Ο επίλογος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν σίγουρο πως θα σηματοδοτούσε την αρχή για τη νέα εποχή στην οποία εισερχόταν η χώρα: Τη Μεταπολίτευση...
Ορισμένοι από τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών, τα «παιδιά του Πολυτεχνείου» που αγωνίστηκαν για να αλλάξουν μία κατάσταση που θεωρούσαν άδικη και λανθασμένη, σημάδεψαν την πολιτική και οικονομική ζωή της χώρας. Πρόσθεσαν στο βιογραφικό τους τον αντιδικτατορικό αγώνα - το δάφνινο στεφάνι - που έγινε το εισιτήριο για μία πολιτική σταδιοδρομία στα χρόνια της δημοκρατίας, της ανάπτυξης και της προόδου.
Οι αντιφρονούντες υπήρξαν στη συνέχεια πρωτοκλασάτα στελέχη της πολιτικής ζωής της χώρας, θεωρώντας ίσως ότι μόνον έτσι θα συνέχιζαν τον αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία.
Ποιοι ήταν όμως οι νέοι - τότε - εκείνοι που συμμετείχαν ενεργά στην φοιτητική εξέγερση και από τα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι και σήμερα έχουν ασχοληθεί με την άσκηση της κρατικής εξουσίας και έχουν λάβει δημόσια αξιώματα;
Αν πέτυχαν ή απέτυχαν, θα τους κρίνει η Ιστορία. Και φυσικά ο καθένας από εμάς...
Μαρία Δαμανάκη
Ανέπτυξε δραστηριότητα εντός της Αριστεράς, στις αρχές της δεκαετίας του 1970. Μέλος της ΚΝΕ, έλαβε μέρος στον αντιδικτατορικό αγώνα και ήταν η φωνή πίσω από το ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου που επαναλάμβανε το «Εδώ Πολυτεχνείο». Συνελήφθη και υποβλήθηκε σε βασανιστήρια από τη χούντα. Μετά την πτώση της χούντας εξελέγη βουλευτής, αρχικά του Κ.Κ.Ε. και εν συνεχεία με τον Συνασπισμό. Το 1991 έγινε πρόεδρος του ΣΥΝ και ήταν η πρώτη γυναίκα αρχηγός κόμματος στην Ελλάδα. Μετέπειτα προσχώρησε στο ΠΑΣΟΚ, του οποίου υπήρξε βουλευτής. Σήμερα είναι Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Κώστας Λαλιώτης
Αναμίχθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα μέσα από το ΠΑΚ και το 1973 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, ως μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, ΠΑΣΟΚ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, από το 1974, και, μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου, από το 1976. Ήταν υπεύθυνος του περιοδικού «Αγωνιστής» της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ (1975-1977), και εκδότης και μέλος της διεύθυνσης της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Εξόρμηση» (1977-1985) επίσης του ΠΑΣΟΚ. Εκλέχθηκε βουλευτής το 1991, αλλά επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ έχει περάσει από πλειάδα κυβερνητικών θέσεων τα τελευταία 30 χρόνια.
Στέφανος Τζουμάκας
Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1973 ήταν από τους πρωταγωνιστές της κατάληψης της Νομικής και στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, διετέλεσε Υφυπουργός Μεταφορών (1986-1988), Υφυπουργός Παιδείας (1988), Υπουργός Εργασίας (1995-1996) και Υπουργός Γεωργίας (1996-1998).
Νίκος Μπίστης
Γνωστός για τη δράση του στις καταλήψεις της Νομικής, με συμμετοχή και στο Πολυτεχνείο, ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία από την ΚΝΕ, μεταπήδησε στο Συνασπισμό και από εκεί στο ΠΑΣΟΚ. Το 2000 διατέλεσε υφυπουργός στην κυβέρνηση Σημίτη, ενώ βρέθηκε και στη ΔΗΜΑΡ.
Μίμης Ανδρουλάκης
Πήρε μέρος στην αντιδικτατορική αντίσταση και διώχθηκε από τη Χούντα. Υπήρξε μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής της κατάληψης του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Ηγετικό στέλεχος της Αριστεράς πάνω από είκοσι χρόνια. στενός συνεργάτης του Χαρίλαου Φλωράκη, βουλευτής και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ενιαίου ΣΥΝ. Από το 1990, ο Μίμης Ανδρουλάκης πήρε μια σειρά από πολιτικές πρωτοβουλίες για την υπέρβαση του σχίσματος ΠΑΣΟΚ–Αριστεράς. Από την εποχή εκείνη και μετά έμεινε πολιτικά ανέντακτος στο χώρο της αριστεράς. Στις εκλογικές αναμετρήσεις από το 1993 και μετά στήριξε το ΠΑΣΟΚ, ωστόσο η απόπειρα πολιτικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη απέτυχε. Στις βουλευτικές εκλογές του 2004 υποστήριξε ξανά το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου και εκλέχτηκε βουλευτής Επικρατείας. Στις εκλογές του 2007, 2009, στις Βουλευτικές εκλογές της 6ης Μαΐου 2012 και στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012, επανεκλέχθηκε στη Β' Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών.
Κώστας Σκανδαλίδης
Ο Κώστας Σκανδαλίδης ανήκει στη «γενιά του Πολυτεχνείου». Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της Τοπικής Οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ στην Κω. Το 1971, με την είσοδό του στο Πολυτεχνείο, δραστηριοποιείται στο Σύλλογο Δωδεκανησίων Σπουδαστών, του οποίου εκλέγεται Πρόεδρος κατά την περίοδο 1975-1977. Στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, λογογράφος του Ανδρέα Παπανδρέου, βουλευτής, γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, υπουργός.
Νάντια Βαλαβάνη
Συμμετείχε στο αντιδικτατορικό κίνημα (ΑντιΕΦΕΕ-ΚΝΕ) από τα 18 της. Συνελήφθη το Φεβρουάριο 1974 και μετά από πολύμηνη ανάκριση παραπέμφθηκε στο στρατοδικείο κατηγορούμενη κυρίως για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Αποφυλακίστηκε από τις Φυλακές Κορυδαλλού με την κατάρρευση της χούντας τέλος Ιουλίου 1974. Έμεινε οργανωμένη μέχρι το 1989 στο ΚΚΕ, όπου και αποχώρησε. Έκτοτε παρέμενε ανένταχτη, έως και το 2009 όταν πολιτεύτηκε με το ΣΥΡΙΖΑ.
Αλέκος Αλαβάνος
Ως φοιτητής είχε ενεργή συμμετοχή στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα. Γι' αυτό το λόγο στρατεύθηκε αναγκαστικά και αργότερα διώχθηκε με βάση τον Ν.509. Τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στην ΕΣΑ. Για πολλά χρόνια διατέλεσε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και αναδείχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του. Με τη σημαία του εκλέχθηκε ευρωβουλευτής το 1981 και το 1984. Επίσης ως μέλος του ΚΚΕ επανεκλέχθηκε το 1989 μέσω του ευρωψηφοδελτίου του Συνασπισμού. Πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού. Έχει διατελέσει ευρωβουλευτής, βουλευτής, πρόεδρος κόμματος και υποψήφιος σε πολυάριθμες εκλογικές αναμετρήσεις.
Παναγιώτης Λαφαζάνης
Διετέλεσε μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ και στη συνέχεια μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Από την ίδρυσή του Συνασπισμού τo 1992 και μέχρι σήμερα είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του κόμματος. Έλαβε μέρος στο φοιτητικό Αντιδικτατορικό Κίνημα και υπέστη διώξεις για τη δράση του. Ήταν μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής Κατάληψης της Νομικής το 1973.
πηγή: newsbeast
Πολυτεχνειο, 17 νοεμβριου 1973: Η μερα που καποιοι φοιτητες τους οποιους δεν θα γνωριζε κανεις σημερα αν τα πραγματα ειχαν εξελιχθει αλλιως, καταφεραν το ακατορθωτο. Να αναλαβουν την εξουσια, να κυβερνησουν σαν ανιδεοι για 40 χρονια, να βουλιαξουν για παντα μια ολοκληρη χωρα, και στο τελος, ολο αυτο να το ονομασουν Δημοκρατια.
ΑπάντησηΔιαγραφή