήρυττε. Κάτι το οποίο φάνηκε και από τους νόμους του ΠΑΣΟΚ που σωρηδόν ψήφιζε, καθώς και από την πλήρη υποστήριξη που παρείχε με την πολιτική του αδράνεια απέναντι στην κυβέρνηση Παπανδρέου, αλλά και στην στήριξη με ψήφο εμπιστοσύνης που παρείχε σε κυβερνητικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, όπως ο κ. Παπακωνσταντίνου κ.λ.π..
Πέτρος Χασάπης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.