Ιστορίες Ελλήνων, που έφυγαν από τη χώρα ψάχνοντας μια καλύτερη τύχη

H ιστορία του Έλληνα μετανάστη Σ. Λίβου, ο οποίος περιέγραψε τη ζωή του στην Αγγλία, αλλά και τους λόγους που τον οδήγησαν στην ξενιτιά, είχε προκαλέσει μεγάλη αίσθηση και για τον ρεαλισμό της αφήγησης, αλλά και για το μήνυμα του κατά της ηττοπάθειας και της μιζέριας....


Αναγνώστες του NEWS 247, που έχουν παρόμοιες εμπειρίες, έστειλαν τη δική τους μαρτυρία και το δικό τους μήνυμα και σας παρουσιάζουμε τις πιο χαρακτηριστικές.

"Αν θέλει κάποιος, θα πετύχει"

"Ήμουν πολλά χρόνια στο Λονδίνο. Χωρίς πτυχία και ιδιαίτερες σπουδές ώστε να με βοηθήσουν στο ξεκίνημα.Ήμουν 25 χρονών όταν πήγα με 990 λιρες Αγγλίας (1998) και μέσα σε 5 χρόνια είχα αγοράσει δικό μου σπίτι σε πολύ καλή περιοχή, μονοκατοικία 380μ2 καταβάλλοντας προκαταβολή το 30% και σήμερα είναι πληρωμένο στο 95%.

Είχα 25 άτομα προσωπικό και γενικά η επιχείρηση μου ήταν και είναι ''well established''.To μυστικό για όλα αυτά είναι: Ταπεινότητα, σεβασμός και ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ!!!

Ακόμα και τώρα ΑΝ θέλει κάποιος να πετύχει ΘΑ ΠΕΤΥΧΕΙ! Φυσικά με τη λογική του τύπου θα πάω έξω 2-3 χρονάκια και θα γυρίσω Ωνάσης ΔΕΝ πρόκειται ποτέ να τα καταφέρει κανείς.

Dimitris Magoutas





"Έφυγα για να νιώσω ότι προσφέρω"

Είμαι και εγώ ένας από τους πρόσφατους μετανάστες (περίπου ένα χρόνο) μακριά από την Ελλάδα.

Δεν έχω τίποτα άλλο να πω παρά μόνο ότι οι Έλληνες με έδιωξαν με τον τρόπο τους, ο καθένας. Δεν φταίνε όλοι το ίδιο, όμως εγώ έπρεπε να αποχωριστώ την οικογένειά μου, όχι μόνο για τις οικονομικές απολαβές, αλλά και για να κάνω κάτι στη ζωή μου. Να ξυπνάω το πρωί και να έχω κάτι να κάνω. Να νιώσω ότι προσφέρω στην κοινωνία και ότι κάνω ένα βήμα στη ζωή μου.

Η ζωή στην Ελλάδα έμεινε στάσιμη, εδώ και πολύ καιρό (και θα παραμείνει για χρόνια ακόμα). Πολλοί νομίζουν ότι έφυγα για τα χρήματα μόνο. Δεν είναι έτσι. Η ανεργία είναι για μένα το αμέσως πιο σημαντικό μετά την υγεία.

Καλό κουράγιο σε όλους, που αφήσαμε πίσω μας την όμορφη Ελλάδα, αλλά και σε αυτούς που έμειναν στην Ελλάδα και αγωνίζονται για μια καλύτερη χώρα για εμάς και τα παιδιά μας.

Γιώργος



"Χωρίς πτυχίο, είναι διαφορετικά"

Κάθισα 6 μηνες στη Νορβηγία. Παρατήρησα οτι λόγω μεγάλης έλευσης μεταναστών, ξύπνησαν και οι Νορβηγοί κι άρχισαν να εκμεταλλεύονται τους μετανάστες. Πρόσφεραν ψίχουλα για εργασίες , για τις οποίες οι Νορβηγοί έπαιρναν 2πλασια και 3πλασια χρήματα. Ο νόμος τους κάλυπτε γιατί δεν υπάρχει κατώτατος μισθός και φυσικά με ένα πολύ υψηλό κόστος ζωής, δεν μπορούσες να ζήσεις.

Εκτός από αυτό η αντιμετώπιση ήταν απαξιωτική, τύπου "πωπω, γεμίσαμε Έλληνες.." και όταν έλεγες πως τα χρήματα είναι λίγα για να ζήσεις εκεί , σου απαντούσαν "στην Ελλάδα ο βασικός πόσο είναι;"

Οκ, μερικοί σου πρόσφεραν και στέγη για να ζήσεις (επειδή τα ενοίκια ξεκινούσαν από 1000 ευρώ τα 20 τμ.), ένα 8κλινο δωμάτιο σε πανδοχείο , να το μοιραστείτε με 7 ακόμα άτομα από διάφορες χώρες.. Στην προνομιακή τιμή των 680 ευρώ το μήνα. Ο μισθός 1000 ευρώ. ( για τους Νορβηγούς 2950 ο χαμηλότερος προς φόρων, περίπου 2200 καθαρά)

Και η κάρτα συγκοινωνιών 80 ευρώ. Φαγητό περίπου 300 ευρώ με ψώνια από Τουρκικά σουπερμάρκετ για να ψωνίζεις φθηνά.

Έξι μήνες άντεξα παίδες. Συγνώμη, αλλά δεν βρήκα το νόημα να ζω έτσι, καθώς έφυγα από την πατρίδα μου για κάτι καλύτερο. Έτσι ζω και στην Ελλάδα και στη χώρα μου τουλάχιστον, έχω και τους ανθρώπους μου να μιλήσω , να μοιραστώ τα προβλήματα μου. Κάποτε ίσως ήταν καλά, τώρα και έξω υπάρχει εκμετάλλευση. Ίσως με τα πτυχία να ειναι διαφορετικά, όμως για παιδιά χωρίς πτυχίο που πάνε έξω να βρουν οτιδήποτε για δουλειά, είναι εντελώς διαφορετικά..

Podrik







"Το παρελθόν, πονάει ακόμα"

"Έφυγα από την Κρήτη στα 22 μου. Έφυγα γιατί ήμουν ανήσυχο πνεύμα. Δεν ήθελα να κάνω τον Barman και το beach boy μια ζωή. Πήγα Λονδίνο γιατί είχα γνωρίσει μια γκόμενα. Βρήκα δουλειά σε τουριστικό γραφείο γιατί ζητούσαν κάποιον που να μιλάει ελληνικά (κατά τύχη). Έμαθα να συντάσσω βιογραφικό από το msn (δεν είχε google τότε).Έπαιρνα 860 λίρες. Το νοίκι έκανε 570. Τα λεφτά για το εισιτήριο (τραίνο, tube κτλ) δεν έφταναν.

Έβγαλα πιστωτική από την HSBC με όριο 400 λίρες. Όταν γέμισε (όλα στα εισιτήρια) δεν είχα λεφτά να παω στην δουλειά... μέχρι που μια μέρα ανακάλυψα ότι τα μηχανήματα (κάτι γκρι ντουλάπες) στον σταθμό, έπαιρναν την πιστωτική ακόμα και αν αυτή ήταν πάνω από το όριο. Αναγκαστικά να δουλέψω τα βραδια σε μια pub για να πληρώνω το ποσο τις κάρτας που ήταν πάνω από το όριο. Δυο Χρονια σχεδόν αυτή η ιστορία.

Έμαθα να ζω μόνος. Η μάνα μου μου έστελνε την Sportday και έγραφε μαντινάδες μέσα. Φοβόμουνα να ανοίγω την εφημερίδα (κάθε μηνα μου έστελνε 2-3) γιατί ήξερα ότι κάτι θα έχει γράψει και θα με τρώγανε τα κλάματα.. Δεν υπήρχε λόγος τότε να φύγω από το σπίτι.

Δεν το καταλάβαινε κανείς. Έκατσα Λονδίνο 6 χρόνια. Ανέλαβα τα το contracting department με 8 υπαλληλους και 300 ξενοδοχεία. Έφυγα και πήγα Ελβετία. Είμαι εδώ 11 χρονια, Hotel manager, έχω σπίτι δυο παιδιά και λατρεύω τον δρόμο που πείρα και εδώ που με έβγαλε.

Μόνο το παρελθόν, πονάει ακόμα. Γιατί η ξενιτιά, για αυτούς που θέλουν να πετύχουν κάτι θα τους δώσει την δυνατότητα. Το αντίτιμο είναι όμως βάρη. Για τα πάντα απαιτούνται θυσίες. φιλικά.

Jimmysmalia





"Το ΕΣΥ και το παράδειγμα"

Έχω 17 μήνες ήδη στην ΒΑ Αγγλία και σκοπευω να μείνω άλλα 5-6 χρόνια αν όλα πάνε καλά. Τα πράγματα είναι ακριβώς όπως περιγράφονται στο κείμενο. Θετικά μεν αλλά σίγουρα αρκετά δύσκολα για να καταφέρεις να βάλεις τη ζωή σου σε μια σειρά και να ανταποκρίνεσαι στην καθημερινότητα.

Επίσης , αναμφίβολα η αγγλική κοινωνία ως κατεξοχην καπιταλιστική, έχει έντονα ταξικά χαρακτηριστικά,ωστόσο θα ήθελα να αναφέρω μια πρόσφατη εμπειρία, που εμένα τουλάχιστον με έκανε να αναθεωρήσω μερικώς. Ένας φίλος, φοιτητής αντιμετώπισε ενώ βρισκόταν εδώ, ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας και χρειάστηκε να εισαχθεί στο νοσοκομείο.Αν και φοιτητής δηλαδή μη-φορολογούμενος, έχει πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη και δεν χρειάστηκε να πληρώσει τίποτα ούτε για εξετάσεις, ούτε για φάρμακα, νοσήλεια, φακελάκι

Παρόλα αυτά , έχει ολόκληρο δωμώτιο μόνος του και 24ωρη ιατρονοσηλευτική παρακολούθηση σε συνθήκες καλύτερες και από ιδιωτικού θεραπευτηρίου. Και φυσικά αυτό το μέτρο επεκτείνεται και σε επισκέψεις ρουτίνας σε συμβεβλημένα ιατρεία, όπου μπορείς και κλείνεις ραντεβού αυθημερόν (χωρίς αναμονή 3 μηνών) με μόνη επιβάρυνση κάποιο ποσό της τάξεως των 10 ευρώ ανά συνταγή (εξαιρούνται κάμποσες κοινωνικές ομάδες).

Εκεί, που θέλω να καταλήξω , είναι πως το ΕΣΥ που τόσο απαξιώνουν κάποιοι φτιάχτηκε στα πρότυπα του NHS ενός κορυφαιου συστηματος υγειας. Παρόλα αυτα , αντι να κοιταξουμε πως θα αντιμετωπισουμε τις 'παραφωνιες' οπως την υπερσυνταγογράφηση και τα φακελάκια, αποφασίσαμε να το διαλύσουμε τελειως σε λογικες 'πονάει πόδι-κόψει ποδι'

ΥΓ Θεικη η περιγραφη για τους 'Ελληνάρες' που όσο είναι έξω τους φταίνε όλα και μολις γυρνανε το παιζουν κοσμοπολιτες !!

b20344



"Ελλάδα μόνο για διακοπές"

Είμαι15 χρόνια στην Αγγλια, το κόστος ζωής πολύ μικρότερο από Ελλάδα. Τουλάχιστον μισό από ό,τι στην Έλλαδα. Πριν από τα 40, έχω σπίτι δικό μου (τα 2/3 πληρωμενο) με 1.5% επιτόκιο.

Γκάζι και ρεύμα μαζί περίπου 80 λίρες (διότι έχω 2 μικρά παιδιά και το καλοριφέρ αναμμένο όλη τη μέρα)

Τα 4 λιτρα γαλα 1 λιρα. το κιλο ψωμι 50λεπτα. πανες 6λιρες (οχι δεν ειναι παμπερς)

Με λεφτά στην άκρη για κάποια ανάγκη, με πραγματικά δωρεάν παιδεία και υγεία. Τα παιδιά δεν πληρώνουν ούτε για φάρμακα.

Ελλάδα μόνο για διακοπές και να βλέπω τους δικούς μου.

Panos



"Φτάνει με το κλάμα"

Δεν ήμουν μετανάστης, ήμουν φοιτητής του εξωτερικού και παράλληλα εργαζόμουν για κάποια χρόνια.

Αποκόμισα πολλές γνώσεις, εμπειρία και τέλος μου έμεινε το εξής: ""Σαν την Ελλάδα δεν είναι πουθενά, ούτε σε φαγητό, ούτε σε ανθρώπους, ούτε σε κλίμα, ούτε σε κοινωνία¨.

Μπορεί να έχουμε 1000 άσχημα και ένα κατεστραμμένο σύστημα, αλλά εμείς το φτάσαμε εκεί. Έτσι λοιπόν, εμείς θα το ξαναφτιάξουμε. Αυτό να βάλετε στο news247. Φτάνει με το κλάμα, δεν θέλουμε κλάμα οι νέοι. Μυαλό έχουμε, μάγκες είμαστε και μάγκες θα είμαστε. Άντε να μας δω."

Φώτης


πηγή: news247.gr