Έλεος! Μας δουλεύει... αυτός που θα έπρεπε να έχει παραπεμφθεί στο Ειδικό δικαστήριο [ΑΡΘΡΟ]

Έλεος, όχι να μας δουλεύουν και οι «κηπουροί» του Γιώργου Παπανδρέου, με το πόνημα που τιτλοφορείται «Σπάμε 15 μύθους». Βασική επιδίωξη είναι να απαντήσουν στις βασικές κατηγορίες των αντιπάλων του, όπως ότι ο ίδιος άργησε να κατανοήσει την ελληνική και ευρωπαϊκή κρίση, ότι γνώριζε τα πάντα προεκλογικά για...

 το έλλειμμα το οποίο φούσκωσε μάλιστα το 2009 και ότι δεν διαπραγματεύτηκε το Μνημόνιο.

Θα μπορούσε να είναι καλό υλικό για την απολογία του, στην περίπτωση που το πολιτικό μας σύστημα λειτουργούσε όπως στην Ισλανδία στέλνοντας τον πρώην πρωθυπουργού Γκέιρ Χάαρντε στο ειδικό δικαστήριο.

Ο κ. Παπανδρέου περιέγραφε και μέχρι την πτώση του, μια μαγική εικόνα για την Ελλάδα και τα επιτεύγματά τα χρόνια της περίφημης διακυβέρνησης του.

Ο πρώην Πρωθυπουργός δεν μπόρεσε ούτε στιγμή να διακρίνει την κατάσταση της κοινωνίας και το αδιέξοδο της χώρας, περιέγραφε μια Ελλάδα που πέτυχε μεγάλα κατορθώματα εξαιτίας του. Επαναλάμβανε ότι έσωσε τη χώρα και τους πολίτες, ότι αυτός τόλμησε και οι άλλοι κρύφτηκαν και πως ούτε λίγο ούτε πολύ τον έχουμε αδικήσει διότι θα μείνουν στην ιστορία τα δύο αυτά χρόνια.

Θα φρεσκάρουμε ακόμα περισσότερο τη μνήμη του, τότε που έλεγε για τα διαπλεκόμενα, τους μεγαλοεκδότες, τα κανάλια που έπαιρναν δάνεια. Ναι αυτά τα διαπλεκόμενα που το βοήθησαν στην πορεία του προς την εξουσία…

Ζητάει και τα ρέστα ο άνθρωπος που εκβίαζε ψυχολογικά τους βουλευτές ώστε να ψηφίσουν τα νέα μέτρα, λειτουργώντας ως εκπρόσωπος της τρόικας και των δανειστών.. Δύο χρόνια κάβους περνάγαμε και όμως είμαστε ακόμα στην ανοιχτή θάλασσα και με τρικυμία.

Βέβαια όσοι έγραψαν τους «μύθους» προσπαθούν να συναγωνιστούν τον Αίσωπο, σαν να μην βρισκόμασταν εδώ τα τελευταία χρόνια αλλά να ήρθαμε από άλλον πλανήτη…

Δεν ξέρω πόσο εκφράζουν τον κ. Παπανδρέου αυτά που διαβάσαμε αλλά βρήκαν το θράσος να απευθύνονται στους πολίτες που ο ίδιος και οι κηπουροί του οδήγησαν στη φτώχεια, την ανέχεια και την εξαθλίωση.

Κάποιοι προσπαθούν να εμφανίσουν τον κ. Παπανδρέου «αθώο του αίματος» , αλλά ξέχασαν ότι αυτός κυβερνούσε τον τόπο έως πρόσφατα.

Ξέχασε ότι αυτός – μετά από μυστικές διαδρομές – οδήγησε τη χώρα στο ΔΝΤ.

Ότι όλοι οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες, εξαιτίας της πολιτικής του, είναι σήμερα χειρότεροι απο το 2009.

Ότι οι πολιτικές του ήταν αιτία για να χάσουν οι Έλληνες, όλα όσα κέρδισαν τις δύο προηγούμενες δεκαετίες.
Ότι επέβαλε άδικες θυσίες, περικοπές μισθών και συντάξεων και αλλεπάλληλες φορολογικές επιδρομές.
Ότι επί πρωθυπουργίας του τα λουκέτα, η ανεργία, η φτώχεια γνώρισαν πρωτόγνωρες διαστάσεις.

Όπως επίσης και το γεγονός ότι είναι ο μόνος πρώην πρωθυπουργός που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης από τους βουλευτές του για να φύγει από τη θέση του.

Χωρίς ντροπή και φιλότιμο δεν ζήτησε συγνώμη από τους Έλληνες για τις δραματικές στιγμές που ζούνε αλλά και δεν απάντησε στην κρισιμότερη ερώτηση: Ποιος κατέστρεψε τη χώρα;

Αν δυσκολεύεται να βρει την απάντηση ας ρωτήσει τον υπουργό του στις κυβερνήσεις του, κ. Χρυσοχοΐδη.
Λίγο ακόμα και θα βγούμε στους δρόμους να πανηγυρίσουμε για όσα διέπραξε ο ίδιος και οι κυβερνήσεις του σε βάρος της χώρας, της οικονομίας και της κοινωνίας.

Διαβάζοντας το «σπάμε τους 15 μύθους» καταλάβαμε ότι κάτι τρέχει στο θολωμένο μυαλό των συνεργατών του…
Διότι αν δεν ξέραμε ποιος είναι, αν δεν ζούσαμε τα χρόνια της διακυβέρνησής του θα λέγαμε ότι είχαμε το μεγάλο ηγέτη μπροστά μας και δεν τον βλέπαμε.

Με λίγα λόγια, όσοι έγραψαν την απολογία του έκαναν ακριβώς το αντίθετο του επιδιωκόμενου στόχου, μας θύμισαν τα έργα και τις ημέρες του Γιώργου Παπανδρέου.

Μείναμε όλοι με την απορία και αναρωτηθήκαμε. Μήπως τον αδικήσαμε;

Αλήθεια γιατί ο κ. Παπανδρέου δεν ζητάει σύσταση εξεταστικής επιτροπής να μιλήσει και να δώσει εξηγήσεις για όσα του καταλογίζουν;

Αυτός που είχε τόση κρίση, όχι μόνο αδιαφόρησε στις εκκλήσεις του Καραμανλή για δύσκολα μέτρα που έπρεπε να ληφθούν, αλλά φώναζε ότι «λεφτά υπάρχουν!».

Για το βιβλίο του Παναγιώτη Ρουμελιώτη, το οποίο έχει τίτλο «Το άγνωστο παρασκήνιο της προσφυγής στο ΔΝΤ» και αποκαλύπτει πως η χώρα οδηγήθηκε στο Μνημόνιο χωρίς να επιδιώξει εξ αρχής αναδιάρθρωση του χρέους με αποτέλεσμα να καταρρεύσει η οικονομία, έχει να πει κάτι;

Γιατί ο Παπανδρέου δεν προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους, καθώς εκείνη την εποχή οι ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα και, κατά συνέπεια είχε τη διαπραγματευτική ισχύ να το κάνει;

Αν η αναδιάρθρωση είχε περιληφθεί στο πρώτο Μνημόνιο, δεν θα χρειάζονταν τόσο σκληρά δημοσιονομικά μέτρα για τη δημοσιονομική προσαρμογή και το πρόγραμμα θα είχε περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας.

Η προκλητικότερη είναι η τελευταία παράγραφος του κειμένου των 52 σελίδων:

«Στην Ελλάδα σήμερα γίνεται πράξη αυτό που αρνήθηκε η αντιπολίτευση δημαγωγώντας επί δύο χρόνια από το 2010: διακομματική συναίνεση στο αυτονόητο...».

Ξεχνάνε ότι ο κ. Καραμανλής, προειδοποίησε για τις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις ήδη σε προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή στις 12 Φεβρουαρίου 2009.

Επίσης κάλεσε τους πολιτικούς αρχηγούς σε συναντήσεις στις 5 Μαρτίου 2009 να συμφωνήσουν σε ένα πλαίσιο 6 αρχών για να την οικονομική διαχείριση. Το πλαίσιο απερρίφθη πρωτοστατούντος του τότε αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Όποτε πήρε μέτρα, αυτά αντιμετωπίστηκαν με πρωτοφανή επιθετικότητα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το συντριπτικά μεγαλύτερο τμήμα των «διαπλεκόμενων ΜΜΕ» που εκ των υστέρων κατήγγειλε…

ΥΓ. Και για να μην ξεχνιόμαστε αυτή ήταν η απάντηση του Παπανδρέου όταν ο Καραμανλής ζητούσε συναίνεση:

Δήλωση Γιώργου Παπανδρέου μετά τη συνάντησή του με τον τότε Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, 5 Μαρτίου 2009:
«Είχα την ευκαιρία να μεταφέρω την ανησυχία, όχι μόνο τη δική μου, αλλά την ανησυχία και την ανασφάλεια της ελληνικής κοινωνίας, των πολιτών της χώρας μας.

Ανασφάλεια, που εντείνεται από την απειλή της ανεργίας, από τη μείωση του τζίρου και την ασφυξία που αισθάνεται ο μικρός και μεσαίος επιχειρηματίας, από το αίσθημα ανομίας που περνά ο τρόπος της διακυβέρνησης της χώρας, από την απαξίωση του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας, την απαξίωση δημόσιων αγαθών, όπως της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας, την απουσία της Ελλάδας στο διεθνές στερέωμα.

Γι’ αυτό και τόνισα ότι χρειάζεται ένα ριζικά διαφορετικό σχέδιο. Μια νέα κατεύθυνση. Κατέθεσα και πάλι τις δικές μας προτάσεις, προτάσεις , ακριβώς για μια νέα κατεύθυνση.

Μια νέα κατεύθυνση, που εγγυάται άμεσα μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης, μέτρα για τη στήριξη του εισοδήματος της ελληνικής οικογένειας, μέτρα για την αγορά, μέτρα για την αναβάθμιση του κοινωνικού συστήματος, διότι τώρα, σε αυτή την κρίση, χρειάζεται να στηρίξουμε την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, βασικά αγαθά για την ελληνική οικογένεια.

Ένα νέο πρότυπο ανάπτυξης, που παρουσιάζουμε και σήμερα, ένα νέο κεφάλαιο των δικών μας δεσμεύσεων για την Πράσινη Ανάπτυξη. Όπως βεβαίως, και την ανάγκη μιας ισχυρής διαπραγμάτευσης με σχέδιο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Πάνω σε ένα τέτοιο πρόγραμμα, πάνω σε ένα τέτοιο σχέδιο, θα μπορούσαν να συστρατευτούν -και πιστεύω θα συστρατευτούν αύριο, εάν ο Ελληνικός λαός μας δώσει την εντολή- όλοι οι Έλληνες.

Δυστυχώς, η αίσθηση που έχω είναι ότι, συγκεκριμένο σχέδιο, δεν έχει αυτή η κυβέρνηση. Συγκροτημένη πορεία για τη χώρα, δεν άκουσα. Ουσιαστική πρόταση για αξιόπιστη διαπραγμάτευση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν είδα.
Φοβάμαι ότι η κυβέρνηση αυτή έχει σχέδιο μόνο μιας χρήσης, και αυτής προεκλογικής, ενώ χρειάζεται μια διαφορετική κατεύθυνση.

Έχω αποδείξει, όχι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, αλλά στην πολιτική μου ζωή, ότι είμαι άνθρωπος, και της συνεννόησης, και της διαμόρφωσης ευρύτερων συναινέσεων. Όμως, η κυβέρνηση, πέντε χρόνια απέρριπτε όλες τις δικές μας προτάσεις.

Σήμερα, αισθάνομαι ότι απλώς ζητά μια λευκή επιταγή, για να συνεχίσει ατελέσφορες, αναξιόπιστες και αδιέξοδες πολιτικές, ενώ χρειάζεται πραγματικά μια νέα κατεύθυνση η χώρα. Και αυτό σημαίνει και μια νέα κυβέρνηση».

*Νίκος Παναγιωτόπουλος/newpost.gr