Τα φώτα ήταν αναμμένα αλλά μέσα και έξω από την καντίνα δεν υπήρχε ψυχή. Δύο ταμπέλες δήλωναν αυτό που ψυλιαζόσουν πλησιάζοντας στο σημείο. Όλη η μαγεία, όλες οι αναμνήσεις, όλη η αγάπη του τιτάνα Μπάμπη και των υπολοίπων παιδιών της καντίνας για το καλό σάντουιτς....
μεταφέρθηκαν σε ένα κατάστημα ακριβώς από πίσω. Η φωτεινή επιγραφή "φωνάζει" ότι η καντίνα Μαβίλη δεν θα κλείσει ποτέ. Χωρίς όμως να είναι καντίνα.
Συναισθηματικά όμως, οφείλω να πω ότι ακόμα και τα βράδια που δεν σταματούσα στην πλατεία για "βρώμικο", το να βλέπω κατεβαίνοντας την Βασιλίσσης Σοφίας την καντίνα γεμάτη κόσμο, ήταν σαν μικρή υπενθύμιση ότι όλα πάνε καλά σε αυτή τη ζωή, ότι κάποιες αξίες δεν θα αλλάξουν σε αυτή την πόλη.
Κάναμε ωραία βόλτα χθες στην πόλη. Μόνο που αυτή η βόλτα έμελλε να γίνει το πρώτο βράδυ που η καντίνα στη Μαβίλη έμεινε μόνη φωτισμένη να κοιτά το δρόμο.
Φωτογραφίες: Θοδωρής Μάρκου/ρεπορτάζ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.