Μπήκε στο κοινοβούλιο για πρώτη φορά στα 41 του χρόνια και μάλιστα εντελώς απρόσμενα όπως δηλώνει ο ίδιος. Από την Λάρισα θα βρεθεί στην Αθήνα που όπως λέει τον τρομάζει. Είναι ο νέος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Χρυσοβαλάντης Αλεξόπουλος.
"Αισθάνομαι παιδί του λαού, γιατί ...
πάντα υπήρξα σκληρά εργαζόμενος. Δουλεύω από πολύ μικρός όταν ξεκίνησα βοηθώντας τον πατέρα μου στο κατάστημα με άλευρα και ζωοτροφές. Η δουλειά εδώ είναι πράγματι σκληρή γιατί εκτός από το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα έχει και μεγάλο τρέξιμο στα χωριά, αλλά και στα σπίτια της πόλης για τη διανομή των προϊόντων. Έχει δηλαδή και πολλά δρομολόγια. Από το μαγαζί αυτό ζουν σχεδόν δύο οικογένειες, όμως τώρα τελευταία λόγω κρίσης τα πράγματα δεν πάνε καλά και έχουμε πτώση του τζίρου γύρω στο 50% με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα.
Τώρα το πώς βρέθηκα να είμαι βουλευτής, ούτε καλά- καλά και εγώ το συνειδητοποίησα ακόμα καθώς και για μένα ήταν μια έκπληξη που δεν περίμενα! Η Αθήνα δεν σου κρύβω ότι με τρομάζει λίγο, καθώς η ζωή μου αλλάζει και θα είμαι μακριά από τους φίλους μου, τους ανθρώπους της γειτονιάς, αλλά και από το αγαπημένο μου χόμπι που είναι το ψάρεμα. Βέβαια η δουλειά δεν είναι ντροπή και είμαι περήφανος που στη ζωή μου κουβάλησα και κουβαλώ τσουβάλια και όταν έρχομαι από την Αθήνα θα βγάζω το κουστούμι και θα ξαναφοράω τα αλευρωμένα ρούχα, βοηθώντας τον πατέρα μου.
Στη Χρυσή Αυγή εντάχθηκα το 1996 και κατάγομαι από κεντρώα οικογένεια. Όσο για τα περί «ναζισμού», αυτά δεν έχουν καμία σχέση με μένα και την οικογένειά μου. Ο παππούς μου, Ελευθέριος Αλεξόπουλος, συνελήφθη σε ηλικία 33 χρόνων έπειτα από ενέδρα, το 1944 στη Γιάννουλη γιατί μετέφερε εφόδια και τρόφιμα στους αντάρτες. Οι Γερμανοί προς παραδειγματισμό τον κρέμασαν στην πλατεία του χωριού, αφήνοντας το πτώμα του να αιωρείται για έξι ημέρες. Όσο για τους φίλους μου, αυτούς δεν τους κρίνω από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλλά από τον χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους και για μένα αυτά είναι που μετράνε. Και βέβαια έχω αριστερούς φίλους και όπως καταλαβαίνεις πέφτει και άγριο δούλεμα εκατέρωθεν… Αλίμονο αν έβαζα ταμπέλα στους ανθρώπους. Πάντως σαν νέος βουλευτής ήδη έχω αίτημα για το πρώτο ρουσφέτι. Είναι από τον 12χρονο γιό μου που μου ζητάει επίμονα να του πω πότε θα του αγοράσω καινούριο κινητό!!!»
πηγή: http://www.nocomments.gr
"Αισθάνομαι παιδί του λαού, γιατί ...
πάντα υπήρξα σκληρά εργαζόμενος. Δουλεύω από πολύ μικρός όταν ξεκίνησα βοηθώντας τον πατέρα μου στο κατάστημα με άλευρα και ζωοτροφές. Η δουλειά εδώ είναι πράγματι σκληρή γιατί εκτός από το φόρτωμα και το ξεφόρτωμα έχει και μεγάλο τρέξιμο στα χωριά, αλλά και στα σπίτια της πόλης για τη διανομή των προϊόντων. Έχει δηλαδή και πολλά δρομολόγια. Από το μαγαζί αυτό ζουν σχεδόν δύο οικογένειες, όμως τώρα τελευταία λόγω κρίσης τα πράγματα δεν πάνε καλά και έχουμε πτώση του τζίρου γύρω στο 50% με αποτέλεσμα να δυσκολευόμαστε να τα βγάλουμε πέρα.
Τώρα το πώς βρέθηκα να είμαι βουλευτής, ούτε καλά- καλά και εγώ το συνειδητοποίησα ακόμα καθώς και για μένα ήταν μια έκπληξη που δεν περίμενα! Η Αθήνα δεν σου κρύβω ότι με τρομάζει λίγο, καθώς η ζωή μου αλλάζει και θα είμαι μακριά από τους φίλους μου, τους ανθρώπους της γειτονιάς, αλλά και από το αγαπημένο μου χόμπι που είναι το ψάρεμα. Βέβαια η δουλειά δεν είναι ντροπή και είμαι περήφανος που στη ζωή μου κουβάλησα και κουβαλώ τσουβάλια και όταν έρχομαι από την Αθήνα θα βγάζω το κουστούμι και θα ξαναφοράω τα αλευρωμένα ρούχα, βοηθώντας τον πατέρα μου.
Στη Χρυσή Αυγή εντάχθηκα το 1996 και κατάγομαι από κεντρώα οικογένεια. Όσο για τα περί «ναζισμού», αυτά δεν έχουν καμία σχέση με μένα και την οικογένειά μου. Ο παππούς μου, Ελευθέριος Αλεξόπουλος, συνελήφθη σε ηλικία 33 χρόνων έπειτα από ενέδρα, το 1944 στη Γιάννουλη γιατί μετέφερε εφόδια και τρόφιμα στους αντάρτες. Οι Γερμανοί προς παραδειγματισμό τον κρέμασαν στην πλατεία του χωριού, αφήνοντας το πτώμα του να αιωρείται για έξι ημέρες. Όσο για τους φίλους μου, αυτούς δεν τους κρίνω από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλλά από τον χαρακτήρα τους και τη συμπεριφορά τους και για μένα αυτά είναι που μετράνε. Και βέβαια έχω αριστερούς φίλους και όπως καταλαβαίνεις πέφτει και άγριο δούλεμα εκατέρωθεν… Αλίμονο αν έβαζα ταμπέλα στους ανθρώπους. Πάντως σαν νέος βουλευτής ήδη έχω αίτημα για το πρώτο ρουσφέτι. Είναι από τον 12χρονο γιό μου που μου ζητάει επίμονα να του πω πότε θα του αγοράσω καινούριο κινητό!!!»
πηγή: http://www.nocomments.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.