είναι συνυφασμένη με χαρές και θετικά συναισθήματα, σε όλες τις κοινωνίες η μέρα του γάμου είναι από τις πιο σημαντικές (και ευτυχισμένες). Από την άλλη η κηδεία συμβολίζει το τέλος.
Αρκετές κοινωνίες συναντούν κρίσεις και δυσκολίες τις οποίες πρέπει να ξεπεράσουν. Τα πράγματα δεν είναι πάντα εύκολα και οι λάθος επιλογές μόνο χειροτερεύουν την κατάσταση. Στις παρακάτω παραγράφους θα γίνουν αναφορές σε 4 κοινωνίες που βρέθηκαν μπροστά σε διλήμματα τα οποία απαιτούσαν μεγάλες συγκρούσεις με το παρελθόν τους, ώστε να ευδοκιμήσουν ξανά. Αυτές οι 4 κοινωνίες αποφάσισαν να ανοιχτούν στον κόσμο και να τελειώσουν την απομόνωση τους. Κλείνοντας η προσοχή θα εστιασθεί σε μια χώρα πού όχι μόνο δεν αναγνώρισε τα μειονεκτήματα της, αλλά δίνει συνεχώς μάχη εναντίον της προόδου. Η τελευταία κοινωνία, αντί να ανοίγεται, κλείνεται όλο και περισσότερο, πιστεύοντας ότι αγνοώντας την αλήθεια θα σωθεί και από τις συνέπειες της αλήθειας αυτής 4 γάμοι (ευχάριστος επίλογος) και 1 κηδεία (δυσάρεστο τέλος).
Η Ιαπωνία, η 3ή μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως, είναι συνώνυμη με τις λέξεις: Ποιότητα, καινοτομία και τεχνολογία. Τα πράγματα δεν ήταν πάντα έτσι. Από το 1603 ως το 1854 η Ιαπωνία είχε επιλέξει την απομόνωση – καμία επαφή με τον υπόλοιπο κόσμο δεν επιτρεπόταν. Αυτό άλλαξε όταν οι Αμερικάνοι εισέβαλαν με τα πολεμικά τους πλοία στα λιμάνια του Edo (σύγχρονο Τόκιο). Η Ιαπωνία κοκάλωσε. Μια κοινωνία που είχε κολλήσει στον 16ό αιώνα βρέθηκε με το ζόρι να αντικρύσει την αλήθεια. Η Ιαπωνία είχε μείνει πίσω. Η απομόνωση της την είχε αφήσει στο έλεος των ξένων δυνάμεων. Τι έκανε η κοινωνία; Καθαίρεσαν τον Shogun και έβαλαν σκοπό μέχρι τον 20ό αιώνα να έχουν γίνει ένα βιομηχανοποιημένο κράτος. Το κατάφεραν με το παραπάνω. Οι Ιάπωνες που ανέλαβαν την κυβέρνηση αναγνώρισαν την ανάγκη για βελτίωση και εκσυγχρονισμό, έφεραν Γάλλους,, ‘Άγγλους, Γερμανούς και Αμερικάνους τεχνοκράτες για να τους βοηθήσουν στο παραπάνω εγχείρημα. Η άνοδος της Ιαπωνίας έγινε αισθητή όταν κατατρόπωσαν τους Ρώσους στον πόλεμο του 1904-1905. Στα επόμενα χρόνια η Ιαπωνία (όπως κάθε μεγάλη δύναμη έκανε εκείνα τα χρόνια) απέκτησε αποικίες σε όλη την Ασία και βοήθησε στην οργάνωση εκείνων των κρατών. Μια αγροτική κοινωνία με σπαθιά και τόξα, κατάφερε μέσα σε 40 χρόνια να κάνει βήματα που άλλες χώρες χρειάστηκαν αιώνες.
Εκείνη την περίοδο δεν υπήρχαν ταμπού και όλοι ήταν ενωμένοι στον αγώνα για πρόοδο. Η κοινωνία όχι μόνο δεν αντέδρασε, αλλά επιζήτησε τις αλλαγές στην παιδεία, στην τεχνολογία και στην επιστήμη (κάτι που ήταν άγνωστο στην μοναχική Ιαπωνία). Μετά το τέλος τους Β’ ΠΠ η Ιαπωνία καταστράφηκε και έχει την μη αξιοζήλευτη διάκριση ως η μόνη χώρα όπου έγινε χρήση πυρηνικών και ατομικών βομβών. Αντί να γίνει η κοινωνία αντί-αμερικάνικη, αντιθέτως τους ευχαρίστησε για την βοήθεια μετά το πόλεμο, για το νέο Σύνταγμα. Είναι περίεργο ότι αντί να κρατήσουν κακία, όλο το έθνος στρώθηκε στην δουλειά. Δεν έμειναν στον παρελθόν, έμαθαν από αυτό.
Η χώρα ανοίχτηκε περισσότερο στο διεθνές εμπόριο και η τεχνολογία μαζί με τα ποιοτικά προϊόντα έγιναν οι δυο κολώνες που μετέτρεψαν ξανά την Ιαπωνία στον οικονομικό κολοσσό του 20ού αιώνα. Η χώρα που προσπάθησε να σκλαβώσει την Ασία με όπλα και βομβαρδισμούς, το κατάφερε βγάζοντας φοβερά προϊόντα. Ονόματα όπως SONY, HITACHI, PANASONIC, TOYOTA,
HONDA βρίσκονται σε όλες τις γωνίες του πλανήτη. Το θαύμα της Ιαπωνίας ήταν καλό για τον μέσο πολίτη από όλες τις απόψεις.
Το Δεύτερο παράδειγμα αφορά την πιο απίστευτη ιστορία ανάπτυξης στα χρονικά. Το άνοιγμα της Κινέζικης οικονομίας. Η Κίνα υπό τον Μάο υπέφερε. Ο μεγαλύτερος λοιμός στην ιστορία (1958-1961) δημιουργήθηκε από τις πολιτικές του Μάο. Η cultural revolution είχε ακόμη χειρότερες συνέπειες όπου τρελοί ιδεολόγοι στράφηκαν κατά των τμημάτων της κοινωνίας που δεν υιοθετούσαν την αντίστοιχη άκαμπτη ιδεολογία του Μάο. Με άλλα λόγια η Κίνα στα τέλη του 1970 ήταν μια τεράστια χώρα με υπεράριθμους πολίτες, όλοι τους στα όρια της φτώχειας. Η Κίνα ζούσε το κομμουνιστικό της παράδεισο. Τότε ο Deng Xiaoping εφάρμοσε κάποιες μεταρρυθμίσεις οι οποίες (μαζί με την παγκοσμιοποίηση) άλλαξαν τη ζωή όλων για πάντα. Αυτός ο άνθρωπος πρέπει να ανακηρυχθεί σαν ο μεγαλύτερος ήρωας του Καπιταλισμού. Είναι εύκολο κάποιος να μιλήσει υπέρ του καπιταλισμού σε μια ελεύθερη κοινωνία. Δεν φαντάζει τόσο εύκολο να έρχονται μέτρα υπέρ του Καπιταλισμού από τον Γενικό γραμματέα του Κομμουνιστικό Κόμματος.
Ένα από τα ρητά του που έχει μείνει στην ιστορία: “Δεν έχει σημασία εάν μια γάτα είναι άσπρη ή μαύρη, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια”. Για να καταλάβει ο αναγνώστης, σημασία δεν έχει πώς λες το σύστημα σου, αρκεί να δουλεύει. Ο Deng άφησε τους Κινέζους να δημιουργήσουν εταιρείες, να κερδίσουν το ψωμί τους, κάλεσε τους ξένους να έρθουν και να επενδύσουν, να κάνουν εργοστάσια. Η Κίνα μπορεί να διοικείται από Κομμουνιστικό Κόμμα (στο όνομα), αλλά είναι ο παράδεισος του καπιταλισμού. Ο Μάο είχε κλείσει την Κίνα και είχε έρθει σε σύγκρουση με αρκετές χώρες (ακόμη και με τον Μέντορα του από την Σοβιετική Ένωση). Ο Deng αντιθέτως άνοιξε τις πόρτες.
Το 1989 όμως ο ίδιος ο Deng διέταξε την σφαγή μαθητών στην πλατεία Tiananmen στο Πεκίνο. Ο Κόσμος τρόμαξε. Πολλές εταιρίες έκλεισαν τα εργοστάσια τους. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης όμως, ξανάνοιξε τα μάτια της άρχουσας τάξης. Κατάλαβαν ότι για να παραμείνουν στην εξουσία πρέπει να αφήσουν τον λαό να δημιουργήσει και να ευχαριστηθεί τον πλούτο του. Με την καθοδήγηση του Deng δεν έγινε μόνο άνοιγμα στις επιχειρήσεις, αλλά και στην ίδια την κοινωνία. Η κοινωνία πια μπορούσε να ευχαριστιέται τον πλουτισμό της και τα αγαθά του καπιταλισμού.
Θα μπορούσαν να γραφούν χιλιάδες σειρές για τα οικονομική θαύματα που έκανε και (συνεχίζει να) κάνει η Κινέζικη οικονομία. Πότε άλλοτε στην ιστορία δεν σώθηκαν τόσα εκατομμύρια από την φτώχεια σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Ο Li Wei γεννήθηκε σε μια οικογένεια αγροτών σε ένα μικρό χωρία στην περιοχή του Henan, ως ο μικρότερος γιος σε μια οικογένεια 6 ατόμων. Θυμάται ακόμη τις φορές που δεν είχαν να φάνε όταν η σοδειά δεν ήταν καλή. Άρχισε δουλειά σε εργοστάσιο κοντά στη Σαγκάη στα 17 του. Έμαθε την δουλειά του τόσο καλά, που όσο μεγάλωνε η εταιρεία τόσο μεγάλωνε και αυτός και οι υποχρεώσεις του. Τώρα μένει σε έναν ουρανοξύστη σε καλή γειτονία, οδηγεί το καινούριο του αμάξι και το παιδί του πηγαίνει σε πολύ καλό σχολείο. Τον πειράζει που δεν μπορεί να ψηφίσει; Όχι, γιατί μεγάλωσε στην απόλυτη φτώχεια, και όσο το ΚΚ αφήνει την οικονομία να επεκτείνεται, δεν θέλει κάποια αλλαγή. Αυτή είναι η σιωπηλή συμφωνία της μεσαίας τάξης με το ΚΚ. Αυτοί θέλουν βελτιώσεις στις ζωές τους με αντάλλαγμα σταθερότητα. Όλα αυτά χάρη στο κουράγιο του Deng να αφήσει την οικονομία ελεύθερη και να καταργήσει τις καταστροφικές πολιτικές του Μάο (Great Leap forward).
Η Τρίτη ιστορία δεν είναι Ασιατική, αλλά Ευρωπαϊκή. Η Εσθονία είχε την ατυχία να ζήσει την εμπειρία του Κομμουνισμού κάτω από τον ζυγό της Σοβιετικής Ένωσης. Υπό τον Κομμουνισμό οι εργάτες προσποιούνταν ότι δούλευαν και το κράτος προσποιούνταν ότι τους πλήρωνε. Η Εσθονία με το που απέκτησε ανεξαρτησία, το πρώτο που έκανε ήταν να απελευθερώσει την οικονομία της και να μειώσει στο ελάχιστο την συμμετοχή του κράτους σε αυτήν. Αποφάσισε να υπάρχει ισοσκελισμένος προϋπολογισμός και να μην υπάρχει ανάγκη για δανεικά.
Η ίδια η Εσθονία με σταθερή και χαμηλή φορολογία καθώς και με την εφαρμογή της τεχνολογίας στην διοίκηση έγινε ένα από τα πιο εύκολα μέρη για νέες επιχειρήσεις (ειδικά εάν είχαν σχέση με το Internet π.χ. Skype). Δεν είναι απίθανο ότι η οικονομία στις αρχές του 21ού αιώνα παρουσίαζε μεγάλες αυξήσεις στο ΑΕΠ. Το 1996 η Εσθονία αποφάσισε να επενδύσει στα δίκτυα, στους υπολογιστές και ακόμη περισσότερο στην παιδεία αυτών των τομέων. Το πρότζεκτ ονομάστηκε Tiigrihüpe (το άλμα της τίγρης). Το 2013 βρίσκει την Εσθονία ως μέλος του Ευρώ, με την αξία της (και όχι με πλαστά στοιχεία) και ως η 21ή πιο εύκολη χώρα για να κάνει κάποιος δουλειές. Οι περιορισμοί για τους ξένους είναι ελάχιστοι και αφορούν μόνο ευαίσθητους τομείς. Μια οικονομία ανύπαρκτη όταν έφυγε από τον ζυγό του Κομμουνισμού, συνεχίζει να ανθίζει κάνοντας τα σωστά βήματα. Καμία από τις πολιτικές δυνάμεις δεν επιθυμεί ούτε την δημιουργία συντεχνιών, ούτε την απομόνωση. Αντιθέτως οι πολίτες και οι πολιτικοί αναγνωρίζουν τα πλεονεκτήματα της ελευθερίας, της παγκοσμιοποίησης και κάνουν τα πάντα για να βελτιωθεί η χώρα τους.
Υπάρχουν αρκετές ιστορίες ανοίγματος οικονομιών που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως παραδείγματα επιτυχίας. Η Σιγκαπούρη που από βάλτος το 1960 έχει γίνει η πιο πλούσια χώρα στην Ασία και όχι μόνο. Η Χιλή που με σωστές πολιτικές είναι η πιο πλούσια χώρα της Λατινικής Αμερικής. Το παράδειγμα του Καναδά που έχει ένα από τα πιο φιλελεύθερα μοντέλα μετανάστευσης στον κόσμο. Σαν τέταρτο παράδειγμα θα γίνει μια μεγάλη επιστροφή στο παρελθόν: Στην χρυσή εποχή της Ολλανδίας.
Το 17ό αιώνα οι Κάτω χώρες είχαν τα πρωτεία στις τέχνες, στην επιστήμη και φυσικά στο εμπόριο. Η Ολλανδία κατάφερε το παραπάνω λόγω του μίσους που είχαν οι καθολικοί για τους τότε προτεστάντες. Οι προτεστάντες της αυτοκρατορίας των Habsburg καθώς και της Γαλλία, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στις κάτω χώρες (κυρίως στο Άμστερνταμ). Χωρίς να το καταλάβουν οι 2 αυτές χώρες έδιωξαν τα πιο ικανά άτομα τους. Από την άλλη τα παραπάνω άτομα βρέθηκαν σε μια κοινωνία που πραγματικά αδιαφορούσε για την θρησκεία των μελών της. Χωρίς τον βούρδουλα της θρησκείας στην ζωή (εκείνα τα χρόνια η θρησκεία διαπερνούσε όλες τις δραστηριότητες της κοινωνικής ζωής), οι ζωγράφοι μπορούσαν να ζωγραφίζουν τοπία (και όχι μόνο εκκλησιαστικά θέματα), οι έμποροι μπορούσαν να κάνουν ελεύθερα συναλλαγές. Τότε δημιουργήθηκαν και οι πρώτες αρχές των χρηματοοικονομικών, μέσω χρηματοδότησης, εμπορικών συναλλαγών καθώς και το πρώτο χρηματιστήριο. Τον έλεγχο δεν το είχε ούτε η Εκκλησία (π.χ. Ιταλία) ούτε κάποιος Μονάρχης (π.χ Γαλλία), αλλά η ανερχόμενη (και για πρώτη φορά) μεσαία τάξη που αποτελούνταν κυρίως από εμπόρους, γιατρούς και άλλους τεχνίτες, ανθρώπους που κέρδισαν την αναγνώριση με τις ικανότητες τους.
Οι άνθρωποι που είχαν διωχθεί για τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις, ήταν αυτοί που μεταμόρφωσαν την Ευρώπη τον 17ό αιώνα μέσα σε ένα ελεύθερο περιβάλλον. Οι αρχές τους ακόμη βρίσκονται σε ισχύ στην Ολλανδία. Η Ολλανδία παραμένει ένα από τα πιο ανοιχτά κράτη με μια οικονομία αρκετά δυνατή και ένα από τα ελάχιστα κράτη με πιστοληπτική δυνατότητα ΑΑΑ
Από την άλλη η Κηδεία αφορά την κοινωνία της Ελλάδος. Οι Έλληνες ζούσαν μέχρι το 2010 με δανεικά. Δανεικά τα οποία δεν χρησιμοποιούντο για να γίνουν δρόμοι, επενδύσεις που θα είχαν μελλοντικά εισοδήματα, αλλά για να καλύψουν το αδηφάγο κράτος και τους κηφήνες του. Το 2010 έγινε γνωστό στους Έλληνες ότι από το 1981 ζούσαν με χρήματα άλλων και ο υπόλοιπος κόσμος δεν ήθελε να συνεχίσει να χρηματοδοτεί το πάρτι στην Ελλάδα. Η Ελληνική οικονομία το 2009 εισήγαγε περίπου 27 δισεκατομμύρια Ευρώ περισσότερα από όσα εξήγαγε. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι. Οι παθογένειες της Ελληνικής οικονομίας ήταν (και είναι) αμέτρητες.
Η Ελληνική κοινωνία αντιμέτωπη με την αλήθεια και τους αριθμούς έπραξε το αυτονόητο. Κλείστηκε στον εαυτό της αμφισβητώντας τους αριθμούς και αρνούμενη να αποδεχθεί την ευθύνη για την σημερινή κατάσταση. Οι θεωρίες συνωμοσίας (πάντα αγαπημένο σπορ των Ελλήνων) έγιναν δεκτές από μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Όλος ο πλανήτης (πίστευε και πιστεύει ακόμη η κοινωνία) είχε βαλθεί να καταστρέψει την μαγική ζωή του Έλληνα. Η άρνηση του Έλληνα να δεχθεί τη νέα κατάσταση και να αναλάβει δύσκολες ευθύνες, οδηγούσε στην αναζήτηση “από μηχανής Θεών”. Στην αρχή θα δάνειζαν οι Ρώσοι, μετά οι Κινέζοι, μετά φανερώθηκαν τα 600 δις από τους εξωγήινους, στο τέλος έψαχναν για πετρέλαια, ουράνια και άλλα μέταλλα. Εν τω μεταξύ επιχειρήσεις έκλειναν, τα χρέη αυξάνονταν και η κοινωνία φώναζε.
Το χρεοκοπημένο και διεφθαρμένο κράτος αντί να καλέσει εξωτερική βοήθεια για να οργανωθεί σωστά, πήρε εχθρική στάση απέναντι σε οποιαδήποτε προσπάθεια μεταρρυθμίσεων. Όλα αυτά καθώς ιστορίες μαϊμού συντάξεων, διπλό-γραμμένων συνταξιούχων, τυφλών που έβλεπαν και άλλες ιστορίες τρέλας γνωστοποιούνταν καθημερινώς. Οι συντεχνίες είχαν μπει σε θέση μάχης. Οι συντεχνίες, καθώς και όσοι άλλοι κέρδιζαν από την κατάσταση, προτίμησαν να θυσιάσουν το μέλλον της Ελλάδας και των παιδιών τους, από το να παραδεχθούν ότι οι συμπεριφορές τους ευθύνονται για τις σημερινές δυσκολίες.
Κανένας δεν περίμενε ότι μεγάλα τμήματα της κοινωνίας θα έπαιρναν το μέρος των συντεχνιών ή έστω ότι θα έμεναν αμέτοχα στην μάχη για το μέλλον. Η κοινωνία στράφηκε προς τις δυο πιο αποτυχημένες πολιτικές εκφράσεις του προηγούμενου αιώνα – Φασισμό και Κομμουνισμό – και τις έστειλε ισχυρές στο Κοινοβούλιο. Η λίστα με τους ενόχους διογκωνόταν: Γερμανοί, ξένοι, ΔΝΤ, παγκόσμια τράπεζα, Νεφελίμ, προδότες, ελεύθερη οικονομία κλπ, κλπ. Αντιμέτωποι με την αλήθεια ότι “ο βασιλιάς είναι γυμνός” και τις δυσκολίες του ανταγωνισμού, η Ελλάδα άρχισε να κλείνεται όλο και περισσότερο στον εαυτό της. Η Ελλάδα αντί να εκμεταλλευτεί την παγκοσμιοποίηση, να πουλήσει προϊόντα στις υπόλοιπες χώρες, σταμάτησε να παράγει και κατανάλωνε σαν μην υπάρχει αύριο. Οι Έλληνες πίστευαν ότι εάν σταματήσουν να ασχολούνται με το τις τους λένε οι ξένοι, τότε θα μπορούσαν τα πράγματα τα πράγματα να ξαναγυρίσουν όπως ήταν. Δυστυχώς η γύμνια της Ελληνικής οικονομίας έχει φανερωθεί και μόνο η σκληρή προσπάθεια μπορεί να ανατρέψει την κατάσταση.
Ο θυμός ξεχειλίζει από τους κατοίκους, ένας θυμός που οφείλεται στο τέλος των παχιών αγελάδων. Ο θυμός δεν χρησιμοποιείται ως καταλύτης και θετική ενέργεια για ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός. Αντιθέτως ο θυμός έχει μετατραπεί σε μίσος και οργή. Ένα ελάχιστο κομμάτι της κοινωνίας είναι έτοιμο να διορθώσει τα κακώς κείμενα. Ο χρόνος περνάει και η σήψη έχει αρχίσει Όταν η κοινωνία ωριμάσει και αρχίσει να κοιτάει το μέλλον, τότε θα υπάρξει ελπίδα. Μέχρι τότε όμως η κηδεία της Ελλάδος μπορεί να έχει επέλθει.
Οι παραπάνω χώρες είχαν και αυτές τεράστια προβλήματα και αντιμετώπισαν τις κρίσεις τους. Βρήκαν την ευκαιρία όμως και έθεσαν τα θεμέλια για την τωρινή (και μελλοντική) τους ευημερία. Αποφάσισαν να κάνουν τον “γάμο” τους αντί την κηδεία τους. Οι Έλληνες δυστυχώς επιμένουν με το ζόρι να τελέσουν την “κηδεία” από το να διορθώσουν τα κακώς κείμενα.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.