Τα ίδια και τα ίδια: ολόκληρη η χώρα και ειδικά η Βουλή μοιάζει σαν ένα απέραντο δικαστήριο όπου οι πολιτικοί δεν κάνουν τίποτ' άλλο παρά μονάχα ενοχοποιούν ο ένας τον άλλον για το παρελθόν τους και όλοι μαζί, επιχειρηματίες, εκδότες, καναλάρχες, και ό,τι γενικά πουλάει στην κοινή γνώμη, ό,τι προσφέρει αίμα και θέαμα...
Προσφέρει, όμως, θέαμα ή ξέφτισε τελείως;
Στήνονται εξεταστικές επιτροπές για υποθέσεις που αν χρήζουν διερεύνησης, αυτή είναι δουλειά του εισαγγελέα και όχι ενός άσχετου βουλευτή που σκοπό έχει να πει μετά σε έναν δημοσιογράφο ή στο αφεντικό του (αρχηγό του κόμματος) πόσο καλά τα πήγε που στρίμωξε τον καναλάρχη ή κάποιον τραπεζίτη.
Συζητούν ατέρμονα ο Τσίπρας με τον Μητσοτάκη περί διαπλοκής από το πρωί μέχρι το βράδυ λες και μιλούν τίποτα... μωρές παρθένες μεταξύ τους, νομίζοντας μάλιστα ότι αυτό εξιτάρει τον κόσμο. «Εσύ είχες τους δικούς σου τόσα χρόνια», του λέει ο Τσίπρας, με τον Κυριάκο να του απαντάει «ενώ εσύ πήγες να φτιάξεις τον Καλογρίτσα» κ.ο.κ.
Δεν πουλάει, όμως, πια το αντικείμενο και σύντομα δεν θα πουλάνε ούτε «τα κανάλια» ως θέμα γιατί πολύ απλά ο κόσμος βαρέθηκε, η νέα γενιά τα αγνοεί και τους αγνοεί, δεν παρακολουθεί καν τηλεόραση παρά καμιά σειρά στο λάπτοπ και η κοινωνία εν γένει στενάζει από την κρίση και δεν την ενδιαφέρει καθόλου αν θα γίνει ο Ιβάν νέος καναλάρχης-παράγοντας. Το μόνο ίσως που θα ενδιέφερε περισσότερο τους Παοκτσήδες π.χ. θα ήταν αν ο Σαββίδης καταφέρει να πάρει κάνα καλύτερο παίκτη.
Ελεος πια με την ατέρμονη παρλαπίπα περί κάθαρσης και διαπλοκής! Τη βαρέθηκαν μέχρι και οι αμιγώς... καφενόβιοι δημοσιογράφοι (εμείς δηλαδή!) και έτσι άλλωστε διαμορφώνεται και μια εικόνα απαξίωσης όσων ασχολούνται με την πολιτική.
Δεν ακούσαμε μία, έστω μία, σοβαρή συζήτηση χρόνια τώρα για το πώς θα γίνουν μερικά πράγματα στην οικονομία μπας και πάρει μπροστά και βρει κάνας άνεργος δουλειά.
Δεν είδαμε, ούτε ακούσαμε πουθενά μια αναλυτική διακομματική κουβέντα για τον τουρισμό που κάθε χρόνο σώζει τη χώρα από τη χρεοκοπία, για το πώς δηλαδή θα βελτιώσουμε το αντικείμενο, πώς θα επεκτείνουμε την τουριστική περίοδο, να αυξηθεί το παραγόμενο προϊόν για να φάει ψωμάκι ο κόσμος. Τι ξενέρωτο, θα πείτε, να γίνει μια συζήτηση για τις επενδύσεις, την τεχνολογία, τον αγροτουρισμό κ.λπ., δεν θα τη δει κανείς στην τηλεόραση.
Γιατί άραγε, έγινε ποτέ μια συζήτηση για το πώς μπορεί να δοθεί μια ανθρώπινη αλλά και δημιουργική λύση στο μείζον ζήτημα των κόκκινων δανείων, είτε αυτά αφορούν πρόσωπα είτε επιχειρήσεις, που και αυτές αφορούν πάλι ανθρώπους και μάλιστα φτωχούς εργαζόμενους;
Είναι πραγματικά κρίμα γιατί πλέον η χώρα έχει για αρχηγούς κομμάτων νέους ανθρώπους, όπως ο Τσίπρας, ο Κυριάκος, ο Θεοδωράκης, η Γεννηματά, και οι συζητήσεις τους, οι μάχες τους δεν είναι ποτέ μα ποτέ ουσιαστικές. Είναι βλακώδεις, ξεπερασμένες και θυμίζουν δεκαετία του '80. Χωρίς τη γοητεία, όμως, των τότε αρχηγών που τους χάζευες στις τηλεοράσεις των καφενείων.
*του Τάσου Καραμήτση/Πρωτο Θέμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.