Υπάρχουν μερικά πολύ σημαντικά δεδομένα τα οποία δεν έχουν αξιολογηθεί αντικειμενικά απο τους εταίρους μας και απο τις αγορές και τα οποία αλλάζουν την εικόνα της ελληνικής οικονομίας...
Καταρχήν, το πρωτογεννές έλλειμμα του δημοσίου (δηλαδή το έλλειμμα χωρίς τις δαπάνες για τόκους) μειώθηκε απο 24 δισ ευρώ που ήταν στο τέλος του 2009 σε 4 δισ ευρώ στο τέλος του 2011 και θα κλείσει στα... 2 δισ ευρώ στο τέλος του 2012. Η “κτηνώδης” αυτή μείωση – η οποία προκάλεσε και την ύφεση της οικονομίας – είναι πρωτοφανής διεθνώς και δεν επιτρέπεται να αξιολογείται ώς μέτρια επίδοση.
Εδώ πρέπει να εξηγηθεί οτι τα 11,5 δισ ευρώ που θα κόψει η κυβέρνηση απο τις δαπάνες δεν είναι για τον περιορισμό του ελλείμματος, αλλά για τη δημιουργία πελονάσματος ύψους 9 δισ ευρώ στο τέλος του 2014.
Αν επιτευχθεί η παράταση κατά δυο χρόνια, η επίπτωση της μείωσης αυτών των δαπανών, επιμερίζεται σε τέσσερα χρόνια αντί για δυο και η ύφεση περιορίζεται.
Δεύτερον ένα σημείο που δεν έχει αξιολογηθεί σωστά απο τις αγορές, είναι οτι σήμερα, το ελληνικό χρέος που αντιστοιχεί στα ομόλογα που βρίσκονται στα χέρια των αγορών είναι μόνο 60 δισ ευρώ.
Τα υπόλοιπα βρίσκονται στα ταμεία της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και στα ίδια τα κράτη της ΕΕ. Αυτό σημαίνει με λίγα λόγια, οτι οι αγορές δεν μπορούν να μας πτωχεύσουν. Σημαίνει επίσης οτι αν πτωχεύσουμε, η πτώχευση θα έχει προέλθει απο τις απαιτήσεις της ΕΚΤ ή των ευρωπαικών κρατών. Και αυτό αποκλείεται.
Η Ευρωπαική Ένωση και η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα δεν πρόκειται ποτέ να πτωχεύσουν μια χώρα μέλος της ΟΝΕ.
Κατά πάσα πιθανότητα, θα πραγματοποιήσουν ένα νέο κούρεμα όπως έγινε με το PSI που κουρεύτηκαν τα ομόλογα που κατείχε ο ιδιωτικός τομέας, (Private Sector) ενώ τώρα θα κουρευτούν τα ομολογα που κατέχει ο κρατικός τομέας (Official Sector) και το κούρεμα αυτό θα λέγεται OSI. Αν δεν γίνει αυτό, θα γίνουν άλλες διακρατικές συμφωνίες μεταξύ των ευρωπαικών κρατών και της Ελλάδας ή με την ΕΚΤ, αλλά σε καμμία περίπτωση δεν θα μας αναγκάσουν οι εταίροι σε πτώχευση.
Αν γινόταν κάτι τέτοιο, τόσο οι οικονομικές όσο και οι πολιτικές ζημιές για την Ευρωπαική Ένωση θα ήταν μη υπολογίσιμες.
Το τρίτο σημείο είναι οτι η ανακεφαλαίωση των τραπεζών μέσω του ταμείου της ΕΕ χωρίς επιβάρρυνση του δημοσίου χρέους, είναι κάτι που κατά πάσα πιθανότητα είναι αναγκασμένοι να δεχτούν οι Ευρωπαίοι, αφού οι αποφάσεις του Eurogroup πρέπει να ισχύουν για όλες τις χώρες της ΕΕ.
Και αυτό σημαίνει οτι οι τράπεζες θα ενισχυθούν με κεφάλαια χωρίς να επιβαρρυνθεί το δημόσιο χρέος και ο ελληνικός λαός.
Υπο αυτές τις συνθήκες, ποιά θα είναι η πραγματική εικόνα της ελληνικής οικονομίας στο τέλος του 2012;
Πρόκειται για μια οικονομία που βρίσκεται ασφαλώς σε παρατεταμένη ύφεση, η οποία όμως, έχει ήδη μειώσει σημαντικά το μισθολογικό κόστος της, έχει μειώσει το ελεύθερο στις αγορές “επικίνδυνο χρέος” σε επίπεδο χαμηλότερο απο το 50% του ΑΕΠ, είναι έτοιμη να ρυθμίσει το υπόλοιπο χρέος της, έχει εξυγιάνει και έχει ενισχύσει με κεφάλαια τις τράπεζες της, παρουσιάζει πλεόνασμα αντί για έλλειμμα, όλες οι αξίες της έχουν υποτιμηθεί σημαντικά (το Χρηματιστήριο, οι τιμές των επιχειρήσεων, οι τιμές της γής, οι μισθοί και οι συντάξεις) διαθέτει μορφωμένο και φθηνό εργατικό δυναμικό, υπολείπεται σε υποδομές και επενδύσεις και είναι μέλος της Ευρωπαικής Ένωσης.
Με λίγα λόγια η Ελλάδα θα είναι το 2013 μια υγιής (όσον αφορά τους αριθμούς) οικονομία.
Προοπτικές ανάπτυξης
Βάσει αυτής της περιγραφής, αυτά που θα πρέπει λογικά να συμβούν είναι:
- Πρώτον να επιστρέψουν σημαντικά ποσά καταθέσεων στο ασφαλές πλεόν τράπεζικό σύστημα. Τα ποσά αυτά θα είναι κάποιες δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ που ήδη έχουν αρχίσει να επιστρέφουν.
- Δεύτερον, να ανοίξουν ξανά οι χρηματοδοτήσεις και οι συναλλαγές του διεθνούς τραπεζικού συστήματος με τις ελληνικές τράπεζες και τις ελληνικές επιχειρήσεις, που έχουν διακοπεί τα τελευταία δυο χρόνια. Αυτό σημαίνει οτι θα αρχίσει ξανά η χρηματοδότηση της οικονομίας και θα αποκατασταθεί η ρευστότητα.
- Τρίτον, να έρθουν ξένες επενδύσεις για να εκμεταλευτούν το φθηνό κόστος γής, επιχειρήσεων και εργασίας – εφόσον βέβαια έχουν φτιαχτεί οι ανάλογοι φορολογικοί και επενδυτικοί νόμοι.
Το επόμενο βήμα, μετά απο δυο χρόνια, θα είναι η ελεύθερη πρόσβαση της Ελλάδας στις αγορές χρήματος και η απαγκίστρωση της απο τις χρηματοδοτήσεις της τρόικας.
Θα μου πείτε οτι αυτό είναι ένα υπεραισιόδοξο σενάριο. Ναι, αλλά είναι ρεαλιστικό. Διότι με βάση αυτά τα κριτήρια αξιολογήθηκε ώς πτωχευμένη η Ελλάδα και μπλέξαμε σε αυτή την απίστευτη κρίση.
Και τώρα οι αριθμοί στους οποίους στηρίζεται η αξιολόγηση έχουν αναμφίβολα βελτιωθεί.
Προσωπικά πιστεύω την άποψη του Στουρνάρα οτι αν εμείς τώρα παρουσιάσουμε ένα σχέδιο μείωσης του δημοσίου με κλείσιμο υπηρεσιών, και μείωση των δαπανών μέσω της μείωσης του εφάπαξ και του πλαφόν στις υψηλές συντάξεις, με αποχώρηση λόγω συνταξιοδότησης 30.000 δημοσίων υπαλλήλων το χρόνο, ενώ οι προσλήψεις θα είναι ένας για κάθε δέκα που φεύγουν, δηλαδή καθαρή μείωση 27.000 δημοσίων υπαλλήλων τον χρόνο, και αν προχωρήσουμε σε κάποιες αποκρατικοποιήσεις, η άποψη των εταίρων για την πορεία της χώρας θα αλλάξει άρδην.
Πιστεύω οτι πράγματι θα δεχτούν την επιμήκυνση κατά ένα ή δυο χρόνια της υποχρέωσης του δημοσίου να εμφανίσει πρωτογεννές πλεόνασμα 9 δισ στον προυπολογισμό - η οποία θεωρείται σχεδόν βεβαία απο το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης - και τη χρηματοδότηση των τραπεζών απευθείας απο τον μηχανισμό στήριξης χωρίς να επιβαρρυνθεί το δημόσιο χρέος.
Και τα δυο αυτά αναμένεται να επιτευχθούν αμέσως μετά τις αξιολογήσεις της τρόικας.
Όλοι γνωρίζουμε οτι η ευημερία των αριθμών δεν σημαίνει απαραίτητα και ευημερία των ανθρώπων.
Όμως η ευημερία των αριθμών μπορεί να φέρει στην χώρα τα χρήματα αυτά που επενδεδυμένα σωστά στην ανάπτυξη και όχι μόνο στις παροχές και στην κατανάλωση μπορούν να φέρουν ευημερία στους ανθρώπους.
Και αυτό πιστεύω οτι θα συμβεί τα επόμενα χρόνια στην ελληνική οικονομία.
Οτι δηλαδή η Ελλάδα απέφυγε την πτώχευση, ισορρόπησε σε ικανοποιητικό βαθμό τα βασικά οικονομικά μεγέθη και μπορεί σταδιακά να επανέλθει σε ταχείς ρυθμούς ανάπτυξης και μείωσης της ανεργίας...
Γ.Νικολόπουλος
πηγή
Η αισιοδοξία είναι απαραίτητη στη ζωή μας γενικότερα, αλλά ο συντάκτης μάλλον πάσχει από υπερβολική φαντασία και άγνοια των βασικών στα οικονομικά...
ΑπάντησηΔιαγραφή