Θέλει να επιστρέψει στη Ρηγίλλης ο Μεϊμαράκης, αλλά... [εικόνες από το σήμερα]

Πώς είναι σήμερα το κτήριο στο Νο 18

Ο νέος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Ευάγγελος Μεϊμαράκης, έχει εκφράσει την επιθυμία του να επιστρέψει η παράταξη στα παλιά της ιστορικά γραφεία. Μόνο που το κτήριο βρίσκεται σε πολύ άσχημη κατάσταση...

Η επιστροφή στις «ρίζες» της παράταξης είναι κομβικής σημασίας για τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας κ. Βαγγ. Μεϊμαράκη. Κι αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, θα σηματοδοτηθεί το επόμενο διάστημα με την εκ νέου μετεγκατάσταση των γραφείων του κόμματος στο ιστορικό κτίριο της οδού Ρηγίλλης 18, που θα είναι η αρχή μιας νέας σελίδας, γραμμένης στη βάση των αρχών και αξιών της παράταξης.

Αυτές τις ημέρες, σύμφωνα με πληροφορίες της «Καθημερινής», οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ν.Δ. διερευνούν τόσο τις δυνατότητες απεμπλοκής του κόμματος από το συμβόλαιο για τη μίσθωση του κτιρίου της Συγγρού, όσο και εκείνες ενός νέου μισθωτηρίου με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το οποίο έχει στην κατοχή του τη Ρηγίλλης. Αν η προσπάθεια ολοκληρωθεί επιτυχώς, τότε, αφού γίνουν οι απαραίτητες εργασίες στο εσωτερικό του ιστορικού κτιρίου που χρίζει αναστήλωσης, θα γίνει η μετακόμιση.

Με τη δημοσιοποίηση της πρόθεσης του κ. Μεϊμαράκη να επιστρέψει η Ν.Δ. στο «πατρικό της», πολλοί θυμήθηκαν την ημέρα του φθινοπώρου του 2011 που ο τότε πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Αντώνης Σαμαράς ξεναγούσε ο ίδιος στελέχη του κόμματος και δημοσιογράφους στο σύγχρονο κτίριο της οδού Συγγρού. Αλλωστε είχε περάσει πολλές ώρες γυρίζοντας από γραφείο σε γραφείο και δίνοντας οδηγίες… Κυριολεκτικά το καμάρωνε ο κ. Σαμαράς, ο οποίος με την απόφασή του να εγκαταλείψει η Ν.Δ. το ιστορικό κτίριο της οδού Ρηγίλλης –με το οποίο ο ίδιος δεν είχε ιδιαίτερους δεσμούς– επιδίωκε να σηματοδοτήσει μια νέα σελίδα στο κόμμα του.

Η μετακόμιση

Εκείνη την εποχή, ο τότε πρόεδρος του κόμματος ήταν πεισμένος ότι η μετακόμιση όλων των διάσπαρτων σε πολλά σημεία της πρωτεύουσας υπηρεσιών της Ν.Δ. (Κάνιγγος, Βασ. Σοφίας κ.α.) σε ένα κτίριο θα λειτουργούσε θετικά και για το ταμείο του κόμματος. Παρά το γεγονός ότι το ενοίκιο ήταν μάλλον «τσουχτερό» (ξεκίνησε από 95.000 ευρώ τον μήνα με το «κλειδί στο χέρι»), σύμφωνα με τους υπολογισμούς του κ. Σαμαρά η συγκέντρωση όλων των υπηρεσιών στη Συγγρού θα απέδιδε οικονομία της τάξεως του 30% της συνολικής δαπάνης.


Τα γραφεία της Ρηγίλλης ήταν τα μόνα που διατηρήθηκαν κυρίως λόγω της πίεσης των πιο παλιών να μην κλείσει για πάντα η πόρτα του ιστορικού κτιρίου, από το μπαλκόνι του οποίου είχαν καταχειροκροτηθεί ως νέοι πρωθυπουργοί ο Κων. Μητσοτάκης και αργότερα ο Κ. Καραμανλής.
Η εκτίμηση του κ. Σαμαρά για βελτίωση των οικονομικών της Ν.Δ. δεν επιβεβαιώθηκε και, παρά τις περικοπές, η τρύπα μεγάλωνε διαρκώς. Πριν ακόμη κλείσει το πρώτο εξάμηνο στη Συγγρού, ξεκίνησαν οι καθυστερήσεις στην καταβολή του ενοικίου προς την ιδιοκτήτρια εταιρεία Βωβού, ενώ μετά την καταγγελία της σύμβασης, η κατοχή του κτιρίου πέρασε στα χέρια τράπεζας. Μέσα σε αυτές τις δυσκολίες, ο κ. Σαμαράς πήρε την απόφαση να ξενοικιάσει η Ν.Δ. τη Ρηγίλλης, στα τέλη του 2013, και να φύγει από εκεί το Ινστιτούτου Κων. Καραμανλής, το οποίο στεγαζόταν στο ιστορικό κτίριο μετά τη μετεγκατάσταση των γραφείων της Ν.Δ. στη Συγγρού.

Σήμερα, το κτίριο της οδού Ρηγίλλης 18 δεν θυμίζει σε τίποτα τη μεγάλη ιστορία που γράφτηκε στο εσωτερικό του στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Είναι έρημο, με σημαντικές φθορές στο εσωτερικό του και θα απαιτηθεί χρόνος και χρήμα για να αναστηλωθεί και να ξαναγίνει λειτουργικό. Η ιστορία του κτιρίου είναι παλιά.

Το ιστορικό

Το κτίριο ενοικιάστηκε για πρώτη φορά από τη Νέα Δημοκρατία το 1975 από τον ιδρυτή της Κων. Καραμανλή. Εξι χρόνια αργότερα εξελέγη στην Αίθουσα Κήπων της Ρηγίλλης πρόεδρος της Ν.Δ. ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ενώ μετά την εκλογή στην προεδρία του Μιλτιάδη Εβερτ, το 1993, η αίθουσα μετονομάστηκε σε Αίθουσα «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».

Η πρώτη σκέψη μεταστέγασης των γραφείων του κόμματος έγινε από τον Κώστα Καραμανλή το 1997, αλλά εγκαταλείφθηκε γρήγορα. Σήμερα, επί ημερών Βαγγ. Μεϊμαράκη επανήλθε δριμύτερη…

Πριν στεγαστεί εκεί η Ν.∆., το κτίριο ήταν κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960 έδρα της Βασιλικής Χωροφυλακής και ανήκε στο Γεωπονικό Πανεπιστήµιο. Στην κατοχή του κεντροδεξιού κόµµατος πέρασε µε πρωτοβουλία του τότε γενικού διευθυντή Τιµολέοντα Λούη, σε µια εποχή που η Ν.∆. δεν είχε ακόµη τη δοµή ενός σύγχρονου κόµµατος και οι ανάγκες της εξυπηρετούνταν από το κτίριο µε τα πολλά και µικρά δωµάτια. Το σηµείο όπου βρισκόταν ωστόσο θεωρούνταν ιδανικό, καθώς η πρόσβαση ήταν εύκολη, και πολύ γρήγορα έγινε σηµείο συνάντησης, όχι µόνο για τα πρωτοκλασάτα στελέχη, αλλά και για τα µέλη του κόµµατος.




ΑΞΕΧΑΣΤΕΣ ΕΠΟΧΕΣ 

Οι µεγάλες εποχές δόξας ξεκίνησαν επί Αβέρωφ και κυρίως τις περιόδους που η Ν.∆. βρισκόταν στην αντιπολίτευση, αφού όλο το βάρος µεταφερόταν στο κόµµα.

Εκεί, στην Αίθουσα Κήπων, εξελέγη τον ∆εκέµβριο του 1981 πρόεδρος του κόµµατος ο Ευάγγελος Αβέρωφ. Στην ίδια αίθουσα, το 1984, εξελέγη αρχηγός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έναντι του Κωστή Στεφανόπουλου και, αργότερα, το 1993, ο Μιλτιάδης Εβερτ έναντι του Γιάννη Βαρβιτσιώτη, όπως και το 1996, µε αντίπαλό του αυτή τη φορά τον Γιώργο Σουφλιά. Ο αείµνηστος Εβερτ µάλιστα λίγο µετά την εκλογή του µετονόµασε την Αίθουσα Κήπου σε αίθουσα «Κωνσταντίνος Μητσοτάκης».



Για τους… µυηµένους, ωστόσο, ήταν πάντα το «κλουβί των… Βιετκόνγκ», καθώς ο τσίγκος που είχε από πάνω την έκανε να έχει πολλή ζέστη το καλοκαίρι και πολύ κρύο τον χειµώνα, θυµίζοντας τα… κοµάντο του Βιετνάµ, µε τις ατελείωτες ώρες των συνεδριάσεων να γίνονται αφόρητες από ένα σηµείο και µετά.

Ο πρώην διευθυντής της Ν.∆., Κώστας Τσιµάρας, γυρνώντας τη µνήµη του 40 χρόνια πίσω, θυµάται όταν ως νεαρός ΟΝΝΕ∆ίτης είδε για πρώτη φορά τον Κωνσταντίνο Καραµανλή στον εξωτερικό κήπο να χαιρετάει τη Νεολαία του κόµµατος σε µία από τις επισκέψεις του στη Ρηγίλλης. Στον ίδιο χώρο ενηµερώθηκε και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1985, κατά τη διάρκεια σύσκεψης µε το Εκτελεστικό της ΟΝΝΕ∆, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα στήριζε για Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας τον Κωνσταντίνο Καραµανλή, αλλά τον Χρήστο Σαρτζετάκη, γεγονός που προκάλεσε τότε τους ανάλογους «µετασεισµούς» και έγραψε ακόµα µία σελίδα της σύγχρονης πολιτικής ιστορίας.




ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ 

Στην κεντρική αίθουσα του κτιρίου της Ρηγίλλης, ακριβώς µπροστά από την κεντρική είσοδο, έγιναν µερικές από τις πιο ιστορικές συσκέψεις που έχουν λάβει χώρα µεταξύ των κορυφαίων του κόµµατος. Μία από τις πιο χαρακτηριστικές ήταν εκείνη µετά την εισβολή των Αµερικανών στο Ιράκ το 2003, όπου γύρω από το µεγάλο στρογγυλό τραπέζι κάθησαν ο τότε πρόεδρος της Ν.∆., Κώστας Καραµανλής, ο επίτιµος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, ο Τζαννής Τζαννετάκης, ο Μιλτιάδης Εβερτ, ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης και ο πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης.

Οι αναλύσεις έδιναν κι έπαιρναν και στο τέλος ο Κ. Καραµανλής έβγαλε την «ετυµηγορία» του, λέγοντας πως «σέβοµαι τις απόψεις όλων σας, αλλά συµφωνώ µε τον κύριο πρέσβη».



Το στρογγυλό τραπέζι το χρησιµοποιούσαν όχι µόνο για τις επίσηµες συναντήσεις, αλλά και για πάσης φύσεως ζυµώσεις όλες τις ώρες, µε τα κορυφαία στελέχη να συγκεντρώνονται εκεί µέχρι αργά αναλύοντας στρατηγικές. Ειδικά τις ηµέρες των εκλογών, στη Ρηγίλλης τα πάντα άλλαζαν. Το ξενύχτι χτυπούσε κόκκινο και τα παλιά παντζούρια έµεναν σηκωµένα µέχρι αργά τα ξηµερώµατα. Ειδικά την περίοδο 2000-2004, όταν ετοιµαζόταν η επάνοδος της Ν.∆. στην εξουσία, η Ρηγίλλης έζησε µεγάλες στιγµές. Τότε ο Κώστας Καραµανλής έµενε µέχρι πολύ αργά στο γραφείο του στον πρώτο όροφο και ο µεγάλος χώρος µε το που ανέβαινε ο επισκέπτης τη σκάλα είχε πάντα κόσµο για ένα ραντεβού µε τον πρόεδρο.

Οι ώρες που περνούσε ο µετέπειτα πρωθυπουργός στα γραφεία της Ρηγίλλης ήταν ατελείωτες και όλοι θυµούνται πως το µόνο διάλειµµα ήταν µια βόλτα µε τα πόδια απέναντι στο ﾙδείο και κάποιες φορές ένα φαγητό στην ταβέρνα του Καραβίτη, στο Παγκράτι. Στα ίδια σκαλιά καθιερώθηκε να γίνονται δηλώσεις και στις κάµερες.

Στον επάνω όροφο γράφτηκε µία ακόµα σελίδα στην ιστορία του κόµµατος, ενώ δύο ορόφους πιο πάνω βρισκόταν το γραφείο Τύπου, όπου κατοικοέδρευε ο εκπρόσωπος Αρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος εν µέσω κρίσης παρέδωσε την «ηλεκτρική καρέκλα» στο µετέπειτα δεξί χέρι του πρωθυπουργού, Θόδωρο Ρουσόπουλο.

Μεγάλες στιγµές στο µπαλκόνι

Μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγµές που έζησε η Ρηγίλλης ήταν το βράδυ της 7ης Μαρτίου 2004. Η Ν.∆. είχε ανεβεί ξανά στην εξουσία, ύστερα από 11 χρόνια κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Σε µια Ρηγίλλης που από τα τσιγάρα και τους καφέδες θύµιζε βοµβαρδισµένο τοπίο, ο Κώστας Καραµανλής ετοιµαζόταν να βγει στο µπαλκόνι του πρώτου ορόφου να χαιρετίσει τον κόσµο, που περίµενε αυτή τη στιγµή από το 2000, όταν η Ν.∆. είχε χάσει στο νήµα. Η ιστορική φωτογραφία του Κώστα Καραµαλή µε τη Νατάσα να βγαίνει στο µπαλκόνι για να χαιρετίσει τον κόσµο, που φώναζε από κάτω «να τος, να τος ο πρωθυπουργός», είναι µέχρι και σήµερα από τις πιο χαρακτηριστικές που αποτυπώνουν τα περασµένα µεγαλεία της Ρηγίλλης. Παρόµοιες στιγµές «έζησε» το κτίριο και το βράδυ της εκλογής του Αντώνη Σαµαρά, που µετά την ανοιχτή διαδικασία έγινε ο ένατος πρόεδρος στο τιµόνι του φιλελεύθερου κόµµατος.

Ο πληγωµένος τότε κόσµος της Ν.∆. µετά τη βαριά ήττα από το ΠΑΣΟΚ, παρά το κρύο, συγκεντρώθηκε στο ιστορικό νεοκλασικό την 29η Νοεµβρίου για να καλωσορίσει τον νέο ηγέτη της Κεντροδεξιάς. Το ευτράπελο που σηµειώθηκε εκείνη την ηµέρα ήταν πως το γραφείο του προέδρου ήταν κλειδωµένο και τελικά ο νέος πρόεδρος κάθησε σε εκείνο του γραµµατέα της Κ.Ε., Λευτέρη Ζαγορίτη, δεξιά από τη σκάλα. Εκεί έγινε και η ιστορική δήλωση του Αντώνη Σαµαρά για το «σφουγγάρι». Μία ηµέρα µετά έγινε η επίσηµη παράδοση της Ρηγίλλης από τον Κώστα Καραµανλή στον νέο αρχηγό του κόµµατος.




Τα 27 σκαλοπάτια της εξουσίας 

Παροιµιώδης έχει µείνει η φράση στους Νεοδηµοκράτες για τα σκαλιά της Ρηγίλλης. Τα 27 σκαλοπάτια δηµιουργούσαν πάντα και το ανάλογο… δέος, αφού στο τέλος τους και ακριβώς αριστερά ήταν η είσοδος για να µπεις στο γραφείο του προέδρου. Η φράση «µέχρι πού φτάνεις στα σκαλιά» αποτύπωνε τη δύναµη που είχαν τα «γαλάζια» στελέχη και πόσο κοντά βρίσκονταν στον πρόεδρο.



Στον ακριβώς από πάνω όροφο, εκτός από το γραφείο Τύπου (διασκορπισµένο σε δωµατιάκια), ήταν και το γραφείο του διευθυντή. Σήµερα, στο άδειο δωµάτιο υπάρχει ακόµα το σηµάδι στον τοίχο από µια µεγάλη ταπετσαρία και οι προβολείς στο ταβάνι. Τα ανοιχτά ντουλάπια µε παλιά φυλλάδια του κόµµατος και πεταµένα ντελίβερι θυµίζουν πως η Ρηγίλλης έσφυζε κάποτε από ζωή. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι και η ντουλάπα ακριβώς απέναντι από το γραφείο του προέδρου, που λειτουργούσε σαν πρόχειρη γκαρνταρόµπα, κάτι που µαρτυρά ο καθρέφτης που υπάρχει στο εσωτερικό φύλλο της.



Ιδιαίτερες αναµνήσεις ανακαλεί και το κουζινάκι του κυρίου Γιάννη, του πασίγνωστου καφετζή, που µετακόµισε στη Συγγρού µαζί µε το κόµµα το 2011. Το χαµηλοτάβανο δωµατιάκι έπαιρνε φωτιά από τις παραγγελίες και οι… φήµες λένε πως ο κυρ-Γιάννης τις καλές εποχές έβγαζε τα διπλά από τον µισθό του από τα φιλοδωρήµατα.



«Ο Βοτανικός Κήπος Ιουλίας και Αλεξάνδρου Ν. ∆ιοµήδους», στον οποίο ανήκει το κτίριο, συζητήθηκε µε πρεσβεία για την ενοικίασή του, Όμως η πολυπόθυτη συμφωνία δεν επήλθε λόγω της κατάστασης του κτηρίου. Μέχρι σήμερα, ένα παλιό κάδρο του Κωνσταντίνου Καραµανλή δεξιά από την κεντρική είσοδο θα θυµίζει πως σχεδόν ολόκληρη η ιστορία της νεότερης ελληνικής Κεντροδεξιάς γράφτηκε σε αυτό το κτίριο. Στη Ρηγίλλης 18.