Αναφερόμενο στην περίπτωση της Ουρουγουάης του 2003 το Economist σημειώνει ότι η χώρα πέτυχε μια 5ετή επιμήκυνση των δανείων της, προσθέτοντας πως η Ελλάδα επιδιώκει κάτι ανάλογο με την προϋπόθεση πως θα λάβει την «ευλογία» του Βερολίνου.
«Το πρόβλημα είναι πως η Ελλάδα του 2011 δεν είναι η Ουρουγουάη του 2003» τονίζει το περιοδικό. «Το ελληνικό χρέος θα φτάσει στο 160% του ΑΕΠ το 2012 και είναι σχεδόν διπλάσιο από εκείνο της Ουρουγουάης» προσθέτει και συμπληρώνει ότι η Ουρουγουάη επωφελήθηκε από την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας για να επιτύχει ρυθμούς ανάπτυξης 6,1%, κάτι που η Ελλάδα δεν μπορεί να πράξει.
Το Economist θεωρεί πως η καλύτερη λύση για τη χώρα μας είναι εκείνη που βασίζεται στα «ομόλογα Μπρέιντι» του τέλους της δεκαετίας του '80. Υπενθυμίζει, ωστόσο, πως πριν από την επιλογή αυτής της λύσης χώρες όπως το Μεξικό είχαν ταλαιπωρηθεί με σχεδόν μία 10ετή περίοδο σκληρής λιτότητας, την οποία είχαν σχεδιάσει οι ΗΠΑ προκειμένου να προστατεύσουν τις δικές τους τράπεζες από μια χρεοκοπία των χωρών της Λατ. Αμερικής.
«Η Ελλάδα χρειάζεται ένα 'σχέδιο Μπρέιντι'... Μια τέτοια αναδιάρθρωση μπορεί να έπληττε ορισμένες ευρωπαϊκές τράπεζες, κυρίως ελληνικές, οι οποίες θα ζητούσαν έκτακτη βοήθεια. Συνολικά το πλήγμα στις ευρωπαϊκές τράπεζες είναι διαχειρίσιμο... Η αλήθεια είναι πως το βάρος του ελληνικού χρέους πρέπει να μειωθεί στο μισό» εκτιμά το Economist.
«Υπάρχουν δημιουργικοί τρόποι για να κάνει κανείς τη χρεοκοπία λιγότερο οδυνηρή, αλλά το να υποκρίνεσαι πως αυτή δεν θα συμβεί δεν είναι ένας από αυτούς τους τρόπους» καταλήγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.