Η Κατερίνη Κιλικίδου, που πέθανε την Δευτέρα στη Μελβούρνη σε ηλικία 110 ετών, θεωρείται πως ήταν η γηραιότερη Ελληνίδα της Αυστραλίας. Το πιο εντυπωσιακό, όπως είπε ο γιος της Αναστάσης Κιλικίδης, είναι ότι και η μητέρα της πέθανε σε ηλικία 110 ετών…
«Ο πατέρας μου έφυγε σε 93 ετών. Παρασύρθηκε και σκοτώθηκε από αυτοκίνητο στη Μελβούρνη» είπε ο κ. Κιλικίδης.
Η Κατερίνη Κιλικίδη έφερε στον κόσμο τέσσερα παιδιά. Ο Αναστάσης Κιλικίδης, 70 χρονών, είναι ο μικρότερος γιος της. Ο μεγαλύτερος, όπως μας είπε ο ίδιος, είναι 86 ετών. Όλα τα παιδιά είναι εν ζωή. Η Κατερίνη Κιλικίδη αφήνει πίσω της ακόμα εγγόνια, δισέγγονα και τρισέγγονα.
«Πρέπει να είχε καλά γονίδια, τα οποία και κληρονομήσαμε» είπε ο κ. Κιλικίδης και πρόσθεσε πως η μάνα του ήταν ιδιαίτερα λιτή με το φαγητό της αλλά και προσεκτική.
Η Κατερίνη Κιλικίδου έζησε τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922 και επέζησε στο δύσκολο χερσαίο ταξίδι από την Τουρκία στην Ελλάδα. Πέρασε με τους γονείς της τη φτώχεια και τη μιζέρια που έφερε ο ξεριζωμός και έστησαν το σπιτικό τους στο Βορένος, χωριό κοντά στη Θεσσαλονίκη, που λόγω της μαζικής εγκατάστασης προσφύγων από τη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας, μετονομάστηκε σε Νικομηδινό.
Στα 19, την πάντρεψαν με τον συγχωριανό της αείμνηστο Χαράλαμπο Κιλικίδη, μέχρι που μια μέρα, το ζευγάρι πήρε τη μεγάλη απόφαση για το υπερπόντιο ταξίδι προς τη χώρα του Νότου.
Η Κατερίνα Κιλικίδη, μας είχε πει πριν λίγα χρόνια:
«Το χωριό είχε πολλούς Έλληνες. Εγώ δεν πήγα σχολείο γιατί οι Τούρκοι προύχοντες, το κρατούσαν κλειστό. Οι γονείς μου Αβραάμ και Τριανταφυλιά μιλούσαν τουρκικά. Εμείς τα παιδιά δεν μάθαμε τη γλώσσα. Με την καταστροφή, πήραμε το δρόμο περπατώντας ανάμεσα στα βουνά και με γαϊδουράκια μας, φτάσαμε στην Ελλάδα. Θυμάμαι πως περάσαμε πολύ δύσκολες μέρες μέχρι τον προορισμό μας. Στο χωριό Βορένος μας έδωσαν σπίτι και γη να την καλλιεργούμε. Είχε μια εκκλησιά, ένα σχολείο κι ένα μπακάλικο. Δυστυχώς οι γονείς μου δεν με έστειλαν σχολείο. Για αυτό δεν μπορώ να διαβάζω.
Με πάντρεψαν με τον συγχωριανό μου Χαράλαμπο. Ο γάμος μας ήταν φτωχικός, με λίγους συγγενείς και λιγότερους φίλους. Αποκτήσαμε 4 παιδιά. Μια θυγατέρα τη Θωμαή που απεβίωσε και τέσσερις γιους. Τον Δημήτρη, το Νίκο, το Γιάννη και τον Αναστάση», θυμάται η κ. Κατερίνα.
Η οικογένεια έζησε όλα τα χρόνια στο Footscray. «Η γειτονιά που μέναμε είχε οικογένειες από την Τουρκία. Ακούστε λοιπόν σύμπτωση. Τα τουρκικά που δεν έμαθα στον τόπο που γεννήθηκα, τα έμαθα από τη γειτόνισσά μου την Αϊσέ, με την οποία ανέπτυξα μεγάλη φιλία» είχε πει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.