Κι όμως! Ο Ρόμπερτ Πάουελ, 67 ετών σήμερα, δεν χάνει αγώνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ! Είναι κάτοχος εισιτηρίου διαρκείας εδώ και πολλά χρόνια και απολαμβάνει την ηρεμία του. Δεν είναι και λίγο πράγμα παγκοσμίως η εικόνα σου να έχει ταυτιστεί με τον Υιό του Θεού και ο ίδιος, στις ελάχιστες συνεντεύξεις που έχει παραχωρήσει, παραδέχθηκε πως ήταν τελικά... κατάρα να αναλάβει τον ρόλο που του άλλαξε τη ζωή.
Εθεάθη λοιπόν και πρόσφατα στην εξέδρα των VIP του «Ολντ Τράφορντ» παρακολουθώντας την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ και εμφανίστηκε βέβαιος για την κατάκτηση του φετινού τίτλου στην Premier League. Νομοτελειακά στα διάφορα forums των οπαδών των «red devils» υπήρξε πανηγυρικός τόνος. «Μέχρι και ο Ιησούς θέλει τον φετινό τίτλο!», έγραφαν!
Ο Ρόμπερτ Πάουελ γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1944 στο Σάλφορντ της βόρειας Αγγλίας, κοντά στο Μάντσεστερ. Το 1964 μετακόμισε στο Λονδίνο όπου και αφοσιώθηκε στην υποκριτική. Η καριέρα του στον κινηματογράφο ξεκίνησε με αρκετούς δευτερεύοντες ρόλους σε ταινίες εποχής, σε περιπέτειες και ταινίες τρόμου για να συνεχίσει με πρωταγωνιστικούς σε περισσότερο cult και κλασικά φιλμ όπως το «Μάλερ», «Τα τέσσερα φτερά», «Φρανκεστάιν», «Τα 39 βήματα», «Σάκα Ζουλού», «Το άσυλο», κ.ά.
Η κορυφαία στιγμή στην καριέρα του ήρθε το 1974, όταν τον κάλεσαν στο κάστινγκ για την υπερπαραγωγή «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι. Ο Πάουελ παρουσιάστηκε στην επιτροπή διανομής ρόλων χωρίς πολλές ελπίδες μιας και ο σκηνοθέτης είχε, όπως λέγεται, στο μυαλό του σαν πιθανούς «Μεσσίες» επώνυμους ηθοποιούς της εποχής όπως τον Αλ Πατσίνο και τον Ντάστιν Χόφμαν.
Τελικά έγινε ο πασίγνωστος και αγαπημένος «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» και έκτοτε έκανε μια προσπάθεια να χρησιμοποιήσει την επωνυμία του στο Χόλιγουντ. Πλην όμως οι περισσότεροι σκηνοθέτες δίστασαν να δώσουν στον «άνθρωπο που υποδύθηκε τον Ιησού» ρόλους... γήινους, ρόλους «ανθρώπινης αδυναμίας».
Είναι παντρεμένος με τη Μπάρμπαρα Λορντ και έχει ένα γιο και μία κόρη. Άλλη μεγάλη του αγάπη, εκτός από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είναι τα ταξίδια με σκάφος ανά τον κόσμο.
«Η δική μου εικόνα»
Τα Πάθη του Χριστού έχουν αναδειχθεί το πιο προσοδοφόρο θέαμα στον χώρο του κινηματογράφου. Οι 50 ταινίες για το δράμα του Θεανθρώπου έχουν γεμίσει με μεγάλη ευκολία τα ταμεία του Χόλιγουντ και ο Πάουελ δεν ξεχνά. «Στη σκηνή της Σταύρωσης ήμουν λίγο νευρικός, ίσως και από την εξάντληση που ένιωθα, ύστερα από τη δίαιτα 12 ημερών. Κάποια στιγμή κοιτάζοντας στον καθρέφτη αναγνώρισα στο είδωλό μου τον Ιησού. Μου φάνηκε ότι είδα την εικόνα που έχει ο καθένας από εμάς γι’ Αυτόν, όταν προσπαθούμε να Τον φανταστούμε. Νιώθω τυχερός γιατί ξέρω ότι γενιές και γενιές παιδιών έχουν μεγαλώσει έχοντας στο μυαλό τους τη δική μου εικόνα όταν σκέφτονται τον Χριστό. Δεν είναι και λίγο αυτό, ε;».
«Μου φιλούσαν τα χέρια!»
Αφήνουμε τα λόγια του Πάουελ να «μιλήσουν» για το πώς βίωσε ο ίδιος τον «Ιησού από τη Ναζαρέτ». «Όταν τελείωσαν τα γυρίσματα και η μίνι σειρά γνώρισε τεράστια επιτυχία σε πολλές χώρες, τα πράγματα ήταν λίγο αλλόκοτα για μένα. Ιδιαίτερα όταν έκανα ένα ταξίδι στην Ιταλία, λίγο μετά τη μετάδοση της σειράς, η κατάσταση ήταν σχεδόν εκτός ελέγχου. Όπου πήγαινα έβλεπα τον κόσμο να με αντιμετωπίζει με δέος. Στα εστιατόρια, στα μαγαζιά, στα μπαρ, όλοι αντιδρούσαν λες και είχαν μπροστά τους τον ίδιο τον Χριστό. Ο κόσμος παραμέριζε για να περάσω και οι ηλικιωμένες κυρίες μου φιλούσαν τα χέρια κι έκαναν το σταυρό τους. Στην αρχή, προσπάθησα να το δω με χιούμορ αλλά σιγά σιγά η κατάσταση άρχισε να με αποδιοργανώνει ψυχολογικά. Έπειτα ήταν και το θέμα της εξέλιξης της καριέρας μου, που έμοιαζε να έχει τελειώσει εκεί. Κανένας σκηνοθέτης και κανένας υπεύθυνος διανομής δεν ήθελε να προσλάβει τον "Χριστό" για να παίξει κάποιο ρόλο τελείως διαφορετικό. Όλοι πίστευαν πως είχα "χαρακτηριστεί"«.
Η... κατάρα του ρόλου
Ο κατά Χόλιγουντ «ορθόδοξος» Ιησούς είναι ξανθός, με αγγελικό πρόσωπο και απαλή φωνή, όπως ο Τζέφρεϊ Χάντερ στον «Βασιλιά των Βασιλέων» (1961) του Νίκολας Ρέι και ο Ρόμπερτ Πάουελ στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ», την all time classic μίνι σειρά του Φράνκο Τζεφιρέλι. H ανορθόδοξη μορφή του Χριστού θέλει τον Θεάνθρωπο να μη μοιάζει ντε και καλά με τις εικόνες του που στολίζουν εκκλησίες. Ο Παζολίνι, για παράδειγμα, στο «Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο» χρησιμοποίησε έναν μελαχρινό για τον ρόλο του Ιησού, τον φοιτητή Ενρίκε Ιρατσόκι που δεν ήταν καν επαγγελματίας ηθοποιός.
Όπως και να’ χει πάντως, ο συγκεκριμένος ρόλος θεωρήθηκε... καταραμένος καθώς κανείς από όσους υποδύθηκαν τον Ιησού δεν κατάφεραν να κάνουν καριέρα.
Ο Αλέξης Γκόλφης («Ο Χριστός ξανασταυρώνεται») κατέληξε ιδιοκτήτης μπαρ, ο Ενρίκε Ιρατσόκι («Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο») είναι πλέον επαγγελματίας σκακιστής, ο Σεσίλ ντε Μιλ («Ο Βασιλεύς των βασιλέων») το 1937 προτάθηκε για Όσκαρ αλλά αποχώρησε το ’56 αηδιασμένος από τον χώρο, ο Τζέφρι Χάντερ (επανέκδοση στο «Ο Βασιλεύς των βασιλέων») σκοτώθηκε σε ηλικία 42 ετών, ο ο Γκρέιαμ Τσάπμαν («Ζωή του Μπράιαν») πέθανε από καρκίνο στα 48 του ενώ ο Λοτέρ Μπλουτό («Ο Ιησούς από το Μόντρεαλ») τρελάθηκε αφού άρχισε να πιστεύει ότι ήταν όντως ο... Ιησούς!
πηγή: soccerplus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.