Όλοι γνωρίζουν τον Στράτο Τζώρτζογλου, το ζεν πρεμιέ, τον άντρα που πόθησαν οι γυναίκες, το αγόρι με τη «φανέλα με το νούμερο 9». Κανείς, όμως, μέχρι σήμερα δεν ήξερε το ανομολόγητο μυστικό του, τον προσωπικό του Γολγοθά, αυτό ...που δεν τόλμησε τόσα χρόνια να μοιραστεί με κανέναν, το δράμα και το μάθημα ζωής που πήρε πολύ πριν πέσουν επάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, πολύ πριν γίνει αυτός που είναι σήμερα.
Της ΜΑΡΙΑΣ ΚΩΦΙΔΟΥ
Φωτογραφία: ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΝΑΤΑΣ
Όταν τον είδαμε να σηκώνει τον Σταυρό του Μαρτυρίου στην Ιερά Σκήτη της Αγίας Άννης στο Άγιον Όρος, όσοι τον γνωρίζουμε δεν παραξενευτήκαμε! Ο Στράτος μπορεί να υπήρξε ερωτευμένος με πολλές γυναίκες, αλλά ποτέ με την Καμπάλα. «Ήταν ένας πολύ ωραίος δρόμος γνώσης, με λεπτομέρειες που τις βρίσκεις και στα χριστιανικά βιβλία, μόνο που είναι διατυπωμένος με διαφορετικό τρόπο. Είναι, αν θες, ένα φιλοσοφικό μονοπάτι! Συνεχίζω να μελετάω, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι Καμπαλιστής, ούτε ότι έγινα ποτέ ή ότι απαρνήθηκα τον Χριστό. Μάλλον τα περιοδικά θέλουν να τα παρουσιάζουν έτσι! Το έχω άλλωστε δηλώσει και άλλες φορές στο παρελθόν! Είμαι χριστιανός ορθόδοξος και αυτό δεν αλλάζει!».
Η σχέση του με τη θρησκεία ξεκινά την περίοδο που η σχέση του με τον πατέρα του βρίσκεται σε τεντωμένο σχοινί! Οι σκληρές εικόνες γράφουν στην παιδική του ψυχή! ««Ήμουν το πολύ επτά χρονών όταν ο πατέρας μου με πήρε και μου έδειξε την Τρούμπα, τις πουτάνες, τους νταβατζήδες, τις αδερφές, τις τραβεστί, όλο το περιθώριο της εποχής. Όταν δεν δούλευε ως ναυτικός, ο πατέρας μου πήγαινε στα σκουπίδια, και ό,τι έβρισκε τα πουλούσε κάθε Κυριακή στα παλιατζίδικα, στο παζάρι στον Πειραιά. Ακόμη κι όταν τους βοηθούσα οικονομικά, συνέχιζε να κάνει αυτή τη δουλειά».
Το 2002 παίρνει την απόφαση να επισκεφτεί για πρώτη φορά το Άγιο Όρος, να βρει την γαλήνη που τόσο είχε ανάγκη. Εκεί θα συναντήσει και τον πνευματικό του που μέχρι σήμερα είναι δίπλα του σε κάθε αναζήτηση! «Κάποια στιγμή όλα έδειχναν να με εγκαταλείπουν. Ήταν λίγο πριν πεθάνει ο πατέρας μου, τότε πήγα στο Άγιο Όρος. Είχα πολλές δουλειές, πολλά προβλήματα, μεγάλες αναταραχές στη ζωή μου. Έφυγα από το σπίτι που έμενα με τη Μαρία δεκαπέντε χρόνια, όταν ο Αλκιβιάδης ήταν μικρός. Ήμουν δυστυχισμένος. Έβλεπα τον πατέρα μου να καταρρέει, τον αδελφό μου να χάνει το δρόμο του στο σχολείο. Αργότερα χάσαμε τον πατέρα μου. Δεν πίστευα πια στη ζωή μου. Είχα αρχίσει να αυτοκαταστρέφομαι για να βρω νόημα. Όλα γκρεμιζόντουσαν, δεν είχα τίποτα να κρατηθώ».
Η προσωπική λύτρωση για τον Στράτο ήρθε μέσα από τη συγχώρεση, την ίαση των ανοιχτών πληγών που κουβαλούσε από τα παιδικά του χρόνια! «Μου πήρε καιρό να το συνειδητοποιήσω και να προβώ σε ενέργειες, ώστε η διαδικασία αυτή να είναι υγιής και για τις δύο πλευρές. Είχα φτάσει να συγχωρήσω τη μάνα μου, που κάποιες φορές ήταν δεσποτική, τον πατέρα μου, τους εχθρούς μου, αλλά τον εαυτό μου ποτέ. Και όταν λέω να τους συγχωρήσω, δεν εννοώ εγκεφαλικά αλλά από καρδιάς».
Ποιοι τον στήριξαν στις δύσκολες στιγμές του; «Οι πιο ταπεινοί και άσημοι. Με το να αναφέρω μόνο κάποια διάσημα ονόματα, θα μείωνα πραγματικά και τη ζωή μου και τον εαυτό μου. Βρέθηκα σε κατάσταση ανάγκης και ήρθε βοήθεια από πολύ “μικρούς ανθρώπους”, και εννοώ προφανώς σε… επώνυμα και όχι σε αξία!»
Μια ανάσα από την παράνοια
Την περίοδο που ήταν φαντάρος, ο Στράτος έμελλε να έρθει για πρώτη φορά πρόσωπο με πρόσωπο με την παράνοια και τα ηλεκτροσόκ που θα του σημάδευαν για πάντα τη ζωή. «Υπηρετούσα ως νοσοκόμος στην ψυχιατρική κλινική και εκεί για πρώτη φορά ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που αντιμετώπιζαν σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα. Τότε συνάντησα τον άνθρωπο που ήταν γραφτό να μου αλλάξει μια για πάντα τη ζωή!», και συνεχίζει, «τον είχα πάρει υπό την προστασία μου. Με σημάδεψε! Έχω ακόμη και σήμερα την εικόνα του ζωντανή πριν και μετά τα ηλεκτροσόκ που του έκαναν. Θυμάμαι μετά, όταν έκανα έρωτα με την κοπέλα μου, σταματούσα την πράξη γιατί μου ερχόταν η εικόνα του στο μυαλό. Στο στρατό δεν είχα ούτε λεφτά, ούτε δουλειά, ούτε ήξερα ότι θα γίνω ηθοποιός. Θεωρούσα τα προβλήματά μου το επίκεντρο του σύμπαντος. Συγκρινόμενος με αυτό το πλάσμα, αναθεώρησα τα πάντα. Με επηρέασε αυτός ο άνθρωπος τόσο πολύ και τόσο βαθιά! Αυτό το ηλεκτροσόκ υπήρξε όλη μου η ζωή!» Ακόμη κι όταν πλέον απολύθηκε, ο Στράτος δεν μπορούσε να ξεχάσει. «Όταν στο πρώτο έτος της σχολής μας ζήτησαν να κάνουμε αυτοσχεδιασμό, εγώ επέλεξα να υποκριθώ αυτόν τον άνθρωπο πριν και μετά το ηλεκτροσόκ. Από αυτόν τον “ψυχασθενή” άκουσα τα πιο σημαντικά πράγματα που έχω ακούσει ποτέ από ανθρώπινο στόμα. Δεν τον ξαναείδα ποτέ, αλλά θυμάμαι τον τρόπο που μιλούσε για τους γονείς του. Έκλεινε όλη την αγάπη, τον πόνο και την αποδοχή ότι η ζωή του δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια».
Σε νέα τροχιά
Όταν ο Στράτος έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο της υποκριτικής ήταν το νέο και σέξι αγόρι από τον Κορυδαλλό. Σήμερα, έπειτα από 25 και πλέον χρόνια, κλείνει τον κύκλο που άνοιξε τότε και αναζητά νέες προκλήσεις. Ο τίτλος του ζεν πρεμιέ τον ακολουθούσε παντού, στην τηλεόραση, στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Τώρα, ευτυχής για τις ρυτίδες του, λέει «ευτυχώς που μεγάλωσα και μου δίνεται η δυνατότητα να παίξω ρόλους καρδιάς, που δεν στηρίζονται στην εμφάνιση, όπως στο σίριαλ “Βαλς με τους 12 Θεούς”, όπου ενσαρκώνω μια πατρική φιγούρα! Ύστερα από 25 χρόνια ζεν πρεμιέ, μεγαλώνεις και αρχίζεις να αποδέχεσαι τις ρυτίδες. Καταλαβαίνεις ότι όλα είναι περαστικά, ότι τίποτα δεν μένει παρά μόνο η αγάπη που βάζεις σε κάθε σου βήμα. Όταν τέτοια πράγματα τα συνειδητοποιείς από καρδιάς –και όχι εγκεφαλικά–, τότε κάτι ωραίο αποκαλύπτεται».
Η απόλυτη έρημος
Η Αμερική για τον Στράτο είναι ένα κεφάλαιο με τίτλο «η δική μου έρημος»! «Η έρημος είναι η απουσία συναισθημάτων, σχέσεων, η κενότητα. Το Εγώ δεν υπάρχει εκεί, δεν υφίσταται. Διέσχισα τη δική μου έρημο, ανέβηκα τον Γολγοθά μου όταν πήγα στην Αμερική. Έπρεπε να το κάνω! Εκεί ήρθα σε επαφή με το τίποτα, με το κενό. Πριν φύγω για την Αμερική, ήμουν μέσα στον πόνο. Κατανοούσα μεν τα προβλήματα, αλλά δεν μπορούσα να βρω λύση. Αν δεν περνούσα την “έρημο” αυτή, δεν θα μπορούσα να ωριμάσω! Άλλαξα τοπίο, ανθρώπους και είχα την προοπτική δημιουργίας οικογένειας. Ορισμένα θέματα ευοδώθηκαν, αλλά όχι με τον τρόπο που περίμενα. Τώρα πια προσεγγίζω τις καταστάσεις με μια άλλη τρυφερότητα, χωρίς να περιμένω τίποτα. Άρχισα να αγαπάω, χωρίς να περιμένω ανταπόκριση, το κάνω άνευ όρων. Και αυτό με οδηγεί σε μια νέα επικοινωνία με τον εαυτό μου. Το ρίσκο της αλλαγής είναι πολύ μεγάλο και δεν το τολμούν πολλοί γιατί πονάει…»
«Λάθος», μια λέξη που τον αφήνει αδιάφορο. «Μεταμέλεια», επίσης. «Δεν υπάρχουν λάθη. Πάντα δρας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αλλά τελείως διαφορετικά βλέπεις τα πράγματα 20 χρόνια πριν. Άλλες συνθήκες τότε και άλλες τώρα, εξάλλου. Σημασία έχει ότι για να φτάσεις στο επίπεδο της αυτογνωσίας, χρειάζεται να περάσεις όλη την απαιτούμενη διαδικασία και να έχεις εμπιστοσύνη στα πράγματα. Στη ζωή ξέρεις πολύ καλά ότι πρέπει να περάσεις την εγχείρηση με το κοφτερό μαχαίρι, να το φέρεις στο λαιμό».
«Δεν υπήρξε τρίτο πρόσωπο»
Ο χωρισμός του πριν από 11 χρόνια με την επίσης ηθοποιό Μαρία Γεωργιάδου (μαζί έχουν αποκτήσει τον Αλκιβιάδη) είχε γίνει πρωτοσέλιδο. Τότε όλοι μιλούσαν για τρίτο πρόσωπο και συγκεκριμένα για τη Δήμητρα Ματσούκα, με την οποία έζησε ένα παθιασμένο ειδύλλιο. Ο φακός τους είχε απαθανατίσει σε τρυφερά ενσταντανέ, να ανταλλάσσουν καυτά φιλιά. «Δεν έφυγα από το γάμο μου για άλλη γυναίκα! Απλώς ήρθε κάποια στιγμή μετά από 15 χρόνια που αποφάσισα ότι θέλω να μείνω μόνος. Η σχέση μας με τη Μαρία ποτέ δεν άλλαξε. Ήμασταν πάντα “συνένοχοι”, είχαμε απίστευτη αγάπη μεταξύ μας, γιατί χτίσαμε τη σχέση μας πάνω σε μεγάλη αγάπη, κάναμε ένα παιδί και δεν υποκριθήκαμε ποτέ το ευτυχισμένο ζευγάρι για χάρη του. Εδώ και 11 χρόνια που είμαστε χωρισμένοι βλεπόμαστε σχεδόν σε καθημερινή βάση. Η Μαρία και εγώ από κοινού είπαμε ότι θα ζήσουμε σε άλλα σπίτια για να περάσουμε σε μια διαφορετική φάση αγάπης, η οποία δεν είναι καθόλου μικρότερη! Δεχτήκαμε την καινούρια εξέλιξη των πραγμάτων μαζί και γι’ αυτό συνεχίζουμε να είμαστε μαζί!». Όσο για τη Δήμητρα Ματσούκα, τηρεί σιγήν ιχθύος. Δεν τον αφορά το παρελθόν.
Ο δύσκολος χωρισμός
Οι τίτλοι τέλους όμως στον καρμικό έρωτα με τη Δανέζα φωτογράφο Ζιζέλ Λιούμζεν για την οποία, μάλιστα, άφησε τα πάτρια εδάφη και την ακολούθησε στο Λος Άντζελες, ήταν κάτι απρόσμενο. Παρά τη μεγάλη αγάπη που τους έδεσε, τράβηξαν χωριστούς δρόμους. «Δεν θέλω να αναφερθώ σε αυτό το θέμα και δεν με αφορούν όσα λέγονται και γράφονται. Δεν θα μιλήσω για έναν άνθρωπο που μπορεί να διαβάσει κάτι και να πληγωθεί. Το μόνο που θα πω είναι ότι θέλαμε πολύ να είμαστε μαζί και να κάνουμε οικογένεια. Ένας και από τους λόγους που πήγα στην Αμερική ήταν και αυτός. Αλλά, όπως έχει αποδείξει η ζωή τόσες φορές, κάποια πράγματα δυστυχώς δεν μπορείς να τα ορίσεις… Δεν σου κρύβω ότι ήταν δύσκολο, αλλά όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο, και πάντα για το καλύτερο». Τι πιστεύει μετά απ’ όσα έχει ζήσει για τον «φτερωτό θεό»; «Ο έρωτας της ζωής μου… πολύ μεγάλη κουβέντα, γιγαντιαία! Τον αφήνω στους ποιητές. Θέλω ουσιαστική επαφή με έναν άνθρωπο, τρυφερότητα, συμπόνια, αγάπη και ο έρωτας έρχεται…»
Κεφάλαιο «κατάθλιψη»
Για την τελευταία «μόδα» που έχει πέσει σαν πανδημία στο σινάφι του, αυτή της κατάθλιψης, σχολιάζει: «Όταν έρχεται κάτι που θυμίζει συμφορά, σε πιάνει μια μικρή κατάθλιψη. Μετά περνάς στο στάδιο της άρνησης και ύστερα αποδέχεσαι την κατάσταση ως έχει. Η Ελλάδα αυτό το διάστημα μοιάζει σαν ορνιθοτροφείο και εμείς με κότες που περιμένουμε να έρθουν και να μας κόψουν τα κεφάλια. Εύχομαι όλοι να μπορέσουμε να δουλέψουμε χωρίς να αναλώνουμε ενέργεια στη μιζέρια και να είμαστε δραστήριοι! Διανύουμε μια οικονομική καταστροφή, που ελπίζω να μας οδηγήσει σε νέους δρόμους. Τώρα θα εκλείψουν οι πολλές και επιφανειακές δουλειές και θα καθαρίσει το τοπίο».
Πώς νιώθει εν κατακλείδι; «Ισορροπημένος. Νιώθω σαν να κολυμπάω σε μια θάλασσα αγάπης. Είναι μια πολύ όμορφη στιγμή στη ζωή μου και η πιο ωραία εποχή, γιατί μου δίνεται η δυνατότητα να παρατηρώ σιωπηλός. Νομίζω ότι θα διατηρήσω αυτό το μοντέλο ζωής όσο μπορώ ή τουλάχιστον όσο λειτουργεί. Η φάση της σιωπής είναι απαραίτητη για να κυοφορήσεις κάτι καινούριο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.