Μονάχα μία είναι η αναγνωρισμένη ιδιότητα όλων αυτών που έχουν στήσει αντίσκηνα σε Μαδρίτη, Βερολίνο, Μεξικό, Λονδίνο: η ιδιότητα του πολίτη. Πολιτικές ή θρησκευτικές πεποιθήσεις, μη κυβερνητικές οργανώσεις και κάθε είδους εκπρόσωποι των εξουσιών δεν έχουν καμία θέση σε αυτή την παγκοσμίων διαστάσεων προσπάθεια αφύπνισης της κοινής γνώμης.
Μηνύματα όπως: «Πρώτα σε αγνοούν. Έπειτα γελάνε μαζί σου. Στη συνέχεια σου επιτίθενται. Τελικά βγαίνεις νικητής», αποδέκτες έχουν μα ποιους άλλους; Όσους εκμεταλλεύτηκαν τις αξίες της Δημοκρατίας και θρονιάστηκαν για τα καλά σε δερμάτινες καρέκλες υπουργείων.
«Οι αγανακτισμένοι» όπως χαρακτηρίστηκαν οι πάνω από 130,000 διαμαρτυρόμενοι της Ισπανίας - της κοιτίδας αυτού του γεγονότος με αφορμή τις εκλογές της 22ας Μαΐου - φωνάζουν για αλλαγή του πολιτικού συστήματος. Αλλιώς δεν υπάρχει ελπίδα διαφυγής από τις γερά θεμελιωμένες συνθήκες της διαφθοράς, της χρεοκοπίας και της ανεργίας.
"Κατασκήνωση" στην καρδιά του Μπράιτον
Στο Μπράιτον της Νότιας Αγγλίας, στην πιο φιλελεύθερη και την λιγότερο βροχερή πόλη, των φοιτητών και των γκέι, της θάλασσας και των φεστιβάλ, του στυλ και της πρωτοτυπίας, Ισπανοί κάτοικοι έστησαν την δική τους κατασκήνωση στην καρδιά της πόλης, συμπαρασυρόμενοι από το γενικότερο κλίμα ενθουσιασμού, συμμετοχής και αισιοδοξίας για μια «αληθινή Δημοκρατία».
Την πρώτη μέρα μέτρησα στα γρήγορα μέσα από το τζάμι του λεωφορείου τρεις ατομικές σκηνές, ένα sleeping bag ριγμένο πρόχειρα στο γρασίδι και τέσσερα ή πέντε ανθρώπινα σώματα ανάσκελα να λιάζονται. Όταν αργά το βράδυ επέστρεφα στο σπίτι, τα σώματα ήταν εννιά ή δέκα και τώρα σχημάτιζαν έναν κύκλο, σαν Ινδιάνοι γύρω από την φωτιά, ενώ οι σκηνές τους ανεμοδέρνονταν από τα παγωμένα μποφόρ του Ατλαντικού.
Οι μέρες περνούσαν και η εικόνα έμοιαζε σε κάτι μεταξύ κάμπινγκ της Ίου Αύγουστο μήνα και τσιγγάνικο καταυλισμό. Οι πάσσαλοι είχαν βαθειά χωθεί στο χώμα. Μία νέα σκηνή χωρητικότητας οκτώ ατόμων είχε στηθεί, ενώ παραδίπλα μια τέντα με την επιγραφή: «Εδώ υπάρχει χαρτί υγείας και νερό». Ένας καναπές - που το πιο πιθανό είναι να προσγειώθηκε στο γρασίδι από κάποιο γειτονικό φοιτητικό σπίτι - και δύο ασορτί πολυθρόνες, ένα ράντζο και δύο ξαπλώστρες, βιβλία και εφημερίδες, ένα τραπέζι συνέθεταν ένα σουρεάλ σκηνικό λίγα μόλις μέτρα από το σιντριβάνι.
«Ει! Μα πού είστε κρυμμένοι εσείς οι Έλληνες;»
Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια μεταξύ σοβαρού και αστείου ενός Άγγλου συμφοιτητή, που όπως μου δήλωσε είναι παρών κάθε μέρα. «Λίγες ώρες μένω. Θα ήθελα να διανυκτερεύω σαν τα παιδιά» και μου δείχνει με το δάχτυλο αυτόν που εξαρχής είχα αναγνωρίσει ως «την ψυχή της παρέας», «αλλά η κοπέλα μου γκρινιάζει. Άσε που το ξέρεις καλά το κρύο του Μπράιτον μόλις πέσει ο ήλιος. Αυτή η χώρα εκ φυσικού της δεν στηρίζει τέτοιου είδους πρωτοβουλίες. Τρεις φορές την έχει σηκώσει την σκηνή ο αέρας».
«Μέχρι πότε θα μείνετε;» ρωτάω μια κοπέλα που αρχίζει να βγάζει σάντουιτς μέσα από μια σκηνή και να τα μοιράζει ονομαστικά. Για τον καθένα έχει το ανάλογο της προτίμησης του: με ζαμπόν και τυρί, μόνο με τυρί, με βούτυρο και ζαμπόν. «Θα μείνουμε μέχρι κάτι να αλλάξει. Άλλη ημερομηνία λήξης δεν υπάρχει» μου απαντάει με τέτοια αποφασιστικότητα που δεν είχα κανέναν λόγο να την αμφισβητήσω. «Κάποιοι από τον δήμο έχουν ήδη αρχίσει τα παράπονα. Θέλουν να τα μαζέψουμε και να πάμε σπίτια μας. Οι πολίτες όμως μας στηρίζουν. Μας έφεραν ακόμα και γλάστρες από τους κήπους τους για να στολίσουμε τον «χώρο μας»».
Μέσα σε λίγα λεπτά 25 με 30 νέοι γινόμαστε όλοι μια παρέα. Αλλά εγώ νιώθω άβολα. Ντρέπομαι. Αισθάνομαι ότι φέρω προσωπική ευθύνη για τους υπόλοιπους 2,000 Έλληνες φοιτητές του Μπράιτον που δεν είναι εδώ.
Είχε την καθιερωμένη ελληνική βραδιά (μια μίξη από μπουζούκια και κλαμπ της παραλιακής) στο Heist Club χτες σκέφτομαι. Μία το μεσημέρι είναι ακόμα πολύ νωρίς. Κοιμούνται. Κοιμούνται. Κοιμούνται. Η λέξη επαναλαμβάνεται στο μυαλό μου σαν ηχώ, ενώ παρακολουθώ το 3χρονο κοριτσάκι με τις ξανθές μπούκλες και το χίπις ντύσιμο να τρέχει πάνω κάτω, ενώ η μητέρα του ζωγραφίζει πανό. Το δικό του μέλλον γράφουν με την μπογιά.
Οι Έλληνες φοιτητές είναι αριστοκράτες...
«Από ό, τι έχω καταλάβει οι Έλληνες φοιτητές στην Αγγλία είναι αριστοκράτες, υπεράνω» μου λέει κάποιος που πληροφορήθηκε ότι είμαι Ελληνίδα.
Πράγματι, συχνά αναρωτιέμαι αν έχουν πάρει καθόλου χαμπάρι την εθνική κατάντια μας ξέροντας ότι ο μπαμπάς πάντα θα έχει και πάντα θα στέλνει. Με τους Έλληνες φοιτητές δεν δημιούργησα κανέναν απολύτως δεσμό τα δύο χρόνια που σπουδάζω εδώ. Από επιλογή. Δουλεύοντας όμως για μερικούς μήνες στο δημοφιλέστερο ελληνικό εστιατόριο της περιοχής, τους «μελέτησα» σε βάθος. Και πολύ στεναχωριέμαι που αυτή, η βολεμένη και εφησυχασμένη νεολαία είναι και εκείνη που θα επιστρέψει πίσω στην Ελλάδα. Οι υπόλοιποι, που βλέπουν οικογένεια και φίλους να βασανίζονται από τις επιπτώσεις της κρίσης, που έχουν όνειρα και που αναμειγνύονται με τις ξένες κουλτούρες, δραπετεύουν γιατί γνωρίζουν ότι πρέπει μόνοι τους να βρουν το δρόμο για τα όνειρα τους.
Εδώ να γράψετε και να ζωγραφίσετε αυτά που συζητάτε
«Εδώ δεν καθόμαστε. Δουλεύουμε για την Δημοκρατία» λέει ο «συντονιστής» την στιγμή που πετάει μπροστά μας μια τεράστια ανοιγμένη κούτα. «Εδώ πάνω να γράψετε και να ζωγραφίσετε αυτά που συζητάτε».
Τις επόμενες μέρες πληροφορούμαι ότι θα έχουν εκδηλώσεις όπως θεατρικό παιχνίδι για τα παιδιά, εκμάθηση πολεμικής τέχνης καποέιρα και δωρεάν μαθήματα ισπανικών. Παράλληλα, οργανώνονται καθημερινά μισάωρες συνελεύσεις για να συζητηθούν τα ζητήματα της «κοινότητας» (καθαριότητα, πλάνο έκτακτης ανάγκης και δράση πρώτων βοηθειών), καθώς επίσης και οι εξελίξεις στην Ισπανία.
Φεύγοντας ρίχνω στην κάλπη που έχει στηθεί την επιθυμία μου. Τι θα ήθελα να αλλάξω στην Δημοκρατία που έχω; Αυτά, που ο Μαχάτμα Γκάντι καταγράφει ως «εφτά σταγόνες σοφίας». Είχε πει ότι δεν πρέπει να έχουμε αγαθά χωρίς μόχθο, πολιτική χωρίς αρχές, απόλαυση χωρίς συναίσθημα, γνώση χωρίς χαρακτήρα, εμπόριο χωρίς ήθος, επιστήμη χωρίς ανθρωπιά, λατρεία χωρίς θυσία.
Ακόμα και αν τίποτα δεν αλλάξει ούτε με αυτή την τεράστια ανταπόκριση των νέων του κόσμου, αυτά τα παιδιά θα ξέρουν τουλάχιστον ότι δεν κοιμόντουσαν όταν κάποιοι έγραφαν την ιστορία εις βάρος τους.
πηγή: onair24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.