Ελένη Ψυχούλη: Προτιμώ το φαγητό από το σεξ

Ταξιδιώτης του κόσμου, των γεύσεων, των εμπειριών, της γνώσης, της ζωής. Η Ελένη Ψυχούλη δεν υπήρξε ποτέ πληκτική ούτε με την καθημερινότητά της ούτε με τους ανθρώπους γύρω της...


«H σκέψη και μόνο ότι θα έπρεπε να κάνω ένα μόνο πράγμα μέχρι να πεθάνω μου δημιουργεί πανικό!» μου λέει όταν ξεκινώ να τη ρωτώ για τις τόσο διαφορετικές ασχολίες -ίσως και ετερόκλητες μεταξύ τους- με τις οποίες καταπιάνεται -πάντα με πάθος- κατά καιρούς.
Μεταφράστρια, ιδιοκτήτρια μπαρ, δημοσιογράφος, ειδική σε θέματα φαγητού και γαστρονομίας, ιδιοκτήτρια εστιατορίου, παρουσιάστρια της καθημερινής εκπομπής μαγειρικής «Chef στον αέρα» στον ΣΚΑΪ. Πάντα, σε όλα βουτηγμένη με αγάπη, με βαθιά μόρφωση, με την παιδεία και την εργατικότητα που τη χαρακτήριζε από μικρή. Μου υπόσχεται ότι θα υπάρξει και συνέχεια στα επαγγελματικά όνειρά της. «Εχω κι άλλες σκέψεις που ντρέπομαι να τις αποκαλύψω, αλλά κάποτε ελπίζω να πραγματοποιήσω. Δεν φταίω εγώ, ο εγκέφαλός μου φταίει που, χωρίς να με ρωτήσει, στήνει σενάρια όλη την ώρα. Και τα οποία τυχαίνει να μου αρέσουν πολύ!».
Όπως μεταδίδει το "protothema" ως παιδί, στον Βόλο, υπήρξε, όπως μου λέει, «αρρωστημένα ντροπαλή και εσωστρεφής». Τι σχέση είχε, λοιπόν, εκείνο το κορίτσι με τη μετέπειτα βοηθό του γλύπτη Taki -«τα δικά μου ΛΟΚ», όπως χαρακτηρίζει αυτά τα χρόνια-, το απόλυτο vivere pericolosamente του Παρισιού, τα ξέφρενα πάρτυ, το ξεσάλωμα που έζησε, μέχρι το κέντημα (!) και τη μαγειρική που έγιναν δύο από τις μετέπειτα μεγάλες της αγάπες; «Δεν υπάρχει τίποτα πιο θανατηφόρα πληκτικό από έναν άνθρωπο που δεν αλλάζει και δεν αυτοανατρέπεται στο διάβα της ζωής του», εξομολογείται και συνεχίζει: «Κανείς δεν μας υποχρεώνει να είμαστε μια ευθεία γραμμή. Οι μεγάλες ανατροπές μάς κάνουν πιο ενδιαφέροντες».

- Γιατί χαρακτηρίζεις κατά καιρούς «μεγάλο σχολείο» τα χρόνια που έζησες δίπλα στον γλύπτη Taki; Γιατί από τα ανέμελα χρόνια της ελληνικής φοιτητικής ζωής με προσγείωσε απότομα στις ανάγκες μιας ευρωπαϊκής -top end- καριέρας. Και όταν οι Ευρωπαίοι δουλεύουν, δεν αστειεύονται, ούτε συγχωρούν. Και ήμουν μόλις 19 χρόνων.

- Εχοντας ζήσει τόσο κοσμοπολίτικα, ως άνθρωπος με μεγάλη μόρφωση και πολύπλευρες εμπειρίες ζωής, πόσο «επαρχία» σου φαίνονται σήμερα, έστω κάποιες στιγμές, η Αθήνα, ο Βόλος, η Ελλάδα; Η επαρχία είναι ψυχολογία και άμα την έχεις την κουβαλάς μέσα σου για πάντα. Εγώ μεγάλωσα στον Βόλο, όμως δεν ένιωσα ποτέ επαρχιώτισσα αλλά πολίτης του κόσμου. Και ως τέτοια, αντιμετωπίζω με τον ίδιο τρόπο το Παρίσι, αλλά και το χωριό των 100 κατοίκων στο Πήλιο.

- Αλήθεια, η σκληρή δουλειά και η αφοσίωση με ό,τι κι αν καταπιάνεσαι τι σου στέρησαν στην πορεία των χρόνων; Τίποτα. Πάντα ήξερα να πολλαπλασιάζω τις ώρες της μέρας, να βρίσκω χρόνο για ένα ταξίδι, για τους φίλους, ένα φαγητό ή ένα ποτό, ακόμη και μέσα στην τρέλα της δουλειάς. Τη ζωή πρέπει να την κλέψουμε, δεν μας χαρίζεται.

- Σε ό,τι αφορά την προσωπική σου ζωή, η έλλειψη ερωτικού συντρόφου δεν θεωρείς ότι είναι ενός είδους «αναπηρία» στην καθημερινότητά σου; «Επιτυχημένη επαγγελματίας, αποτυχημένη στην προσωπική της ζωή;». Αναπηρία θα ήταν να νιώθω μισή χωρίς σύντροφο ή να πρέπει να βασίζομαι ή να στηρίζομαι σε κάποιον. Προτιμώ να δίνω λογαριασμό μόνο στον εαυτό μου, με τον οποίο είμαι τρελά ερωτευμένη και περνάμε μαγικά οι δυο μας, με τη βοήθεια των φίλων μας φυσικά.

- Παραδέχεσαι εύκολα την ήττα στις προσωπικές επιλογές σου; Η ήττα δεν υπάρχει για μένα ως έννοια. Ακόμη και ένα σχέδιο που δεν πήγε τόσο καλά, σου έχει χαρίσει πολύτιμη γνώση και εμπειρίες για όσα θα ακολουθήσουν στη συνέχεια.

- Γιατί θεωρείς ότι έχεις χάσει τη μάχη στις ερωτικές σου σχέσεις, αφού λες πως δεν έχεις κανένα ταλέντο σ' αυτές, με αποτέλεσμα να έχεις αφιερωθεί ολοκληρωτικά στις φιλίες σου; Λίγο ηττοπαθές δεν είναι αυτό; Για να χάσω αυτή τη μάχη σημαίνει πως δεν με ενδιέφερε και ιδιαίτερα. Γιατί όταν βάζω στόχο κάτι που με παθιάζει, θα ανέβω γονατιστή μέχρι και στα Ιμαλάια για να το καταφέρω. Απλώς ποτέ δεν συντονίστηκα με την κοινή άποψη που θεωρεί σώνει και ντε απαραίτητες τις σχέσεις. Είναι κάτι τόσο φθαρτό ώστε έρχεται και παρέρχεται.

- Η σεξουαλική πείνα μπορεί να είναι μεγαλύτερη ακόμη και από αυτή για το φαγητό; Ο Φρόιντ δεν θα συμφωνήσει μαζί μου, αλλά εγώ θα προτιμήσω το φαγητό. Αυτή την πείνα την ικανοποιείς κάθε φορά με ό,τι ακριβώς θες, στην ποσότητα που θες. Με το σεξ, πάλι, δεν έχεις εσύ το κοντρόλ.

- Δείχνεις άνθρωπος που έχει δοκιμάσει τα πάντα στη ζωή: από αλκοόλ στα όρια του αλκοολισμού μέχρι ναρκωτικά - ελαφριά ή σκληρά. Εχουν βάση αλήθειας αυτά; Ποτέ δεν έφτασα στα όρια του αλκοολισμού, ποτέ δεν έμπλεξα ούτε με ελαφριά ούτε με βαριά ναρκωτικά. Ο εθισμός είναι σκλαβιά και δεν δέχομαι τη σκλαβιά για κανέναν άνθρωπο. Δοκίμασα από περιέργεια τα πάντα, αλλά κατέληξα ότι όλα τα αλκοόλ και όλα τα ναρκωτικά τα εμπεριέχει κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος. Στο χέρι μας είναι να ξεκλειδώσουμε το κουμπί του.

- Αισθάνθηκες survivor σε κάποιες περιόδους της ζωής σου; Πολλές φορές έχω νιώσει ότι ζω από σύμπτωση, αλλά survivor νιώθω σχεδόν καθημερινά, από τότε που χτύπησε κι εμένα αλύπητα η κρίση, πάνω που έχω κι ένα παιδί να σπουδάσω. Κάθε νύχτα προτού κοιμηθώ νιώθω σαν ναυαγός που κατάφερε να πηδήσει άλλο ένα κύμα. Και το κακό είναι ότι δεν βλέπω ερημονήσι στον ορίζοντα.

- Το σενάριο «σύζυγος, οικογένεια, βρέφη, αλλαγή πάνας, μεγάλωμα παιδιών, πεθερά» δεν έπαιξε ποτέ στο μυαλό σου ούτε ως ενδεχόμενο; Το μεγάλωμα ενός παιδιού είναι μια μαγική, ιερή εμπειρία που σε κάνει καλύτερο και σοφότερο άνθρωπο. Δεν θα το επαναλάμβανα, όμως, ποτέ. Ισως γιατί δεν θα μπορούσα με τίποτα να μοιραστώ την απόλυτη αγάπη που νιώθω για τον γιο μου.

- Τώρα που μπήκε στην ηλικία των 20, πώς είναι η σχέση σας; Ισότιμη, σχέση μεταξύ φίλων ή σχέση μάνας - γιου; Το να είσαι αυτό που λένε «φίλη» με το παιδί σου δεν το εμπιστεύομαι, κάτι μου βρομάει. Φίλους έχει αρκετούς, εμένα με θέλει για μάνα του. Οπου μάνα είναι αυτή που φταίει για όλα, αυτή που δεν ξέρει τι της γίνεται, αλλά και αυτή που είναι εκεί όταν τη χρειάζεσαι.

- Ζηλεύεις τα 20 χρόνια του; Καθόλου! Είναι από τις χειρότερες ηλικίες. Τότε που θέλεις να είσαι ο εαυτός σου αλλά δεν ξέρεις και πώς να το πετύχεις.

- Δεν πέρασες ποτέ κρίση ηλικίας; Οι κρίσεις ηλικίας είναι πολλές, έρχονται και παρέρχονται και πάλι θα ξανάρθουν. Πίσω τους κρύβεται μόνιμα ο φόβος του θανάτου. Ετσι είναι ο χρόνος. Τη μια είσαι φίλος του, την άλλη εχθρός.

- Για ποιον λόγο η μαγειρική έγινε η τωρινή μεγάλη σου αγάπη; Τελευταία, πιο πολύ ασχολούμαι θεωρητικά με τη μαγειρική παρά με το μαγείρεμα. Είναι ένα πάθος που όσο εμβαθύνεις τόσο ανοίγει άπειρα μονοπάτια μπροστά σου. Οπως η πείνα, έτσι και η ενασχόληση με τη γεύση -σε κάθε μορφή της- δεν τελειώνει μέχρι να κλείσεις τα μάτια.

- Σε τι σε βοηθάει - εκτός από την αυτονόητη χρησιμότητά της να κατευνάζει την πείνα σου; Οσο την παίρνεις στα σοβαρά και τη μελετάς η γεύση παύει να ισοδυναμεί με την πείνα. Γίνεται πολιτισμός, φιλοσοφία, θεωρία, προσωπικός σκοπός, που για μένα είναι πια η ανάδειξη της ελληνικής παράδοσης και του νέου ελληνικού τοπικού προϊόντος.

- Κατόρθωσες να γίνεις οικονομικά ευκατάστατη; Ενίοτε δεν έχω να πληρώσω ούτε το κινητό μου. Κι όποιος γνωρίζει κάποιον δημοσιογράφο του lifestyle, γιατί αυτό είμαι, που να του περισσεύουν αυτή τη στιγμή, πολύ θα ήθελα να τον γνωρίσει και σε μένα.

- Κάπου, κάποτε, είχε γραφτεί ότι είχες περάσει διατροφικές διαταραχές. Μύθος; Κατά περιόδους μπορεί να ξεχνάω να φάω ή τρώω πολύ λίγο. Δεν θεωρώ ότι είναι πρόβλημα, απλώς λόγω ύψους προτιμώ τον εαυτό μου αδύνατο. Τα περιττά κιλά με βαραίνουν, βαραίνουν κυρίως το μυαλό και μου τρώνε την ενέργεια. Γι' αυτό εξάλλου και η γυμναστική πάει παρέα με την αγάπη για το φαγητό στη ζωή μου. Εξάλλου, η αυτοσυγκράτηση ακονίζει τη γεύση, την καθαρίζει, την κάνει πιο νηφάλια. Ποτέ δεν θα εμπιστευόμουν την άποψη ενός λαίμαργου για το φαγητό.

- Πέρασες ποτέ κατάθλιψη - ελαφριά ή τόσο βαριά που να χρειάστηκε και φαρμακευτική βοήθεια; Οχι. Η δική μου ψυχοθεραπεία είναι να τα βάζω με ό,τι με στριμώχνει, με ό,τι δεν είναι ο εαυτός μου, με ό,τι προσπαθούν να μου επιβάλουν και δεν το θέλω. Αλλά και οι συζητήσεις με τους φίλους μου με έχουν βοηθήσει να καταρρίψω πολλά από τα ψέματα που συνηθίζω να λέω στον εαυτό μου.