Όταν ένα παιδί μεγαλώνει χωρίς αδέρφια, είναι αναπόφευκτο να γίνει το κέντρο προσοχής της οικογένειάς του. Η άποψη που υπήρχε παλιότερα ότι τα μοναχοπαίδια είναι προνομιούχα, δείχνει να μην υποστηρίζεται πια.
Ποια είναι, λοιπόν, τα σημεία που χρειάζονται προσοχή στην ανατροφή ενός και μοναδικού παιδιού;
Καταρχήν, τα μοναδικά παιδιά της οικογενείας είναι πολύ συχνά υπερπροστατευμένα. Οι γονείς θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή τους να τα προστατεύουν και από την παραμικρή δυσφορία και καθώς αυτή η ανάγκη τους δε μοιράζεται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων παιδιών, το άγχος και ο φόβος των γονιών διοχετεύεται στον μοναδικό παραλήπτη.
Οι γονείς που έχουν μοναχοπαίδι, πολλές φορές αισθάνονται πιο «ελεύθεροι» να δώσουν τα πάντα στο παιδί, ακόμη και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Έτσι, οι ανάγκες του καλύπτονται πριν ακόμα και το ίδιο τις αντιληφθεί, οι επιθυμίες του είναι διαταγή και δε χρειάζεται να διεκδικήσει τίποτα, καθώς όλα του δίνονται απλόχερα. Βεβαίως, αυτό είναι μια συνθήκη που θα ανατραπεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και αυτό θα δυσκολευτεί να το αποδεχτεί.
Στον αντίποδα, υπάρχουν γονείς που περιμένουν από το μοναδικό τους παιδί να είναι το «τέλειο» παιδί. Να είναι ακριβώς έτσι όπως οι ίδιοι θέλουν, να ακολουθήσει τα δικά τους βήματα ή τα βήματα που ονειρεύονται για εκείνο. Το βάρος αυτής της ευθύνης, το οποίο είναι μεγάλο και στις οικογένειες με πολλά παιδιά, γίνεται τεράστιο.
Το παιδί σχεδόν ποτέ δεν αισθάνεται επαρκές και νιώθει ενοχές για αυτό, καθώς είναι ο μόνος/η που μπορεί να κάνει τους γονείς περήφανους.
Αυτό που βοηθά πραγματικά πολύ τα μοναχοπαίδια, είναι να ενταχθούν σχετικά νωρίς σε μια ομάδα συνομηλίκων. Αυτό θα βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση τους, θα τα μάθει να διεκδικούν, να παραιτούνται και να συνεργάζονται με άλλα παιδιά.
Πρόκειται για γνώσεις που θα τα ακολουθούν και θα τα βοηθούν σε όλη τη ζωή τους. Επιπλέον, η απομάκρυνση από το σπίτι, βοηθά τόσο το παιδί, όσο και τους γονείς να μη ταυτίζονται τόσο πολύ. Και οι δύο πλευρές καταλαβαίνουν ότι είναι διαφορετικές και ανεξάρτητες.
Αυτό είναι απαραίτητο γιατί τα μοναχοπαίδια έχουν την τάση να δημιουργούν εξάρτηση με τους γονείς τους και να μην τους είναι τόσο εύκολο να απομακρυνθούν (όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά).
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι είναι μοναδικό για εκείνους άνευ όρων, αλλά θα πρέπει να κερδίζει την αγάπη και το σεβασμό των υπολοίπων.
Ποια είναι, λοιπόν, τα σημεία που χρειάζονται προσοχή στην ανατροφή ενός και μοναδικού παιδιού;
Καταρχήν, τα μοναδικά παιδιά της οικογενείας είναι πολύ συχνά υπερπροστατευμένα. Οι γονείς θεωρούν ότι είναι υποχρέωσή τους να τα προστατεύουν και από την παραμικρή δυσφορία και καθώς αυτή η ανάγκη τους δε μοιράζεται μεταξύ δύο ή περισσοτέρων παιδιών, το άγχος και ο φόβος των γονιών διοχετεύεται στον μοναδικό παραλήπτη.
Οι γονείς που έχουν μοναχοπαίδι, πολλές φορές αισθάνονται πιο «ελεύθεροι» να δώσουν τα πάντα στο παιδί, ακόμη και σε συναισθηματικό επίπεδο.
Έτσι, οι ανάγκες του καλύπτονται πριν ακόμα και το ίδιο τις αντιληφθεί, οι επιθυμίες του είναι διαταγή και δε χρειάζεται να διεκδικήσει τίποτα, καθώς όλα του δίνονται απλόχερα. Βεβαίως, αυτό είναι μια συνθήκη που θα ανατραπεί καθώς το παιδί μεγαλώνει και αυτό θα δυσκολευτεί να το αποδεχτεί.
Στον αντίποδα, υπάρχουν γονείς που περιμένουν από το μοναδικό τους παιδί να είναι το «τέλειο» παιδί. Να είναι ακριβώς έτσι όπως οι ίδιοι θέλουν, να ακολουθήσει τα δικά τους βήματα ή τα βήματα που ονειρεύονται για εκείνο. Το βάρος αυτής της ευθύνης, το οποίο είναι μεγάλο και στις οικογένειες με πολλά παιδιά, γίνεται τεράστιο.
Το παιδί σχεδόν ποτέ δεν αισθάνεται επαρκές και νιώθει ενοχές για αυτό, καθώς είναι ο μόνος/η που μπορεί να κάνει τους γονείς περήφανους.
Αυτό που βοηθά πραγματικά πολύ τα μοναχοπαίδια, είναι να ενταχθούν σχετικά νωρίς σε μια ομάδα συνομηλίκων. Αυτό θα βοηθήσει στην κοινωνικοποίηση τους, θα τα μάθει να διεκδικούν, να παραιτούνται και να συνεργάζονται με άλλα παιδιά.
Πρόκειται για γνώσεις που θα τα ακολουθούν και θα τα βοηθούν σε όλη τη ζωή τους. Επιπλέον, η απομάκρυνση από το σπίτι, βοηθά τόσο το παιδί, όσο και τους γονείς να μη ταυτίζονται τόσο πολύ. Και οι δύο πλευρές καταλαβαίνουν ότι είναι διαφορετικές και ανεξάρτητες.
Αυτό είναι απαραίτητο γιατί τα μοναχοπαίδια έχουν την τάση να δημιουργούν εξάρτηση με τους γονείς τους και να μην τους είναι τόσο εύκολο να απομακρυνθούν (όχι μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά).
Τέλος, οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν το παιδί να συνειδητοποιήσει ότι είναι μοναδικό για εκείνους άνευ όρων, αλλά θα πρέπει να κερδίζει την αγάπη και το σεβασμό των υπολοίπων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.