Οργή και θλίψη και ίσως είναι και λίγο. Αυτό αισθάνθηκα μπροστά στην άθλια εικόνα τραμπούκων που έκαναν επίδειξη δύναμης στη Ραφήνα και το Μεσολόγγι. Τι να πρωτοπεί κανείς....
Ότι επικεφαλής τους ήταν μέλη της Βουλής που το έπαιζαν σερίφηδες. Ότι έσπαγαν πάγκους και άνοιγαν κεφάλια κρατώντας στα χέρια τους Ελληνικές σημαίες. Τη σημαία σύμβολο περήφανων αγώνων για ελευθερία και ανεξαρτησία. Για να κρατηθεί ζωντανός και όρθιος στους αιώνες ο πολιτισμός και η παράδοση που έβαλε τα θεμέλια του σύγχρονου δημοκρατικού κόσμου.
Ότι πήγαν λέει να τιμήσουν την Παναγία και με την ευκαιρία έκαναν και ένα τσαμπουκά. Πήγαν να τιμήσουν την Παναγία της αγάπης, της ελπίδας, της πίστης , του αλτρουισμού και της θυσίας.
Ότι υπήρξαν έστω και λίγοι, έστω και στημένοι που τους αντιμετώπιζαν με ανακούφιση. Ότι υπάρχει κόσμος που στις δημοσκοπήσεις τους δίνει ποσοστά. Μα πως γίναμε έτσι. Πως πολύ ταπεινωθήκαμε από την κρίση και τα προβλήματα και τις προσβολές του κόσμου ώστε να προσπαθούμε να ανακτήσουμε την εθνική μας υπερηφάνεια, στοχοποιώντας τους πιο ευάλωτους.
Δε θέλω να σταθώ μόνο στα αυτονόητα. Ότι δηλαδή το κράτος, η πολιτεία πρέπει να παρέμβει άμεσα και αυστηρά χωρίς κόμπλεξ και ταμπού. Η Δημοκρατία έχει κανόνες , για αυτό είναι Δημοκρατία .
Θέλω να πάω και παρακάτω. Τώρα μαζί με την αντιμετώπιση της κρίσης είναι η ώρα όλοι μας, για την ακρίβεια όλοι οι υπόλοιποι να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να ανανεώσουμε τη πίστη του κόσμου στη δύναμη της Δημοκρατίας να βελτιώνει τη ζωή τους. Ακούγεται οξύμωρο ίσως και ουτοπικό κάτι τέτοιο ,λίγες ώρες πριν την ανακοίνωση επώδυνων μέτρων. Όμως έτσι ή αλλιώς Ελλάδα θα υπάρχει και μετά τα μέτρα, οπότε ας κουβεντιάσουμε παράλληλα και τη Ελλάδα θέλουμε , τι Ελλάδα θα έχουμε στο τέλος αυτού του δρόμου. Οι πολιτικές δυνάμεις που στο βωμό δογματισμών ή σκοπιμοτήτων αδυνατούν να συνεννοηθούν για την ανάγκη το κράτος να κάνει τα αυτονόητα, ας συνειδητοποιήσουν ότι όπου το κράτος είναι διαλυμένο, διεφθαρμένο, αποδυναμωμένο και ανήμπορο τότε δημιουργείται η ανάγκη για εναλλακτικές δυνάμεις ασφάλειας και «παροχής υπηρεσιών» είτε πρόκειται για τη Χεζμπολαχ στο Λίβανο, είτε για την Αλ Κάιντα στις εξαθλιωμένες μουσουλμανικές χώρες, είτε για τη μαφία στη Σικελία, είτα για την Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα
Και κάτι τελευταίο, η οργή και η θλίψη μου είναι ακόμη μεγαλύτερη γιατί βλέπω αυτούς τους τραμπούκους να κτίζουν το στρατό τους εμπορευόμενοι ιδανικά, ιερά και αναλλοίωτα στο χρόνο. Πατρίδα, σημαία, Ελληνισμός, ορθοδοξία, ιδιοκτησία. Ιδανικά που μαζί με χιλιάδες νέους πιστέψαμε, διαδώσαμε , διεκδικήσαμε , χτυπηθήκαμε για αυτά, λοιδορηθήκαμε όταν δεν ήταν μόδα. Ούτε στιγμή όμως δεν σκεφτήκαμε να στρέψουμε αυτή τη φλόγα που είχαμε μέσα μας, εναντίον ανήμπορων ανθρώπων. Δεν επιτρέψαμε ποτέ στον εαυτό μας να αντιμετωπίσουμε τα καδρόνια με τα σφυροδρέπανα εκείνων που προσπαθούσαν να μας διαλύσουν τις εκδηλώσεις για την Βορ Ήπειρο, τη Κύπρο, τη Μακεδονία, με άλλα καδρόνια , ή αντί για τα μακριά μαλλιά και τα μαντίλια των κουκουλοφόρων να ξυρίσουμε τα κεφάλια μας και να φοράμε τζόκεϊ.
Όπως εκείνος ο σκοταδισμός μας βρήκε απέναντι του τότε και τον κερδίσαμε, έτσι πρέπει να κάνουμε και τώρα. Και σίγουρα θα κερδίσουμε και πάλι.
*στο parapolitika.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.