Μπορεί πολλές φορές το μικρό μας βλαστάρι να μας βγάζει εκτός εαυτού, να θέλουμε να το μαλώσουμε, να ουρλιάζουμε από τα νεύρα μας. Ωστόσο έχει σκεφτεί κανείς σας ότι ορισμένες από τις ζαβολιές του, μπορεί να δείχνουν ότι το παιδάκι μας είναι φυσιολογικό…
Μάλιστα με το πέρασμα του χρόνου πολλοί από εμάς χρειάστηκε να «ξεμάθουμε» κάποιες από τις μεθόδους πειθαρχίας με τις οποίες μεγαλώσαμε. Μάθαμε να χαλαρώνουμε λιγάκι, να γελάμε αρκετά και να τρέχουμε στη στιγμή, αν χρειαστεί.
Ένα μεγάλο μέρος του τρόπου ανατροφής ενός νηπίου είναι να το βοηθήσουμε στη μετάβαση του από τη βρεφική ηλικία, όπου κάθε επιθυμία του ήταν και πραγματική ανάγκη, στο στάδιο όπου σαν πιο ανεξάρτητο παιδί πια, αρχίζει να αντιλαμβάνεται τις ανάγκες των άλλων γύρω του. Στη διάρκεια αυτής της πορείας χρειάζεται να το βοηθήσουμε να μάθει ότι όλες οι επιθυμίες του δεν είναι πια απαραίτητα ανάγκες ,εμείς από την άλλη πρέπει να καταλάβουμε ότι, αν κάποιες από αυτές αν ικανοποιηθούν, τότε ίσως αυτό θα του κάνει κακό.
Όταν λοιπόν αυτά τα μικρά χεράκια πάνε να πιάσουν μπρίζες , να βάλουν νομίσματα στο στόμα , να πετάξουν μπουκάλια και ποτήρια κάτω, τότε το νευρικό σύστημα των γονιών κτυπάει κόκκινο. Φυσικό είναι να μη θέλουμε να επικρατεί χάος ή αναρχία στο καλά ταχτοποιημένο σπιτικό μας, αλλά από την άλλη πλευρά χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι το παιδί τώρα ανακαλύπτει τον κόσμο μας. Για αυτό πιάνει, σπάει, βάζει στο στόμα και γενικά κινδυνεύει….. Είναι ένας μικρός «ντεντέκτιβ»,ένας Πουαρό, γεμάτος περιέργεια, που εξετάζει και αγγίζει τα πάντα. Αυτή είναι μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά για την ηλικία του. Η τιμωρία για όλα αυτά τα επικίνδυνα θα ήταν τελείως λάθος. Αν το κάνουμε τότε θα δούμε ένα άλλο παιδί. Θα θυμώσει και θα απογοητευθεί. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να γελάσουμε, να το επιβραβεύσουμε και να κάνουμε τα στραβά μάτια . Σε αυτή τη φάση, αυτό που χρειάζεται είναι η απόσπαση της προσοχής και η σταθερή αλλά και να το οδηγήσουμε προς άλλη κατεύθυνση. Και όποιος λέει ότι όλα τα παιδιά είναι ιδία, κάνει ένα μεγάλο τεράστιο ΛΑΘΟΣ.
Κανένα παιδί δεν είναι ίδιο. Μοιάζουν σε κάποια πράγματα αλλά δεν είναι ιδία.. Με μερικά από αυτά το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να τα προειδοποιήσουμε μερικές φορές ότι κάνοντας κάτι απαγορευμένο τότε δεν θα είναι σωστό και θα κάνει μιμι…αντικείμενο. Αν το παιδί μπορεί να μάθει να σέβεται κάποιο «ταμπού», χωρίς να χρειάζεται να ακούει συνέχεια φωνές, μη, γκρίνια και παρατηρήσεις και χωρίς το ίδιο να νοιώθει θυμό και απογοήτευση, τότε αυτή η μέθοδος είναι αποτελεσματική. Συνήθως όμως, είναι σοφότερο να απομακρύνουμε τα επικίνδυνα και εύθραυστα αντικείμενα, όχι όμως να αδειάσουμε το σπιτι…
Αν το βλαστάρι σας ανακαλύψει ένα απαγορευμένο αντικείμενο, ένας καλός τρόπος για να ικανοποιήσετε την περιέργειά του είναι να καθίσετε μαζί του, να τον αφήσετε να το επεξεργαστεί, ίσως ακόμα και να το κρατήσει για λίγο στα χέρια του. Δείξτε του πώς δουλεύει το σεσουάρ για τα μαλλιά και εξηγήστε του με απλά λόγια και πολλές χειρονομίες ότι χρειάζεται να είμαστε προσεχτικοί μαζί του γιατί είναι επικίνδυνο και μπορεί να σπάσει ή να χαλάσει. Μετά αλλάξτε θέμα συζήτησης, αποσπάστε του την προσοχή και απομακρύνετέ το, κατά προτίμηση κάπου που δεν μπορεί ούτε να το δει, αλλά ούτε και να το πιάσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.