Καζαμίας 2012.Διαβάστε τι μας ... περιμένει.

Τι να περιμένουμε για το 2012
Μην εμπιστεύεσαι, αναγνώστη μου,
αυτούς τους Καζαμίες που δημοσιεύονται. Όποτε το έκανα, το αντίθετο συνέβη τελικά. Εμένα άκου. Που το είδα το όραμα, ζωντανό μπροστά μου...




Όταν η πείνα και το κρύο δημιουργούν παραλήρημα, ανακαλύπτεις καινούργιες ικανότητες. Δεν ξέρω αν έφταιγαν κι εκείνα τα στικ και τα λιβάνια που καίω για να σπάει η τσιγαρίλα (με τη φαγητίλα δεν έχω θέμα γιατί δεν υπάρχει) αλλά είδα πράματα και θάματα, σου λέω, χτες που έκανα διαλογισμό για να ξεχάσω την πείνα και το κρύο που προανέφερα.

Και αποφάσισα να το κάνω επάγγελμα (κάπως πρέπει να ζήσω κι εγώ) αφού όμως πρώτα γράψω το Μεγάλο Καζαμία του 2012. Δώσε βάση.
Ιανουάριος
Η Ρωσία εκβιάζει: «Ελευθερώστε τον Εφραίμ και θα πληρώσουμε όλα σας τα δάνεια». Αλήθεια σου λέω. Να μου κοπεί στα δυο η Τιμία Ζώνη που φοράω για να μου γιάνει τη δισκοπάθεια. Βέβαια, η Ελληνική Πολιτεία και η Ελληνική Δικαιοσύνη που όλοι εμπιστευόμαστε, αρνούνται. «Όχι. Πάνω απ’ όλα εντιμότης» τονίζουν κι οι δυο με μια φωνή. Χρόνια μετά, θα καθιερωθεί εθνική εορτή, όπου θα τιμάται αυτό το «όχι» ως πράξη αντίστασης στο ρωσικό ζυγό.
Φεβρουάριος
Ούτε κουβέντα για εκλογές. Ανασχηματισμός και πολύ σας είναι, ρεμάλια. Ο ΛΑΟΣ διαμαρτύρεται. Απαιτεί δημοκρατικές διαδικασίες – εκλογές εδώ και τώρα. Τελικά συμβιβάζεται με την αντιπροεδρία που δίνεται στον αγωνιστή Βορίδη. Για να μην πλαντάξει ο Πάγκαλος, γνωστός για τις ευαισθησίες του, δημιουργείται για την αφεντιά του υπουργείο τροφίμων, ξεχωριστό από το υπουργείο ανάπτυξης. Ωστόσο ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και σύντομα κατατρώει την ανάπτυξη, η οποία, έτσι κι αλλιώς, ήταν κολοβή. Ο ελληνικός λαός, τα καταπίνει όλα αμάσητα.
Μάρτιος
Οι μαθητές των σχολείων κάνουν την επανάστασή τους κι έτσι κανένα από αυτά δεν συμμετέχει στην παρέλαση. Τα αντικαθιστά το ΠΑΜΕ. Άρματα δεν κινούνται λόγω φτώχειας. Τα αντικαθιστούν τα τεθωρακισμένα ΜΑΤ. Η Διαμαντοπούλου, έξαλλη με την ανυπακοή των μαθητών, κλείνει τα σχολεία για ένα μήνα, έτσι για να καταλάβουν τα κωλόπαιδα, πόσο δραματικό είναι να χάνουν την υψηλού επιπέδου μόρφωση και γνώση που τους προσφέρει το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα.
Απρίλιος
Την πρώτη μέρα του μήνα, ο Παπαδήμος μιλάει για αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, μείωση του ΦΠΑ, δίνει κίνητρα για νέες επιχειρήσεις και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και καταλήγει: «Η κυβέρνηση πέτυχε τους στόχους τους. Τώρα μπορούμε να πάμε σε εκλογές». Οι νηστικοί που καρβέλια ονειρεύονται, έχουν χάσει τις μέρες και αργούν να καταλάβουν το πρωταπριλιάτικο αστείο του πρωθυπουργού. Δε νιώθουν από χιούμορ. Πέφτουν σε κατάθλιψη.
Μάιος
Επί ενάμισι μήνα, στους δρόμους βλέπεις μόνο ζόμπι. Από τα αντικαταθλιπτικά έχουν πάθει όλοι χρόνιο ντουβρουτζά. Ουρές στα ιατρεία και στα φαρμακεία. Τα ασφαλιστικά ταμεία κινδυνεύουν να φαλιρίσουν. Βγάζουν τα αντικαταθλιπτικά από τις λίστες τους. Οι Έλληνες πρέπει να βρούνε υποκατάστατα. Γιορτάζουν την επέτειο της έναρξης της επανάστασης των αγανακτισμένων, με κατσαρόλες, ντουντούκες και
γηπεδικά συνθήματα. Το υποκατάστατο βρέθηκε. Όλοι κάθε βράδυ στις πλατείες. Στο μεταξύ, μέλη της Χρυσής Αυγής, τιμώντας την επέτειο για την άλωση της Πόλης, μπουκάρουν στα Εξάρχεια και γεμίζουν τους τοίχους με συνθήματα τύπου «ΑΙΞΟ Η ΞΕΝΕΙ» «ΤΣΑΙΚΟΥΡΗ ΚΕ ΦΟΤΕΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΩΣΚΙΝΗΜΕΝΟΥΣ» «ΑΠΛΟΙΤΗ ΑΝΑΡΧΗΚΕΙ ΘΑ ΓΕΙΝΑΙΤΕ ΣΑΠΟΥΝΕΙΑ». Ακολουθεί τριήμερο πάρτι με οδομαχίες. Τα ΜΑΤ παρακολουθούν από μακριά, γιατί δε θέλουν να συλλάβουν κατά λάθος κάποιον δικό τους. Είναι κι αυτές οι κάμερες που ξεφυτρώνουν εκεί που δεν τις περιμένεις και καταγράφουν τα πάντα.
Ιούνιος
Στις λαϊκές συνελεύσεις των αγανακτισμένων ζητάνε εκλογές. Μαζεύουν υπογραφές. Μέσα από τις συνελεύσεις, αρχίζει σιγά σιγά να αναδεικνύεται ο νέος ηγέτης, ο οποίος έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη της απολιτίκ μάζας και τη στήριξη του συνόλου της αριστεράς (και του ΚΚΕ μαζί). Δε θυμάμαι όνομα. Από γιώτα άρχιζε. Τώρα, Ιάκωβος είναι; Ηρακλής είναι; Ηλίας είναι; Θα σε γελάσω. Πάντως, μεγάλη πόρτα θα διαβεί, μακρύ δρόμο θα κάνει. Ο κόσμος τον εμπιστεύεται, η κυβέρνηση ρίχνει λάσπη. Και δακρυγόνα.
Ιούλιος
Η Τρόικα διαπιστώνει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει ξεζουμίσει αρκετά το λαό. Απαιτεί να παρθούν νέα μέτρα. ΦΠΑ 38% και βασικός μισθός 300 ευρώ είναι τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης. Μπαίνει νέο χαράτσι στα ακίνητα. Πληρώνουν όσοι μένουν σε σπίτι, ακόμη κι αν το νοικιάζουν. Οι άστεγοι πληρώνουν ένα συμβολικό ποσό για το παγκάκι. Όσοι δεν έχουν χρήματα, δίνουν το βρακί τους. Κλείνουν και τα μαγαζιά που είχαν μείνει ανοιχτά μέχρι τώρα. Ουρές στα νέα ενεχυροδανειστήρια που άνοιξαν στη θέση τους, ουρές και στον ΟΑΕΔ. Μικρές εξεγέρσεις λαμβάνουν χώρα στις πλατείες. Μάχες σώμα με σώμα πολιτών με ΜΑΤ και ταγματ-ασφαλίτες. Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται και το ΠΑΣΟΚ βρίσκει ευκαιρία να προχωρήσει σε εκλογές για ανάδειξη νέου προέδρου. Μοναδικός υποψήφιος είναι ο Πάγκαλος, ο οποίος, μετά την εκλογή του, κάνει δηλώσεις: «Μόνος μου τον έφαγα», εννοώντας τον ΓΑΠ, ο οποίος με τη σειρά του δηλώνει: «Θα αποσυρθώ από την πολιτική. Το χρέος μου απέναντι στην πατρίδα το έκανα. Έχω κι ένα χρέος απέναντι στον εαυτό μου: Να αξιοποιήσω το ταλέντο μου στο ζεϊμπέκικο και να γίνω ένας καλός λαϊκός χορευτής». Τον τρώνε τα νυχτοπερπατήματα και τα σκυλάδικα της εθνικής. Το θεϊκό, γυμνασμένο του κορμί καταπονείται, αλλά το όνειρό του γίνεται πραγματικότητα.
Αύγουστος
Δεν κινείται φύλλο. Από την άπνοια κι από τις διακοπές. Α, όλα κι όλα. Μπορεί να μην έχουμε να φάμε, αλλά τα μπάνια μας θα τα κάνουμε.
Σεπτέμβριος
Επιστροφή από τις διακοπές και στήσιμο στην πλατεία. Πιο φτωχοί από ποτέ. Πουλάνε και τα τελευταία χρυσά δόντια της γιαγιάς, μπιρ παρά. Το σκατό γίνεται παξιμάδι. Ενίοτε χρησιμοποιείται για εκτόξευση σε πολιτικούς, καθώς η τιμή του γιαουρτιού έχει φτάσει στα ύψη. Σκατωμένη υπουργός κλαίει για το καινούργιο της ταγέρ. Ήταν και Σανέλ, ρε πούστη μου. Άτιμη πλέμπα. Ανοίγουν τα σχολεία, αλλά δεν υπάρχουν εκπαιδευτικοί. Αντιστοιχεί ένας δάσκαλος σε διακόσιους μαθητές.
Οκτώβριος
Οι μάχες συνεχίζονται. Το Σύνταγμα καίγεται (εννοώ την πλατεία, γιατί το άλλο ήταν ήδη καμένο) κι ο πρωθυπουργός αναγκάζεται να προκηρύξει εκλογές. ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑΟΣ δημιουργούν τον ΣΥΓΚΑΜΑ (συνασπισμό γενικής και αορίστου μαλακίας) ως αντίπαλο δέος της ενωμένης αριστεράς.
Νοέμβριος
Εκλογές. Η αριστερά συγκεντρώνει το 80% των ψήφων. Ο νέος ηγέτης (αυτός που δε θυμάμαι το όνομά του) πιάνει δουλειά αμέσως και καθαρίζει ο τόπος. Δικάζονται οι υπεύθυνοι για το χάλι μας, δημεύονται οι περιουσίες τους, γεμίζουν τα ταμεία, η Γερμανία επιστρέφει τα χρωστούμενα, ξεχειλίζουν τα ταμεία, το χρήμα διανέμεται δίκαια, οι τράπεζες μετατρέπονται σε κονωφελή ιδρύματα, δικάζεται ο Εφραίμ, πάει εκεί που πρέπει, η μονή Βατοπαιδίου μοιράζει τα κτήματά της σε άκληρους. Γενικά, βρε παιδί μου, μια δικαιοσύνη παντού. Λειτουργούν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κανονικά, προσφέροντας -άκουσον άκουσον- γνώση. Οι μαυραγορίτες τα μαζεύουν και φεύγουν μετά κλωτσοπατινάδων και ροχάλων. Ανοίγουν καινούργια μαγαζιά. Το χρήμα κινείται. Χαρούμενες φάτσες. Οι κατσαρόλες επιστρέφουν στη θέση που τους ταιριάζει. Γεμάτες. Του γκουντ του μπι τρου. Δεν ήθελα να ξυπνήσω.
Δεκέμβριος
Μαλακία μου. Έπρεπε να ξυπνήσω στο Νοέμβριο όπου όλα ήταν ρόδινα και ζούσαμε μέσα στο μπερεκέτι. Τι το ήθελα και το συνέχισα; Κομμένες οι ντάγκλες από δω και πέρα. Δεν έχω μέτρο. Δεν ξέρω πού να μαζευτώ. Εκεί που όλα δούλευαν ρολόι, στις 21 του μήνα, ήρθε η καταστροφή του κόσμου. Μετά ξύπνησα. Αναγκαστικά. Δεν είχε άλλο. Τζάμπα όλοι οι αγώνες κι όλα τα βάσανα. Τζάμπα η υπομονή, τζάμπα κι η χαρά.
Λοιπόν, το αποφάσισα. Όλα είναι μάταια, αλλά τον τελευταίο μας χρόνο, ας τον περάσουμε καλά. Εγώ μια χαρά θα περάσω με το νέο μου επάγγελμα. Θα είμαι και χρήσιμη γιατί θα δίνω συμβουλές. Κι αν θες κι εσύ να μάθεις για το μέλλον σου, όσο σου απομένει, εδώ είμαστε. Ρίχνω και τα Ταρό.

πηγή:http://kostasedessa.blogspot.com