Αποσπάσματα από το τελευταίο βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα "Ποια Ευρώπη;"

Στα αποσπάσματα, που δημοσιεύει σήμερα το planet-greece, από το τελευταίο βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα με τίτλο "Ποια Ευρώπη", φαίνεται η στροφή 180 μοιρών, που ο ίδιος είχε αποφασίσει να ακολουθήσει πολύ καιρό πριν την οριστική του διαγραφή από τη Νεά Δημοκρατία, αποκηρύσσοντας επί της ουσίας την παραμονή της Ελλάδας στην Ε.Ε.!...




Διαβάστε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το βιβλίο του και βγάλτε τα συμπεράσματά σας:

Αισθάνομαι πως τώρα, αυτές τις μακρές ώρες που διαρκούν τέσσερα χρόνια, φτιάχνονται τα δεσμά της δουλείας για έναν ολόκληρο λαό. Χαλκουργοί οι "δανειστές" μας.... Παράλληλα τώρα γίνεται πλύση εγκεφάλου, ότι ο λαός μας μπορεί να περνάει δύσκολα, αλλά οι καλύτερες μέρες θα ΄ρθουν. Είναι κατάδηλο και αυταπόδεικτο πως η παρέμβαση των Ευρωπαίων εταίρων μας με τη συνδρομή λόγω τεχνογνωσίας του ΔΝΤ, δεν έγινε για το καλό και χάριν της Ελλάδος. ... Η "σωτηρία" συνεχίζεται για τέταρτο χρόνο. Τα σημάδια είναι: αυτοκτονίες συμπολιτών μας, που δεν άντεξαν τα αιφνίδια οικονομικά και ψυχολογικά πλήγματα της κρίσης, ανεργία, λουκέτα, διάλυση των κρατικών και διοικητικών δομών, παρατεταμένη ύφεση, αποσάθρωση του κοινωνικού κράτους, διάρρηξη του κοινωνικού ιστού και άλλες τόσες "πληγές του Φαραώ"....

Εγώ υπήρξα (διαμηνύει ο Β. Πολύδωρας), οφείλω να ομολογήσω, για πολλά χρόνια φανατικός Ευρωπαϊστής. ... Η επιχειρηματολογία που στήριζε την απόφαση του Κων. Καραμανλή για ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ ήταν πολύ πειστική και ενίσχυε τις πρώτες και κάπως ρομαντικές (σ.σ. !) σκέψεις μου.

Προσχωρούμε στην ΕΟΚ, έλεγε ο κωδικοποιημένος λόγος, για τρεις λόγους ή καλύτερα τρεις ενότητες επιχειρημάτων. Πρώτον, οικονομικός. Για να αναπτυχθεί ο Έλληνας παραγωγός, έμπορος, επιχειρηματίας, ελεύθερα σε μια ελεύθερη αγορά 250 εκατομμυρίων (τότε) πολιτών-καταναλωτών, υψηλής οικονομικής τάξεως. Δεύτερος, πολιτικός. Η Ελλάδα εισήρχετο και εγένετο πλήρες μέλος, με ισοτιμία γνώμης, στην οικογένεια των δημοκρατικών χωρών της Ευρώπης. ... Και τρίτος λόγος, αμιγώς εθνικός. Με την ένταξή μας στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες η χώρα αποκτούσε ένα πρόσθετο πλεονέκτημα πολιτικής ασφάλειας, αν όχι θωράκισης. Και ρητά σχεδόν, επί τέλους η χώρα μας θα ένιωθε ασφαλής έναντι της Τουρκίας....

Αυτή ήταν η ρητορική της ένταξης. Σε λίγο καιρό όμως μετά την ένταξη οι λόγοι και οι συνηγορητικές ρητορικές που μόλις αναφέραμε έγιναν "έπεα πτερόεντα". Οι ελπίδες φρούδες και τα όνειρα απατηλά. Καμία από τις τρεις ενότητες λόγων δεν επαληθεύθηκε. Εμείς οι κάπως υποψιασμένοι βλέπαμε ήδη από τη δεκαετία του ΄80 χωματερές αντί για αγροτικές παραγωγές και ελεύθερες εξαγωγές στις χώρες της ΕΟΚ, περιορισμούς των καλλιεργειών, κίνητρα για ξερίζωμα αμπελώνων, ποσοστώσεις σε βαμβάκι και καπνά, πόλεμο κατά των αιγοπροβάτων, διωγμό κατά των βοοειδών και ούτω καθεξής.

Βλέπαμε ακόμη, αντί της δημοκρατικής ισηγορίας και ισοπολιτείας, σχέσεις ανισότητας σε βάρος των μικρών, μηδενική χρήση της αρνησικυρίας (VETO). Γαλλο-Γερμανικά "Διευθυντήρια"και ειδικές πλειοψηφίες για κρίσιμες αποφάσεις. Βλέπαμε, τέλος, αντί εκτόνωσης, διαλλακτικότητας και χαλάρωσης στις Ελληνο-Τουρκικές σχέσεις, κλιμάκωση της έντασης, με κορύφωση της προκλητικότητας της Τουρκίας στα Ίμια και στο casus belli....

Tα ιδεώδη επιχειρήματα για την ένταξη παραχωρούσαν τη θέση τους στη σκληρή πραγματικότητα, τη γεμάτη με εκβιασμούς, "ληστείες", τοκογλυφικούς δανεισμούς, παράλληλα με ξελογιαστικά "πακέτα" και ροές "επιδοτήσεων"., με "διαπραγματεύσεις" μεταξύ δυνατών και αδυνάτων -αν είναι δυνατόν να υπάρξει έτσι διαπραγμάτευση-, με πολλή αδικία. Βλέπαμε αυτά τα συμβαίνοντα και ανησυχούσαμε. Δεν προλαβαίναμε να αντιδράσουμε (σ.σ. !!!).

Δεν βρίσκαμε και συμμάχους στη διάγνωση και στο πνεύμα της αντίστασης. Μόνο το ΚΚΕ και κάποιοι αριστεροί συγγραφείς, διανοούμενοι μαρξιστές, έθεταν τον διδακτικό προβληματισμό, ότι τα κονδύλια που διέθετε η ΕΟΚ/ΕΕ έκαναν τον κύκλο τους και επέστρεφαν, μέσω της κατανάλωσης, αγοράς των βιομηχανικών προϊόντων, στον Ευρωπαϊκό Βορρά....

Ανασκοπώντας την Ιστορία, ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ (τονισμός και κεφαλαία από τον σχολιαστή), γιατί είχα για πολλά χρόνια, στα χρόνια της Ευρωλατρείας μου, αδικήσει .... Έτσι κατέληξα ή κατάντησα Ευρωσκεπτιστής, όπως θα ήθελαν να λένε κάποιοι εμπαθείς κοσμοπολίτες ή "Ευρωλιγούρηδες"....

Γι αυτό σημαίνω συναγερμό. Γι αυτό ζητώ εθνική συνεννόηση. Γι αυτό προτείνω να εκδοθεί ένα ομόφωνο ψήφισμα της Βουλής των Ελλήνων, με το οποίο θα γνωστοποιείται σε όλες τις Βουλές και Κυβερνήσεις του κόσμου ο κίνδυνος ανθρωπιστικής κρίσης που αντιμετωπίζει ένας λαός, ο Ελληνικός, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της βαθιάς ύφεσης, στην οποία τον οδηγεί αφεύκτως η ακρισία και η απληστία τω ν δανειστών του. .... Γιατί η πατρίδα κινδυνεύει. Και μετρά τα παιδιά της και τους φίλους της και καλεί πάντες τους δυναμένους να φέρουν όπλα θάρρους, ήθους και αγωνιστικής διάθεσης για τη σωτηρία του Λαού και του Έθνους!» - Τέλος αποσπασμάτων από το βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα.

*σ.σ. ευχαριστούμε τον αναγνώστη του planet-greece, κύριο Καρανάσιου, για την αποστολή των επίμαχων αποσπασμάτων.