κι ένα ανθρώπινο δράμα, μια πονεμένη ιστορία που ξετυλίγεται δίπλα μας, πολλές φορές στην ίδια τη γειτονιά μας, χωρίς καμία ουσιαστική βοήθεια και συμπαράσταση. Το φαινόμενο αρχίζει να παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις, άρχισε να εμφανίζεται με τους οικονομικούς μετανάστες και πέρασε γρήγορα στο σώμα της ελληνικής κοινωνίας που βιώνει πλέον δραματικά τις επιπτώσεις της πολύπλευρης κρίσης που πλήττει όλες τις κοινωνικές τάξεις. Εργαζόμενοι που έμειναν χωρίς δουλειά, μικροεπαγγελματίες σε αδιέξοδο, ηλικιωμένοι χωρίς κανένα αποκούμπι, συνθέτουν ένα εφιαλτικό μωσαϊκό των ανθρώπων χωρίς στέγη. Υπολογίζεται ότι μόνο στην Αθήνα ζουν πάνω από 20.000 άστεγοι. Η εικόνα που αντικρίζει κανείς από μια νυκτερινή βόλτα στο κέντρο της Αθήνας, ή μια επίσκεψη στα συσσίτια, μιλάει από μόνη της. Ανθρωποι κάθε ηλικίας και κάθε μορφωτικού επιπέδου στοιβάζονται σε χαρτόκουτα ή σε παγκάκια και εκλιπαρούν για ένα πιάτο φαγητό. Θύματα της κρίσης και της κάμψης της κατανάλωσης και των εισοδημάτων, δεν έχουν σχέση με spreads, haircut και «δημιουργική» λογιστική που συσκοτίζουν την αλήθεια και παρουσιάζουν μια διαφορετική πραγματικότητα.
Αδιαφορία
Οι Γερμανοί και οι λοιποί εταίροι που θέλουν να κρατήσουν ζωντανή τη χώρα, δεν φαίνεται να πολυνοιάζονται για τους πολίτες της που έχουν αφεθεί στις τύχες τους. Το χειρότερο είναι ότι ούτε η συντεταγμένη ελληνική πολιτεία δείχνει να ενδιαφέρεται για αυτούς. Σπασμωδικές κινήσεις, σκληρή αντιμετώπιση, παθητική στάση μπροστά στο συνεχώς διογκούμενο κοινωνικό πρόβλημα είναι η πολιτική των αρμοδίων με μόνη στήριξη τις ελάχιστες ΜΚΟ που με πενιχρά μέσα προσπαθούν να βοηθήσουν. Το χρονικό των θυμάτων που έχουν άθελά τους κατρακυλήσει στο έσχατο σημείο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας βρίθει από δραματικά περιστατικά. Μικροεπαγγελματίας αυτοπυρπολήθηκε, ζευγάρι καθώς πρέπει αρχιτεκτόνων βρέθηκε στο δρόμο, μαθητής λιποθύμησε στην τάξη λόγω διήμερης ασιτίας και άλλα πολλά, ων ουκ έστι αριθμός. Η κυβέρνηση λάμπει με την απουσία της ενώ ο Δήμος Αθηναίων περιορίστηκε τις τελευταίες μέρες να ξηλώσει τα ξύλινα παγκάκια από την πλατεία Κλαυθμώνος για να απομακρύνει τους αστέγους που βρίσκουν καταφύγιο εκεί. Είναι προφανές ότι το πρόβλημα των αστέγων δεν λύνεται απομακρύνοντας τα παγκάκια από τις πλατείες. Και αυτό διότι το μικρότερο άγχος αυτών των ανθρώπων είναι το κατά πόσο θα έχουν τα χαρτόκουτα τους επάνω σε ένα παγκάκι ή απλά στο πεζοδρόμιο. Τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων είναι πραγματικά, έξω από νούμερα προϋπολογισμού και οικονομικές πολιτικές. Πρόκειται για μερίδα πολιτών που κάποτε ήταν οι γείτονες μας και σήμερα βρίσκονται χωρίς δουλειά, χωρίς σπίτι, χωρίς μέλλον. Αντί λοιπόν ενδεχομένως οι δημοτικές ή όποιες άλλες αρχές να προσπαθούν να βρούνε τρόπους να «μετακομίσουν» το πρόβλημα των αστέγων σε κάποια άλλη περιοχή της πόλης, καλό θα ήταν να βρούνε ουσιαστικότερες μορφές αντιμετώπισης αυτού του σοβαρού κοινωνικού προβλήματος. Πλησιάζουν Χριστούγεννα και αφού δεν μπορεί να βοηθήσει η πολιτεία, ας κινητοποιηθούν τουλάχιστον οι πολίτες. Που είναι οι επώνυμες κυρίες με τα λαμπερά γκαλά τους, οι μεγάλοι επιχειρηματίες με τις τρανταχτές χορηγίες τους, οι τράπεζες, οι εφοπλιστές και οι εθνικοί ευεργέτες τώρα που τους έχει ανάγκη η κοινωνία;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.