Η επιχειρησιακή ετοιμότητα των S-300 είναι γεγονός, αποτέλεσμα του συνεχούς «αγώνα» του προσωπικού, σε συνδυασμό με τον έλεγχο που πραγματοποίησαν μέσα στο 2011 Ρώσοι τεχνικοί της κατασκευάστριας εταιρείας στα συστήματα και υποσυστήματα των πυραύλων.
Βέβαια, το προσωπικό της 11ης ΜΚΒ που υπηρετεί στην 126 Σμηναρχία Μάχης του Ηρακλείου δεν περίμενε τους Ρώσους τεχνικούς για να πιστοποιήσουν αυτό που για τους ίδιους αποτελεί καθημερινό «στοίχημα» τα τελευταία χρόνια. Να διατηρούν την επιχειρησιακή ετοιμότητα ενός πολύπλοκου συστήματος ουσιαστικά χωρίς ανταλλακτικά και επαρκή τεχνική υποστήριξη, αποτέλεσμα της αδυναμίας, της αδράνειας ή ακόμα και της ατολμίας της ηγεσίας του υπουργείου Εθνικής Άμυνας διαχρονικά (αλλά και των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων για να είμαστε δίκαιοι) να επιλύσουν ένα πρόβλημα που από την αρχή έμοιαζε με γόρδιο δεσμό.
Αν σε αυτό προσθέσουμε και την εξαρχής δυσκολία ένταξης του Ρωσικού συστήματος στο συνολικό δίκτυο αεράμυνας της χώρας, το οποίο απαρτίζεται αποκλειστικά από αμερικανικά και γαλλικά συστήματα ραντάρ και επίγειων σταθμών παρακολούθησης, τότε το εγχείρημα για την Πολεμική Αεροπορία και τους ανθρώπους της, έμοιαζε εξαρχής με άθλο.
Για χρόνια, μέχρι να δρομολογηθούν οι χρονοβόρες διαδικασίες για την επίλυση του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των S-300PMU1, η επιχειρησιακή εκμετάλλευση του συστήματος «δοκιμάστηκε» αρκετές φορές και σε πολλά επίπεδα.
Ένα οπλικό σύστημα που προκάλεσε «θόρυβο» από την αναγγελία και μόνο της παραγγελίας του από την Κυπριακή Δημοκρατία που έγινε επί προεδρίας του Γλαύκου Κληρίδη το 1996 και τις απειλές εξ ανατολών αλλά και άλλων «συμμάχων», συνέχισε να κυριαρχεί σε πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο προκαλώντας ισχυρές αναταράξεις μεταξύ Λευκωσίας-Άγκυρας-Αθήνας και Μόσχας, για να καταλήξει τελικά στην περιπετειώδη και βγαλμένη από ταινία κατασκοπίας μεταφοράς του στη Κρήτη και συγκεκριμένα στο λιμάνι του Ηρακλείου, μέσω βόρειας θάλασσας και Γιβραλτάρ το 1999.
Μετά από όλα αυτά, τα πρώτα βήματα ένταξης του ρωσικού πυραυλικού συστήματος επιφανείας-αέρος μεγάλου βεληνεκούς S-300PMU1 στην αεράμυνα της Ελλάδας, δεν θα μπορούσαν παρά να αποτελέσουν ένα ξεχωριστό κεφάλαιο, όπως και η μετέπειτα πορεία του στις τάξεις της Πολεμικής Αεροπορίας.
Τα προβλήματα που έκαναν σταδιακά την εμφάνισή τους, στην πράξη ποτέ δεν ξεπεράστηκαν ολοκληρωτικά καθώς πολλά από αυτά δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπιστούν μόνο από το προσωπικό της Π.Α. (και τους Κυπρίους αξιωματικούς τα πρώτα χρόνια) χωρίς τεχνική υποστήριξη, ενώ ακόμα και σήμερα μετά από 12 χρόνια παρουσίας των S-300PMU1 στο ελληνικό οπλοστάσιο, δεν έχει πραγματοποιηθεί η βολή που θα πιστοποιήσει την επιχειρησιακή τους ετοιμότητα στην πράξη όπως γίνεται με κάθε οπλικό σύστημα, παρά τις προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς.
Ουσιαστικά -μεταξύ των άλλων- δεν ακολουθήθηκε ποτέ η διαδικασία "Follow and Support", η οποία θα εξασφάλιζε μέσω μιας ομαλής ροής ανταλλακτικών την απρόσκοπτη λειτουργία των S-300PMU1 σε όλο του το φάσμα και τις δυνατότητες, προσδίδοντας έναν υψηλό ρυθμό διαθεσιμότητας του συστήματος και ουσιαστικής ενίσχυσης των δυνατοτήτων της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας.
Οι Έλληνες τεχνικοί και το προσωπικό που υπηρετεί στο αντιαεροπορικό σύστημα μεγάλου βεληνεκούς S-300PMU1 έχουν καταφέρει παρ' όλες τις αντιξοότητες να διατηρούν σε επιχειρησιακή ετοιμότητα τη μία από τις δύο πυροβολαρχίες που βρίσκονται εγκατεστημένες στην Κρήτη, χρησιμοποιώντας ανταλλακτικά από την δεύτερη, για να μπορέσει να επιχειρεί σήμερα η μία πυροβολαρχία και να είναι έτοιμη οποιαδήποτε στιγμή κι αν χρειαστεί να προσφέρει στην αντιαεροπορική προστασία του νευραλγικού τομέα τον οποίο καλύπτει.
Πολλές φορές μάλιστα όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, το προσωπικό της Πολεμικής Αεροπορίας κατάφερε να λειτουργήσει το σύστημα επιστρατεύοντας το ελληνικό «δαιμόνιο» και κατάφερε να ξεπεράσει εμπόδια και δυσκολίες που φάνταζαν αδύνατο να επιλυθούν.
Οι εξελίξεις, έστω και αργά φαίνεται να δρομολογούνται καθώς υπήρξε κινητικότητα γύρω από το θέμα το τελευταίο διάστημα. Για αρκετούς μήνες, Ρώσοι ειδικοί και τεχνικοί φιλοξενήθηκαν στην 126 Σμηναρχία Μάχης του Ηρακλείου και οι οποίοι εξέτασαν λεπτομερώς τον εξοπλισμό και τα κρίσιμα τμήματα των S-300PMU1. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ρώσοι χρησιμοποιώντας ειδικές συσκευές μετρήσεων πιστοποίησαν την αποτελεσματική λειτουργία των βλημάτων και διαβεβαίωσαν τα ελληνικά πληρώματα για την καλή τους κατάσταση, παρά το γεγονός ότι για περισσότερα από 12 χρόνια βρίσκονται αποθηκευμένα μέσα στα ειδικά κάνιστρα, των ρυμουλκούμενων φορέων εκτόξευσης 5P85T στα ειδικά οχήματα 6x6 KPAZ-260B χωρίς -όπως επισημαίνεται- να έχει ακολουθηθεί αντίστοιχη διαδικασία στο παρελθόν.
Παράλληλα, εξέτασαν όλο τον επίγειο εξοπλισμό υποστήριξης, το ραντάρ έρευνας (το οποίο φέρεται
σε όχημα 8x8 ΜΑΖ 74106), τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές, τις καλωδιώσεις, τις ενσύρματες και ασύρματες ζεύξεις των συστημάτων με το Κέντρο Ελέγχου Διοίκησης (το οποίο φέρεται σε όχημα 8x8 MAZ 543), και τις φορείς εκτόξευσης. Επίσης, κατέγραψαν λεπτομερώς το στοκ των ανταλλακτικών που απαιτείται να αποκτηθεί για να καταστεί πλήρως επιχειρησιακό το αντιαεροπορικό σύστημα και να «βγουν» πλέον διαθέσιμες και οι δύο πυροβολαρχίες της 11ης ΜΚΒ, όπως προβλέπεται και από τον αρχικό σχεδιασμό.
Άλλωστε, στις εξοπλιστικές προτεραιότητες της ΠΑ για την περίοδο 2011-15, όπως οριστικοποιήθηκαν από το ΓΕΑ τον περασμένο Ιούλιο με σημαντικές διαφοροποιήσεις από διάφορα προσχέδια, προβλέπεται η επαναπιστοποίηση των βλημάτων του συστήματος S-300PMU1.
Βεβαίως τα προγράμματα που θα υλοποιηθούν θα εξαρτηθούν από την διαθέσιμη χρηματοδότηση και τα κονδύλια που θα πρέπει να αποδεσμευτούν για τον σκοπό αυτό, τα οποία είναι αρκετά σημαντικά με βάση τις παρατηρήσεις και τις τελικές εκτιμήσεις των Ρώσων ειδικών της κατασκευάστριας εταιρείας, αν και τα πάντα θα κριθούν στις διαβουλεύσεις των δύο πλευρών.
Πριν από ένα μήνα, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος συνοδευόμενος από τον Αρχηγό ΓΕΑ Αντιπτέραρχο (Ι) Αντώνιο Τσαντηράκη, επισκέφθηκε την 126 Σμηναρχία Μάχης στο Ηράκλειο.
Ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ Στρατηγός Μ. Κωσταράκος και στο βάθος δεξιά ο Α/ΓΕΑ Αντιπτέραρχος (Ι) Α. Τσαντηράκης, στον σταθμό ελέγχου εμπλοκής του συστήματος S-300PMU1. (Γραφείο Τύπου ΓΕΕΘΑ)
Κατά την επίσημη ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ:«Σκοπός της επίσκεψης, ήταν η ενημέρωση επί επιχειρησιακών θεμάτων που αφορούν στο Α/Α πυραυλικό σύστημα S-300, η παροχή κατευθύνσεων και οδηγιών στο πλαίσιο της επιχειρησιακής ετοιμότητας, καθώς και η άμεση επικοινωνία με το προσωπικό της 126 ΣΜ...».
Μάλιστα ο Α/ΓΕΕΘΑ σχολίασε στο Twitter:
«Επίσκεψη στη Μονάδα των S-300 το πρωί. Άριστα. Με το προσωπικό της Μονάδος έχουμε την ίδια επιθυμία και τον ίδιο στόχο: Βολή το συντομότερο.»
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
Το σύστημα Κατευθυνόμενων Βλημάτων S-300 PMU1 (Κωδικός ΝΑΤΟ SA-10D) είναι Ρωσικής κατασκευής και εντάχθηκε επίσημα στην Πολεμική Αεροπορία το 2000. Είναι κινητό πυραυλικό αντιαεροπορικό σύστημα, σχεδιασμένο να παρέχει κάλυψη στρατευμάτων και ζωτικών εγκαταστάσεων, από αεροπορικές απειλές προερχόμενες από οποιονδήποτε τύπο αεροδυναμικού στόχου, καθώς και από βαλλιστικούς ή τακτικού πεδίου μάχης πυραύλους. Είναι πολυκάναλο, παντός καιρού σύστημα και περιλαμβάνει υποσυστήματα αποκάλυψης και προσδιορισμού στόχων και συμπλέγματα πυραύλων αεράμυνας (μέχρι 4 στο σύστημα).
Τα κύρια συγκροτήματα μιας μονάδας πυρός είναι:
-Όχημα Ελέγχου Διοίκησης (Command Post / CP)
-Ραντάρ Επιτήρησης (All-Round Surveillance Radar / RSR)
-Ραντάρ Ανίχνευσης Τομέα (Sector Scanning Radar / SSR)
-Σταθμός Καθοδήγησης Πυραύλων (Multi-channel Missile Guidance Station / MMGS)
-Εκτοξευτές Πυραύλων (Launchers)
-Φορτωτές Εκτοξευτών (Transporter Loader-Launchers / TTL)
-Κατευθυνόμενα βλήματα 48N6E.
H «καρδιά» μιας πυροβολαρχίας S-300PMU-1 είναι ο Σταθμός Εμπλοκής, που στον ίδιο κλωβό περιλαμβάνει και το ραντάρ ιχνηλάτησης 30N6E1. O σταθμός εμπλοκής μπορεί να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα 6 στόχους με δύο βλήματα για κάθε έναν από αυτούς.
H κάθε πυροβολαρχία περιλαμβάνει συνήθως 12 τετραπλούς εκτοξευτές 5P8STE ή 5R8SSE, ενώ το βλήμα που χρησιμοποιείται είναι το 48N6E με πραγματικά εντυπωσιακές δυνατότητες. Πρόκειται για βλήμα ενός σταδίου με βάρος εκτόξευσης 1,9 τόνους, μήκος 7,5 μέτρα και βάρος πολεμικής κεφαλής 143 κιλών με πυροσωλήνα προσέγγισης. Παρέχει μέγιστη εμβέλεια 150 χιλιομέτρων, ελάχιστο ύψος εμπλοκής 10 μ. και ελάχιστη ακτίνα τα 3 χιλιόμετρα, ενώ η μέγιστη ταχύτητα πρόσκτησης στόχου φτάνει τα 2.800 μέτρα το δευτερόλεπτο.
H εκτόξευση των βλημάτων γίνεται κάθετα μειώνοντας έτσι το χρόνο αντίδρασης και αφού φθάσουν σε ύψος 25 μέτρων εκτρέπονται στην πορεία προς το στόχο με τη βοήθεια των πτερυγιών εξόδου του κινητήρα. H μέγιστη ταχύτητα του βλήματος αναπτύσσεται σε χρόνο 12'' και το 48N6E μπορεί να εκτελέσει ελιγμούς φόρτισης 20 g. O ρυθμός βολής του εκτοξευτή φθάνει το 1 βλήμα ανά 3 sec και ο χρόνος ανάπτυξης του συστήματος περιορίζεται σε 5 λεπτά, με τον χρόνο αντίδρασης να φτάνει τα 5-10''.
Κάθε πυροβολαρχία έχει προσωπικό 6 ατόμων και κάθε σταθμός υποστηρίζει συνήθως 3 πυροβολαρχίες, αν και ο αριθμός αυτός μπορεί να φθάσει τις έξι. O σταθμός 54K6E μπορεί να παρακολουθεί 300 ίχνη και το ραντάρ έρευνας 64N6E είναι 3D με κεραία διάταξης φάσης που λειτουργεί στην μπάντα συχνοτήτων F προσφέροντας μέγιστη εμβέλεια 300 χιλιομέτρων.
Η 11η ΜΚΒ
Αποστολή της 11ης ΜΚΒ (Μοίρας Κατευθυνόμενων Βλημάτων) είναι η διατήρηση υψηλού βαθμού ικανότητας και ετοιμότητας, με κατάλληλη οργάνωση, εκπαίδευση του προσωπικού και συντήρηση των μέσων και συστημάτων που της έχουν διατεθεί, για την διεξαγωγή Αμυντικών Επιχειρήσεων με την εκτέλεση Αποστολών Ενεργού Αεράμυνας, σύμφωνα με τα επιχειρησιακά σχέδια και τις διαταγές των προϊσταμένων κλιμακίων.
Η 11η ΜΚΒ S-300 ιδρύθηκε το 1999 με απόφαση του Ανωτάτου Αεροπορικού Συμβουλίου, η οποία καθόριζε αρχικά ως έδρα της Μοίρας την Αεροπορική Βάση Τυμπακίου η οποία αναβαθμίστηκε σε 138 Σμηναρχία Μάχης.
Η 11η ΜΚΒ ήταν εντεταγμένη Μοίρα στην 138 ΣΜ η οποία ασκούσε την Διοικητική Διοίκηση και τον Διοικητικό Έλεγχο, ενώ ο Επιχειρησιακός Έλεγχος και η Επιχειρησιακή Διοίκηση ασκούνταν από το Αρχηγείο Τακτικής Αεροπορίας.
Το 2005 αποφασίστηκε η μετεγκατάσταση της Μοίρας στην 126 ΣΜ του Ηρακλείου και η ένταξη της σε αυτήν, όπου παραμένει μέχρι και σήμερα.
Το 2006 μάλιστα, αποφασίστηκε η συγχώνευση των Μοιρών Κατευθυνόμενων Βλημάτων S-300 PMU-1 (11η MKB – 12η ΜΚΒ), του Κέντρου Διοίκησης Ελέγχου (ΚΔΕ) και των οργανικών τμημάτων TOR-M1 (που επίσης επιχειρούν στο Ηράκλειο) σε μία Μοίρα, την 11η ΜΚΒ, η οποία είναι εντεταγμένη Μοίρα, υπάγεται διοικητικά στην 126 ΣΜ και επιχειρησιακά στο ΑΤΑ.
Αναμφίβολα, η επιχειρησιακή ετοιμότητα και αξιοποίηση των ρωσικών κατευθυνόμενων βλημάτων S-300PMU1 είναι ένας σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα της αντιαεροπορικής άμυνας της χώρας μας. Η ολοκλήρωση των διαδικασιών για την απόκτηση των ανταλλακτικών που απαιτούνται ώστε να καταστεί πλήρως επιχειρησιακό το σύστημα στο σύνολό του, θα αυξήσει την αποτρεπτική ικανότητα της Π.Α. στον κρίσιμο αυτό τομέα, ολοκληρώνοντας έστω και με πολύ μεγάλη καθυστέρηση την πλήρη διάθεση του συστήματος σε χρήση και η ολοκληρωμένη συνεργασία με τα πυραυλικά συστήματα μέσου βεληνεκούς ΤΟR-M1. Παράλληλα όμως, θα προσθέσει ακόμα έναν ... πονοκέφαλο στους γείτονες και «συμμάχους» μας, οι οποίοι έχουν προσπαθήσει πολλές φορές στην πολυτάραχη διαδρομή του συστήματος στο ελληνικό οπλοστάσιο να αποκαλύψουν τα μυστικά των S-300PMU1 και να δοκιμάσουν τις αντοχές της ελληνικής αεράμυνας στο νότιο τομέα.
Μέχρι τότε, ο θυρεός της 11ης Μοίρας Κατευθυνόμενων Βλημάτων, που απεικονίζει δύο βλήματα σε πορεία ανατολική προς το στόχο, υπό την σκέπη της Πολεμικής Αεροπορίας και την καθοδήγηση ραντάρ, θα φοριέται υπερήφανα στις φόρμες του προσωπικού που δίνει καθημερινά έναν σκληρό και δύσκολο αγώνα, φυλάσσοντας τις δικές του Θερμοπύλες.
*από το prismanews
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.