Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Η ανεργία επιστρέφει στο 1961 και οι μισθοί στο 1984!

Έκθεση ΣΟΚ της ΓΣΕΕ για το πού βρίσκεται η ελληνική οικονομία! Οι θυσίες οι οποίες επιβάλλονται κυρίως στους μισθωτούς και συνταξιούχους δεν επέφεραν τη βελτίωση του επιπέδου ανταγωνιστικότητάς της ελληνικής οικονομίας αλλά την υποχώρηση της αγοραστικής δύναμης του μέσου μισθού στο έτος 2003, του κατώτερου μισθού σε επίπεδα πριν από το έτος 1984 και του επιπέδου ανεργίας στο έτος 1961...


Η λύση για την Ελλάδα, σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, είναι «η άμεση φορολογία και ο προσανατολισμός της αποταμίευσης σε νέες επενδύσεις σύγχρονων αναπτυξιακών και κοινωνικών υποδομών, νέων κλάδων παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας, ποιότητας, καινοτομίας, απασχόλησης και διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας».

Αναλύοντας τα αίτια της κρίσης, η έκθεση εκτιμά ότι «ο ευρωπαϊκός καταμερισμός εργασίας που τοποθέτησε την Ελλάδα και τις άλλες μεσογειακές χώρες στο δρόμο της σταδιακής τεχνολογικής, καινοτομικής, οργανωτικής και ποιοτικής απαξίωσης της παραγωγικής υποδομής στη μεταποίηση και στη γεωργία, με την κυρίαρχη επιλογή του τουρισμού, των κατασκευών και των υπηρεσιών, οδήγησε την ελληνική οικονομία στην αξιοποίηση κυρίως της ανειδίκευτης εργασίας, στην παραγωγή προϊόντων χαμηλής ποιότητας, χαμηλής προστιθέμενης αξίας και χαμηλής ανταγωνιστικότητας στις διεθνείς αγορές, με αποτέλεσμα τη δημιουργία "δίδυμων ελλειμμάτων" στα δημόσια οικονομικά (δημόσιο έλλειμμα και χρέος) και στις εξωτερικές συναλλαγές της χώρας (έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου)». Σύμφωνα πάντοτε με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται από την εφαρμοσμένη πολιτική των Μνημονίων 1 και 2.

Η έκθεση διαπιστώνει την υποχώρηση της πραγματικής σύγκλισης της ελληνικής οικονομίας «κατά μία δεκαετία πίσω» και συνεχή συρρίκνωση των κοινωνικών δικαιωμάτων, ενώ εκτιμά ότι η ανεργία θα φθάσει το 1 εκατ. άτομα ως το τέλος του 2011.
«Γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες χρεοκοπιών και διακοπής της λειτουργίας επιχειρήσεων, απολύσεων και διαθεσιμοτήτων των εργαζομένων, διεύρυνσης των ευέλικτων μορφών απασχόλησης και της εκ περιτροπής εργασίας», αναφέρεται.

Σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, «οι πολλαπλές και πολλαπλασιαστικές μειώσεις συντάξεων θυσιάζουν το αξιοπρεπές επίπεδο των παροχών στο όνομα μιας οικονομικής βιωσιμότητας χωρίς μακροπρόθεσμη προοπτική».

Μόνον μια εναλλακτική πρόταση εξόδου από την κρίση, η οποία θα βασίζεται στην αναδιανομή του εισοδήματος, στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της εισφοροδιαφυγής, την ανάσχεση της δημιουργίας πρωτογενών ελλειμμάτων και τη διαμόρφωση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου μπορεί να αντιμετωπίσει, τα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.

Γίνεται επίσης λόγος για «απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων» με ειδικές αναφορές σε «θεμελιώδεις επεμβάσεις στο σύστημα συλλογικών διαπραγματεύσεων, όπως η εισαγωγή της δυνατότητας σύναψης "ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων"», και τον «περιορισμό του ρόλου του Οργανισμού Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) στη ρύθμιση βασικών μισθών και ημερομισθίων».

Η έκθεση αναφέρει ότι ο στόχος του 1ου Μνημονίου, για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας στις αγορές το 2012, δεν επιβεβαιώθηκε ενώ διατυπώνει επιφυλάξεις για την επιτυχία του στόχου του μεσοπρόθεσμου προγράμματος το οποίο προβλέπει επιστροφή στις αγορές το 2014.
Επισημαίνονται οι δυσκολίες που προκαλούνται από την παράταση της ύφεσης, την αύξηση της ανεργίας, τη μείωση της κατανάλωσης και την αβεβαιότητα μείωσης του δημόσιου ελλείμματος, καθώς εκτιμάται ότι ακόμη και αν συμπεριληφθούν οι εισπράξεις από τις προβλεπόμενες ιδιωτικοποιήσεις, το δημόσιο χρέος αναμένεται να φθάσει, έως το 2020, στο ύψος των 409 δισ. ευρώ (200% του ΑΕΠ).

Η έκθεση αναγνωρίζει ότι η απόφαση της Συνόδου Κορυφής βελτιώνει τους όρους δανεισμού, μειώνει το μέγεθος του χρέους κατά 25 δισ. ευρώ και καθιστά το ελληνικό χρέος πιο διαχειρίσιμο αλλά θεωρεί ότι «η σημαντικότητα εμπεριέχεται στη σχέση που θα διαμορφωθεί κατά τα επόμενα χρόνια ανάμεσα στο χαμηλότερο επιτόκιο (επί ενός μικρότερου χρέους) και το ρυθμό ανάπτυξης» .
Προβλέπει, επίσης, ότι «εάν δεν αποτραπούν αυτά τα δεδομένα, η ύφεση που βρίσκεται σε πλήρη ανάπτυξη στην Ελλάδα, θα είναι βαθιά και θα διαρκέσει αρκετά χρόνια, κατά τα οποία η ελληνική οικονομία θα απολέσει σε σημαντικό βαθμό τη δυναμικότητα των παραγωγικών της δυνάμεων».

Αναλυτικότερα, οι ιαπιστώσεις των μελετητών της έκθεσης για τα βασικά στοιχεία της οικονομίας και της απασχόλησης επικεντρώνονται στα εξης:

1. Ανεργία:
Η απασχόληση μειώθηκε κατά 4,7% στην διάρκεια της διετίας 2010-2011 ( μείωση 9,8% κατά την τριετία 2009-2011), με αποτέλεσμα την κατακόρυφη αύξηση του ποσοστού ανεργίας, το οποίο κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το 2011 θα προσεγγίσει το 15%, δηλαδή θα φθάσει στα υψηλά επίπεδα ανεργίας των ετών της δεκαετίας του 1950. Όμως, κατά τις εκτιμήσεις του ΙΝΕ το ποσοστό αυτό θα ανέλθει στα επίπεδα του 17% -18% και σε όρους πραγματικής ανεργίας το αντίστοιχο ποσοστό θα ανέλθει στα επίπεδα του 22% - 23%, δηλαδή στα υψηλά επίπεδα των πρώτων ετών της δεκαετίας του 1960 (το 1961 η ανεργία ήταν 864.000 άτομα, δηλ. 26,4% του εργατικού δυναμικού το οποίο ήταν 3.640.000 άτομα), κατά τα οποία συντελέσθηκε το μεγαλύτερο μεταναστευτικό ρεύμα ελλήνων προς το εξωτερικό κατά την περίοδο μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

2. Απασχόληση:
Από το 1991 μέχρι και το 2008 δημιουργήθηκαν ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας. Το ένα τέταρτο των θέσεων αυτών, χάθηκε στην διάρκεια της τελευταίας τριετίας 2009-2011.

3. Μισθοί.
Ο διπλασιασμός του ποσοστού ανεργίας κατά την τριετία 2009-2011, σε συνδυασμό με την διοικητική μείωση των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, έχει προκαλέσει μείωση των πραγματικών μισθών 11,5% στο σύνολο της οικονομίας και 9,2% στον ιδιωτικό τομέα κατά το 2010-2011.

4. Αγοραστική δύναμη.
Μέσα σε μια διετία χάθηκε το 50% της αγοραστικής δύναμης των μισθών που είχε συσσωρευτεί σε μια δεκαετία . Αποτέλεσμα αυτού είναι στο τέλος του 2011 η αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού να υποχωρήσει στα επίπεδα του 2003.

5. Σύγκλιση μισθών με Ευρώπη
. Την δεκαετία του 1990 οι ελληνικού μισθοί ανερχόταν σε 75% περίπου του μέσου όρου της Ε.Ε.-15, έφθασε στο 86% κατά το 2008-2009. Κατά το 2010-2011, οδηγήθηκαν από το 86% στο 78,5% των ευρωπαϊκών μισθών, δηλαδή στο επίπεδο του δεύτερου εξαμήνου του 2001.

6. Οι μέσες ετήσιες αποδοχές
το 2011 ανέρχονται στην Ελλάδα σε 27.336 ευρώ, έναντι 39.562 ευρώ κατά μέσο όρο στην Ε.Ε.-15 χωρών. Μόνο σε δύο χώρες - Κύπρος, Πορτογαλία - οι αποδοχές είναι μικρότερες από ό,τι στην Ελλάδα.

7. Ο κατώτατος μισθός
σε ευρώ στην Ελλάδα υστερεί έναντι των πλουσιότερων κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στις οποίες ισχύει ο κατώτατος μισθός σε εθνικό επίπεδο) και ανέρχεται περίπου στο 60% του αντίστοιχου κατώτατου μισθού της πρώτης κατηγορίας χωρών (Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιρλανδία και Λουξεμβούργο), ενώ βρίσκεται σε ευνοϊκότερη θέση έναντι του αντίστοιχου κατώτατου μισθού των χωρών της δεύτερης κατηγορίας (Πορτογαλία, Σλοβενία, Μάλτα, Ισπανία).

8. Η ελληνική οικονομία
διανύει πλέον το τρίτο έτος της ύφεσης χωρίς η διαδικασία της εσωτερικής υποτίμησης που βρίσκεται σε εξέλιξη να έχει επιτύχει τους στόχους της και ιδιαίτερα την επιστροφή της Ελλάδας στις αγορές το 2012, παρά τις σημαντικές θυσίες των μισθωτών και των συνταξιούχων. Η βαθειά ύφεση έχει οδηγήσει σε μεγάλη απόκλιση του εισοδήματος ανά κάτοικο στην Ελλάδα (υποχωρώντας στο επίπεδο του έτους 2000) από τον μέσο όρο των 15 πιο προηγμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απόκλιση της παραγωγικότητας της εργασίας (υποχωρώντας στο επίπεδο του έτους 2000), της αγοραστικής δύναμης του μέσου μισθού (υποχωρώντας στα επίπεδα τιμών 2001-2002), του ποσοστού ανεργίας (υποχωρώντας στα επίπεδα της δεκαετίας του 1960), της εγχώριας ζήτησης (υποχωρώντας στο επίπεδο του έτους 2003).

9. Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2010-2015
παρουσιάζεται ως μονόδρομος για την συνέχιση της δανειοδότησης της χώρας, την αποφυγή της χρεοκοπίας και την έξοδο από την κρίση. Στην πραγματικότητα όμως βρίθει αναποτελεσματικών μέτρων αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας που εφαρμόσθηκαν στο παρελθόν και οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο. Το ΜΠΔΣ θα είναι αναποτελεσματικό, όπως εξάλλου ήταν και το Πρόγραμμα Οικονομικής Προσαρμογής (ΠΟΠ) που αντικαθιστά τόσο στον τομέα περιορισμού των ελλειμμάτων και την δημιουργία πρωτογενών πλεονασμάτων, όσο και στον τομέα συγκράτησης και διαχείρισης του δημόσιου χρέους, γιατί, κατά κύριο λόγο, στερείται αναδιανεμητικών και αναπτυξιακών στοιχείων.

10. Εργασιακές σχέσεις.
Με την εφαρμογή του μνημονίου απορυθμίζονται το σύστημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και των εργασιακών σχέσεων. Οι αλλαγές που συντελούνται στις εργασιακές σχέσεις στην Ευρώπη και την Ελλάδα, ακολουθούν την πορεία της τελευταίας εικοσαετίας, δηλαδή σοβαρές και βίαιες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και συρρίκνωση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.

Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.

Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.