Από τη μία ο Αλέξης Τσίπρας έταξε πολλά σε έναν ταλαιπωρημένο λαό για να κερδίσει την εξουσία. Και τα κατάφερε. Και από την άλλη πρέπει να ακροβατήσει σε ένα τεντωμένο από την ΕΕ σκοινί, προκειμένου να κρατήσει την ισοροπία του και να μην παρασύρει πέφτοντας την Ελλάδα και το κόμμα του στον γκρεμό...
Οι ηγέτες της Ισπανίας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας απαιτούν από την ΕΕ να μην έχει η Ελλάδα του Τσίπρα ευνοϊκή μεταχείριση. Ζητούν να τηρήσει τους κανόνες που υπέγραψε και να αποπληρώσει τα δάνειά της. Λένε οι Ισπανοί για παράδειγμα ότι θέλουν πίσω τα 26 δις ευρώ που έδωσαν ως δάνειο στην Ελλάδα ενώ τονίζουν ότι αν δεν θα είχαν δώσει θα μπορούσαν να αυξήσουν τις συντάξεις των Ισπανών κατά 38%. Ή ότι θα μπορούσαν να μειώσουν στο μισό την ανεργία τους.
Το ίδιος και οι Πορτογάλοι λένε ότι δεν μπορεί αυτοί να αποπληρώνουν τα δάνειά τους και να διώχνουν την τρόικα και η Ελλάδα να απαιτεί κούρεμα χρέους ή ευνοϊκές ρυθμίσεις.
Ποιος μπορεί να πει ότι δεν έχουν δίκιο, έστω κι αν αυτό είναι σε βάρος της Ελλάδας;
Τσίπρας και Βαροφάκης ρίχνουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων υποτιθέμενες έξυπνες ιδέες, λύσεις και προτάσεις και την επομένη ημέρα τις διαψεύδουν, τις ανασκευάζουν, τις αναθεωρούν ή τις ξεχνούν κιόλας! Ποιος θυμάται την λύση των Perpetual Bonds που πέταξε τις πρώτες ημέρες ο Βαρουφάκης, κι εν συνεχεία ο ίδιος πρώτος απ' όλους και όλοι μαζί μετά το έκαναν... γαργάρα;
Η πολιτική του κου Τσίπρα για την ανακούφιση των Ελλήνων έχει αντίκτυπο στην Ευρώπη. Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τους πολιτικούς όλων των χωρών που δανείζουν την Ελλάδα με επιτόκια πολύ χαμηλότερα απ’ αυτά που οι ίδιοι δανείζονται; Τι να πεις στον Λετονό που σου δίνει φράγκα για να μην καταρρεύσεις και ο ίδιος παίρνει μισθό 300 ευρώ το μήνα; Πώς θα ακούσει αυτός να τους λέει κάποιος… Στρατούλης ή κάποιος ότι γουστάρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ;
Άντε να πείσεις τον Ισπανό που δεν έχει στον ήλιο μοίρα ότι ήρθε κάποιος Τσίπρας και απαιτεί «ειδικές συνθήκες» επειδή είναι… αριστερός και έχει δικαίωμα να κάνει επανάσταση;
Για να μην παρεξηγούμαστε: Μακάρι να υπήρχε ένα μαγικό ραβδί που θα έβγαζε όλες τις χώρες από τη δίνη του χρέους. Μακάρι κάποτε να υπάρξει μια συνολική αλλαγή πολιτικής που θα επικεντρώνεται στον άνθρωπο. Μέχρι να γίνει αυτό, όμως, οι κανόνες είναι για να τηρούνται, ειδικά στους «απείθαρχους» όπως οι Έλληνες που έχουν μάθει να ζουν με τα δανεικά άλλων.
Ο κ. Τσίπρας επιδιώκει τώρα μια συμφωνία που θα δείχνει υποχώρηση της Ευρωζώνης. Θέλει να έρθει στην Αθήνα και να πει στη Βουλή ότι ταπείνωσε τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε. Και απ’ έξω 500.000 άνθρωποι να πανηγυρίζουν γιατί… ξανανικήσαμε τους Γερμαναράδες. Ακόμη κι έτσι να γίνει, όμως, πάντα θα υπάρχουν χώρες που θα ζητούν πίσω τα δανεικά τους. Πάντα θα υπάρχουν χώρες που δεν θα έχουν… Τσίπρες ή Ιγκλέσιας οι οποίοι θα λένε «μην πληρώνετε και κάποια στιγμή τα κορόιδα μιας άλλης χώρας θα πληρώσουν για εσάς».
Το συμπέρασμα είναι ότι αν εμείς γίνουμε σωστοί, αν οργανωθούμε ως κράτος δεν θα έχουμε ανάγκη κανέναν. Δεν θα βρισκόμαστε στη δύσκολη θέση να παρακαλάμε για συμφωνίες. Δεν θα χρειαζόμαστε μνημόνια και τρόικες. Μπορούμε να το καταφέρουμε χωρίς ψευτοσωτήρες σαν τον Τσίπρα;
Θέλει αρετή και τόλμη η (οικονομική) ελευθερία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.