Το Μέγαρο Μαξίμου για πρώτη φορά στον σύντομο βίο του διαχειρίστηκε τόσο πολλές κρίσεις και σε διαφορετικά μέτωπα. Ωστόσο, το μέτωπο των απεργιών ήταν αυτό που υποκρύπτει και έντονο πολιτικό στοιχείο, κυρίως μικροπολιτικό....
Και αυτό διότι τα σωματεία που έκαναν απεργίες ανήκουν ή αναφέρονται άμεσα στα σημερινά κόμματα της αντιπολίτευσης. Και στην απεργία στο Μετρό υπήρχε από πίσω σαφής στήριξη από τον ΣΥΡΙΖΑ στον κ. Σταματόπουλο, και οι αγροτικές κινητοποιήσεις έχουν σαφείς αναφορές στο ΚΚΕ με πρωτεργάτη τον παλιό γνώριμο κ. Μπούτα, και οι απεργίες των ναυτεργατών έχουν αναφορές στα δύο κόμματα( ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) που αυτή τη στιγμή ασκούν αντιπολίτευση μέσω των συνδικαλιστών τους.
ΣΥΡΙΖΑ μέσω ΠΟΕ-ΟΤΑ μιμείται το ΠΑΜΕ
Έτσι, λοιπόν, η κόντρα τρικομματικής-αντιπολίτευσης μεταφέρθηκε από τη Βουλή στους δρόμους, καθώς αυτή την εποχή δεν υπάρχει κάποιο κρίσιμο κοινοβουλευτικό γεγονός. Οι συνδικαλιστές λειτούργησαν ως εκτελεστικοί βραχίονες των κομμάτων τους επιδιδόμενοι, κυρίως, σε «καλλιστεία» αριστερών φρονημάτων για το ποιος θα εκπροσωπήσει καλύτερα την επαγγελματική τάξη που επαναστατούσε. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το ΠΑΜΕ, που λειτουργώντας υπό τις υποδείξεις του Περισσού προσπαθεί να τονώσει τα ποσοστά του ΚΚΕ με τους τσαμπουκάδες του στο υπουργείο Εργασίας. Και όπως μαθαίνουν καλά πληροφορημένες πηγές ετοιμάζεται και η ΠΟΕ-ΟΤΑ με τον κ. Μπαλασόπουλο (που πλέον βρίσκεται στις αγκαλιές του ΣΥΡΙΖΑ) να κάνει «εισβολή» τύπου ΠΑΜΕ στο ίδιο υπουργείο ή σε κάποιο άλλο… Προφανώς διότι θεωρούν ότι είναι πλέον μόδα να σπας και να καταστρέφεις δημόσια περιουσία και να καταλαμβάνεις κτήρια της κυβέρνησης…
Το σχέδιο για την αλλαγή του συνδικαλισμού
Μπροστά σε αυτό το χάος που θέλουν να δημιουργήσουν συγκεκριμένες συνδικαλιστικές οργανώσεις, το Μέγαρο Μαξίμου δεν έμεινε αδρανές. Έγκυρες και καλά πληροφορημένες πηγές του πρωθυπουργικού Μεγάρου συντείνουν στο ότι τα στελέχη του κλειστού κύκλου του πρωθυπουργού εξέτασαν πολλά ενδεχόμενα και ένα από αυτά ήταν ακόμα και η αλλαγή του νόμου 1264/1982 που αποτελεί ακόμα και σήμερα τη βασική νομοθεσία για τη λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων. Ο λόγος ήταν προφανής. «Δεν μπορούν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να παρακωλύουν την τάξη μιας ολόκληρης σύγχρονης πρωτεύουσας (σ.σ. απεργία στο Μετρό), να κόβουν στη μέση μία ολόκληρη χώρα (αγρότες στη Θεσσαλία) και να αποκόπτουν την ηπειρωτική χώρα από τη νησιωτική (απεργία ναυτεργατών)», έλεγε μαινόμενος συνεργάτης του πρωθυπουργού που είδε ότι σε λίγες μέρες η χώρα βρέθηκε σχεδόν ανεξέλεγκτη, στο έλεος μικρών συντεχνιών… Όλες οι παρεμβάσεις των κυβερνητικών παραγόντων είχαν μία καταληκτική φράση: «Ως εδώ». Και εν μέρει η κυβέρνηση προχώρησε στη μόνη λύση-διέξοδο που της δίνει ο νόμος, στην επίταξη των απεργών.
Σαμαράς: Τέλος στην υπερεξουσία των συνδικαλιστών
Η πρόθεση του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να μπει ένα τέλος στην υπερεξουσία που έχουν πάρει μικρές συνδικαλιστικές οργανώσεις ήταν διάχυτη. Γιαυτό και ήταν από αυτούς που συμφώνησαν στην αλλαγή του νόμου αυτού. Ο νόμος 1264/1982 δεν είναι απλός. Έχει πολλές διατάξεις που δίνει συγκεκριμένα (και προκλητικά) προνόμια στους συνδικαλιστές, όπως άδειες, προαγωγές, έξοδα κίνησης, αμειβόμενες άδειες κ.λ.π., αλλά εμπεριέχει και διατάξεις όπως για παράδειγμα τις βασικές προϋποθέσεις για την κήρυξη μιας απεργίας, οι οποίες, ωστόσο, ακόμα και με παραδοχές συνδικαλιστικών κύκλων, δεν τηρούνται ούτε στο κατ’ ελάχιστον. Τουναντίον, καταπατούνται πλήρως, καθώς στο σύνολο των περιπτώσεων το διοικητικό συμβούλιο των σωματείων κηρύσσει απεργία χωρίς να στραφεί στη βάση των μελών του σωματείου, ενώ δεν τηρούνται ούτε οι προθεσμίες κήρυξης μιας απεργίας (4 ημέρες πριν για οργανισμούς κοινής ωφέλειας) και έτσι παρατύπως οι πολίτες ταλαιπωρούνται συστηματικά.
Ο Κουβέλης παρακώλυσε το σύστημα (ξανά)
Στο ίδιο μήκος έπλευσε και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Βαγγέλης Βενιζέλος, ο οποίος διατύπωσε την άποψή του στο συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών των κομμάτων που έγινε με σκοπό να ξεπεραστούν τα μέτωπα από την απεργία συντεχνιών. Και, όντως, η πλάστιγγα είχε γείρει υπέρ του σεναρίου να υπάρχει δυναμική παρέμβαση και μέσα σε όλα αυτά και σταδιακή αλλαγή του εν λόγω νόμου, αλλά η αδράνεια Κουβέλη και η άρνησή του να πειραχτεί ο νόμος άλλαξαν τα σχέδια του Μαξίμου. Η άρνηση Κουβέλη είχε μία αναφορά και πολλές παραμέτρους. Από τη μία επικράτησε η λογική ότι δεν πρέπει αριστερό κόμμα να τα βάζει με συντεχνίες από τις οποίες, ενδεχομένως, να στηριχτεί στο μέλλον, και από την άλλη ανέδειξε τον ρόλο της ΔΗΜ.ΑΡ. που στις τελευταίες περιπτώσεις είναι «κόντρα ρόλος» για την ίδια. Σε αυστηρά πλαίσια πολιτικής, όμως, εκτιμάται ότι αυτή η «ήξεις αφήξεις» στάση της παρακωλύει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης η οποία πρέπει να δράσει προς όφελος της πλατιάς μάζας των πολιτών.
Οι συνδικαλιστικές υπερεξουσίες βλάπτουν τις επενδύσεις
Πάντως, οι πρόσφατες απεργίες ανέγειραν και προβληματισμούς για το πώς ο κρατικός μηχανισμός θα γίνει πιο δίκαιος, πώς θα έρθουν επενδύσεις στην Ελλάδα από τη στιγμή που υπάρχει ένα κακό συνδικαλιστικό προηγούμενο, το οποίο «έδιωχνε» τις όποιες μεγάλες επενδύσεις ήρθαν στην Ελλάδα. Τα παραδείγματα πολλά. Από την Toyota, Pirelli, κ.ά., μέχρι προσφάτως τη Shelman… Και ποιος δεν θυμάται τι είχε γίνει τότε όταν ήρθε η Cosco να επενδύσει στο λιμάνι του Πειραιά, με τους συνδικαλιστές μαζί με τους πολιτικούς πάτρωνές τους, που παρεμπόδιζαν την επένδυση. Και μιλάμε για μια επένδυση που έφερε αποτελέσματα. Το λιμάνι του Πειραιά είναι η πιο κερδοφόρα επένδυση του κινέζικου κολοσσού, ο οποίος θέλει να επανεπενδύσει, με ό,τι θετικό αυτό συνεπάγεται… Δηλαδή, σύμφωνα με κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης, το ζήτημα πλέον δεν είναι μόνο πολιτικό. Ότι δηλαδή οι συνδικαλιστικές οργανώσεις κάνουν αυτό που δεν μπορούν να κάνουν κάποια κόμματα της αντιπολίτευσης. Το ζήτημα είναι εθνικής σημασίας, καθώς η ανάκαμψη της οικονομίας θα έρθει μόνο με επενδύσεις και πλέον η χώρα έχει κακό «όνομα» στο καλωσόρισμα των επενδύσεων… Άρα βάσει αυτού, η αλλαγή του συνδικαλιστικού τοπίου μέσω των αλλαγών στο εν λόγω νόμο και τα προνόμια που αυτός έχει, κρίνεται σκόπιμο να γίνει έστω και μεσοπρόθεσμα. Γι αυτό, άλλωστε, το Μέγαρο Μαξίμου το χαρτί της αλλαγής του νόμου (που παραμένει ίδιος τόσα χρόνια) δεν πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων αλλά μπήκε στο ντουλάπι ώστε να ανασυρθεί κάποια στιγμή.
πηγή: axiaplus.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.