Ανήκω στη γενιά που ξεκίνησε να βγαίνει και να διασκεδάζει στη δεκαετία του ’90, του Buzios, Atomo, Amfitheatro,Kingsize, Prime, Privilege και πολλών άλλων mega κλαμπ όπου μας έπιαναν τον κώλο και το ευχαριστιόμασταν. Αμέτρητα μπουκάλια βότκας, σφηνάκια καμικάζι, τεκίλα και σέικερ καρπούζι σε reserveτραπέζια και χαιρετούρες με πορτιέρηδες και γκαρσόνια αποτελούσαν την επιτομή των αρετών για να ξεχωρίσει κάποιος κοινωνικά (στον ανύπαρκτο ηλικιακά εγκέφαλο μας) και όχι μόνο...Η μαζικοποίηση της διασκέδασης στα μεγάλα κλαμπ ήταν σαρωτική: το σχεδόν copy pasteμουσικό πρόγραμμα με μικρές παραλλαγές, η τύπου μινιμαλ μυκονιάτικη-κατάλευκη διακόσμηση σε ΟΛΑ τα μαγαζιά, το ντύσιμο στην τρίχα, οι κορμάρες τέλειες γκόμενες που φορούσαν(και φοράνε ακόμα) κάτι μάξι σουτιέν για φορέματα (ένεκα βίζιτας), τα χλωρίνη κλινέξ δόντια, τα τροπικά-solarium κορμιά της πλειοψηφίας των αυτοαποκαλούμενων «κλάμπερ», η αναγωγή των «επιχειρηματιών» σε κοσμικές μορφές-πρότυπα lifestyle και η επιβολή του «στημένου» ως υπόδειγμα τρόπου συμπεριφοράς και κοινωνικής αποδοχής ήταν γεγονός.
Μέσα σε λιγότερο από 5 χρόνια, τα χλιδάτα μαγαζιά μαζικοποίησαν την ψυχαγωγία του κοινού που απευθύνονταν αλλά και το ίδιο το κοινό. Αυτή η νοοτροπία συνεχίζει φθίνουσα- ευτυχώς- στις μέρες μας για πολλούς λόγους αλλά κυρίως γιατί πλέον έσφιξαν οι κώλοι κυρίως λόγω αφραγκίας. Είναι θλιβερό το ότι ο κυριότερος λόγος για να εξαλειφτεί αυτός ο επιφανειακός, ρηχός, εξοργιστικά ανούσιος τρόπος διασκέδασης έμελε να είναι η έλλειψη χρημάτων γιατί φανερώνει την μεγάλη έλλειψη παιδείας που έχουμε ως λαός. Ευελπιστώ ότι τα προσκυνήματα της Μυκόνου κα της Αράχοβας θα σταματήσουν την επόμενη δεκαετία και όχι γιατί θέλω να πληγεί ο τοπικός τουρισμός, αλλά γιατί πρέπει να μάθουμε να μην «φερόμεθα και να αγόμεθα» (βεβαίως-βεβαίως) σύμφωνα με τα θέλω και τα πρέπει άλλων. Ελπίζω αυτή η γαμημένη κρίση να φέρει στον εγκέφαλο όλων μας την «κρίση» που χάσαμε τα τελευταία 20 χρόνια. Να μάθουμε να κάνουμε επιτέλους πράγματα που μας γεμίζουν και πραγματικά τα θέλουμε, που μας χαρίζουν ικανοποίηση με διάρκεια και όχι Nescafe ευτυχία (instant) που μετά μας αφήνει μετέωρους να ψάχνουμε μάταια τον επόμενο «νες» που θα μας γεμίσει.
Πρέπει απλά να το χωνέψουμε: είμαστε για τα μπάζα! Μας πήδηξαν γιατί σκύψαμε, παρόλο που ξέραμε την συμβουλή για το σαπούνι και το χειρότερο είναι ότι για πολύ καιρό το απολαμβάναμε κιόλας. Οι μαλακίες όμως τελειώνουν τώρα. Δεν θα περιμένει κανείς ξανά στην ουρά τον κάθε μαλάκα πορτιέρη να τον βάλει μέσα, δεν θα πληρώνει κανείς παρκαδόρο για να του πάει το αμάξι σε ένα χωράφι που απέχει 1 χλμ από το κλαμπ, δεν θα αραδιάζονται στη σειρά τα Cayenne στις εισόδους των μαγαζιών για μόστρα γιατί πολύ απλά δεν θα χουμε μαντίλι να κλάψουμε.
Οι παρέες αρχίζουν σιγά-σιγά να μιλάνε, να συναντιούνται πραγματικά, να μοιράζονται όνειρα, εμπειρίες, αγωνίες, σκέψεις. Η επικοινωνία αρχίζει να βιώνει τη δική της μίνι ανάσταση ,αναδυόμενη στραπατσαρισμένη μέσα από τη Χάβρα της λαϊκής αποχαύνωσης. Τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα τα γλεντήσαμε με το παραπάνω στη χώρα μας. Δείτε ενδεικτικά αν σας θυμίζουν κάτι:
1. Οκνηρία= η φυγοπονία, η τεμπελιά
2. Αλαζονεία= το να θεωρεί κανείς τον εαυτό του ανώτερο
3. Λαιμαργία= κατάσταση στην οποία ένας άνθρωπος τρώει πολύ, ασταμάτητα και γρήγορα
4. Λαγνεία= κατάσταση στην οποία ο άνθρωπος δεν ελέγχει τις σεξουαλικές του επιθυμίες
5. Απληστία= πλεονεξία, αυτός που θέλει όλο και περισσότερα.
6. Οργή= θυμός, μνησικακία
7. Ζηλοφθονία= Όταν κάποιος ενοχλείται με την επιτυχία των άλλων.
Δεν τα αναφέρω από θρησκοληψία (δεν είναι του τύπου μου κιόλας), απλά όταν όλα αυτά όταν αναφέρθηκαν προ αμνημονεύτων- από αλλοθρήσκους προς ημάς (:-Ρ)- ήταν για να βάλουν κάποια όρια σε μία κοινωνία που η μάζα της δεν ήταν και ότι πιο πολιτισμένο… Παρόλα αυτά το «παν μέτρον άριστον» δυστυχώς αυτοκτόνησε στη γενέτειρα του. Ωστόσο «η ηθική έξ'έθνους περιγίνεται*», που στην περίπτωση μας μπορεί να μεταφραστεί ποικιλοτρόπως παίζοντας με τις λέξεις…
Ευελπιστώ ότι σαν άτομα θα αρχίσουμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε πραγματικά τον εαυτό μας και σαν τέτοια άτομα σίγουρα θα αρχίσουμε να σεβόμαστε και αλλήλους. Και ίσως κάποια στιγμή να δούμε ότι για ότι μας συμβαίνει δεν μας φταίνε όλοι οι άλλοι, αλλά πολύ πιθανόν ο ίδιος μας ο εαυτός, τον οποίο ουσιαστικά ποτέ δεν αγαπήσαμε, γιατί τον φτιάξαμε και τον προσαρμόσαμε στις επιθυμίες άλλων.
Και μια και το έριξα στα αρχαία γνωμικά ας κλείσω και με ένα:
Πασών κολάσεων βαρύτατη εν αμαθεία και αμαρτία καταβιώναι.
Μτφ: Η χειροτέρα κόλασις εξ όλων είναι το να ζεις μέσα εις την αμάθεια και την αμαρτία. (στο πρώτο με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη-στο δεύτερο μερικώς και υπό ειδικές προϋποθέσεις;-) )
*Η ηθική έχει τις ρίζες της στις συνήθειες.-Αριστοτέλης
Υ.Γ.1: Ξεστραβωθείτε γιατί χανόμαστε!
Υ.Γ.2: Τα παραπάνω ισχύουν ακριβώς και για τους οχετούς ψυχαγωγίας ονόματι μπουζούκια. Χίλιες φορές στο 23ο χλμ. Αθηνών - Λαμίας παρά τις μεγάλες «πίστες» με τα τραπέζια σαρδελοκούτια που προσβάλουν την ανθρώπινη ύπαρξη προσφέροντας υπηρεσίες σταύλου. Ούστ!
πηγή: polyeleooos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.