οι άστεγοι του αεροδρομίου δεν είναι ρακένδυτοι. Είναι άνθρωποι που βρέθηκαν στο δρόμο εξαιτίας της κρίσης και δεν έχουν συνηθίσει να κοιμούνται στο πεζοδρόμιο. Γι’ αυτό αναζητούν ένα καταφύγιο, σε στεγασμένο χώρο.
«Έχασα τα πάντα»…
Μιλώντας στην εφημερίδα, ο 43χρονος Γιάννης εξιστορεί πώς από την μία στιγμή στην άλλη βρέθηκε στον δρόμο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
«Έχασα τα πάντα. Τους δικούς μου ανθρώπους. Δεν έχω σπίτι, ούτε χρήματα να ζήσω. Η νύχτα είναι επικίνδυνη, φοβάμαι να κοιμηθώ στα παγκάκια και γι’ αυτό έρχομαι στο αεροδρόμιο», εξηγεί.
Οι άστεγοι φτάνουν στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» με τα λεωφορεία της ΕΘΕΛ. Αρχικά μπαίνουν στον χώρο των αφίξεων. Κάποιοι βολεύονται στα μπλε καθίσματα και κάποιοι άλλοι ανεβαίνουν στον όροφο με τις καφετέριες, ενώ για να περάσουν την νύχτα επιλέγουν τον χώρο των αναχωρήσεων και με το πρώτο φως της ημέρας φεύγουν.
Υπάλληλοι: «Σφίγγεται η καρδιά μας»
«Θυμάμαι είδα έναν άστεγο να ξυρίζεται στις τουαλέτες. Σφίγγεται η καρδιά μου. Πώς να τους διώξουμε;», λέει ένας υπάλληλος, επισημαίνοντας πόσο δύσκολο είναι γι’ αυτούς να διώξουν τους άστεγους από τον χώρο.
Με τον φόβο να μην τους διώξουν, οι άστεγοι του μεγαλύτερου αεροδρομίου της χώρας προσπαθούν να παραπλανήσουν τους άνδρες ασφαλείας: κάποιοι μεταμφιέζονται, π.χ. κουβαλώντας μικρά σακίδια όπως οι ταξιδιώτες, δεν κυκλοφορούν ρακένδυτοι και κάποιες γυναίκες μακιγιάρονται ελαφρά σε μια προσπάθεια να κρύψουν την σκληρή αλήθεια…
«Ξέρετε πόση δυστυχία βλέπουμε εδώ;», διερωτάται στην εφημερίδα ένας άλλος υπάλληλος, ενώ άλλοι αναφέρουν: «άνθρωποι ταλαιπωρημένοι είναι»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.