Είναι μερικές συμπεριφορές που σε βγάζουν από τα ρούχα σου, όταν μάλιστα παρατηρούνται την ώρα που βλέπεις τη χώρα σου να πηγαίνει προς τον γκρεμό. Σε βγάζει από τα ρούχα σου, για παράδειγμα, η άνεση με την οποία κάνουν κριτική στον κ. Παπακωνσταντίνου, στον κ. Χροσοχοΐδη, στον κ. Pαγκούση, στον κ. Λοβέρδο, στον κ. Ρέππα και άλλους μερικοί συνάδελφοί τους. Μερικοί εξ αυτών...
παίρνουν και πολύ ύφος, όταν τονίζουν «άκουσε να δεις, εγώ είμαι πολιτικός 30 χρόνια και ξέρω»...
Και λοιπόν τι μας νοιάζει αν είναι κάποιος βουλευτής ή υπουργός 30 ή 60 χρόνια. Μπορεί να μας υποδείξουν κάτι που άφησαν πίσω τους εκτός από ρουσφέτια, διορισμούς και πολιτικές ίντριγκες; ΄Η μήπως ήταν επιτυχημένοι επειδή σκορπούσαν χαρά σε φίλους και ψηφοφόρους με δανεικά χρήματα και δεν έδιναν ποτέ λογαριασμό στο τέλος;
Είναι πολύ εύκολο και άνετο να μην κάνεις τίποτα και να ασκείς κριτική σε όσους σκοτώνονται στη δουλειά, γιατί κάποιοι άλλοι δεν έκαναν αυτό που έπρεπε όταν έπρεπε. Ακόμη πιο εκνευριστική είναι η υπεροψία των «γάτων» του παλαιού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επιχειρούν να μας πείσουν πως μπορούν να «καθαρίζουν» καταστάσεις και να κάνουν τις βρώμικες δουλειές. Τους είδαμε όταν είχαν την ευκαιρία να διορίσουν διοικητές νοσοκομείων και κατάφεραν να στείλουν εκεί όλα τα ρουσφέτια και βαρίδια του κόμματος...
Μετά έχουμε και τους εγωισμούς των διαφόρων βαρώνων, βαρωνίσκων και δελφίνων. Η χώρα βυθίζεται και μερικοί εξ αυτών αρνούνται να κάτσουν με τους άλλους στο ίδιο τραπέζι ή μας λένε φωναχτά ότι δεν πρόκειται να εφαρμόσουν αποφάσεις του πρωθυπουργού ή και της Βουλής. Μήπως δεν καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται να διασωθούν με φτηνούς λαϊκισμούς ή κρυπτόμενοι πίσω από προσωπικούς εγωισμούς; Δεν έχουμε περιθώρια για τέτοιες συμπεριφορές, ας το καταλάβουν καλά. Και τέλος, έχουμε την εξοργιστική προσήλωση του πρωθυπουργού σε ορισμένους νεοσσούς, που τους πήρε από το πουθενά και χωρίς να έχουν κολλήσει πέντε ένσημα φέρονται ως πρίγκιπες με άποψη και δικαίωμα βέτο σε κυβερνητικές αποφάσεις, χωρίς να παράγουν και έργο. Αλλου είδους εγωισμός πάλι και αυτός, να κρατάς τον Αλέκο Παπαδόπουλο ή τον Φλωρίδη εκτός κυβέρνησης, αλλά να αγχώνεσαι συνεχώς μη στενοχωρηθεί το Χ πριγκιπόπουλο...
Εν πάση περιπτώσει, όλα αυτά δεν θα είχαν ιδιαίτερη σημασία αν δεν έλειπε κάτι κρίσιμο στη σημερινή συγκυρία: ένας ισχυρός πρωθυπουργός που θα τερμάτιζε τους εγωισμούς και τις χαζές γκρίνιες, θα στήριζε ανοικτά αυτούς που δουλεύουν και θα έστελνε σπίτι τους τούς άχρηστους και τους υπονομευτές της πολιτικής του, ενώ ταυτόχρονα θα το έπαιρνε απόφαση ότι μερικά από τα τσικό είναι μόνο για να του κουβαλάνε τα χαρτιά και μόνο, όχι για υπουργοί σε καιρό πολέμου.
(ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.