Πώς η Σιγκαπούρη έγινε παγκόσμιο success story

Πριν ακόμα προσγειωθεί το αεροπλάνο μια και μόνο απορία τριβέλιζε στο μυαλό μου. Πώς η Σιγκαπούρη, κατάφερε να μετατραπεί τις τελευταίες δεκαετίες σε «Μέκκα» των μεγαλύτερων funds από όλο τον κόσμο και το λιμάνι της να γίνει κέντρο για τα πλοία των πλουσιότερων εφοπλιστών...



Είναι δίχως αμφιβολία η ακριβότερη πόλη στον κόσμο, αποτελώντας πόλο έλξης για εκατομμύρια τουρίστες- Ευρωπαίους, Αυστραλούς, Ιάπωνες, Κινέζους και Κορεάτες- και όχι άδικα αφού διαρκώς παλεύει για να ξεπεράσει τον εαυτό της.

Αποτελεί δε το τέταρτο μεγαλύτερο κέντρο ανταλλαγής συναλλάγματος μετά το Λονδίνο, τη Νέα Υόρκη και το Τόκιο. Το ερώτημα που τέθηκε ευθύς εξ’ αρχής είναι πώς αυτή η μικρή πόλη των πέντε εκατομμυρίων κατοίκων, όσο δηλαδή το μέγεθος της Αθήνας, προσελκύει κεφάλαια και ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθεί.

Τι κάνουν καλύτερα οι διοικούντες την χώρα και που υστερεί η Ελλάδα; Σίγουρα η σύγκριση για κάποιους θα είναι άνιση, ενδεχομένως και άστοχη. Σκοπός όμως είναι να καταλάβει κανείς πώς η μικρότερη χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας, με έκταση μόλις 704 τετραγωνικών χιλιομέτρων μονοπωλεί το ενδιαφέρον και αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για πολλές χώρες του κόσμου και γιατί η Ελλάδα που ευαγγελίζεται ότι έχει κάνει τεράστια άλματα στην προσέλκυση τουριστών και ξένων κεφαλαίων παραμένει στάσιμη.

Η πρώτη αίσθηση που αποκομίζει κανείς από τη συναναστροφή με τους ντόπιους είναι τα άπταιστα Αγγλικά που μιλούν, από τον υπάλληλο του ξενοδοχείου μέχρι και έναν τυχαίο περαστικό στο δρόμο, δίνοντας έτσι στον ξένο την αυταπάτη πως είναι οικείοι. Οι Ασιάτες φημίζονται για την προσήλωσή τους και την πειθαρχεία τους όταν πρόκειται για την επίτευξη ενός στόχου.

Στην περίπτωση της Σιγκαπούρης είναι άνθρωποι που αν και δεν έχουν ιδιαίτερη ιστορία, όπως για παράδειγμα οι Κινέζοι ή οι Ιάπωνες, εντούτοις μαγεύουν τον επισκέπτη από τα τεχνολογικά θαύματα που έχουν κατασκευάσει και για τα οποία οι κάτοικοι έχουν φορολογηθεί υψηλά.

Το Singapore’s Flyer, το Gardens by the Bay, το Marina Bay Hotel, ακόμα και το τελεφερίκ που συνδέει τη Σιγκαπούρη με το νησί Sentosa είναι κατασκευές που αφήνουν τον επισκέπτη με το στόμα ανοιχτό και την τσέπη άδεια. Αλλά όχι άδικα. Έχουν χάρισμα στον τρόπο που πουλάνε το προϊόν τους αλλά και στις καταναλωτικές ανάγκες που δημιουργούν.

Τα τεράστια mall με τα οποία συνδέονται σχεδόν όλοι οι σταθμοί του μετρό, και στα οποία φιγουράρουν τα ονόματα οίκων υψηλής ραπτικής και όχι μόνο, έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να μην πάει ούτε ένα δολάριο Σιγκαπούρης που μπήκε στη χώρα από ξένο συνάλλαγμα χαμένο. Όταν στην Αθήνα έχουν γίνει αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες δημιουργίας εμπορικών κέντρων με άδεια μαγαζιά γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει πρόσβαση με μέσα μαζικής μεταφοράς. Επίσης, από το 1960 και μετά όταν ξεκίνησε ο οικοδομικός αναβρασμός στην Σιγκαπούρη, τα κτίρια που έχουν κατασκευαστεί πληρούν όλες τις προϋποθέσεις και οι αρχιτέκτονες έχουν προβλέψει τα πάντα. Βασικό χαρακτηριστικό των κτιρίων είναι τα τεράστια υπόγεια παρκινγκ που συμβάλλουν στο να είναι ελεύθεροι προς χρήση οι δρόμοι της πόλης. Δεν θα δείτε κανένα αυτοκίνητο παρκαρισμένο σε δημόσιο χώρο.


Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον

Η εναλλαγή των τροπικών δασών με τους γιγαντιαίους ουρανοξύστες που θυμίζουν Νέα Υόρκη είναι σίγουρα ένα θέαμα μοναδικό. Μπροστά στην ισοπέδωση των πάντων στο βωμό του χρήματος και στην συσσώρευση κερδών μακροπρόθεσμα οι κάτοικοι της Σιγκαπούρης επιλέγουν σαφώς το δεύτερο αλλά με μέτρο.

Τι εννοούμε; Κατασκευάζουν κτίρια που αναμφίβολα δημιουργούν προβλήματα στην χλωρίδα , αλλά φροντίζουν να συντηρούν, όσο αυτό είναι εφικτό, το φυσικό τους περιβάλλον, από το οποίο και προσπορίζουν κέρδη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της δαπάνης του ποσού των 260 εκατομμυρίων δολαρίων Σιγκαπούρης για την κατασκευή του Eco Link, μιας γέφυρας την οποία διασχίζουν όχι άνθρωποι, ούτε αυτοκίνητα αλλά…… ζώα.

Το έργο έγινε ακριβώς επειδή στο σημείο εκείνο δημιουργήθηκε αυτοκινητόδρομος που στην ουσία απέκοβε τα ζώα από το φυσικό τους περιβάλλον και έπρεπε πάση θυσία να διατηρηθεί η πανίδα!!!

Τα χρήματα για την κατασκευή της γέφυρας προήλθαν από την επιβολή φορολογίας στους κατοίκους, όταν στην Αθήνα προτιμούν να γκρεμίσουν ένα νεοκλασικό κτίριο με τη δικαιολογία πως η συντήρησή του είναι κοστοβόρα.

Μεταφορά με ασφάλεια και διαφάνεια

Είναι από τις πιο καθαρές πόλεις στον κόσμο. Αν αναφερθεί κανείς στα σκουπίδια το μόνο που ενδεχομένως να συναντήσει στο δρόμο είναι τα φύλλα που θα έχει πάρει ο αέρας από κάποιο δέντρο. Οι τσίχλες απαγορεύονται δια ροπάλου και τα πρόστιμα στο μετρό για την μεταφορά φαγητού και ποτού είναι υπέρογκα.

Σε ότι αφορά τα μέσα μαζικής μεταφοράς οι ιθύνοντες έχουν διασφαλίσει ότι κανείς δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσει εάν δεν είναι διατεθειμένος να πληρώσει το ανάλογο αντίτιμο. Φαινόμενα όπως αυτά της Ελλάδας που υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά για αυτούς που είναι νομοταγείς και πληρώνουν το εισιτήριό τους και για όσους μπαίνουν παράνομα, εδώ δεν υπάρχουν. Ξεχάστε τη δικαιολογία τύπου «δεν πρόλαβα να επικυρώσω το εισιτήριο» ή τη διαφυγή κρατικών κερδών που προορίζονται για τη συντήρηση των σταθμών. Να σημειωθεί, ωστόσο, πως στην Ελλάδα οι τιμές του ενός ευρώ και των πενήντα λεπτών για την ημερήσια μετακίνηση κάποιου που έχει προμηθευτεί μηνιαία κάρτα είναι προνομιακές. Στη Σιγκαπούρη είναι εξοργιστικό το γεγονός ότι ο χρήστης χρεώνεται ξεχωριστά για κάθε στάση που περνά μετά την αρχική του επιβίβαση και όχι για το χρόνο διάρκειας του εισιτηρίου.

Ένα πάντως από τα επαγγέλματα που καταγράφουν σίγουρα κέρδη είναι εκείνο του οδηγού ταξί. Πρόκειται για κλειστό επάγγελμα το οποίο έχουν δικαίωμα να ασκήσουν μόνο όσοι έχουν γεννηθεί στην περιοχή. Και αν νομίζετε ότι σας μεταφέρουν με τίποτα σακαράκες αυταπατάστε. Τα αυτοκίνητά τους είναι όλα τελευταίας τεχνολογίας, με αυτόματες αποδείξεις και την πινακίδα αναγραμμένη στο εσωτερικό του οχήματος προκειμένου ο επιβάτης να νιώθει ασφάλεια για το ποιόν αυτού που τον μεταφέρει.

Ο καλύτερος τρόπος για να πουλήσεις το τουριστικό προϊόν

Η Σιγκαπούρη απευθύνεται αναμφίβολα σε «γερά» πορτοφόλια, όπερ σημαίνει εισροή ποιοτικού τουρισμού. Το μοντέλο λειτουργίας βασίζεται σε μια win to win συμφωνία μεταξύ του κράτους και των κατοίκων της. To κράτος έχει εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία του δίνοντας δουλεία στους πολίτες και επενδύοντας τους φόρους που εισπράττει από αυτούς στον τουρισμό, ενώ οι δεύτεροι σπεύδουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν να παροτρύνουν τους τουρίστες, ( παρέχοντάς τους όλες τις απαραίτητες πληροφορίες), να επισκεφθούν τα hot spots της πόλης γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι το χρήμα που θα ξοδευτεί από εκείνους θα επιστρέψει ανταποδοτικά στους ίδιους.


Η λέξη ανεργία είναι μάλλον άγνωστη αφού σε όλα τα μαγαζιά απασχολείται μεγάλος αριθμός εργαζομένων, όταν στη χώρα μας δύο υπάλληλοι καλούνται να κάνουν τη δουλειά πέντε ίσως και δέκα ατόμων. Υπάρχει δε και Υπουργείο Ανθρώπινου Δυναμικού.

Αυτό όμως που με εξέπληξε περισσότερο για τον τρόπο σκέψης αυτών των ανθρώπων και τον τρόπο που χαράσσουν την επικοινωνιακή τους πολιτική σε ότι αφορά τον τουρισμό, είναι η ύπαρξη ενός θεματικού τηλεοπτικού σταθμού, του Insiders TV μέσω του οποίου παρουσιαστές προβάλλουν εκτός από τα αξιοθέατα της χώρας, τα καλύτερα μέρη για να φάει και να πιει κανείς καθώς επίσης και τις διάφορες δραστηριότητες που είναι διαθέσιμες ανά μήνα. Φανταστείτε πόσα μαγαζιά στην Αθήνα θα γέμιζαν με τον ίδιο τρόπο, όταν ο τουρίστας πέρα από το Μοναστηράκι είχε στη διάθεσή του πληθώρα μαγαζιών στα οποία πηγαίνουν και οι ντόπιοι;

Ελληνικά προϊόντα και ευκαιρίες στη Σιγκαπούρη

Μια από τις ελληνικές επιχειρήσεις που φαίνεται να τα έχουν καταφέρει στην περιοχή και που συναγωνίζεται επάξια διεθνή brands είναι η Folli Follie. Σίγουρα παίζει ρόλο και το γεγονός ότι στην Ιαπωνία, η εταιρεία του κ. Κουτσολιούτσου χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης, όμως το ελληνικό brand ήταν προβεβλημένο και στα ΜΜΕ της Σιγκαπούρης. Όσο για τα ελληνικά κρασιά, για την είσοδο των οποίων στην Ασιατική Ήπειρο έχει γίνει τόσος λόγος, θα λέγαμε πως στη Σιγκαπούρη είναι μάλλον άγνωστα. Στους καταλόγους ακριβών εστιατορίων θα δει κανείς κρασιά ευρωπαϊκής προέλευσης, από χώρες που έχουν παράδοση σ’ αυτό, όπως π.χ. η Γαλλία ή η Ιταλία, όχι όμως και η Ελλάδα. Επίσης, το μέλι απουσιάζει ως προϊόν από την τοπική αγορά αφού έχει αντικατασταθεί από τη ζάχαρη σε μορφή σιροπιού. Η τοποθέτησή του στην αγορά της Σιγκαπούρης θα ήταν μια έξυπνη επιχειρηματική τοποθέτηση για τους Έλληνες μελισσοκόμους που στρέφονται στις αγορές του εξωτερικού.

Ευτράπελα και εμπειρίες για γερά νεύρα

Αν καπνίζετε και θέλετε να κόψετε το τσιγάρο τότε η Σιγκαπούρη είναι η κατάλληλη χώρα για να το κάνετε. Μόνο και μόνο η τιμή ενός πακέτου τσιγάρων που αγγίζει τα 12 δολάρια Σιγκαπούρης είναι αρκετή για να το απαρνηθείτε.

Το νερό είναι επίσης πονεμένη ιστορία. Το εμφιαλωμένο νερό σε συσκευασία των 1500 ml σε ένα πιο τουριστικό μέρος μπορεί να το βρείτε από 9 έως και 15 δολ. Σιγκαπούρης. Το καλύτερο όμως είναι η πολιτική χρέωσης σε περίπτωση κατανάλωσης προϊόντων από το Mini bar που ακολουθείται στα ξενοδοχεία. Ακόμη και αν έχετε δηλώσει ότι δεν χρειάζεστε το mini bar είστε υποχρεωμένοι να αφήσετε deposit στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου το ποσό των 450 δολαρίων το οποίο φυσικά θα επιστραφεί με την αποχώρησή σας. Αν όμως κάποιος δεν το γνωρίζει ένα σημαντικό μέρος των χρημάτων που έχει σκοπό να ξοδέψει παραμένει ανενεργό έως ότου φύγει από το ξενοδοχείο!

Και κάτι ακόμα που το άφησα για το τέλος. Οι κάτοικοι της Σιγκαπούρης δεν κινούν μόνο τα νήματα της παγκόσμιας οικονομίας αλλά ενημερώνονται διαρκώς για τις εξελίξεις στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι. Περιοδικά όπως το Bloomberg και το Fortune διαβάζονται ακόμα και στο μετρό!!!

πηγή: fortunegreece.com