Τι σημαίνει η πτώχευση του ALTER

Καθόλου απλή δεν είναι η υπόθεση πτώχευσης του ALTER, αφού η υπαγωγή του στον πτωχευτικό κώδικα, θα συμπαρασύρει κι άλλες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον χώρο των ΜΜΕ, στην χρεοκοπία. Διαβάστε ποιες...





To Alter είχε συσσωρεύσει χρέη προς τράπεζες που ξεπερνούσαν (λένε) το μισό δισεκατομμύριο ευρώ, τα οποία δεν μπορούσε να αποπληρώσει, καθώς πλέον κανείς δεν δεχόταν να του δανείσει.

Για να καλύψει μέρος από τις υποχρεώσεις του, το κανάλι είχε προπωλήσει διαφημιστικό χρόνο σε διαφημιστικές εταιρίες για ολόκληρο το 2011, κάνοντας γενναίες εκπτώσεις και υποσχόμενο τεράστιες επιστροφές στο τέλος του χρόνου. Είχε εισπράξει (λένε) περί τα 180 εκατομμύρια ευρώ για τις διαφημίσεις της χρονιάς, υποσχόμενο να επιστρέψει (λένε) περίπου τα μισά στο τέλος του χρόνου.

(τα νούμερα έχουν κυκλοφορήσει και αναφέρονται ευρύτατα, και δεν έχουν διαψευστεί, αλλά δεν είναι επίσημα, όπως καταλαβαίνετε)

Τώρα: Οι διαφημιστικές εταιρίες που έχουν προαγοράσει το διαφημιστικό χρόνο στο Alter, δεν μπορούν πια να τον πουλήσουν με τη σειρά τους στους πελάτες τους, πράγμα που είναι η δουλειά τους. Επίσης, δεν θα πάρουν τις επιστροφές. Οπότε έχουν σοβαρό πρόβλημα. Πρόβλημα επιβίωσης. Όπως είναι εύκολα κατανοητό, οι διαφημιστικές θα πρέπει αυτά τα δεκάδες εκατομμύρια ευρώ είτε να τα εξοικονομήσουν από αλλού, κόβοντας τις δαπάνες στα υπόλοιπα media, είτε να κλείσουν. Με το κλείσιμο του Alter αυτά τα λεφτά εξαφανίζονται από την αγορά, πουφ, χάθηκαν, πάνε.

Οπότε από όπου κι αν το κοιτάξει κάποιος το συμπέρασμα είναι το εξής: Αυτή τη στιγμή, όλες οι εταιρίες media της Ελλάδας κινδυνεύουν με χρεωκοπία.


Μιλάμε, δε, για εταιρίες που ήδη είναι στα σχοινιά: Ο ΔΟΛ ανακοίνωσε ζημίες άνω των 45 εκ. ευρώ για το ’10, ο Πήγασος 31 εκ., ο Τεγόπουλος 21. Οι μετοχές πέντε μεγάλων εκδοτικών επιχειρήσεων της χώρας βρίσκονται εδώ και λίγες εβδομάδες σε καθεστώς επιτήρησης στο Χρηματιστήριο (μόνο τριών διαπραγματεύονται κανονικά πια: Της Καθημερινής, της Ναυτεμπορικής και των Αττικών Εκδόσεων).


Οι λόγοι που έχουν οδηγήσει σ’ αυτή την κατάσταση είναι περίπλοκοι, αλλά όχι πάρα πολύ. Φταίει η πτώση της κυκλοφορίας, οπωσδήποτε, και η κακοδιαχείριση των προηγούμενων χρόνων, και η υπερβολική εξάρτηση ομίλων από πολιτικές διασυνδέσεις και άλλου τύπου σχέσεις με τις τράπεζες.

Αλλά το σημαντικότερο πρόβλημα, πάντα, ήταν η διαφήμιση. Το διαφημιστικό έξοδο είναι το πρώτο πράγμα που κόβουν οι εταιρίες εν μέσω κρίσης, και τώρα ζούμε μια κρίση πρωτοφανή, αλλά παράλληλα η διαφήμιση ως κλάδος περνά κρίση παγκόσμια, ενώ και η δικιά μας διαφημιστική αγορά εδώ στην Ελλάδα πάντα λειτουργούσε με τρόπο αλλοπρόσαλλο, με την έμφαση στις προσωπικές σχέσεις, τις επιστροφές, τις ολιγοπωλιακές πρακτικές και την παντελή αδιαφορία για την παραγωγή αξιόλογου ή αποτελεσματικού διαφημιστικού προϊόντος που να εξυπηρετεί τους πελάτες. Είναι μεγάλο κεφάλαιο αυτό, αλλά σε μεγάλο βαθμό η κακή ποιότητα των media που καταναλώνουμε και σε σχεδόν απόλυτο βαθμό και η επιχειρηματική υγεία των εταιριών του κλάδου οφείλονται στις παθογένειες της Ελληνικής διαφημιστικής αγοράς.


Και τώρα φτάνουμε στο τέλος. Η διαφημιστική αγορά καταρρέει εδώ και καιρό, αλλά το Alter θα είναι αναπόφευκτα ο καταλύτης, το πόδι του τύπου που σε βλέπει να κρέμεσαι απ’ την ακρούλα στο γκρεμό, και σε πατάει.

Το τί θα συμβεί τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες δεν το γνωρίζουμε, αλλά σίγουρα δεν θα είναι ευχάριστο.

με πληροφορίες από το georgakopoulos.org