Τι άνδρας είσαι ανάλογα το σουβλάκι που τρως

Θα ξεκινήσω αυτή την απόπειρα κατηγοριοποίησης του άνδρα σύμφωνα με τις προτιμήσεις του στο σουβλάκι, από μία υπόθεση...


 Θυμάσαι που βάζαμε υποθέσεις στα προβλήματα στα μαθηματικά; Κάτι τέτοιο. Για την συνέχεια λοιπόν του κειμένου και για να μην μπούμε και πάλι σε debate, ως σουβλάκι θα αναφέρεται το τυλιχτό και ως καλαμάκι το κρέας περασμένο σε μεταλλική σούβλα ή ξύλινο καλαμάκι. Οκ; Οκ.
Θεωρώ λοιπόν ότι το πώς τρως το σουβλάκι σου σε χαρακτηρίζει ως άνθρωπο και ως άνδρα. Το ίδιο θεωρώ και για το πόσα σουβλάκια τρως στην καθησιά σου, έξαλλος με εκείνους οι οποίοι τρώνε μόνο ένα (έστω με πατάτες δίπλα) και δηλώνουν ότι έσκασαν από το πολύ φαγητό. Σε αυτούς τους κυρίους θα έπρεπε να απαγορεύεται η είσοδος σε όλα τα ψητοπωλεία και γυράδικα της επικράτειας. Αλλά με αυτούς θα ασχοληθούμε κάποια άλλη στιγμή.
Γιατί τώρα έχουμε να χωρίσουμε τον ανδρικό πληθυσμό σε ομάδες. Ταυτίσου ελεύθερα με κάποια από τις παρακάτω κατηγορίες ή διαφώνησε φωναχτά (CAPS LOCK ΔΗΛΑΔΗ) στα σχόλια από κάτω.

Ο μοντερνιστής
Το σουβλάκι: Πίτα γύρο κοτόπουλο (ή γαλοπούλα λολ), ντομάτα, μαρούλι, (καρότο), σως.

Έψαχνες μια εναλλακτική στον γύρο χοιρινό και την βρήκες στο κοτόπουλο. Υπάρχει περίπτωση να σκέφτεσαι ότι είναι και πιο υγιεινός για εσένα αλλά θα ήθελα να μην μιλάμε για θέματα υγείας όταν μιλάμε για σουβλάκια. Είσαι τίμιος σουβλακοφάγος γιατί αν και το τρως μπασταρδεμένο, έχεις απλά αποδεχθεί την μετεξέλιξη του σουβλακιού. Λίγο για να αποφύγεις το τζατζίκι, λίγο γιατί προτιμάς μια πιο ελαφριά γεύση στις 11 το βράδυ. Μην νομίζεις πάντως ότι τρως σουβλάκι με αυτόν τον συνδυασμό που έχεις σκαρώσει εκεί πέρα.

Η ντροπή του είδους
Το σουβλάκι: Πίτα ολικής με χαλούμι και ψητά λαχανικά.

Ρε, πολύ ωραίο το χαλούμι, δεν λέω. Και θα το τιμήσω όπου σταθώ κι όπου βρεθώ. Αλλά παράγγειλέ το έξτρα και μη σου πω πρόσθεσέ το και σε ένα σουβλάκι που δεν έχει τζατζίκι (ε δεν πάει). Μην το βάζεις μέσα στην πίτα. Και προς θεού μην το αντικαθιστάς και αυτό μόνο με λαχανικά. Δικαιολογείσαι μόνο αν νηστεύεις. Αν είσαι χορτοφάγος, sorry αλλά δεν δικαιολογείσαι. Ούτε για την χορτοφαγία ούτε για το σουβλάκι που μόλις παρήγγειλες.

Το παιδάκι
Το σουβλάκι: Πίτα καλαμάκι χοιρινό, ντομάτα, πατάτα.

Κάθησε αναπαυτικά στο ντιβάνι και μίλησέ μας για τα παιδικά σου χρόνια. Αλήθεια πρέπει να την ξεπεράσεις αυτή την ηλικία. Να βγάλεις την αφίσα του Jordan από το ντουλάπι, να ξεφορτωθείς το πρώτο σου Game Boy, να παραγγείλεις κάποια στιγμή ένα σουβλάκι με τζατζίκι. Έστω με κρεμμύδι. Μην γελιέσαι ότι είσαι παραδοσιακός τύπος επειδή δεν βάζεις σως και τέτοια. Το “παιδικό” είναι το ανέκδοτο των σουβλακιών.

Ο βουνίσιος
Το σουβλάκι: Πίτα κοντοσούβλι, ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι.

Και κοντοσούβλι και προβατίνα και γίδα και ό,τι άλλο σκαρώσει κάποιο ψητοπωλείο για να κάνει τους νοσταλγούς των χωριών τους να πέσουν στην παγίδα. Θα σου πω ειλικρινά ότι είναι δύσκολο να βρεις ψητοπωλείο που να υπηρετεί πιστά το τυλιχτό με κάτι άλλο πέρα από τα καθιερωμένα. Κάθε απόπειρα να βάλεις κάτι “χωριάτικο” στην πίτα θα σε κάνει απλά να έχεις στοιβάξει μέσα σε πίτα ένα φαγητό που είναι πολύ καλύτερο να φας χωριστά.

Ο δικός μας άνθρωπος
Το σουβλάκι: Πίτα γύρο ή καλαμάκι χοιρινό, ντομάτα, κρεμμύδι, τζατζίκι.

Κάποιοι θα σε πούνε κολλημένο αλλά μπορείς κάλλιστα να τους αγνοήσεις. Αυτή είναι η έκδοση του σουβλακιού που κληρονόμησε η γενιά μας και σου αξίζει ένα βραβειό που την τιμάς. Δεν έχει σημασία αν το κάνεις διαρκώς ή αν επιλέγεις τον μαγευτικό συνδυασμό τζατζικιού και κρεμμυδιού μία στο τόσο. Σημασία έχει ότι δεν φοβάσαι να βουτήξεις στο σκόρδο και το κρεμμύδι και να ενδυθείς τον μανδύα του πατριώτη. Ζήτω το Έθνος. Ζήτω το τζατζίκι.

Ο σωσάκιας
Το σουβλάκι: Πίτα οτιδήποτε με σως

Έχω υπάρξει τέτοιος και δεν τα νοσταλγώ αυτά τα χρόνια. Οι διάφορες σως που εφηύραν τα σουβλατζίδικα σαν εναλλακτικές του τζατζικιού (ακόμα και το τζατζίκι χωρίς σκόρδο), κέρδισαν τους περισσότερους. Η εναλλακτική του να μην βρωμάς σκορδίλα, η εναλλακτική να μην ρεύεσαι σκόρδο το επόμενο πρωί, έστειλε πολύ κόσμο στη σως. Αλλά δεν είναι για όλα η σως. Με το κοτόπουλο θα ταιριάξει καλά. Αν το χοιρινό είχε φωνή θα σε έβριζε κάθε φορά που θα ακουμπούσε πάνω του κάτι άλλο πέρα από τζατζίκι.

Ο διπλά ή τίποτα
Το σουβλάκι: Δίπιτο με διπλό καλαμάκι, ντομάτα, πατάτα, τζατζίκι.

Φίλε μου λαίμαργε. Θυμάμαι να έχω υπάρξει στη θέση σου παλαιότερα. Μικρός βασικά. Τότε που η λαιμαργία κέρδιζε κάθε άλλο πόθο και πάθος. Αλλά είναι τόσο περιττή η διπλή πίτα. Είναι τόσο πολύ το κρέας στο διπλό καλαμάκι που πλέον δεν σε δικαιολογώ. Πάρε ένα δεύτερο σουβλάκι. Αυτό είναι το μόνο διπλό που οφείλεις στον εαυτό σου να κάνεις.

Ο old school
Το σουβλάκι: Πίτα καλαμάκι χοιρινό, ντομάτα, κρεμμύδι, μαϊντανό.

Τείνω να γίνω τέτοιος τον τελευταίο καιρό. Εξερευνώντας μέρη στην Αθήνα που να έχουν τόσο καλό καλαμάκι και τόσο γευστική πίτα που να μετατρέπουν αυτό το σουβλάκι σε λουκούμι. Που δεν θα αντέξεις να φας μόνο δύο γιατί ακριβώς επειδή δεν είναι γεμάτα με περιττά άλλα στοιχεία, δεν σε χορταίνουν. Που κρύβουν όμως μέσα στα λίγα υλικά τους όλη τη σημασία του σουβλακιού όπως μας το έμαθαν οι παππούδες μας και όχι οι τζατζικολάτρεις γονείς μας.

Ο καπετάν μπιφτέκης
Το σουβλάκι: Πίτα κεμπάμπ ή μπιφτέκι, ντομάτα, κρεμμύδι, πατάτα, τζατζίκι ή σως.

Λογικό το βρίσκω με τόσα κεμπαμπτζίδικα στην πόλη, να έχεις πέσει στα βαριά. Όπως είναι πολύ έξυπνο το μπιφτέκι στην πίτα γιατί μοιάζει (και είναι πολλές φορές) πολύ πιο χορταστικό. Αλλά νιώθω για άλλη μια φορά ότι πάμε να βάλουμε σε πίτα ένα φαγητό που δεν είναι φτιαγμένο για εκεί. Τουλάχιστον όχι στην κλασική δική μας πίτα. Το κεμπάμπ θέλει τον Ανατολίτη του, θέλει τον Άραβά του, θέλει τον Λιβανέζο του. Και την αντίστοιχη πίτα φυσικά.

Ο αλάδωτος
Το σουβλάκι: Ξενέρωτο.

Εντάξει, ίσως είμαι λίγο κακός γιατί τις προάλλες π.χ. είδα σουβλατζή (και μάλιστα φημισμένο) να βουτάει τις πίτες του στο λάδι της φριτέζας αλλά δεν δέχομαι την αλάδωτη πίτα στο σουβλάκι. Εκτός αν θα το φας στις 2 το βράδυ και δεν θες να σηκώνεσαι στις 5 για νερό. Η πίτα είναι ένδειξη νοστιμιάς στο σουβλάκι. Και με το λαδάκι της μπορεί και αναδεικνύεται. Αλάδωτη η πίτα σου, αλάδωτος κι εσύ σαν άνθρωπος.

Σαν μικρή εξομολόγηση θα πω ότι έχω υπάρξει σε αρκετές από αυτές τις κατηγορίες στην πορεία του βίου μου. Με τον τελευταίο χρόνο να με βρίσκει κάπου ανάμεσα στον μοντερνιστή και τον old school. Γιατί θα παίξω αρκετά με γύρο κοτόπουλο και σως, ίσως βάλω ακόμα και μαγιονέζα στο γύρο χοιρινό αρκεί να υπάρχει αρκετό κόκκινο πιπέρι να τα καίει όλα Αλλά πάνω απ' όλα θέλω να βρίσκω στέκια σαν τον Κώστα ή τον Πανερυθραϊκό να τρώω το σουβλάκι όπως το έχω ιδανικά στο μυαλό μου.

Δεν ξέρω για σένα αλλά με έπιασε μια μικρή λιγούρα για σουβλάκια απογευματιάτικα.