Με αμηχανία καταγράφονται τους τελευταίους μήνες από τον Τύπο οι συνεχείς εξαγορές μέσων ενημέρωσης ή πακέτων μετοχών εκδοτικών συγκροτημάτων από το επιχειρηματικό δίδυμο των Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και Πέτρου Κυριακίδη. Στις αρχές του χρόνου o όμιλος των δύο στενών συνεργατών έλεγχε ήδη τις εφημερίδες Espresso, Athens News, City Press, Σφήνα και Ισοτιμία, τα περιοδικά Free, Olive, Jolie, Μπομπ Σφουγγαράκης, κλπ., τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash, τα κανάλια τοπικής εμβέλειας Sport TV και Κανάλι 10, ενώ είχε μερίδιο συμμετοχής στο ραδιόφωνο ΣΚΑΪ, το κανάλι ΣΚΑΪ TV, και ανακοίνωνε την εξαγορά ποσοστού 12,22% της Πήγασος (Mega, Εθνος, Πρώτο Θέμα, Ημερησία και διάφορα περιοδικά, καθώς και ραδιοφωνικοί σταθμοί) και ποσοστού 9,62% (που μετά από λίγες μέρες έφτασε το 10,14%) της Χ. Κ. Τεγόπουλος (Ελευθεροτυπία).
Πολλοί οικονομικοί αναλυτές έχουν επιχειρήσει να ερμηνεύσουν την εντυπωσιακή αυτή συγκομιδή αλλά δεν έχουν απαντήσει στο καίριο ερώτημα: ποια είναι η σκοπιμότητα μαζικής εξαγοράς μη κερδοφόρων μέσων ενημέρωσης και η συγκέντρωση στα ίδια χέρια αλλοπρόσαλλων εκδοτικών πρωτοβουλιών;
Καταρχήν είναι δεδομένο ότι στον εσωτερικό καταμερισμό του ομίλου Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη, το ζήτημα των μέσων ενημέρωσης έχει ανατεθεί στην πλευρά Κυριακίδη και την εταιρεία ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε. Ο Πέτρος Κυριακίδης ήταν μέχρι πρότινος ένας μικρομεσαίος εκδότης θεολογικών και εκκλησιαστικών βιβλίων. Τα τελευταία χρόνια η δραστηριότητα του «Εκδοτικού Οργανισμού Π. Κυριακίδη» στο χώρο αυτό εκτινάχτηκε. Οχι τόσο με την έκδοση νέων τίτλων, αλλά με την εξαγορά του μεγάλου εκδοτικού εκκλησιαστικών βιβλίων «Ακρίτας» και τη δημιουργία δύο βιβλιοπωλείων-πολιτιστικών χώρων στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα ο κ. Κυριακίδης (όπως και ο συνεταίρος του Λ. Λαυρεντιάδης) διατηρεί στενούς δεσμούς με Πατριαρχεία και Μητροπόλεις, ενώ πολύ συχνά εμφανίζεται ως «χορηγός» ή «ευεργέτης» κάθε λογής εκκλησιαστικών δραστηριοτήτων.
Αν αναρωτηθεί κανείς πώς συμβιβάζεται αυτή η ευσεβής δραστηριότητα με το σκανδαλοθηρικό περιεχόμενο της εκδοτικής ναυαρχίδας του Ομίλου, δηλαδή της εφημερίδας Espresso, η απάντηση είναι εύκολη. Εχουμε πριν από χρόνια εντοπίσει αυτά την παράξενη σύγκλιση της εφημερίδας με ορισμένους κύκλους της Εκκλησίας στη βάση ενός νέου πουριτανικού ρεύματος, στο οποίο συνυπάρχουν -όπως και στον παραδοσιακό πουριτανισμό- η καταγγελία κάποιου σκανδάλου και η αναλυτική ηδονοβλεπτική περιγραφή του («Η Espresso του μεσονυκτίου», Ιός, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 12.6.05).
Από αλλού, όχι από την Espresso, κινδυνεύει να διαρραγεί αυτή η στενή συνεργασία του Ομίλου με εκκλησιαστικούς κύκλους. Ο Μιχάλης Κυριακίδης, ένας από τους δυο γιους του Πέτρου, ο οποίος μετέχει σε διάφορα εταιρικά σχήματα του Ομίλου είναι ταυτόχρονα πρόεδρος των Ελλήνων Ρεφλεξολόγων, ενώ στον Ομιλο Κυριακίδη ανήκει και το Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών Universal Studies of Health and Business, το οποίο επιμορφώνει μεταξύ άλλων και ρεφλεξολόγους. Μόνο που η Ρεφλεξολογία θεωρείται από τις πιο αυστηρές εκκλησιαστικές ομάδες ως δούρειος ίππος της «νέας εποχής», δηλαδή μια από τις σύγχρονες αιρέσεις!
Οπως διαβάζουμε στον ιστότοπο της Μητρόπολης Γλυφάδας, ο τοπικός Μητροπολίτης κ. Παύλος «κατέθεσε προ καιρού σχετική διαμαρτυρία, συνοδευόμενη από όλα τα αποδεικτικά στοιχεία στην Ιερά Σύνοδο, αλλά και σχετική ενημέρωση στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας» («Παρακαταθήκη», τ. 69, Μάρτιος Απρίλιος 2009). Ο λόγος είναι ότι «στα βιβλιοπωλεία του εκδοτικού οργανισμού Π. Κυριακίδη στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη βρίσκει κανείς εκτός από χριστιανικά και πάμπολλα βιβλία από διάφορους αποκρυφιστικούς εκδοτικούς οίκους, τα οποία έχουν περιεχόμενο βουδιστικό, αποκρυφιστικό, εσωτεριστικό, νεοεποχίτικο», ενώ ο εκδοτικός οργανισμός Κυριακίδη εκδίδει το βιβλίο «Πλήρης Οδηγός Ρεφλεξολογίας» του Μιχάλη Κυριακίδη, ο οποίος «μετέχει σε διάφορα νεοεποχίτικα συνέδρια ως ομιλητής», ενώ και «ο Ακρίτας τελευταία πρακτορεύει βιβλία αποκρυφισμού».
Το ζήτημα που έθεσε «προ καιρού» στην Ιερά Σύνοδο ο κ. Παύλος δεν έχει ακόμα εξεταστεί. Η γενναιοδωρία του Ομίλου αρκεί στους εκκλησιαστικούς παράγοντες για να παραβλέψουν τις ενοχλητικές λεπτομέρειες. Και η Σύνοδος δεν έχει καμιά διάθεση να ελέγξει το επιχειρηματικό δίδυμο που χρηματοδοτεί την Αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ελλάδος στις Βρυξέλλες (Λαυρεντιάδης) ή εκδίδει τις εγκυκλίους του αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου (Κυριακίδης).
Εκεί που τα πράγματα αρχίζουν να μπερδεύονται περισσότερο είναι στο συνδυασμό των δραστηριοτήτων αυτών με την άσκηση από τον Ομιλο μιας δικής του «εξωτερικής πολιτικής». Οχημα του νέου ανοίγματος του Ομίλου είναι η χρηματοδότηση μιας «έδρας Μελετών Νοτιανατολική Ευρώπης» με το όνομα «Λαυρέντης Λαυρεντιάδης» στο γνωστό θινκ τανκ της Ουάσιγκτον CSIS (Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών). Η ανακοίνωση της «έδρας Λαυρεντιάδη» έγινε με πανηγυρικό τρόπο στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου στην Αθήνα, παρουσία πολλών επισήμων, καθώς και του παλαίμαχου πολιτικού των ΗΠΑ Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι και του Γιάνους Μπουγκάισκι, ο οποίος είναι ο πρώτος διευθυντής της έδρας. Οι εφημερίδες που ελέγχονται από τον Ομιλο έσπευσαν να προεξοφλήσουν ότι μέσω αυτής της πρωτοβουλίας «η Ελλάδα αποκτά έρεισμα στην Ουάσιγκτον» (Espresso, 13.12.09). Παρόμοιο ενθουσιασμό θα επιδείξουν και εφημερίδες που έχουν έμμεση σχέση με τον Ομιλο, αλλά συνήθως κρατούν επιφυλακτική στάση απέναντι σε πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τις ΗΠΑ. «Η διείσδυση στα think tanks», σχολιάζει το Εθνος, «δίνει σημαντικό προβάδισμα στη χώρα μας, έναντι των ανταγωνιστών της στην κούρσα για επιρροή στον Λευκό Οίκο και στο Πεντάγωνο» (12.12.09).
Ολοι κάνουν ότι δεν γνωρίζουν ποιός είναι ο κ. Μπουγκάισκι. Θα τους θυμίσουμε ότι πρόκειται για έναν από τους θιασώτες της επίσημης μακεδονική πολιτικής της Ουάσιγκτον, ο οποίος υιοθετεί τη γραμμή που θεωρείται «ανθελληνική» στην Αθήνα. Χαρακτηριστική η άποψή του για την ιστορία της Μακεδονίας: «Σύμφωνα με ιστορικούς, οι Μακεδόνες εν γένει δεν θεωρούσαν τους εαυτούς τους Ελληνες, η γλώσσα τους δεν ήταν κατανοητή από τους συγχρόνους τους Ελληνες και τα πολιτικά τους συστήματα διέφεραν σημαντικά από τις ελληνικές πόλεις-κράτη» (Janusz Bugajski, «Political parties of Eastern Europe: a guide to politics in the post Communist Era”, CSIS, Νέα Υόρκη 2002). Ανάλογη είναι η γνώμη του και για τη σύγκρουση Ελλάδας-ΠΓΔΜ: «Το ζήτημα του ονόματος είναι προπέτασμα καπνού προκειμένου να ενισχυθεί ο άξονας Βελιγραδίου-Αθήνας και να κατασταλούν οι διεκδικήσεις για την αναγνώριση της ευμεγέθους σλαβικής μειονότητας στην ίδια την Ελλάδα» (Janusz Bugajski και David Augustyn, «Greece: New Power in the Balkans», World and I, 1994).
Πώς είναι δυνατόν να μην έχει ξεσηκωθεί η τόσο ευαίσθητη πατριωτική μπλογκόσφαιρα μπροστά σ’ αυτή τη νέα «πρόκληση»; Πώς δεν έχει ακόμα ξιφουλκήσει ο Μίκης Θεοδωράκης; Ας μην ψάχνουμε συνωμοσίες. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Ο Ομιλος Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη, παράλληλα με την έμμεση χρηματοδότηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι και μεγάλος χορηγός κάθε λογής θρησκευτικών και εθνικών εκδηλώσεων. Είτε μέσω της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Ρωμηοσύνη» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων (στην οποία διαχειριστής είναι ο Πέτρος Κυριακίδης) είτε απευθείας, ως επιχειρηματικός Ομιλος, εμφανίζεται να χρηματοδοτεί συνέδρια, εκδόσεις και φιλανθρωπικές εκδηλώσεις γύρω από ζητήματα «Ρωμηοσύνης». Και βέβαια ανάμεσα στα κύρια τιμώμενα πρόσωπα αυτών των εκδηλώσεων που χρηματοδοτεί ο Ομιλος είναι ο Μίκης Θεοδωράκης! Τι να πει, λοιπόν, για τον διευθυντή της «έδρας Λαυρεντιάδη» Γιάνους Μπουγκάισκι, ο Μίκης; Ο ίδιος που φώναζε πριν από δέκα μέρες για τη «Λύσσα-Σόρος» είναι τώρα υποχρεωμένος να καταπιεί τη γλώσσα του.
Το πρόχειρο συμπέρασμα που προκύπτει από τη συνοπτική αυτή παρουσίαση των εκδοτικών αντιφάσεων του Ομίλου Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη είναι ότι μέσω της στοχευμένης χρηματοδότησης προσώπων και πρωτοβουλιών έχει ήδη εξασφαλίσει μια πρωτοφανή ασυλία στο χώρο της θρησκευόμενης και εθνοπρεπούς καλής κοινωνίας.
Προκειμένου να ενισχύσει την εικόνα του ενιαίου εκδοτικού συγκροτήματος, ο «Ομιλος Πέτρου Κυριακίδη» μετείχε με περίπτερο στην ΔΕΘ του περασμένου Σεπτεμβρίου. «Ηταν όλοι τους ευχαριστημένοι», σχολιάζει η Espresso, αναφερόμενη στους επισκέπτες. «Τα πιτσιρίκια ξεφύλλιζαν με ενδιαφέρον τις πολυτελείς εκδόσεις των παιδικών περιοδικών, οι κυρίες αφοσιώθηκαν στις μοδάτες σελίδες του Officiel και του Jolie, ενώ οι κύριοι φυλλομετρούσαν τις εφημερίδες, κάνοντας απαραίτητη στάση στα τελευταία πρωτοσέλιδα της Espresso» (14.9.09). Ο καταμερισμός της νέας κοινωνίας, όπως τον οραματίζονται οι νέοι μεγαλοεκδότες.
Γράφτηκε απο τον ΙΟ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ στις 23.1.2010 αλλά ουδέποτε δημοσιεύτηκε!!!
πηγή: anergoidimosiografoi.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.