Όσοι πιστεύουν στον φετινό Παναθηναϊκό δικαιώνονται και όσοι πιστεύουν ότι μόνο με ρίσκο θα έρθει η υπέρβαση-θαύμα μάλλον έχουν δίκιο...
Υπάρχουν τρεις παράμετροι για να αναλύσεις την τεράστια προσπάθεια του Παναθηναϊκού στην Βαρκελώνη.
Ξεκινάμε από το γεγονός ότι ήταν μία τρομερή εμφάνιση ίσως η πιο μεστή όλης της χρονιάς. Απέναντι στην πιο φορμαρισμένη ομάδα της διοργάνωσης, την πιο δεμένη, ο ακόμα καινούργιος Παναθηναϊκός πήγε τον αγώνα εκεί που ήθελε. Ο Πεδουλάκης αξίζει όλα τα εύσημα του κόσμου διότι στην πρεμιέρα του, με έναν κολοσσό μπασκετικό όπως ο Παναθηναϊκός, κατάφερε να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα και τον Πασκουάλ στο κόκκινο. Κανείς μας δεν πίστευε πως θα μπορούσε αυτός ο Παναθηναϊκός να κατεβάσει τους Καταλανούς κάτω από τους 70 πόντους. Το πέτυχε.
Όλο το πλάνο, όπως στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, μέχρι το...45 ήταν πετυχημένο.
Ένα οξυγόνο για τον αρχηγό
Μόνο που πάλι έλειπε ο παράγοντας για την υπέρβαση: το ρίσκο. Ο Πεδουλάκης σε αυτή την πρώτη του χρονιά στο υψηλότερο επίπεδο έχει αποφασίσει να ζήσει και να...πεθάνει με τον Διαμαντίδη 40 λεπτά στο παρκέ. Ποιος τον αδικεί αλήθεια; Τί θα γινόταν όμως αν έβγαινε, όπως με την Εφές και νωρίτερα ίσως, ο Διαμάντιδης για να ξεκουραστεί; Να καθαρίσει το μυαλό του. Να πάρει δυνάμεις να μπορέσει να περάσει έστω μια φορά έναν αντίπαλο(στο τελευταίο πεντάλεπτο). Να παίξει μία καλύτερη άμυνα. Να μην χάσει την κρίσιμη βολή.
Σωστά το προπονητικό τιμ των κυπελλούχων πιστεύει πως χωρίς τον Διαμαντίδη αυτή η καινούργια ομάδα θα διασυρθεί. Με τον Διαμάντιδη να παίζει 38 λεπτά, το πιο πιθανό είναι να μην έρθει ποτέ η μεγάλη νίκη σε αυτή την σειρά. Για την ακρίβεια, αν δεν ήρθε τώρα με τον αρχηγό ξεκούραστο, την Πέμπτη με άλλα 38 λεπτά μάλλον θα κάνουν χρυσές δουλειές τα ασθενοφόρα.
Ο Παναθηναϊκός οφείλει, μπορεί που να πάρει, να δει διαφορετικά αυτή την σειρά. Διότι αν ο Διαμαντίδης κινδυνεύει την Πέμπτη να ...πατάει την γλώσσα από την κούραση, η Μπαρτσελόνα την άλλη Τρίτη(με τέσσερις αγώνες σε επτά ημέρες διότι αυτοί παίζουν και πρωτάθλημα) θα κατέβει με φορεία.
Όσο κι αν δεν αρέσει, δεν τον εμπιστεύεται(σε πέντε λεπτά ήταν κακός αλλά με μια περίεργη πεντάδα), ο Μπανκς είναι ο μοναδικός παίκτης που μπορεί να αλλάξει την ιστορία αυτής της σειράς. Τα 12-15 λεπτά του, πιθανώς να είναι η μεγάλη διαφορά διότι ο Διαμάντιδης θα πλησιάσει προς τα 30 και στα 32 ο Ούκιτς. Δεν χρειάζεται αυτό να γίνει στην Αθήνα. Ο Παναθηναϊκός από την Πέμπτη οφείλει να κοιτάξει περισσότερο στην λογική «σειρά αγώνων» διότι, ταπεινή άποψη πολύ ορθά, πήγε να δώσει έναν τελικό την Τρίτη. Τώρα όμως ξεκινά η σειρά κι έχει την ευκαιρία να πετύχει την πιο ιστορική ανατροπή στην διαδρομή του. Μπορεί διότι έχει να κάνει με μία Μπαρτσελόνα πληγωμένη από απουσίες, κατάκοπη(η ισπανική λίγκα προς ικανοποίηση των ελληνικών ομάδων δεν χαρίζεται στους συλλόγους της αλλάζοντας το πρόγραμμα) και με μία αγωνιστική προσέγγιση που πηγαίνει κόντρα στο...DNA της, θυμίζοντας περισσότερο ελληνική ομάδα. Αυτό βόλεψε τον Παναθηναϊκό έστω και αν έπρεπε να αφήσει έναν να σκοράρει και ο Σάδα το αξιοποίησε.
Το τρίτο κομμάτι αφορά στην διαιτησία η οποία έπαιξε έδρα. Τέλος. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο. Για όσους δεν ανήκουμε στην οικογένεια του Παναθηναϊκού, το μέγεθός του προκαλεί δέος και θαυμασμό γι αυτό και το γαϊτανάκι που ξεκίνησε από το 2009 σε κάθε ήττα ή κακή εμφάνιση να παρουσιάζεται ως απόρροια διαιτητών εγκλημάτων που προκαλούνται από την διάθεση της Ευρωλίγκας για εκδίκηση(άγνωστο γιατί διότι θυμίζουμε ότι το 2007 η Ευρωλίγκα έδωσε την διοργάνωση του φάιναλ φορ στον Παναθηναϊκό) δεν το ακολουθούμε.
Φέτος, ακόμα και με τον Πανιώνιο, υπήρχαν παράπονα και φωνές για την διαιτησία. Οποιοσδήποτε αγώνας χάνεται στο τέλος, φαίνεται να ευθύνονται οι γκρι. Στις νίκες όμως...μεγαλείο. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού σίγουρα γνωρίζει καλύτερα, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, όσοι αντιλαμβανόμαστε την σημασία της πιο πετυχημένης ομάδας σε συλλογικό επίπεδο, κατανοούμε ότι πρέπει να σταματήσει η μόνιμη γκρίνια. Ναι, mind games έγιναν και το 2011(τότε ειρήσθω εν παρώδω στον πρώτο αγώνα είχε κερδίσει αντιαθλητικό στο τέλος αλλά η τελευταία επίθεση έγινε με σουτ από το κέντρο), είναι καιρός όμως να σταματήσουν τουλάχιστον στο διοικητικό επίπεδο. Αν όντως υπάρχει κάτι, να καταγγελθεί, να κατατεθούν μηνύσεις και να ξεβρωμίσει ο τόπος. Το να ζητά συνέχεια ο Παναθηναϊκός ένα φάουλ παραπάνω(είχε 2/6 βολές στα κρίσιμα σημεία πάντως), δεν ταιριάζει στα έξι αστέρια του.
Περισσότερο εμπνέει σεβασμό με την σιωπή του παρά με φωνές. Στο τέλος της ημέρας, ο καλός Παναθηναϊκός δεν λύγισε ποτέ από καμία σφυρίχτρα.
πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.