νοτιοανατολικά της ιστορικής κωμοπόλεως της Αλιστράτης και σε απόσταση 6 χιλιομέτρων απ' αυτή. Εδώ η ομορφιά οργιάζει.
To σπήλαιο έχει επιφάνεια 25.000 τ.μ., είναι σχεδόν επίπεδο και βρίσκεται στη θέση "πετρωτό". Στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής ήταν γνωστό από τις διηγήσεις συμπολιτών τους που, για λόγους κυνηγίου άγριων περιστεριών αλλά και από περιέργεια, κατέβαιναν στα έγκατα του. Ευρέως γνωστό έγινε από έναν βοσκό όταν η κατσίκα του έπεσε σε μια τρύπα από το έδαφος και κατέληξε στο κέντρο του σπηλαίου. Έτσι η αποστολή εξερεύνησης του σπηλαίου οργανώθηκε από το δάσκαλο Δημήτριο Ν. Ιατρίδη το Σεπτέμβριο του 1958, ενώ το 1975 η τότε κοινότητα της Αλιστράτης με έγγραφό της γνωστοποίησε την ύπαρξη του σπηλαίου στην Σπηλαιολογική Εταιρεία Ελλάδος, η οποία υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Γεωλογίας και Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου των Αθηνών Ν. Συμεωνίδη δραστηριοποιήθηκε προς την κατεύθυνση της έρευνάς του.
ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΗΣ ΕΙΣΟΔΟΣ
Το σπήλαιο της Αλιστράτης, με το μοναδικό φυσικό εξαερισμό σε όλα τα τμήματά του άρχισε να δημιουργείτε πριν από 2.000.000 χρόνια. Ο επισκέπτης του σπηλαίου στον περίπατο του, ακολουθεί μια προκαθορισμένη διαδρομή, που τον οδηγεί από τη μεγαλοπρεπή είσοδο του σπηλαίου στην κύρια αίθουσα, διαστάσεων 60 μ. πλάτος, 100 μήκος και ύψος 20-30 μέτρα. Οι ιδανικές προϋποθέσεις για την ασφάλεια του αγγίζουν τα όρια του τέλειου.
Στην κύρια αίθουσα ο επισκέπτης μένει άφωνος από την υπερβολή της πρωτόγνωρης ομορφιάς. Από την έντονη σταγονορροή στον χώρο αυτό σχηματίσθηκαν σταλακτίτες που κρέμονται από την οροφή και σταλαγμίτες που υψώνονται από το επίπεδο δάπεδο της αίθουσας. Κολόνες, που δημιουργήθηκαν από την ένωση σταλακτίτη και σταλαγμίτη, αιχμαλωτίζουν το βλέμμα του επισκέπτη, ενώ τα διάφορα πολύχρωμα επιφλοιώματα δίνουν στην αίθουσα μια μοναδική χάρη. Εδώ μπορεί να δει κανείς τα φτερά του αγγέλου, τον εσταυρωμένο, λουλούδια, προσωπογραφίες καρτούν και ότι μπορεί να δημιουργήσει η φαντασία του καθενός σε συνδυασμό με τους μοναδικούς σχηματισμούς.
Καθώς ο επισκέπτης συνεχίζει την εξερεύνηση του μέσα στις στοές του σπηλαίου, συναντά διαδοχικά νέους θαλάμους μικρότερους της κύριας αίθουσας. Εδώ οι κατάλευκοι σταλακτίτες και οι εντυπωσιακοί σε σχήματα εκκεντρίτες και ελικτίτες έχουν την τιμητική τους. Στο τέλος της διαδρομής του, που είναι περίπου 1.100 μέτρα, ένα μοναδικό σε πυκνότητα δάσος από σταλαγμίτες, ύψους έως και 10 μέτρων και πλάτους 7 μέτρων, αφήνει κατάπληκτο τον επισκέπτη στη θέα τους.
ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟΥΣ 20 ΒΑΘΜΟΥΣ Η ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ
Σε μια παράλληλη, προς την κύρια, διαδρομή, που ξεκινά από την αίθουσα υποδοχής, ο επισκέπτης συναντά διαφόρων μεγεθών αίθουσες με πολύχρωμους σταλακτίτες μήκους 15 μέτρων. Η στοά αυτή, με εξίσου πλούσιο διάκοσμο και ποικιλία στις μορφές των γεωγλυπτών της προς τον κύριο διάδρομο ξενάγησης, με τον οποίο και ενώνεται, φτάνει σε μερικά σημεία της διαδρομής της σε ύψος που ξεπερνά τα 35 μ. Στο σπήλαιο, η θερμοκρασία είναι σταθερά στους 20 βαθμούς Κελσίου, ενώ η υγρασία στο 70 με 75 % .Εξαιτιας αυτών των συνθηκών ζουν διάφοροι σπηλαιόβιοι οργανισμοί, όπως δολιχόποδα , μυριόποδα και ελάχιστες πλέον νυχτερίδες. Κάποτε ήταν τόσες πολλές-στο σπηλαίο ζούσαν 7 είδη νυχτερίδων- που άφησαν στο σπήλαιο υπό τη μορφή των περιττωμάτων τους μια πλούσια οργανική ύλη το "Γκουανό" το οποίο σήμερα είναι η βάση της τροφικής αλυσίδας μιας πλούσιας πανίδας.
Το σπήλαιο έδωσε πνοή ανάπτυξης στην ευρύτερη περιοχή που μεχρι πριν από μια δεκαετία η οικονομία του δήμου στηρίζονταν μόνο στους καρπούς της γης…
Σε πολύ μικρή απόσταση από το σπήλαιο της Αλιστράτης βρίσκεται το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη μήκους 15 χλμ και βάθους, σε μερικά του σημεία, που φτάνει τα 80 με 100 μέτρα. Κατά μήκος της ροής του ποταμού, σχηματίζονται "μαιάνδροι" και προσφέρεται για "ράφτινγκ". Στις βραχώδεις πλαγιές του φαραγγιού υπάρχουν μικρά και μεγάλα σπήλαια, τα οποία κάποτε πρόσφεραν προστασία σε ανθρώπινες κοινότητες την ύπαρξη των οποίων μαρτυρούν τα βραχογραφήματα, έργα του 5ου - 6ου μ.Χ. αιωνα. Σ αυτά που παριστάνονται διάφορα ζώα, όπως ελάφια και καμήλες.
Συμφωνα με την τοπική παράδοση το φαράγγι του Αγγίτη, που είναι γνωστό στους κατοίκους της περιοχής και ως "Στενά της Πέτρας" ή "Διώρυγα" ,είναι τεχνικό έργο των Μακεδόνων του Φιλίππου του Β'. Ωστοσο, πρόκειται για μια επιγενετική κοιλάδα του ποταμού που προέκυψε από τις εξελικτικές γεωλογικές δράσεις ανάμεσα στις οροσειρές του Παγγαίου και του Μενοικίου. Ακολουθώντας φυσικά μονοπάτια που ξεκινούν από τη Συμβολή, τη Λευκοθέα και, βέβαια, το σπήλαιο της Αλιστράτης, ο περιπατητής έχει πρόσβαση στο Φαράγγι, που έχει πλούσια χλωρίδα και πανίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.