Επιβιώνει από τυφώνες και δηλητηριώδη έντομα, έχει πετάξει τα ρούχα του στη θάλασσα και ως σύγχρονος Ροβινσώνας απολαμβάνει την απομόνωση στο ακατοίκητο Σότομπαναρι...
Ο 76χρονος Μασαφούμι Ναγκασάκι τρελαίνεται στην ιδέα της επιστροφής στην πόλη και πολύ περισσότερο στον λαμπερό κόσμο της show biz όπου εργαζόταν.
«Θέλω να μείνω μόνος. Περνάω όμορφα εδώ. Είναι ο τόπος που θέλω να πεθάνω. Δεν με νοιάζει καθόλου που δεν έχει νοσοκομείο ή άλλους ανθρώπους», ξεκαθαρίζει ο μοναδικός κάτοικος του Σότομπαναρι ο οποίος όταν θέλει να... επικοινωνήσει ταξιδεύει σε γειτονικό νησί. Εκεί παραλαμβάνει ένα τσεκ 120 ευρώ που του στέλνει η οικογένειά του μία φορά τον μήνα προκειμένου να αγοράσει νερό και πίτες ρυζιού.
Κάθε φορά που το κάνει βέβαια αυτό θέτει σε κίνδυνο την ζωή του καθώς τα ρεύματα γύρω από το μικρό νησί (με συνολικό πλάτος το 1 χιλιόμετρο) είναι τόσο δυνατά ώστε κανείς ψαράς δεν τολμά να ρίξει δίχτυα στην περιοχή.
Στο νησί ωστόσο δεν υπάρχει τρεχούμενο πόσιμο νερό οπότε χρησιμοποιεί τη βροχή για να πλυθεί, να ξυριστεί και να μαγειρέψει. Παλιότερα έπλενε και τα ρούχα του τα οποία έτρεχε να ρίξει πάνω του κάθε φορά που περνούσε ένα πλοίο ή κάποιο γιοτ. Κάποια στιγμή ωστόσο πέταξε τα ρούχα του στη θάλασσα και απελευθερώθηκε.
«Δεν κάνω πλέον αυτό που υπαγορεύει η κοινωνία αλλά ακολουθώ τους κανόνες της φύσης. Δεν μπορείς να νικήσεις τη φύση και γι' αυτό πρέπει να είσαι της είσαι απολύτως υπάκουος. Η γύμνια δεν είναι αποδεκτή από την κοινωνία σας αλλά εδώ στο νησί εάν φορούσα ρούχα θα έδειχνα σαν να ήμουν εκτός τόπου και χρόνου», εξηγεί ο ίδιος και τρέχει στην ακτή για τις καθημερινές διατάσεις δίπλα στη θάλασσα. Δεν παραλείπει ποτέ τη γυμναστική του!
Ο 76χρονος Μασαφούμι Ναγκασάκι τρελαίνεται στην ιδέα της επιστροφής στην πόλη και πολύ περισσότερο στον λαμπερό κόσμο της show biz όπου εργαζόταν.
«Θέλω να μείνω μόνος. Περνάω όμορφα εδώ. Είναι ο τόπος που θέλω να πεθάνω. Δεν με νοιάζει καθόλου που δεν έχει νοσοκομείο ή άλλους ανθρώπους», ξεκαθαρίζει ο μοναδικός κάτοικος του Σότομπαναρι ο οποίος όταν θέλει να... επικοινωνήσει ταξιδεύει σε γειτονικό νησί. Εκεί παραλαμβάνει ένα τσεκ 120 ευρώ που του στέλνει η οικογένειά του μία φορά τον μήνα προκειμένου να αγοράσει νερό και πίτες ρυζιού.
Κάθε φορά που το κάνει βέβαια αυτό θέτει σε κίνδυνο την ζωή του καθώς τα ρεύματα γύρω από το μικρό νησί (με συνολικό πλάτος το 1 χιλιόμετρο) είναι τόσο δυνατά ώστε κανείς ψαράς δεν τολμά να ρίξει δίχτυα στην περιοχή.
Στο νησί ωστόσο δεν υπάρχει τρεχούμενο πόσιμο νερό οπότε χρησιμοποιεί τη βροχή για να πλυθεί, να ξυριστεί και να μαγειρέψει. Παλιότερα έπλενε και τα ρούχα του τα οποία έτρεχε να ρίξει πάνω του κάθε φορά που περνούσε ένα πλοίο ή κάποιο γιοτ. Κάποια στιγμή ωστόσο πέταξε τα ρούχα του στη θάλασσα και απελευθερώθηκε.
«Δεν κάνω πλέον αυτό που υπαγορεύει η κοινωνία αλλά ακολουθώ τους κανόνες της φύσης. Δεν μπορείς να νικήσεις τη φύση και γι' αυτό πρέπει να είσαι της είσαι απολύτως υπάκουος. Η γύμνια δεν είναι αποδεκτή από την κοινωνία σας αλλά εδώ στο νησί εάν φορούσα ρούχα θα έδειχνα σαν να ήμουν εκτός τόπου και χρόνου», εξηγεί ο ίδιος και τρέχει στην ακτή για τις καθημερινές διατάσεις δίπλα στη θάλασσα. Δεν παραλείπει ποτέ τη γυμναστική του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να αποφευχθούν περιπτώσεις εμφάνισης υβριστικών σχολίων ή άλλων ποινικά κολάσιμων πράξεων, όλα τα σχόλια πριν δημοσιευτούν ελέγχονται.
Παρακαλούμε μην αποστέλετε πληροφορίες άχρηστες προς τη λειτουργία του συγκεκριμένου blog.
Τα μηνύματα είναι προσωπικές απόψεις των αποστολέων και σε καμία περίπτωση δεν εκφράζουν τους δημιουργούς ή διαχειριστές της συγκεκριμένης σελίδας.