Η ψήφος είναι μυστική αλλά στην κοινότητα των blogs μπορούμε να είμαστε και πιο χαλαροί. Το 2004 και το 2007 ψήφισα τον Κώστα Καραμανλή. Απογοητεύτηκα. Το 2009 ψήφισα τον Γιώργο Παπανδρέου κι απογοητεύτηκα διπλά. Συνήθως αποφασίζω την Παρασκευή πριν από τις κάλπες. Εφέτος δεν χρειάστηκε να περιμένω τόσο αφού είδα....
το διαφημιστικό σποτάκι του Βενιζέλου. Τότε αποφάσισα πως σίγουρα δεν θα ψηφίσω Βενιζέλο.
Η αντίδρασή μου στο σποτ έχει και επικοινωνιακή και πολιτική διάσταση. Η επικοινωνιακή γκάφα νομίζω πως είναι προφανής σε όλους. Η εικόνα όχι μόνο δεν υποστηρίζει αλλά αντιστρατεύεται το μήνυμα. Δεν μπορεί να σε πείσει πως αγωνίζεται κάποιος που κάθεται συνεχώς σε μια πολυθρόνα γραφείου. Επιπλέον, συνειρμικά μου θύμισε αυτό που λέει ο γιός μου κάθε φορά που θέλει να με πειράξει ώστε να παίξω μαζί του: «Χοντρούλη, σήκω από την καρέκλα!». Νομίζω πως με την ίδια αθωότητα, θα ήθελαν υποσυνείδητα να του το πουν όλοι οι Έλληνες που βλέπουν το σποτ.
Ως προς την πολιτική διάσταση τώρα, το περιεχόμενο του σποτ δείχνει έλλειμμα στρατηγικής. Ουσιαστικά αναπαράγει την επιχειρηματολογία του διδύμου Παπανδρέου – Παπακωνσταντίνου για τους λόγους που μπήκαμε στο μνημόνιο. Αντί να επουλώνει την πληγή , το σποτ την ξύνει. Ο Βενιζέλος αδικεί τον εαυτό του, εμφανιζόμενος ως «ουρά» μιας χρεωκοπημένης διακυβέρνησης. Έχω γράψει για το έλλειμμα στρατηγικής Βενιζέλου για αυτό και δεν επανέρχομαι.
Θα μπορούσε ασφαλώς να έχει προτάξει το αυτονόητο. Την ανάπτυξη μέσα από την άνθιση της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Θα έδινε πραγματικά το στίγμα μιας άλλης αντίληψης, μιας άλλης ταυτότητας. Το ΠΑΣΟΚ αδυνατεί όμως να αναδείξει τέτοιες θέσεις. Είναι αντίθετες στη φύση του και το DNA του. Ξέρει εύκολα πώς να κάνει τις επιχειρήσεις να πληρώνουν φόρο 45% αλλά δεν ξέρει και ούτε θέλει να μάθει πως θα ήταν εφικτή η αδειοδότηση ενός επιχειρηματικού σχεδίου σε 72 ώρες και όχι σε 72 μήνες. Έκαναν ένα fast track που κρατάει χρόνια δεν είναι fast track, είναι slow track. Ξέρει να βάζει έκτακτες εισφορές στα ακίνητα αλλά δεν ξέρει και ούτε θέλει να μάθει πως θα ήταν ρεαλιστική η δημιουργία της μεγαλύτερης αγοράς real estate στη Ν. Ανατολική Ευρώπη και στην Α. Μεσόγειο. Θου Κύριε, φυλακή τω στόματί μου για το …. Ελληνικό.
Αν υπάρχει μια ελπίδα για την Ελλάδα είναι η πραγματική ανάπτυξη. Αυτή όμως δεν θα πέσει από τον ουρανό. Θα συμβεί μόνο στο βαθμό που η Ελλάδα ξαναγίνει η χώρα που μπορεί να γεννάει Ωνάσηδες, Νιάρχους και Λάτσηδες, ανθρώπους δηλαδή που δημιουργούσαν πλούτο και δουλειές. Αυτό έχει σταματήσει να συμβαίνει εδώ και δεκαετίες. Η χώρα γεννάει μόνον Φωτόπουλους και ΓΕΝΟΠ. Ό,τι δηλαδή έζησε για χρόνια και εξακολουθεί να ζει ως «σύστημα ΠΑΣΟΚ».
Αυτή η εθνική κατρακύλα δεν σταματάει ούτε από την καρέκλα, ούτε με τα λόγια.
* Σύμβουλος Στρατηγικού Σχεδιασμού & Επικοινωνίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.