Όλη η μυστική έκθεση της τρόικας για την Ελλάδα

Του Νίκου Κωτσικόπουλου
Ομολογία αποτυχίας της τρόικας: Η Ελλάδα θα πτωχεύσει τους δανειστές της.
Ζητά κούρεμα 50%-60%, ιδιωτικοποιήσεις 46 δις ευρώ και ΟΜΟΛΟΓΑ ΧΩΡΙΣ ΕΓΓΥΗΣΕΙΣ.
Προβλέπει δυσθεώρητο νέο δανεισμό και «γύψο» τουλάχιστον έως το 2020!!!
Υπολόγιζε από την αρχή σε πωλήσεις τραπεζών που θα «έσωζε»…


Πραγματικό κούρεμα 50%-60% στην ονομαστική αξία των ομολόγων και όχι στην παρούσα αξία που πιθανόν θα οδηγήσει και σε νέο κούρεμα μετά (λόγω έλλειψης εγγυήσεων στα νέα ανταλλάξιμα ομόλογα), όπως επίσης και σοβαρή οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη -ή και το ΔΝΤ- μέχρι να καταφέρει να βγει η Ελλάδα μόνη της στις αγορές από το 2021 και μετά (!!!) προτείνει η τρόικα με μυστική- δραματική έκθεσή της.
Παραδόθηκε στους Ευρωπαίους ηγέτες χθες το βράδυ ενόψει Συνόδου Κορυφής και θα καθορίσει την στάση δανειστών και Ευρωπαίων προς την Ελλάδα. Η έκθεση είναι μία ΞΕΚΑΘΑΡΗ ομολογία αποτυχίας του προγράμματος τους, όπως και των προβλέψεών της τρόικας έως τώρα…

Είναι χαρακτηριστικό, ότι η έκθεση αναφέρει, πως κι αν ακόμα γίνουν αυτά που προτείνονται, το χρέος θα παραμένει δυσθεώρητο και θα μειωθεί κάτω από 110% ως προς το ΑΕΠ το 2020, μόνο με πραγματικό κούρεμα 60% των κατόχων ομολόγων και με δανεισμό με φθηνά επιτόκια της Ελλάδας. Και όλα αυτά με επιπλέον δάνειο που θα είναι κοντά στα 109 δις ευρώ, τα οποία αποφασίστηκαν τον Ιούλιο…

Μάλιστα η τρόικα έχει σενάριο σύμφωνα με το οποίο προτείνεται να κουρευτούν τα ομόλογα (και όχι το χρέος σε ΕΚΤ, ΔΝΤ και ΕΕ), κατά 50%- 60% και να γίνει ανταλλαγή με νέα ομόλογα μειωμένης αξίας ΧΩΡΙΣ ΕΓΓΥΗΣΗ, αλλά με επιτόκιο 6%…

Δεδομένων των 4 προηγούμενων αναθεωρήσεων στις οποίες αναφέρεται η τρόικα, όπως και στους συνεχείς χαρακτηρισμούς που γίνονται «έναντι των προηγούμενων εκτιμήσεών μας», η ίδια η έκθεση, αποτελεί μία τεράστια ομολογία αποτυχίας. Όλα τα στοιχεία που δίνονταν και άλλαζαν, αλλάζουν ξανά, για να φτάσουν με αυτή την έκθεση σε ένα δραματικό κρεσέντο.

Η τρόικα στην πρώτη ρεαλιστική έκθεσή της μετά από 4 συνεχείς εκθέσεις-αναθεωρήσεις στοιχείων (όπως παραδέχεται στην μυστική της έκθεση), αντιλήφθηκε τώρα, ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι αυτή η κατάσταση με αυτό τον τρόπο δεν οδηγεί πουθενά. Και λέει πλέον την αλήθεια, καθώς, το κόστος της σωτηρίας των δανειστών με ελληνικά ομόλογα είναι τεράστιο.

Στην έκθεση υπολογίζεται ότι μπορεί να χρειαστούν να μας δανείσουν (ΕΕ και ΔΝΤ) έως και 440 δις ευρώ ή με μετριότερους υπολογισμούς 252 δις ευρώ, για να μείνουμε σε μηχανική υποστήριξη και να χρεωνόμαστε ώστε να εξοφλούμε παλαιά και νέα δάνεια και τράπεζες…

Καθώς λοιπόν οι πολιτικές τους απέτυχαν και υπάρχει ρεπορτάζ της γαλλικής εφημερίδας Les Echos, το οποίο αναφέρει ότι το διεθνές τραπεζικό καρτέλ IIF, συμφώνησε να πάρει γερό κούρεμα 50%-55%, εφόσον οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι βάλουν λεφτά και σώσουν τις τράπεζες, τα πρώτα συμπεράσματα που προκύπτουν (και πριν δούμε αναλυτικά όλη την έκθεση) είναι τα εξής:

*Οι ιδιώτες δανειστές, διαπιστώνουν ότι τα ψέματα τέλειωσαν. Έχουν τσακίσει τη χώρα, αλλά δεν έχουν να πάρουν πολλά. Θα δεχθούν τις ζημιές για να πάρουν, έστω, κάτι.
* Η έκθεση καταδεικνύει με τον πιο απόλυτο τρόπο και απαισιόδοξο τόνο, ότι το ελληνικό χρέος δεν μπορεί να εξοφληθεί (δεν είναι βιώσιμο), αλλά είναι και ΑΙΜΑΤΗΡΟ, για την Ευρώπη. Γιατί πρέπει να μας δανειοδοτεί για άλλα δέκα χρόνια. Και θα πρέπει να βοηθήσει και τις ευρωπαϊκές τράπεζες που έχουν τα ομόλογα, χωρίς να λογαριάζουμε τι μπορεί να γίνει με την Πορτογαλία όπου μόλις ξεκίνησαν να παίρνουν ανάλογα μέτρα ή την Ιταλία που ακολουθεί και έχει ένα ομολογιακό χρέος το οποίο υπερβαίνει τα 1,5 τρις ευρώ (!!!) ή ακόμα το Βέλγιο που κρύβεται πίσω από το ελληνικό πρόβλημα…
*Θα δεχθεί το βάρος η Ευρώπη και η φοβισμένη γερμανική ηγεσία; Ή θα θεωρήσει ότι το κόστος είναι μικρότερο αν εγκαταλείψει τη μηχανική υποστήριξη της Ελλάδας; Ποιο έχει μεγαλύτερο κόστος; Να τραβήξουν το καλώδιο από την πρίζα ή να μας φορτωθούν χειρότερα;
*Σε περίπτωση που η Ευρώπη δεχθεί το βάρος και συνεχίσει να βάζει όρους όπως αυτούς που βάζει, το κούρεμα θα σημάνει το οριστικό τέλος των Ασφαλιστικών Ταμείων, της ασφάλισης και της πρόνοιας στην Ελλάδα. Θα εισπράξουν τα μισά λεφτά και μάλιστα αργότερα, από αυτά που έχουν τοποθετήσει στα ομόλογα.
*Ότι και να γίνει οι ελληνικές τράπεζες θα αλλάξουν αφεντικά. Θα αλλάξουν μετόχους. Ένα πραγματικό κούρεμα 50%-55% θα απαιτήσει μεγάλα νέα κεφάλαια τα οποία θα ελαχιστοποιήσουν το μετοχικό μερίδιο των σημερινών μετόχων. Άλλωστε η έκθεση της τρόικας το λέει ξεκάθαρα.
*Αν η Γερμανία αποφασίσει να πάρει το βάρος, αλλά να εκδικηθεί για να φοβίσει άλλους, τότε θα καταστρέψει την χώρα και μαζί και την Ευρώπη. Η στόχευση σε εκτεταμένες πωλήσεις δημόσιας περιουσίας, είναι δεδομένη και μάλιστα υπολογίζουν σε ποσόν 46 δις ευρώ έως το 2020, από 50 δις ευρώ, αρχικά από ρευστοποιήσεις τραπεζικών περιουσιακών στοιχείων, που θα προκύψουν μετά την ανακεφαλαιοποίησή τους.
*Αν αυτά γίνουν στην Ελλάδα οι αντιδράσεις θα είναι πολύ σοβαρές. Αλλά τα ίδια πράγματα θα γίνουν και αλλού και θα ξεσηκωθούν ακριβώς οι ίδιες αντιδράσεις, σε όλη την Ευρώπη…

Αλλά ας δούμε αναλυτικά αποσπάσματα της έκθεσης:
1.Αργεί η ανάπτυξη
Με τη μέχρι σήμερα εμπειρία στο πλαίσιο του προγράμματος θεωρείται, ότι η Ελλάδα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για την εφαρμογή των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και ότι μια περισσότερο μακροπρόθεσμη προοπτική είναι αναγκαία για να αποφέρει μακροοικονομικά οφέλη.
Εκτιμάται έτσι, μια μεγαλύτερη και σοβαρότερη ύφεση, με πτώση των ρυθμών ανάπτυξης κατά 5,5% το 2011, και κατά 3% τοις εκατό το 2012. Η μέση ετήσια ανάπτυξη στη συνέχεια, θα κυμανθεί κατά 1,25% στο διάστημα 2013-14, στο 2,65% το 2015 με 2020 (καθώς μια κυκλική ανάκαμψη θα ξεκινήσει, και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις θα αρχίζουν να αποδίδουν) και σε 1,65% μεταξύ 2021-2030, καθώς η οικονομία θα επιστρέφει σε αναπτυξιακή δυναμική, που θα περιορίζεται από τις δημογραφικές τάσεις.
Συνολικά, η πραγματική ανάπτυξη έως το 2020, αναμένεται να είναι σωρευτικά 7,25% ΜΕΙΩΜΕΝΗ, σε σχέση με τις προβλέψεις που έγιναν κατά τον χρόνο της 4ης αναθεώρησης (σ.σ. της τρόικας).

2.Λιγότερα έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις (παρά την πώληση τραπεζών).
Δεδομένων των δυσμενών συνθηκών της αγοράς και των τεχνικών περιορισμών που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, μια πιο συντηρητική αλλά πάντα φιλόδοξη εκτίμηση εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις για την βιωσιμότητα (σ.σ. εξόφληση) του χρέους, είναι: Εισπράξεις από αύξηση 1,5% του ΑΕΠ το 2012, στο 2% του ΑΕΠ για την περίοδο 2013-14, και κορύφωση στο 2,5% του ΑΕΠ κατά τη διάρκεια του 2015-17.
Οι εισπράξεις υποχωρούν στο 2% του ΑΕΠ ετησίως για το διάστημα 2018-20. Μέχρι το 2020, τα συνολικά έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις θα ανέλθουν σε 46 δις ευρώ,, αντί των 66 δισεκατομμυρίων που υπέθετε το πρόγραμμα (δηλαδή τον αρχικό στόχο των 50 δις ευρώ συν ένα πρόσθετο ποσό που αντανακλά το γεγονός ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, θα δημιουργήσει πιθανόν πρόσθετα περιουσιακά στοιχεία για να πουληθούν).
3. Μικρή ανάγκη νέων φόρων. (σ.σ. υποθέσεις)
Οι ονομαστικοί δημοσιονομικοί στόχοι διατηρούνται μέσω του προγράμματος (έως τα μέσα του 2013) και μετά από αυτό, το πρωτογενές πλεόνασμα εκτιμάται ότι θα βελτιωθεί περαιτέρω, μέχρι να φτάσει στο 4,5% του ΑΕΠ για την περίοδο 2014-16. Το πρωτογενή πλεονάσματα θα αποκλιμακωθούν στο 4,25% του ΑΕΠ το 2017-20 και στο 4% του ΑΕΠ το 2021 – 25 (επίπεδο που στο παρελθόν η Ελλάδα κατάφερε να διατηρήσει).
Δεδομένου ότι λίγες χώρες ήταν σε θέση να διατηρήσουν 4% πρωτογενές πλεόνασμα, εκτιμάται ότι από το 2026 και μετά, το πρωτογενές πλεόνασμα θα διατηρηθεί σε 3% του ΑΕΠ. Με αυτή την πορεία, η οποία απαιτεί συνεχή και αταλάντευτη δέσμευση για δημοσιονομική πειθαρχία από τις ελληνικές αρχές, το συνολικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα δεν θα πέσει κάτω από το 3% τοις εκατό του ΑΕΠ μέχρι το 2020.
(Κατόπιν όλων αυτών των βαρετών και ανούσιων υποθέσεων που δεν στηρίζονται πουθενά πάμε τώρα στο ζουμί. Εκεί δηλαδή που η τρόικα ΟΜΟΛΟΓΕΙ την αποτυχία της και ζητά πραγματικό κούρεμα ή…)

4. Αργεί πολύ η πρόσβαση στις αγορές.
Έστω, ότι το πρόγραμμα PSI που συμφωνήθηκε στη Σύνοδο Κορυφής κατά την 21η Ιουλίου, τίθεται σε εφαρμογή. Το πότε θα αποκατασταθεί η χρηματοδότηση από τις αγορές, είναι αβέβαιο. Για τους σκοπούς της παρούσας ανάλυσης, νέα χρηματοδότηση της αγοράς εκτιμάται ότι θα επιτευχθεί, μόνον αν η Ελλάδα έχει επιτύχει τρία χρόνια ανάπτυξης, τρία χρόνια με πρωτογενή πλεονάσματα πάνω από το σταθεροποιημένο επίπεδο του χρέους και όταν το χρέος πέσει κάτω από 150% του ΑΕΠ.
Αυτό είναι ομολογουμένως ένας αυθαίρετος κανόνας, και χρησιμοποιείται σχηματικά, για να δώσει μια ένδειξη για την έκταση της θεσμικής (ΕΕ ή και ΔΝΤ) στήριξης που θα ήταν απαραίτητη για να καλυφθούν τυχόν κενά χρηματοδότησης μέχρι να αποκατασταθεί η πρόσβαση στην αγορά το 2021. Κάτω από αυτές τις υποθέσεις, το χρέος της Ελλάδας παραμένει σε πολύ υψηλά επίπεδα και αναμένεται να υποχωρήσει με πολύ αργό ρυθμό επισημαίνοντας την ανάγκη για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητα.
Το χρέος (αφαιρουμένων των εγγυήσεων που απαιτούνται για το πρόγραμμα PSI), αναμένεται να κορυφωθεί στο 186% του ΑΕΠ το 2013 και να μειωθεί μόνο έως το 152% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2020, και σε 130% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2030. Το πακέτο χρηματοδότησης που συμφωνήθηκε στις 21 Ιουλίου (ιδιαίτερα τα χαμηλότερα επιτόκια στα δάνεια του μηχανισμού EFSF), βοηθά την πορεία του χρέους, αλλά η επίδραση αντισταθμίζεται από το διαφοροποιημένο μακροοικονομικό και πολιτικό πλαίσιο.
Η Ελλάδα δεν θα επιστρέψει στην αγορά μέχρι το 2021 όπως υποθέτει η αγορά και οι σωρευτικές πρόσθετες ανάγκες θεσμικής χρηματοδότησης (πέραν του υπολοίπου τρέχοντος δανειακού προγράμματος και συμπεριλαμβανομένης της ενδεχόμενης μετακύλισης των υφιστάμενων θεσμικών δανείων), θα μπορούσαν να ανέλθει σε περίπου 252 δισεκατομμύρια ευρώ, μέχρι το 2020.

5. Προτάσεις- σενάρια
Για να γίνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο (σ.σ. να μπορεί να εξοφληθεί) απαιτεί τον κατάλληλο συνδυασμό της νέας διακρατικής θεσμικής στήριξης με ευνοϊκούς όρους και την πρόσθετη ελάφρυνση του χρέους από τους ιδιώτες πιστωτές ως εξής:
* Η μεγάλη, μακροπρόθεσμη και αρκετά γενναιόδωρη θεσμική υποστήριξη θα είναι απαραίτητη για την Ελλάδα ώστε να εξοφλεί εγκαίρως τις δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους της και να διευκολυνθεί η πτωτική πορεία του.
Οι δεσμεύσεις που δόθηκαν κατά την Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου -ότι η Ευρωζώνη θα συνεχίσει να υποστηρίζει τις χώρες στο πλαίσιο των προγραμμάτων προσαρμογής, όπως η Ελλάδα, για όσο χρονικό διάστημα χρειάζεται για να ανακτήσουν την πρόσβαση στην αγορά (με την προϋπόθεση το πρόγραμμα να εφαρμοστεί), αντιπροσωπεύουν μια σημαντική εξέλιξη, και η αξιοπιστία της δέσμευσης αυτής είναι κρίσιμη για την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.
Το αναθεωρημένο πλαίσιο, πράγματι βασίζεται σε πρόσθετη επίσημη θεσμική υποστήριξη, πέρα ​​από τα ποσά που διατέθηκαν κατά τη διάρκεια της Σύνοδο Κορυφής της 21ης Ιουλίου, ώστε να δώσουν στην ελληνική κυβέρνηση, χρόνο για να προσαρμοστεί μέχρι να αποκατασταθεί επιτυχώς, η πρόσβαση στην αγορά.
*Όπως σημειώνεται, η ακριβής χρονική στιγμή μιας εκ νέου πρόσβασης στην αγορά, είναι εγγενώς αβέβαια. Σύμφωνα με τις υποθέσεις εργασίας που γίνονται, ο χρόνος που απαιτείται για επιστροφή στην αγορά θα μπορούσε να είναι σημαντικός, δημιουργώντας μια πιθανή ανάγκη για πρόσθετη θεσμική χρηματοδότηση που κυμαίνεται μέχρι και 440 δις ευρώ (με το χειρότερο σενάριο μίας προσαρμογής με γρήγορο μακροοικονομικό σοκ).
*Το βαθύτερο PSI (κούρεμα) που τώρα εξετάζεται, έχει επίσης ένα ζωτικό ρόλο στην εδραίωση της βιωσιμότητας του χρέους1 (!!!) στην Ελλάδα. Για να εκτιμηθεί η ενδεχόμενη έκταση των βελτιώσεων στην πορεία του χρέους, και οι πιθανές συνέπειες για την επίσημη χρηματοδότηση, ενδεικτικά σενάρια μπορούν να υπολογιστούν, με την χρήση μειωμένης αξίας ομολόγων με μια υποτιθέμενη απόδοση (επιτόκιο) 6% και καμία επιβοηθητική εγγύηση.
Tα αποτελέσματα δείχνουν ότι το χρέος μπορεί να υποχωρήσει σε επίπεδα μόλις πάνω από 120% του ΑΕΠ μέχρι το τέλος του 2020, εφόσον εφαρμοσθούν μειώσεις 50%. Λαμβάνοντας υπόψη την καθυστερημένη πρόσβαση στην αγορά που θα εξακολουθεί να ισχύει, οι μεγάλης κλίμακας πρόσθετες ανάγκες θεσμικής χρηματοδότησης, εκτιμάται ότι θα παραμείνουν, σε περίπου 114 δις ευρώ (με βάση την υπόθεση εργασίας για την πρόσβαση στην αγορά).
*Για να μειωθεί περαιτέρω το χρέος θα χρειαζόταν μια μεγαλύτερη συνεισφορά των ιδιωτών δανειστών (για παράδειγμα, για να μειωθεί το χρέος κάτω από 110% του ΑΕΠ μέχρι το 2020 χρειάζεται μείωση στην ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ αξία τουλάχιστον 60% ή / και πιο ευνοϊκούς όρους θεσμικής χρηματοδότησης).
Οι πρόσθετες ανάγκες θεσμικής χρηματοδότησης θα μπορούσαν να μειωθούν σε περίπου 109 δις ευρώ στην περίπτωση αυτή. Φυσικά, πρέπει να σημειωθεί ότι στο εκτιμώμενο κόστος για τους θεσμικούς δανειστές του δημόσιου τομέα, δεν περιλαμβάνονται κόστη που σχετίζονται με μετάδοση ενός ντόμινο…

πηγή:sofokleousin.gr