Ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς της γενιάς του και ιδιαίτερα αγαπητός στο κοινό, μας ανοίγει την καρδιά του και μιλά για τα παιδικά του χρόνια, το πώς προέκυψε η υποκριτική και το θέατρο, την ...κρίση στην τηλεόραση και τις διαφημίσεις στις οποίες πρωταγωνιστεί, ακόμη και για το αν θα... κατέβει στο στίβο της πολιτικής!
Συνέντευξη στον ΜΠΑΜΠΗ ΔΟΥΚΑ
Όλοι γνωρίζουν τον Πέτρο Φιλιππίδη μέσα από τις δουλειές του. Ποιος είναι όμως ο άνθρωπος Πέτρος Φιλιππίδης; Πού μεγαλώσατε και πώς προέκυψε η υποκριτική;
Τον άνθρωπο Φιλιππίδη δεν τον ξέρω ούτε εγώ καλά καλά (γέλια). Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα, στην Ομόνοια συγκεκριμένα. Από πολύ μικρός είχα μια ιδιαίτερη σχέση με την Τέχνη, αλλά αρχικά ήθελα να γίνω γιατρός. Παρότι ήμουν ένας μέτριος προς καλός μαθητής, στο τέλος του Γυμνασίου είχα αποφασίσει πως θα γίνω ηθοποιός, γι' αυτό και δεν ασχολήθηκα καθόλου με τις ακαδημαϊκές σπουδές. Η υποκριτική είχε καταγραφεί στο υποσυνείδητό μου από πολύ μικρή ηλικία, καθώς είχα ένα πολύ ισχυρό δέσιμο με το θέατρο, τον κινηματογράφο και τις Τέχνες γενικότερα, όπως, άλλωστε, και ο πατέρας και η μητέρα μου. Βέβαια, εγώ έκανα περισσότερο... παρέα με τη μητέρα μου. Δεν ήμασταν βέβαια καλλιτεχνική οικογένεια: ο πατέρας μου ήταν διευθυντής σε κλινική και η μητέρα μου ασχολείτο με τα οικιακά. Ασχολούνταν με την Τέχνη ως θεατές μονάχα.
Αν δεν ήσασταν ηθοποιός, με τι θα θέλατε να ασχοληθείτε;
Δεν το έχω σκεφτεί. Βασικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που έγινα. Αν δεν ήμουν ηθοποιός πάντως, οτιδήποτε κι αν έκανα θα ήθελα να το εκτελώ πάρα πολύ καλά. Ξέρω πως ο άνθρωπος είναι ικανός για τα πάντα.
Ποιος ήταν ο πρώτος σας ρόλος και ποια η πρώτη επιτυχία;
Ήταν το 1984, με το Θέατρο Τέχνης -γιατί ήμουν μαθητής του- στο πρώτο μου έτος, στους «Ιππής» του Αριστοφάνη στην Επίδαυρο, στο Χορό βέβαια. Αυτό ήταν και η πρώτη επαφή που είχα με το θέατρο ως ηθοποιός. Τώρα όσον αφορά στην πρώτη επιτυχία δεν μπορώ να απαντήσω, καθώς εγώ τη μετράω με συμμετοχές. Για μένα επιτυχία ήταν το ότι μπόρεσα και μπήκα στο θέατρο. Ότι πέτυχα το όνειρό μου να μπω στο Θέατρο Τέχνης και να δουλέψω με τον Κάρολο Κουν, τον Λαζάνη, τον Κουγιουμτζή, τον Αρμένη, τον Δεγαΐτη κ.λπ. Από εκεί και πέρα ξεκίνησε μια πολύ καλή πορεία μέσα στο Θέατρο Τέχνης, καθώς ο Κουν τους ανθρώπους που είχαν ταλέντο τους εκμεταλλευόταν (με την καλή έννοια). Ευτύχησα 5 χρόνια να συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους. Ακόμη και το ότι ήμουν στο Χορό στους «Ιππής», το θεωρώ επιτυχία! Ό,τι κι αν ερχόταν το δεχόμουν ως κατόρθωμα και θεωρώ μεγάλη επιτυχία το ότι μπορώ και κάνω αυτή τη δουλειά για 30 χρόνια και είμαι σε θέση να την κάνω με το ίδιο πάθος. Αυτό που μας ισχυροποιεί σε αυτή τη δουλειά, να ξέρετε, δεν είναι μόνο τα «ναι» αλλά και τα «όχι».
Ποιο είναι για εσάς το πιο σημαντικό κομμάτι στο θέατρο;
Σίγουρα οι συνεργασίες. Τώρα πια που μεγαλώνω, σας το λέω αυτό με βεβαιότητα. Μπορεί να υπάρχουν σπουδαία έργα και εξαιρετικοί ρόλοι με τα οποία θα ήθελα να καταπιαστώ, αλλά το σημαντικότερο είναι να κάνεις καλές συνεργασίες. Να δουλεύεις με άλλους συναδέλφους και ανθρώπους και να επικοινωνείς πραγματικά. Και αυτό αντικατοπτρίζεται και στο κοινό που είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια σε μια παράσταση.
Σας έχουμε δει, ωστόσο, και στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο. Αν σας βάζαμε να επιλέξετε, τι θα διαλέγατε;
Είναι όλα μέρος της δουλειάς μας, εξίσου σπουδαία. Αλλά αν έπρεπε να διαλέξω, μάλλον θα έκλινα προς το θέατρο, χωρίς αυτό να «ακυρώνει» τα άλλα. Ανακαλύπτω άλλωστε σιγά σιγά και τον κινηματογράφο -δεν έχω κάνει και πολλά πράγματα εκεί- και είμαι τυχερός που συνεργάστηκα μέχρι τώρα με δυο σπουδαίους σκηνοθέτες, όπως τον Νίκο Ζαπατίνα και τον Χρήστο Δήμα. Ελπίζω να δουλέψω και με άλλους και να ανακαλύψω ακόμη περισσότερο τη μαγεία της 7ης Τέχνης. Το απόγειο στην πορεία ενός ηθοποιού, ωστόσο, πιστεύω πως είναι το θέατρο. Από εκεί και πέρα, μου αρέσει πάρα πολύ η τηλεόραση και η δουλειά σε αυτή. Γι' αυτό άλλωστε και έκανα τόσες δουλειές εκεί. Διασκέδαζα πάρα πολύ και πραγματικά πιστεύω πως μπορούν να δημιουργηθούν μικρά αριστουργήματα και στην τηλεόραση.
Έχετε κάνει πολλά και αξιόλογα πράγματα στην τηλεόραση. Ωστόσο αυτή βρίσκεται σε πολύ μεγάλη κρίση. Είστε αισιόδοξος πως θα επανέλθει;
Είναι απόρροια της γενικότερης κρίσης, αλλά για μένα δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Πιθανότατα η τηλεόραση να μην άντεχε τόσα πολλά πράγματα που γίνονταν μέχρι τώρα. Θεωρώ πως μετά το πέρας της κάμψης θα συνεχίσουν στα σωστά τους μεγέθη αυτή τη φορά. Για παράδειγμα, κάποτε είχαμε φτάσει να έχουμε 40-45 σίριαλ την εβδομάδα! Αυτό είναι ένα εξωπραγματικό νούμερο για τα ελληνικά δεδομένα και το κοινό. Η τηλεοπτική «οικονομία» φαίνεται πως δεν μπορούσε να τα σηκώσει, όπως συνέβη και σε πολλούς άλλους τομείς της χώρας μας. Αποτέλεσε όλη αυτή η υπερβολή ένα κομμάτι της κρίσης.
Εσείς έχετε κάτι στο μυαλό σας τηλεοπτικά για το άμεσο μέλλον;
Πάντα ψάχνω, σχεδιάζω, αλλά και ακούω, μα από την άλλη, δεν αποφασίζω πάντοτε μόνος μου. Είμαι πάντα ανοιχτός σε προτάσεις και συζητήσιμος, αλλά πια δεν γίνονται εύκολα δουλειές.
Σας έχουμε δει και σε πολλά διαφημιστικά, ωστόσο, φαίνεται να τα απολαμβάνετε. Είναι όντως έτσι; Κάνετε δικές σας... παρεμβάσεις;
Η διαφήμιση είναι για εμάς τους ηθοποιούς ένας πόρος οικονομικός πολύ σημαντικός. Βέβαια υπάρχει μια παραφιλολογία και σε αυτό, ότι δηλαδή ένας ηθοποιός με μια διαφήμιση μπορεί να λύσει το πρόβλημα της ζωής του. Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα, ούτε και παλιότερα ίσχυε αυτό, παρά τα όσα ακούγονταν. Ποτέ οι αμοιβές δεν ήταν τόσο υψηλές όσο έλεγαν οι φήμες. Όπως και σε όλους τους παρεμφερείς τομείς, είναι και αυτό μια επένδυση, τόσο για τον ίδιο τον ηθοποιό, όσο και για τον παραγωγό. Η διαφήμιση είναι ένα κομμάτι της δουλειάς μας, με πολύ καλές απολαβές αλλά από την άλλη -και νομίζω πως μιλώ εξ ονόματος όλων των συναδέλφων μου- δε νομίζω πως υπάρχει κάποιος ηθοποιός που δεν διαβάζει το σενάριο πριν πει το «ναι». Πρέπει να μας αρέσει η διαφήμιση, το αντικείμενο, το σενάριο, ο ρόλος. Δεν θα το κάνουμε για το όποιο κόστος. Όσον αφορά στη δική μου ανάμειξη στους ρόλους, έρχεται η ιδέα πρώτα από τη διαφημιστική και αναλόγως συμφωνώ ή όχι. Στο γύρισμα ωστόσο -και πάντα με τη σύμφωνη γνώμη των άμεσων συνεργατών- μπορεί να κάνουμε κάποιες παρεμβολές.
Την κριτική πως την αντιμετωπίζετε;
Πολύ ψύχραιμα. Όταν είναι σοβαρή, τη λαμβάνω πολύ ψύχραιμα. Όσο για την ασόβαρη, απλώς δεν με απασχολεί. Όταν βλέπω πως υπάρχει λόγος να ακούσω κάτι που λέει ένας αξιόπιστος κριτικός, ασφαλώς και θα το ενστερνιστώ, είτε είναι καλό είτε κακό. Από εκεί και πέρα όταν υπάρχει εμπάθεια, χωρίς παιδεία και γνώση επί του αντικειμένου, τότε απλώς δεν ασχολούμαι.
Είδαμε κάποιους συμπρωταγωνιστές σας τα τελευταία χρόνια να ασχολούνται με την πολιτική. Εσείς θα εμπλεκόσασταν ποτέ;
Δεν νομίζω, αλλά ποτέ μη λες ποτέ. Δεν σας λέω ξεκάθαρα «όχι», γιατί ποτέ κάποιος δεν πρέπει να αποκλείει το οτιδήποτε. Θα μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο, ωστόσο, να ασχοληθώ με την πολιτική. Είμαι πολιτικοποιημένος, αλλά είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να ασχοληθείς ενεργά. Από την άλλη, θα μου ήταν πιο προσιτό να υποδυθώ κάποιους πολιτικούς (όχι βέβαια από το Σήμερα), όπως τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον Ιωάννη Καποδίστρια ή ακόμη και τον Άρη Βελουχιώτη, που βεβαίως δεν ήταν πολιτικός, αλλά υπήρξε πρόσωπο που είχε συζητηθεί πολύ. Ίσως να μπορούσα να ασχοληθώ με την πολιτική από αυτό το πόστο! (γέλια)
Η σχέση σας με την Αθήνα ποια είναι;
Πάρα πολύ καλή! Τη λατρεύω αυτή την πόλη και νομίζω πως δεν θα μπορούσα να ζήσω εύκολα κάπου αλλού. Μου ασκεί μια γοητεία μοναδική όλα αυτά τα χρόνια που τη γνωρίζω, έχει πανέμορφα μέρη και τεράστια ιστορία. Μου αρέσουν βέβαια και τα σύγχρονα κομμάτια της και είναι ένας τόπος στον οποίο μπορείς να ανακαλύψεις πολλά πράγματα, μέχρι και τον ίδιο σου τον εαυτό. Από τα αγαπημένα μου σημεία είναι το Κέντρο, όπου έχω μεγαλώσει άλλωστε (αν και έχει αλλάξει πολύ) και ιδιαιτέρως η Πλάκα. Η Αθήνα είναι μοναδικός τόπος -σκέψου πού αλλού μπορείς σε μισή ώρα να είσαι στη θάλασσα;
Πέρυσι το καλοκαίρι σάς είδαμε στην Επίδαυρο. Φέτος πού θα σας δούμε;
Αρχικά έχουμε τις παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη, από αρχές Μαΐου, με το «Απατεώνες και Τζέντλεμαν» με τον καλό μου φίλο Γιάννη Μπέζο, αρχικά για τρεις εβδομάδες. Μετά θα κάνουμε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με τον «Ταρτούφο» του Μολιέρου, σε σκηνοθεσία του Κώστα Τσιάνου, με τον οποίο συνεργαζόμαστε μετά από πολλά χρόνια και αγαπώ και θαυμάζω ιδιαίτερα. Πιθανότατα με το συγκεκριμένο έργο να είμαστε και στο φεστιβάλ Αθηνών και να παίξουμε στο Ηρώδειο.
Και τα μελλοντικά σας σχέδια ποια είναι;
Πέρα από τα όσα είπαμε, ετοιμάζομαι και για μια κινηματογραφική ταινία, για την οποία δεν είναι ανακοινώσιμα ακόμη πολλά πράγματα. Μάλιστα, δεν θα είναι κωμωδία, αλλά δράμα! Ετοιμαστείτε, λοιπόν, για κάτι εντελώς διαφορετικό σε σχέση με όσα με είχατε συνηθίσει μέχρι τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.