Αρνήθηκε η "ηρωική δασκάλα της Θράκης" να πάρει βραβείο από βουλευτή [BINTEO]

Ένταση επικράτησε σε εκδήλωση που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Τοπικού Συμβουλίου Κέλλης σε συνεργασία με τον Δήμο Αμυνταίου, όταν η δασκάλα από τον Έβρο, Χαρά Νικοπούλου...



που ήταν ένα από τα τιμώμενα πρόσωπα, αρνήθηκε να λάβει την τιμητική πλακέτα από τα χέρια του βουλευτή Ν.Δ. Φλώρινας, Στάθη Κωνσταντινίδη. "Δεν μπορώ να πάρω μία πλακέτα από έναν βουλευτή που έχει υπογράψει το ΦΕΚ 240 που παραχωρεί την Εθνική κυριαρχία της Ελλάδας" τόνισε.



Ποια είναι η Χαρά Νικολοπούλου:

Ψηλά στα ορεινά της Ροδόπης απλώνεται το πιο ενδιαφέρον σύμπλεγμα χωριών της ελληνικής επικράτειας. Στο Μεγάλο και το Μικρό Δέρειο, στον Πετρόλοφο, στη Σιδηρώ, στη Ρούσσα, στο Γονικό, στο Άνω και Κάτω Μικράκιο,στον Κισσό, στο Σιδηροχώρι, στα Ουράνια και στην Αγριάνη (ονόματα πολύ πρόσφατα και άνωθεν επιβεβλημένα) κατοικούν Πομάκοι, Τσιγγάνοι, μουσουλμάνοι, χριστιανοί. Κάποιοι νιώθουν Έλληνες, άλλοι Τούρκοι, άλλοι απόγονοι των αρχαίων Θρακών- πάντως όλοι συμβιώνουν ειρηνικά επί δεκαετίες.

Τα πομακοχώρια είναι μάλλον τα πιο αδικημένα χωριά της ελληνικής επικράτειας. Και οι κάτοικοι τους, ίσως, οι πιο βασανισμένοι από τους έλληνες πολίτες. Φτωχοί και κατατρεγμένοι για δεκαετίες απο το ελληνικό κράτος, που τους φέρθηκε σαν εσωτερικό εχθρό, αποτελούσαν πάντα δελεαστική λεία για τον ελληνικό εθνικισμό. Ο πόλεμος και από τις δύο πλευρές  είναι ανελέητος και το μόνο βέβαιο θύμα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και , κυρίως, ο αυτοπροσδιορισμός. Πολύ σπάνια οι κάτοικοι των μικρών αυτών χωριών απασχολούν την επικαιρότητα και ίσως κανείς να μην τους θυμόταν πάλι, αν πριν από λίγες μέρες δεν έπεφταν βόμβες στην Αίθουσα Τελετών της Ακαδημίας Αθηνών, όπου οι “αθάνατοι” βράβευσαν με το Αργυρό μετάλλιο ανδρείας τη Χαρά Νικολοπούλου, για την “προσήλωση της στο καθήκον, την αυταπάρνηση και την εθνοπρεπή της στάση κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας της ως δασκάλας στο Μεγάλο Δέρειο”…

Πολύς κόσμος αγνοούσε την ύπαρξη της δασκάλας και η βράβευση της θα περνούσε στα ψιλά αν η κυρία Νικολοπούλου, παραλαμβάνοντας το βραβείο της δεν έλεγε τα παρακάτω λόγια: “Εν έτει 2010, όπου η ελληνική κυβέρνηση αφαιρεί τον όρο Εθνική από το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων και περιθωριοποιεί ως ακραίους εθνικιστές τους απλούς Έλληνες που αγαπούν το Έθνος και την Πατρίδα τους, ευχαριστώ θερμά την Ακαδημία Αθηνών που στο πρόσωπο μου παρασημοφορεί τη Φιλοπατρία και τη διαμόρφωση Θρησκευτικής, αλλά κυρίως Εθνικής συνείδησης στους μαθητές μου, η οποία για όλους τους Έλληνες περιλαμβάνει τη σκλαβωμένη Βόρεια Ήπειρο από την οποία κατάγομαι, τη Μακεδονία στην οποία γεννήθηκα και η ελευθερία της οποίας τελεί υπο διαπραγμάτευση, τη Θράκη και την Κύπρο που καταδυναστεύονται από τους Τούρκους και τους ελέυθερους πολιορκημένους Έλληνες που ζουν στον Άγιο Παντελεήμονα. Αυτό το μετάλλιο Ανδρείας αποτελεί για μένα ηθική δέσμευση να συνεχίσω με μεγαλύτερη πίστη τον αγώνα μου, μέχρι την τελική δικαίωση του έθνους μας. Το αφιερώνω στα δικά μου Πομακόπουλα της  Θράκης”.

Χιλιάδες φίλοι της “νέας Μπουμπουλίνας” στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιχαίρουν για τη… μεγάλη νίκη. Η νεολαία του ΛΑ.Ο.Σ, προτείνει τη δασκάλα για τη θέση του Ειδικού Γραμματέα Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, θέση από την οποία αναγκάστηκε να παραιτηθεί η Θάλεια Δραγώνα έπειτα από αφόρητες πιέσεις φασιστικών ομάδων, που έφτασαν μέχρι και σε απειλές για τη ζωή της. “Στο πρόσωπο της βραβεύτηκε η μισαλλοδοξία”, κατήγγειλαν οι “οικολόγοι-πράσινοι”, ενώ η “δημοκρατική αριστερά” τονίζει ότι “η ηρωοποίηση της κ. Νικοπούλου γι’ αυτά της τα “κατορθώματα” οφείλεται σε όλους εκείνους που ταυτίζουν τον πατριωτισμό με την πατριδοκαπηλία”.

Η Χαρά Νικολοπούλου δεν είναι ακριβώς η δασκάλα της διπλανής πόρτας… Κόρη ανώτατου δικαστικού, παντρεμένη με χρηματιστή, το 2004 ζητά η ίδια να μετατεθεί στο μειονοτικό σχολείο του Μεγάλου Δερείου. Το ζευγάρι εγκαθίσταται στο χωριό, μεταφέρει εκεί τα πολιτικά του δικαιώματα και τα πρώτα δυο χρόνια κυλούν ήσυχα…Τον Ιούλιο του 2007 ο πατέρας της κυρίας Νικοπούλου, διορίζεται πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Δύο μήνες αργότερα η Νικοπούλου συντάσσει δύο αναφορές προς το υπουργείο καταγγέλλοντας το διευθυντή και τον πρόεδρο της σχολικής εφορίας ότι “λειτουργούν άκρως αντιεκπαιδευτικά και ανθελληνικά”.


Η δασκάλα είναι δραστήρια και αρχικά αγαπητή στο χωριό και στους μαθητές της. Έχει οργανώσει χορωδία, κάνουν εξορμήσεις και εκπαιδευτικές εκδρομές, όμως σιγά σιγά διατυπώνει απόψεις που ακούγονται τουλάχιστον παράξενα και στη συνέχεια εχθρικά: τα μειονοτικά σχολεία πρέπει να καταργηθούν, τα παιδιά της μειονότητας ας μαθαίνουν τις γλώσσες τους σε φροντιστηριακά μαθήματα, οι γυναίκες δεν πρέπει να φορούν μαντίλα, οι Πομάκοι είναι Έλληνες, οι μουσουλμάνοι και όσοι τους υποστηρίζουν είναι πράκτορες του τουρκικού κράτους και του τουρκικού προξενείου, οι αλεβίτες (η πιο “κοσμική” τάξη του Ισλάμ) είναι καλοί μουσουλμάνοι, οι σουνίτες είναι κακοί και ανθέλληνες. Διαίρει και βασίλευε δηλαδή.

Τον Οκτώβριο, οι 21 από τους 38 γονείς ζητούν την απομάκρυνση της. Σε επιστολή τους σημειώνουν: “η κυρία δασκάλα έχει απειλήσει τους γονείς που εργάζονται σε χριστιανούς εργοδότες με απόλυση από την εργασία τους. Ο δε σύζυγος της κυρίας δασκάλας έχει φωτογραφίσει τα κτήρια, απειλώντας ότι θα παραδώσει τους φακέλους και τα στοιχεία στην πολεοδομία”. Οι γονείς αποσπούν τη δέσμευση ότι η δασκάλα θα αλλάξει με τη λήξη της σχολικής χρονιάς. Λίγους μήνες αργότερα όμως τα πράγματα θα γίνουν εκρηκτικά. Η δασκάλα επέπληξε την καθαρίστρια του σχολείου και ο σύζυγος της καθαρίστριας, Οσμάν Κασάικα, οργισμένος  χειροδίκησε εις βάρος της. Ο δράστης συνελήφθη άμεσα και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 10 μηνών.

Η 25η Μαρτίου του 2008 στο Μεγάλο Δέρειο, είναι μια μέρα τιμής για όλες τις φασιστικές και νεοναζιστικές γκρούπες της Ελλάδας. Δεν υπάρχει ιστοσελίδα τους που να μην έχει το βίντεο από τη γιορτή που οργάνωσε η Νικοπούλου κι όπου παιδάκια με ονόματα όπως Οσμάν,Μεχμέτ, Αισέ  απαγγέλουν : “Βάλε τους Τούρκους εμπροστά / σαν το χασάπη τα τραγιά / καπετάνιε μας λεβέντη / που όλη η Τουρκιά σε τρέμει”…  Από τότε οι σχολικές εορτές μετατρέπονται σε εθνικιστικές φιέστες όπου παρίστανται βουλευτές και δημοτικοί σύμβουλοι του ΛΑ.Ο.Σ, στελέχη του Πατριωτικού Συνδέσμου και μέλη ακροδεξιών ομάδων. Η “χρυσή αυγή” παρίσταται οργανωμένα στο Δικαστικό Μέγαρο Αλεξανδρούπολης, όπου δικάζεται δευτερόδικα ο Κασάικα, αναγκάζοντας τον ίδιο και τη συνήγορο του να μείνουν  για ώρες μέσα στο κτήριο το οποίο έχουν κυκλώσει. Τον Σεπτέβριο του 2008 σύσσωμη η ακροδεξιά τιμά σε εκδήλωση τη Νικοπούλου και η ίδια δηλώνει “Εύχομαι να συνεχίσω και στο μέλλον να είμαι άξια των επαίνων σας”..


Τον Οκτώβριο η δασκάλα ετοιμάζει τη νέα σχολική γιορτή. Οι 40 από τους 60 μαθητές τους σχολείου απέχουν από την παρέλαση, το παρών όμως δίνουν και πάλι ο ΛΑ.Ο.Σ και ο Πατριωτικός Σύνδεσμος…Ο βουλευτής Αχμέτ Χατζηοσμάν καταθέτει ερώτηση στη βουλή: “Η εν λόγω δασκάλα προέβη σε μια σειρά προκλητικών ενεργειών και εμπρηστικών δηλώσεων, με αποτέλεσμα την αναστάτωση σύσσωμης της τοπικής κοινωνίας και την τρομοκράτηση των κατοίκων της μέσω απειλών και εκβιασμών. Ο συντονιστής μειονοτικής εκπαίδευσης είχε υποσχεθεί την απομάκρυνση της, ωστόσο, ένα χρόνο μετά η δασκάλα παραμένει. Δεν ισχύει το ίδιο και για τους μαθητές. Ένας μόνο μαθητής παρακολουθεί μαθήματα, ενώ οι υπόλοιποι απέχουν”!!!

Το επόμενο θεαματικό επεισόδιο θα διαδραματισθεί στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, όπου στις 13 Μαρτίου του 2010 η Χαρά Νικοπούλου βραβεύεται από το Υπουργείο Παιδείας για την έκδοση σχολικής εφημερίδας. Η ημέρα εκείνη θα είναι η αρχή της δημόσιας διαμάχης της δασκάλας-κόρης του προέδρου του Αρείου Πάγου με τη Θάλεια Δραγώνα. Δεν πρόκειται για δύο τυχαία πρόσωπα, ούτε για μια τυχαία διαμάχη. Η Δραγώνα, μαζί με την καθηγήτρια Κοινωνιολογίας Άννα Φραγκουδάκη συνδιαμόρφωσαν το πρόγραμμα εκπαίδευσης των μουσουλμανοπαίδων της Θράκης, το οποίο άρχισε να εφαρμόζεται από τη σχολική χρονιά 1997-1998. Το πρόγραμμα αυτό, μέσα σε 10 χρόνια τετραπλασίασε την πρόσβαση των παιδιών της μειονότητας στο γυμνάσιο, μείωσε στο μισό την σχολική διαρροή, αύξησε στο 60% την πρόσβαση στο λύκειο, μείωσε ραγδαία την διαρροή των κοριτσιών. Η δασκάλα κατηγόρησε τη γραμματέα ότι την απείλησε με μετάθεση από τη Θράκημ ενώ ακροδεξιά μπλογκ και εφημερίδες εμφάνισαν την πανεπιστημιακό ως εγκάθετη της Άγκυρας,όργανο του τουρκικού προξενείου, εθνοπροδότρια…

Όταν λίγο αργότερα, όντως, μετατίθεται η Νικοπούλου στη Θεσσαλονίκη, μετά από αίτημα της, η μετάθεση παρουσιάζεται ως διωγμός… Η υποτιθέμενη και κατά φαντασίαν δίωξη της γίνεται τηλεοπτικό σήριαλ. Η Νικοπούλου αποκτά εκατοντάδες νέους “φίλους” στο Facebook, ενώ η ομιλία της “Τι είν’ η πατρίδα μας” (την εκφώνησε τον Απρίλιο, όταν τη βράβευσε ο…τότε νομάρχης και νυν περιφερειάρχης Π.Ψωμιάδης) γίνεται το απόλυτο εθνικιστικό χιτ.

Ύστερα ήρθε η βράβευση από την Ακαδημία Αθηνών και οι κορώνες για το “ελληνόψυχον” των Πομακόπουλων. Για τους ίδιους τους Πομάκους, τους τουρκόφωνους, τους ελληνόφωνους,τους τσιγγάνους, για όλους τους κατοίκους των χωριών και για τη δύσκολη ζωή τους στα ορεινά της Ροδόπης δεν περίσσεψε ούτε μια λέξη… το λεγόμενο “έθνος” είναι για κάποιους σημαντικότερο από την ίδια τη ζωή…

Το κείμενο αναδημοσιεύεται από την έντυπη έκδοση του περιοδικού “Ε”, ένθετου της Ελευθεροτυπίας