Είναι προφανές, ότι ο εγκέφαλος του ανθρώπου δεν έχει κατασκευαστεί για την υπερβολική χρήση στην οποία τον υποχρεώνουμε» ζούμε στους ρυθμούς του καταναλωτικού πολιτισμού μας. Αρκεί να αναλογιστούμε ότι μέχρι δύο γενιές πριν, τα δεδομένα που είχε να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας ήταν ελάχιστα, σε σύγκριση με αυτά τα επεξεργάζεται τώρα...
Εύκολα μια γυναίκα μπορεί να αντιληφθεί το μέγεθος των πληροφοριών, που κάθε μέρα επεξεργάζεται το μυαλό της, προκειμένου να είναι όσο γίνεται πιο όμορφη και ελκυστική για το άλλο φύλο: Τι θα φορέσει, που να είναι της μόδας και να ταιριάζει με το κορμί της. Πώς να μακιγιαριστεί και τι άρωμα να φορέσει. Και μετά το μεγάλο δίλημμα της επιλογής: Ποιον να επιλέξει και πώς να τον πλησιάσει και με ποια στρατηγική να τον κάνει να την προσέξει και τελικά να τον κάνει να τη θελήσει. Θα πρέπει στην παρέα να μιλήσει, ή όχι; Και τι να πει; Κάποια εξυπνάδα; Ή μήπως είναι πολύ προχωρημένο και θα παρεξηγηθεί; Να προτείνει να πάνε σινεμά, ή καλύτερα σε ένα μπαρ; Μήπως προχωρά γρήγορα, ή αλλιώς αν δεν προχωρήσει, μήπως φανεί ότι δεν ενδιαφέρεται; Να κάνει τη δύσκολη, ή έτσι μπορεί να χάσει το ενδιαφέρον του ο υποψήφιος εραστής της και ίσως και μελλοντικός της σύζυγος;
Τίποτε από όλα αυτά τα δεδομένα δεν απασχολούσαν τη γιαγιά μου. Αλλά ούτε και τον παππού μου, τον απασχολούσαν τα διλήμματα που απασχολούν τον σύγχρονο άντρα. Αρκεί ένα καθημερινό παράδειγμα. Οδηγώντας στην Κηφισίας και επειδή βιάζομαι ως συνήθως, αναρωτιέμαι:
«Αν αλλάξω λωρίδα κυκλοφορίας γιατί η δική μου, μου φαίνεται αργή; Στην αριστερή ο διπλανός μου δεν θέλει να με αφήσει να πάω μπροστά του. Να τον εκβιάσω, ανάβοντας το φλας και κάνοντας απότομα αριστερά; Μπορεί να με βρίσει και θα έχει δίκαιο, αλλά εγώ βιάζομαι πολύ. Μήπως να κάτσω στη σειρά μου; Ή να τον αφήσω να περάσει και να αλλάξω λωρίδα στο επόμενο κενό που θα βρω;».
Μέσα σε δύο λεπτά ο εγκέφαλός μου καλείται να επιλύσει διλήμματα, που οι εγκέφαλοι των προγόνων μου δεν αντιμετώπιζαν για χρόνια. Το μόνο μέλημα των περισσοτέρων ήταν να επιστρέψουν από τη βοσκή, τον ίδιο αριθμό προβάτων. Δέκα έβγαλαν από το μαντρί το πρωί. Δέκα έπρεπε να φέρουν πίσω το απόγευμα. Αυτό και τίποτε άλλο. Ή έριχναν τα δίχτυα και όσα ψάρια έπιαναν. Αυτά τους έστειλε ο Θεός. Δεν είχαν και άλλη επιλογή.
Σήμερα οι επιλογές του «σύγχρονου» ανθρώπου, είναι υπερβολικές και κάθε μέρα γίνονται περισσότερες. Αυτές οι επιλογές είναι που εξαντλούν τη δύναμη του επεξεργαστή του. Εξαντλούν αυτό το σεροτονινεργικό νευρωνικό κύκλωμα, που όταν δεν λειτουργεί σωστά, εμφανίζεται κατάθλιψη.
Ευτυχώς που ο άνθρωπος μαζί με την πολυπλοκότητα της ζωής του, ανακάλυψε τα αντικαταθλιπτικά, που ενισχύουν τη λειτουργία του επεξεργαστή του και έτσι μπορεί να τα βγάζει πέρα. Τα αντικαταθλιπτικά είναι σαν τα γυαλιά πρεσβυωπίας. Αν δεν υπήρχαν, οι περισσότεροί από εμάς θα ήμασταν «τελειωμένοι» από τα σαράντα μας. Δεν θα μπορούσαμε να διαβάσουμε και να γράψουμε. Υποχρεωτικά θα καθόμασταν στον καναπέ μας και θα λέγαμε παραμύθια στα εγγόνια μας. Ή θα κάναμε χονδροειδείς δουλειές, για όσο χρόνο θα μας επέτρεπε το υπόλοιπο σώμα μας. Εφόσον θέλουμε να παραμένουμε δραστήριοι, στις σύγχρονες ασχολίες μας, οπωσδήποτε θα πρέπει να φοράμε γυαλιά.
στο boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.