την άλλη σε μια υπόθεση που κατέληξε σε δύο γερμανικές εισαγγελίες για το ύψος των μιζών στην Ελλάδα το 2004. Η εισαγγελική έρευνα, που διενεργήθηκε από τις εισαγγελίες του Κιέλου και του Ντύσσελντορφ, αφορούσε την κατηγορία της απιστίας από στελέχη του γερμανικού ομίλου HDW (κατασκευαστής των υποβρυχίων) .
Τον Σεπτέμβριο του 2001 και ενώ βρισκόταν στην τελική ευθεία η διαπραγμάτευση του ελληνικού Δημοσίου με τη γερμανική HDW για την εξαγορά των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, η γερμανική εταιρεία θέλησε να προχωρήσει σε συμφωνία με ανώτατο στέλεχος των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά και ειδικότερα με την εταιρεία Inveco την οποία και εκπροσωπούσε. Το στέλεχος αυτό κατονομάζεται σε έγγραφα εσωτερικού ελέγχου της εταιρείας Ferrostaal, και στις επαφές των δύο πλευρών, του ιδίου και των Γερμανών, απεκαλείτο από τους Γερμανούς «ο χοντρός».
Η συμφωνία περιελάμβανε την απόκτηση του 9% των μετοχών του ναυπηγείου από την Inveco και το 1% στον μελλοντικό τζίρο όλων των συμβολαίων του ελληνικού υπουργείου Αμύνης με τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, εφόσον εξαγοράζονταν τα ναυπηγεία από την εταιρεία HDW.
Σε μια δεύτερη συμφωνία με την ίδια ημερομηνία, η εταιρεία του Κιέλου δεσμευόταν να καταβάλλει στο ίδιο πρόσωπο μισθό 250.000 ευρώ τον χρόνο (συν μπόνους) για περίοδο πέντε ετών. Διαφωνίες Το πρόβλημα με τη HDW ήταν ότι η άλλη εταιρεία της κοινοπραξίας, η Ferrostaal, διαφωνούσε με τις δύο αυτές συμβάσεις, χωρίς να έχει γίνει ουσιαστική πρόοδος στις διαπραγματεύσεις.
Στελέχη της Ferrostaal επιβεβαίωσαν σε καταθέσεις τους στην εισαγγελία του Μονάχου την πρόθεση της HDW να υπογράψει αυτές τις συμφωνίες πριν από τη σύμβαση για την πώληση των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά στους Γερμανούς. Η παρέμβαση όμως των δύο εισαγγελιών δεν προκλήθηκε τόσο από αυτές τις συμβάσεις, που δεν φαίνεται να υλοποιήθηκαν, όσο από μια «πληρωμή» από τη HDW προς τον «χοντρό» τον Οκτώβριο του 2002 και ενώ είχε συμφωνηθεί η πώληση των ναυπηγείων.
Συγκεκριμένα, η HDW έστειλε έμβασμα στην εταιρεία που ανήκε στον Ιταλό υπήκοο Τ. Κ. Μπ. 17,2 εκατ. ευρώ. Ο Μπ. κράτησε 1 εκατ. ευρώ για τις υπηρεσίες του, 2,2 εκατ. καταβλήθηκαν σε έξοδα «νομικής κάλυψης» και 14 εκατ. διατέθηκαν στον Ελληνα υπήκοο που επιβεβαίωσε και γραπτά την παραλαβή του ποσού. Η πληρωμή του ποσού προκάλεσε την παρέμβαση δύο εισαγγελιών, του Ντύσσελντορφ και του Κιέλου, εναντίον στελεχών της HDW.
Kατά την έρευνα, που δεν κατέληξε κάπου καθώς μπήκε στο αρχείο, εξετάστηκαν τρία στελέχη της Ferrostaal που δήλωσαν ότι είχαν διατυπώσει αντιρρήσεις για τις συμφωνίες με τον «χοντρό», συμπληρώνοντας ότι η εταιρεία του Εσσεν ούτε είχε ανάμειξη στις πληρωμές του μέσω της εταιρείας του Ιταλού ούτε είχαν κάνει πληρωμές στην Inveco, κάτι απολύτως ψευδές. Η λίστα Διότι στην έρευνα του 2009 η εισαγγελία του Μονάχου επικαλείται λίστα «πληρωμών» του Ελληνα αντιπροσώπου της Ferrostaal Μ.Μ., απ’ όπου προκύπτει ότι από μία πληρωμή 3,9 εκατ. ευρώ από τη Ferrostaal στην εταιρεία ΜΙΕ του Μ.Μ., 3 εκατ. ευρώ δόθηκαν στον «χοντρό», ενώ γίνεται αναφορά και στα χρήματα που είχε πληρώσει η HDW στο Χονγκ Κονγκ χωρίς ωστόσο να συνδέονται οι δύο αυτές πληρωμές από τους συντάκτες του σημειώματος.
Ο «χοντρός» όμως, σύμφωνα με το ίδιο υλικό, φαίνεται να πληρώθηκε και αμέσως μετά την υπογραφή της σύβασης των υποβρυχίων, όταν ο πρώην επικεφαλής του τομέα πλοίων της Ferrostaal δήλωσε στην εισαγγελία ότι είχαν καταβληθεί τον Απρίλιο του 2000 μέσω δικηγόρου στην Αθήνα 1 εκατ. ευρώ στον «χοντρό», που χρησιμοποιήθηκαν για την αγορά ενός ακινήτου. Δεν είναι όμως αυτές οι μόνες αποδείξεις ότι τα διοικητικά συμβούλια των δύο εταιρειών γνώριζαν συνεχιζόμενες πρακτικές στελεχών τους που ζημίωναν το ελληνικό Δημόσιο.
* Τάσος Τέλλογλου από την Καθημερινή της Κυριακής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.