Πού το πάει ο Τόμσεν;

Οι απαιτήσεις για μέτρα πριν από κάθε δόση παροχής ζεστού χρήματος προς την ελληνική οικονομία, δεν είναι «μνημονιακό φρούτο»...



Είχε ήδη εφαρμοστεί ως τακτική από τους Ευρωπαίους εταίρους, πριν ακόμη από την υπογραφή του πρώτου μνημονίου ή, καλύτερα, για την υπογραφή του πρώτου μνημονίου.

Οι Ευρωπαίοι «σύμμαχοι» εκβίασαν την ελληνική πλευρά να πάρει τα πρώτα μέτρα προκειμένου να της επιτρέψει να ενταχθεί στη μέγγενη των μνημονίων!

Στα τέλη του Ιανουαρίου του 2010, ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου βρισκόταν στο Νταβός της Ελβετίας για το ετήσιο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ. Στη διάρκεια του δέχτηκε έντονες πιέσεις από ξένους ηγέτες για άμεση λήψη μέτρων.

Λίγο μετά την επιστροφή του από το Νταβός, στις 9 Φεβρουαρίου η κυβέρνηση ανακοίνωσε μέτρα για τον δημόσιο τομέα που περιλάμβαναν πάγωμα μισθών, περικοπές επιδομάτων 10%, ενώ στις 3 Μαρτίου 2010 ανακοινώθηκαν περικοπές 13ου και 14ου μισθού, πάγωμα προσλήψεων, αύξηση ΦΠΑ και φόρου στη βενζίνη, επαναφορά και επέκταση των τεκμηρίων διαβίωσης. Ένα μήνα μετά υπεγράφη το πρώτο μνημόνιο και εγκαινιάστηκε ένας κύκλος εκβιασμών...σε δόσεις.

Τρία πακέτα μέτρων για την πρώτη δόση του πρώτου μνημονίου

Στις 3 Μαΐου 2010, η Ελλάδα αιτήθηκε 80 δισ. ευρώ από τις υπόλοιπες (15) χώρες του Ευρώ και €30δις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ). Στις 8 Μαΐου 2010 εγκρίθηκαν δύο δανειακές συμβάσεις, μία με τις χώρες της ευρωζώνης και μία με το ΔΝΤ. Αυτές αποτέλεσαν το πρώτο μνημόνιο.

Έξι μέρες νωρίτερα και προκειμένου να εκταμιευτεί η πρώτη δόση των 20 από τα 80 δις, ανακοινώθηκε τρίτο κατά σειρά πακέτο μέτρων με αντικατάσταση του 13ου και 14ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων με επίδομα 500 Ευρώ , αντικατάσταση 13ης και 14ης σύνταξης με επίδομα 800 Ευρώ, περαιτέρω περικοπή επιδομάτων, νέα αύξήση του ΦΠΑ που έφτασε στο σημερινό καταστροφικό 23%, νέα αύξηση σε φόρους καυσίμων, τσιγάρων και ποτών, νέα αύξηση στις αντικειμενικές αξίες, νέους φόρους στην εισαγωγή αυτοκινήτνων, αύξηση του ορίου απολύσεων και την πρώτη μείωση στον κατώτατο μισθό.

Υπερωρίες, ρεύμα,σιδηρόδρομος η «θυσία» της δεύτερης δόσης.

Για την εκταμίευση της δεύτερης δόσης του πρώτου δανείου η τρόϊκα ζήτησε μείωση στις υπερωρίες, αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, μείωση στον αριθμό εργαζομένων ΟΣΕ, περικοπές και μετατάξεις σε όλες τις ΔΕΚΟ και νέες μειώσεις σε μισθούς του δημοσίου.

Μετά από ένα θρίλερ πρωτόγνωρο για τους Έλληνες πολίτες –στο οποίο έχουν πια εξοικειωθεί- με τα ΜΜΕ να προειδοποιούν πως αν δεν πάρουμε τη δόση θα χρεωκοπήσει η χώρα, λάβαμε τελικά τα επόμενα 8 δις.

Το θρίλερ της τρίτης δόσης που άργησε ένα μήνα

Στην τρίτη δόση του δανείου είχε γίνει πια σαφές ότι οι Έλληνες πολίτες τρομοκρατούνταν μπροστά στο ενδεχόμενο να μην εκταμιευθούν τα χρήματα. Για πρώτη φορά εφαρμόστηκε ο εκβιασμός και το δόγμα του τρόμο σε τόσο μεγάλο βαθμό, που η δόση... άργησε ένα μήνα.

Επρόκειτο να εκταμευθούν το Δεκέμβρη του 2010 6,5 δις ευρώ. Το Νοέμβριο άρχισε η διαπραγμάτευση, ενώ η ελληνική κυβέρνηση έπρεπε να καταρτίσει προϋπολογισμό.

Τελικά τα χρήματα δόθηκαν τον Ιανουάριο, οι Έλληνες άκουγαν από το Νοέμβριο ότι «αν δεν πάρουμε τη δόση σε 10 μέρες δεν θα μπορούμε να πληρώσουμε μιθσούς και συντάξεις» και ο προϋπολογισμός του 2011 καταρτίστηκε από τους υπαλλήλους της τρόικα: το έλλειμμα του προϋπολογισμού 2009 μετατέθηκε στο 2011 και ο προϋπολογισμός συνοδεύτηκε από μέτρα λιτότητας ύψους 13,5 δισ. ευρώ.

Η δόση που δεν... δόθηκε, το «κούρεμα», το «σάρωμα» του δεύτερου μνημονίου

Στο ίδιο μοτίβο, με εκβιασμούς, διαρροές για... πείσματα των τροικανών, υπουργούς φοβισμένους που υπέγραφαν ό,τι τους έδιναν, η χώρα πήρε άλλες τρεις δόσεις, για να μην πάρει ποτέ την έβδομη.

Είχαμε πια φτάσει στο χείλος του γκρεμού, οπότε χρειάστηκαν ένα «κούρεμα» χρέους, ένα νέο μνημόνιο και μια νέα κυβέρνηση. Η Ελλάδα πήρε επιπλέον 130 δις, με την υποχρέωση να συνεχίσει την δημοσιονομική προσαρμογή εως το 2012. Αυτή η «επιτυχία» σάρωσε την ελληνική κοινωνία με μέτρα όπως:

Μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού σε όλα τα κλιμάκια του βασικού μισθού (από 751€ σε 586€) και 32% στους νεοεισερχόμενους μέχρι 25 ετών, ατομικές ή επιχειρησιακές συμβάσεις εργασίας αντί για τις κλαδικές. περικοπές συντάξεων, επιδομάτων, δαπανών υγείας, άμυνας, λειτουργιών του Κράτους και εκλογών, κατάργηση των Οργανισμών Εργατικής Κατοικίας και Εστίας, περαιτέρω αύξηση αντικειμενικών αξιών και ενοποίηση φόρων στα ακίνητα, πλήρες άνοιγμα 20 κλειστών επαγγελμάτων, αύξηση των εισιτηρίων στις Αστικές Συγκοινωνίες και στον ΟΣΕ κατά 25%, κλείσιμο 200 εφοριών, κατάργηση φοροαπαλλαγών και χαμηλού ΦΠΑ στα νησιά.
Ήταν το δεύτερο μνημόνιο που ψηφίστηκε το Φεβρουάριο του 2012.

Εκλογές και μεσοπρόθεσμο

Οι διπλές εκλογές έφεραν την τρικομματική κυβέρνηση που χειρίστηκε τις επόμενες διαπραγματεύσεις με την τρόικα.

Τίποτα δεν είχε αλλάξει στη συμπεριφορά των υπαλλήλων των δανειστών. Μετά τους εκβιασμούς καταρτίστηκε και πέρασε από τη Βουλή το Μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, που ήταν το εχέγγυο για να συνεχιστεί η ρευστότητα προς την ελληνική οικονομία αλλά και να γίνει η πολυπόθητη για την ελληνική κυβέρνηση ανακεφαλαίωση των τραπεζών.

Τί πλήρωσε ο Έλληνας πολίτης:

Αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, νέα μείωση στις συντάξεις από 5 έως και 15%, ολοκληρωτική εξαφάνιση των εφάπαξ με μειώσεις έως 83% κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση των Δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα, όπως και των επιδομάτων αδείας για τους δημοσίους υπαλλήλους και συνταξιούχους, εφαρμογή διαθεσιμότητας ενός έτους, με μειωμένο μισθό σε μόνιμους υπαλλήλους του δημοσίου, κατάργηση των οικογενειακών επιδομάτων, αύξηση φόρου στο υγραέριο κίνησης κατά 23 λεπτά, εισαγωγή έκτακτης εισφοράς στα φωτοβολταϊκά, αντίτιμο 25 ευρώ για εισαγωγή σε νοσοκομείο

πηγή: newpost.gr