Η ζωή και ο ξαφνικός θάνατος του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν (1967-2014) [ΒΙΝΤΕΟ]

Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, με μία μεγάλη καριέρα εξαιρετικών ρόλων, είχε βραβευθεί με Όσκαρ   για την ερμηνεία του στο ρόλο του Τρούμαν Καπότε  το 2006 κι ήταν επίσης τρεις φορές υποψήφιος για το βραβείο Β΄ ανδρικού ρόλου....


 Ξέχωρα από τις διακρίσεις που είχε λάβει, ο Χόφμαν επέλεγε και επιλεγόταν για δύσκολους και απαιτητικούς ρόλους.

Στο Χόλιγουντ χωρίς μύθο…

Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν δεν είχε το φιζίκ του Χολυγουντιανού σταρ. Η εξωτερική του εμφάνιση δεν τον βοηθούσε να πάρει ρόλους που θα τον έκαναν δημοφιλή, έτσι έπαιξε πολλούς δεύτερους ρόλους και έκανε πολλή τηλεόραση πριν τον ανακαλύψει για τα καλά ο κινηματογράφος. Η «Ευτυχία» του Τοντ Σόλονζ το 1988 ήταν μια από τις καλύτερες ανεξάρτητες αμερικανικές ταινίες και η στιγμή που πρόσεξε το πολυεπίπεδο ταλέντο του ο κόσμος του κινηματογράφου. Εφτά χρόνια μετά κέρδισε Όσκαρ πρώτου ανδρικού ρόλου με την εξαιρετική ερμηνεία του ως Τρούμαν Καπότε στην ομότιτλη ταινία του Μπένετ Μίλερ. Πέρυσι μας έδωσε άλλο ένα δείγμα του σπουδαίου ταλέντου του με δεύτερο πάλι ρόλο στο «The Master» του Πολ Τόμας Άντερσον, με τον οποίο ήταν για τρίτη φορά υποψήφιος για Όσκαρ δεύτερου ρόλου. Με το «The Master» το αουτσάιντερ για τα δεδομένα ενός σταρ σίστεμ που παράγει είδωλα ή και μύθους, βρέθηκε στο απόγειο της καριέρας του.

Ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν ήταν αληθινά μεγάλος ηθοποιός που πάτησε σταθερά στον παροιμιώδη αμερικάνικο ρεαλισμό δίνοντας παράλληλα ψυχολογικό βάθος στους ρόλους του. Οι ήρωές του δεν ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Οι ερμηνείες του όμως ήταν τέτοιες, χωρίς στόμφο, με διακριτικότητα και φυσικότητα, που έπαιρναν για το θεατή διαστάσεις καθημερινού ανθρώπου. Ελέγχοντας απόλυτα τα εκφραστικά του μέσα, όπως όλοι οι σπουδαίοι ηθοποιοί, ανέδειξε ρόλους, αλλά δεν παρήγαγε μύθο.

Ταινίες του Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν που θα μείνουν αξέχαστες

Eυτυχία (Happiness, 1998)

Δραματική κομεντί του ανεξάρτητου αμερικανικού κινηματογράφου γυρισμένη από τον Tοντ Σόλονζ. Aποτελείται από πέντε ιστορίες, με κεντρικά πρόσωπα τρεις αδελφές, και μοιάζει με αξονική τομογραφία της οικογένειας.

Τruman Capote(2005)

Ένας Καπότε νευρωτικός, αδίστακτος, ανασφαλής και αυτοκαταστροφικός, που διέκρινε μια θολή εικόνα του εαυτού του στο πρόσωπο του ευαίσθητου και εύφλεκτου Πέρι ινδιάνικης καταγωγής, περιθωριακού και θανατοποινίτη. «Εγω και ο Πέρι είναι σα να μεγαλώσαμε στο ίδιο σπίτι. Αυτός βγήκε από την πίσω πόρτα, εγώ από την μπροστινή», λέει κάποια στιγμή ο Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν.
Παιχνίδια εξουσίας. (Charlie Wilson’s War, 2007)

‘
Ενας ελληνικής καταγωγής πράκτορας της CIA, ο Γκας Αβρακότος (Χόφμαν), ένας ερωτύλος γερουσιαστής και μια κοσμική κυρία του Τέξας οργανώνουν την επιχείρηση υποστήριξης των Μουτζαχεντίν στα χρόνια της ρωσικής εισβολής στο Αφγανιστάν.
Πριν ο Διάβολος καταλάβει ότι πέθανες (Before the Devil Knows You’re Dead, 2007)


Ένα ακραίο μελόδραμα, γύρω από τον αλληλοσπαραγμό μιας οικογένειας, με πλοκή θρίλερ και διαστάσεις βιβλικής αλληγορίας, όπου το καλό έχει μολυνθεί ανεπανόρθωτα. Η τελευταία μεγάλη ταινία του Σίντνεϊ Λιούμετ.
Η συνεκδοχή της Νέας Υόρκης (Synecdoche, New York, 2008)
Ταινία πυκνή σε νοήματα και συμβολισμούς και συμπαγής χάρη στην ερμηνεία του.
Αμφιβολία (Doubt, 2008)

Ο Χόφμαν σε κινηματογραφική μονομαχία με τη Μέριλ Στριπ. Η αμφιβολία ως θεμέλιο της ελεύθερης σκέψης και της ανεκτικότητας απέναντι σε καθετί .Η ιστορία διαδραματίζεται σ’ ένα καθολικό σχολείο του Μπρονξ στον απόηχο της δολοφονία του προέδρου Κένεντι.
Aι ειδοί του Μαρτίου (The ides of March, 20011)

Xαμηλότονο, απαισιόδοξο, αλλά και τολμηρό πολιτικό θρίλερ γύρω από το παρασκήνιο μιας εκλογικής μάχης.
The Master (2012)

Mεγαλειώδες και ταυτόχρονα αλλόκοτο σινεμασκόπ της Αμερικής του ’50. Ο Χόφμαν στο ρόλο του «Μάστερ» Λάνκαστερ Ντοντ (ένας ήρωας που παραπέμπει στον ηγέτη της σαϊεντολογίας, τον Λ. Ρον Χάμπαρντ) αγγίζει την τελειότητα. Κάποιες στιγμές δίνει την εντύπωση πως θέλει να ενσαρκώσει τη δύναμη και το μεγαλείο ενός Πολίτη Κέιν. Κάποιες άλλες, αναδιπλώνεται σε έναν αυτοσαρκασμό σαν αυτόν του Τσαρλς Λότον.

πηγή: Καθημερινή